تبیان، دستیار زندگی

سلام

خالصانه ترین و عاشقانه ترین سلام های این بنده ی خطاکار سر تا پا گناهکارت را پذیرا باش٬خدای مهربانم.امروز باز این سیاه دل معصیت کار٬هوای قدیمها را کرده٬هوای دوران بچگی٬هوای دورانی که تو را به دلم نزدیک می دیدم٬و چه ساده و معصوم٬با تو درد دل می کردم و تو چقدر خوب به راز و نیاز کودکانه ام گوش می دادی.دلم برای آن روزها که هیچ کس را بزرگتر از تو نمی دیدم تنگ شده...نه اینکه حالا بزرگتر از تو را یافته باشم٬نه٬به عدالتت قسم ٬شک برای لحظه ای به دل من راه نیافته٬اما خودت هم می دانی که رفتارم چیزی غیر از این را نشان می دهد.خدای مهربانم٬روزهای سختی را می گذرانم و تو خودت این را می دانی....دیروز وقتی باز هم در یکی از امتحانهای دیگر تو مردود شدم٬و سر افکنده و شرمسار از حضورت بازگشتم٬گوشه ای نشستم و تا توانستم فریاد زدم٬خودم را سرزنش کردم که چرا با اینکه می دانستم در پیشگاه توام و تو مرا می بینی بازهم از دستورت سر پیچی کردم.خودت شاهد بودی که باز هم گناه٬در همان آخرین لحظه اتفاق افتاد....همان لحظه ای که به خود نهیب زدم تا یادم نرود که این هم یک امتحان است٬امتحانی نه برای اینکه تو مرا بشناسی٬نه برای اینکه تو بدانی قدر شناسی و معرفت و بندگی من تا چه اندازه است٬بلکه برای این٬که خود بدانم٬هیچ نیستم٬برای اینکه بدانم قدر ناشناسم٬بی معرفتم٬بندگی نمی کنم...لحظه ای تردید کردم...اما کاش هیچگاه به خودم مهلت فکر کردن دوباره را نمی دادم٬و همانجا به نشانه ی شکر تو را سجده می کردم٬اما....باز هم این ذهن بیمار و این فکر آلوده کار خود را کرد و حالامن دوباره شرمسارم...

خدای مهربانم٬می دانم که بارها توبه کردم٬و با خود عهد بستم که دیگر شرمسار به پیشت بازنگردم٬اما باز هم توبه شکستم...می دانم که بنده ی خوبی نبوده ام٬و هر بار در همان آخرین لحظه٬آن هم برای آنی٬خدایی و بزرگی تورا از یاد بردم.به ندای وجدانم پاسخی ندادم٬تا باز هم شرمنده باشم که تو چه سراسر لطف و رحمتی و من چه گناه کار و فراموش کار.....

معبود من٬معشوق من٬خدای مهربان من٬با دلی گریان و ضمیری شرمسار٬به حضورت بازگشته ام تا از تو طلب مغفرت نمایم٬تا با همه وجودم تو را بخوانم و بگویم که من هنوز بنده ی تو هستم٬بگویم که از این همه لطف تو شرمسارم٬می خواهم با تمام صداقتم تو را بخوانم و بگویم که درست است که گناه کارم٬اما به خداوندی خودت قسم بی معرفت نیستم٬معنی این همه لطف و مهربانی تو را می فهمم٬معنی این همه صبری که به خرج می دهی٬و هر بار مرا با وجود این همه قدر ناشناسی٬به حضورت می پذیری را می دانم...می دانم که اگر تو را معشوق خود می دانم و می نامم٬پس باید یادم باشد که عاشق به معشوق خود خیانت نمی کند و باعث رنجش او نمی شود...همه ی اینها را می دانم خدای من٬و به همین خاطر است که اینگونه شرمسارم که چرا برای لحظه ای غفلت کردم و تو را از خود رنجاندم....وقتی به این همه بزرگی و لطف تو فکر می کنم٬به اندازه ی تمام عالم از خودم خجالت می کشم٬از این که چرا نسبت به تو اینگونه ام٬در حالی که اگر بنده ای از بندگان تو لطف کوچکی هم در حق من بکند٬به جبرانش می شتابم٬در حالی که تو خدای منی...

خدای مهربانم٬جز خشنودی تو هیچ نمی خواهم٬جز محبت تو هیچ محبتی را نمی جویم٬و جز بازگشتن به سوی تو آن هم با ضمیری شاد وقلبی مطمئن٬هیچ آرزوئی ندارم....خدای من٬هستی من٬ای همه ی وجود من٬سرافکندگی و شرمساری این بنده ی حقیر سراپا تقصیرت را ببین٬...تو خدائی و من بنده....تو سزاوار خدائی هستی و من سزاوار بندگی ٬من باید تو را و فقط تو را بخوانم٬با جان و دل.... و از تو٬انتظار بخشش دارم٬تو خدائی کن و باز هم چشم بر گناه های ناصر خطاکار٬اما عاشقت٬ببند....قول می دهم که دیگر شرمنده به سوی تو بازنگردم....

خدای خوب دل٬می دانی که دوستت دارم٬می دانی که از تو هیچ نمی خواهم٬نه بهشت تو را می خواهم٬نه از جهنمت هراسی دارم٬من تنها تو و رضایت تو را می خواهم٬تو که خشنود باشی من سعادتمندم٬تو که لبخند بزنی من اوج خوشبختی برایم معنا می شود....خدای مهربان من٬خدای تمام زیبائی ها.....٬دوستت دارم....می خواستم بگویم تنهایم نگذار٬اما دیدم که بی انصافیست که از تو چنین چیزی را بخواهم٬چون می دانم که تو هرگز بندگانت را فراموش نمی کنی٬پس بگذار از تو بخواهم که به من کمک کنی تا من هیچگاه تو را فراموش نکنم٬چرا که این عادت ما بندگان گناهکار است که فقط در هنگام سختی ها تو را به یاد می آوریم.خدایا به من ضمیری آگاه بده٬تا در همه ی امور دست تقدیر تو را ببینم٬و به من بصیرتی بده تا با هر اندکی٬غرق در شادی نشوم و با هر مصیبتی غرق در حزن و اندوه٬....

خدای زیبای من٬خدای بخشنده ی مهربان٬معبود من٬معشوق من٬صاحب دنیا و عقبی من٬نهایت احساس من٬...............دوستت دارم.............مرا ببخش.

سلام

عابدی از بنی اسرائیل سه سال پیوسته دعا می‎كرد تا خداوند به او پسری عنایت كند، ولی دعایش مستجاب نمی‎شد، روزی در ضمن مناجات عرض كرد:
«یا رب اَبَعیدُ انا منك تَسْمَعنی اَمْ قَریب فلا تجیبنی»
خدایا! آیا من از تو دورم كه سخنم را نمی‎شنوی یا تو نزدیكی ولی جوابم را نمی‎دهی.
در خواب به او گفتند: مدّت سه سال است خدای را با زبانی كه به فحش و ناسزا عادت كرده و قلبی آلوده به ستم و نیّت دروغی می‎خوانی، اگر می‎خواهی دعایت مستجاب شود فحش و ناسزا را رها كن و از خدا بترس، قلبت را از آلودگی پاك كن و نیّت خود را نیز نیكو گردان.
ای عمر به بد تباه كردی وی نامه خود سیاه كردی
بیدار نمی‎شوی ز غفلت هشیار نمی‎شوی ز سكرت
گوئی ز خدا خبر نداری وز روز جزا خبر نداری
بس عاصی و دل سیاه گشتی غرق بحر گناه گشتی
یك لحظه بفكر خویشتن آی چشمی ز درون جانت بگشای
بنگر نیكو كه در چه كاری افتاده، پیاده یا سواری

التماس دعا

یا حق

مجموعه نوشته های پشت تریلی های جاده::::::::

1-به حرمت اشک مادر توبه کردم

2-دانی که چرا راز نهان با تو نگفتم / طوطی صفتی طاقت اسرار نداری

 3 -بوق نزن شاگردم خوابه

4 -بی تو هرگز............باتو؟؟؟؟عمرا

 5 -از عشق تو لیلی...........رفتم زیر تریلی(واسه گریسکاری)

6 -اگه می تونی این تابلو رو بخونی یعنی فاصلت خیلی کمه فاصله رو رعایت کن

7-- دنبالم نیا اسیرم می شی

 8 -گشتم نبود ............نگرد نیست

 9 -سر پایینی برنده سر بالایی شرمنده