تبیان، دستیار زندگی

علت تفاوت های میان مردم گوناگونی سرشت آنان است زیرا آدمیان در آغاز ترکیبی از خاک شور و شیرین ، سخت ونرم بودند، پس آنها به میزان نزدیک بودن خاکشان با هم نزدیک و به اندازه دوری آن از هم دور و متفاوتند.

 یکی زیباروی و کم خرد، دیگری بلند قامت و کم همت؛ یکی زشت روی و نیکوکار دیگری کوتاه قامت و خوش فکر، یکی پاک سرشت و بد اخلاق، دیگری خوش قلب و آشفته عقل، و آن دیگری سخنوری دل آگاه است.

نهج البلاغه  ترجمه خطبه 234

مرگ از زندگی پرسید چرا من تلخم و تو شیرینی ؟

زندگی در جواب گفت چون من دروغم و تو حقیقت.

روزی حضرت عیسی (ع) دید پیرمردی بیل به دست گرفته و زمین را بیل می زندو برای کشاورزی آماده می سازد، گفت: خدایا آرزو را از دل این پیرمرد بیرون کن.

پس از لحظه ای دید آن پیرمرد بیل را کنار انداخت و در همانجا بر زمین دراز کشید و خوابید. عیسی عرض کرد: خدایا آرزو را به این پیرمرد بازگردان. ناگه دید پیرمرد برخاست و بیل خود را به دست گرفت و مشغول بیل زدن و کار کردن شد.

عیسی نزد پیرمرد آمد و پرسید چرا در آغاز کار می کردی سپس بیل را کنار انداختی و خوابیدی، پس از لحظه ای برخاستی و مشغول کار شدی؟

پیرمرد گفت وقتی مشغول کار بودم ناگاه فکری به ذهنم خطور کرد به خود گفتم تا کی می خواهی کار کنی؟ با اینکه پیر هستی و عمرت به لب دیوار رسیده است؟ از این رو بیل را کنار افکندم و خوابیدم در این هنگام با خود گفتم: تو تا زنده هستی نیاز به کار کردن داری تا هزینه زندگیت را تامین کنی از این رو برخاستم و مشغول کار شدم.

سزاوار نیست که بنده خدا به دو خصلت اعتماد کند: تندرستی و توانگری

زیرا در تندرستی ناگاه او را بیمار بینی، و در توانگری ناگاه او را تهیدست.

             امام علی (ع)

از امام صادق(ع) روایت شده است که به صباح بن سیابه فرمودند: میل داری به تو تعلیم نمایم چیزی را که روی تو را از گرمی آتش جهنم نگه می دارد؟ عرض کرد بلی. فرمودند: بعد از نماز صبح صد مرتبه بگو:« اللهم صل علی محمد و آل محمد» که حقتعالی نگه می دارد روی تو را از گرمی آتش جهنم.

در روز قیامت هنگامی که مومنان به بهشت نزدیک می شوند نزد حضرت آدم می روند و از او در خواست می کنند تا در ان را بگشاید. آدم پاسخ می دهد این کار من نیست و شایسته آن نیستم چونکه خطای من باعث شد شما را از بهشت بیرون نمایند بهتر است به سراغ ابراهیم خلیل الله بروید. حضرت ابراهیم نیز خود را در خور باز کردن در بهشت نمی داند و می گوید دوستی من با خداوند مستقیم و رو در رو نبوده است بهتر است نزد موسی کلیم الله بروید که با خداوند سخن می گفته است.

آنها نزد حضرت موسی می روند، اما او هم خود را سزاوار آن نمی داند و آنها را به سوی عیسی روح الله روانه می کند که او روح خداست اما حضرت عیسی هم آنرا نمی پذیرد؛ تا عاقبت ایشان نزد پیامبر (ص) می روند و آن حضرت از درگاه باریتعالی اجازه می گیرد و در بهشت را باز می کند.  

دو فرشته مسافر، برای گذارندن شب، در خانه خانواده ای ثروتمند به زمين فرود آمدند. اين خانواده رفتار نامناسبي داشتند و دو فرشته را به مهمانخانه مجللشان راه ندادند، بلکه زيرزمين سرد خانه را در اختيار آنها گذاشتند.

فرشته اول در ديوار زيرزمين شکافي ديد و آن را تعمير کرد. وقتي که فرشته دوم از او پرسيد که چرا چنين کاری کرده، پاسخ داد: همه امور بدان گونه که مي نمايند نيستند!

 شب بعد، اين دو فرشته به منزل خانواده ای فقير - ولي بسيار مهمان نواز - رفتند. بعد از خوردن غذايی مختصر، زن و مرد فقير رختخواب خود را در اختيار دو فرشته گذاشتند.

صبح روز بعد، فرشتگان زن و مرد فقير را گريان ديدند؛ چون گاو آنها که شيرش تنها وسيله گذران زندگيشان بود در مزرعه مرده بود. فرشته دوم ناراحت شد و از فرشته اول پرسيد: چرا گذاشتي چنين اتفاقي بيفتد؟ خانواده قبلي همه چيز داشتند و با اين حال تو کمکشان کردی، اما اين خانواده دارايی اندکی دارند و با این حال تو گذاشتي گاوشان هم بميرد؟!

 فرشته اول پاسخ داد: وقتي در زيرزمين آن خانواده ثروتمند بوديم، ديدم که در شکاف ديوار کيسه ای طلا وجود دارد. از آنجا که آنان بسيار حريص و بددل بودند، شکاف را بستم و طلاها را از ديدشان مخفي کردم.

ديشب وقتي خوابيده بوديم، فرشته مرگ برای گرفتن جان زن فقير آمد و من به جايش آن گاو را به او دادم!

در غاية المرام از طريق عامّه از امير المؤمنين‏عليه السلام روايت است كه فرمود: رسول خداصلى الله عليه وآله فرمود: من آورنده (و رساننده ) شما به حوض (كوثر )هستم و تو اى على(ع) ساقى هستى و حسن حمايت كننده، و حسين فرمان دهنده، و على بن الحسين تقسيم كننده، و محمد بن على نشر دهنده، و جعفر بن محمد بسيج كننده، و موسى بن جعفر شمارنده محبان و مبغضان و بازدارنده منافقان، و على بن موسى زينت‏بخش مؤمنين، و محمد بن على فرود آورنده اهل بهشت به منزلگاه‏هايشان و درجاتشان، و على بن محمد خطيب و سخنور شيعيانش و تزويج كننده آن‏ها با حور العين، و حسن بن على چراغ اهل بهشت است كه از آن روشنى مى‏گيرند، و مهدى شفاعت كننده آن‏ها است روز قيامت، روزى كه خداوند اجازه نمى‏دهد شفاعت را جز به كسى كه شفاعت او را بخواهد و به او راضى باشد.
مى‏گويم: سرّ اين‏كه شفاعت به مولاى ما حضرت حجّت‏عليه السلام اختصاص داده شده - با اين‏كه همه آن‏هاعليهم السلام روز قيامت شفيع هستند - اين است كه: شفاعت ايشان شامل كسانى كه منكر مولاى ما صاحب الزمان باشند نمى‏گردد. (پس براى آن‏ها نه شفاعت‏كننده‏اى هست و نه دوست دلسوز و صميمى) (مضمون آيه 101 سوره شعراء) فَما لَنا مِنْ شافِعِينَ وَلا صِدِّيقٍ حَمِيمٍ) هرچند كه به امامت ساير امامان‏عليهم السلام معتقد باشند. به همين جهت است كه در حديثى در كمال الدين از امام صادق‏عليه السلام روايت شده كه فرمود: هر كس به امامت پدران و فرزندانم اقرار داشته باشد ولى مهدى از فرزندان مرا انكار نمايد، مانند آن است كه به همه پيغمبران اقرار و اعتقاد داشته باشد و محمدصلى الله عليه وآله را انكار كند.