تبیان، دستیار زندگی

خود ز فلک برتریم،وز ملک افزون تریم    زین دو چرا نگذریم؟منزل ما کبریاست

زمستان گذشته است ،

گل ها شکفته اند

باز زمان نغمه سرایی فرا رسیده است ،

و تو، ای کبوتر زیبای من که در شکاف صخره ها و پشت سنگها پنهان هستی

بیرون بیا و بگذار صدای شیرین تو را بشنوم و صورت زیبایت را ببینم ،

زیرا اکنون زمستان به پایان رسیده است ...

تو را به جای همه کسانی که نشناخته ام ، دوست می دارم .

تو را به جای همه روزگارانی که نمی زیسته ام ، دوست می دارم ...

برای خاطر عطر نان گرم و برفی که آب می شود و برای خاطر نخستین گلها .

تو را به خاطر دوست داشتن ، دوست می دارم .

تو را بجای همه کسانی که دوست نمی دارم ، دوست می دارم .

سپیده که سر بزند در این بیشه زار خزان زده ، شاید دوباره گلی بروید

شبیه آنچه در بهار بوییدیم،

پس به نام زندگی هرگز مگو هرگز ...

پل الوار

مردم روستایی دعا کردند تا باران ببارد،اما باران نیامد،

چون خدا میدانست در نزدیکی آن روستا کودکیست که چکمه هایش سوراخ است...

ببخش اگر تو قصه مون دورنگ و نامرد نبودم

ببخش كه عاشقت بودم خسته و دلسرد نبودم

ببخش كه مثل تو نشد خیانتو یاد بگیرم

اگر كه گفتم به چشات بزار براتون بمیرم

ببخش اگر تو گریه هام دورنگی و ریا نبود

اگر كه دستام مثل تو با كسی آشنا نبود

ببخش اگر تو عشقمون كم نمی ذاشتم چیزی رو

ببخش كه یادم نمی ره اون روزهای پاییزی رو