تبیان، دستیار زندگی

زلیلایی شنیدم یا علی گفت           به مجنونی رسیدم یا علی گفت 

مگر این وادی دارالجنون است      که هر دیوانه دیدم یا علی گفت

نسیمی غنچه ای را باز میکرد       به گوش غنچه آندم یا علی گفت

خمیر خاک آدم چون سرشته          چو بر میخاست آدم یا علی گفت

مسیحا هم دم از اعجاز میزد         زبس بیچاره مریم یا علی گفت

مگر خیبر زجایش کنده میشد         یقین آنجا علی هم یا علی گفت

علی را ضربتی کاری نمیشد          گمانم ابن ملجم یا علی گفت

دلا باید که هردم یا علی گفت         نه هر دم بل دمادم یا علی گفت

که در روز ازل قالوبلا را                 هر آنچه بود عالم یا علی گفت

محمد در شب معراج بشنید           ندایی آمد آنهم یا علی گفت

پیمبر در عروج از آسمانها              بقصد قرب اعظم یا علی گفت

به هنگام فرو رفتن به طوفان        نبی الله اکرم یا علی گفت

به هنگام فکندن داخل نار             خلیل الله اعظم یا علی گفت

عصا در دست موسی اژدها شد    کلیم آنجا مسلم یا علی گفت

کجا مرده به آدم زنده میشد          یقین عیسی بن مریم یا علی گفت

علی در خم به دوش آن پیمبر       قدم بنهاد و آندم یا علی گفت

 

 

 

همه شب نهاده ام سر برآستانت که رقیب درنیاید به بهانه گدائی..... یا علی

 

 أمیرالمؤمنین علی علیه السّلام:

 عَلَیکَ بِالآخرةِ ، تَاتِکَ الدُّنیَا صَاغرة

 تو مراقب آخرتت باش ، دنیا خودش ذلیلانه پیش تو می آید.

غررالحکم ، حدیث 2603 صفحه 122

  
شها

 

 

;ككلوت  

 

كذب 

همه اگر تو نباشی ضعیف می مانند                                         

                                        

                                     و بی تو آینه ها هم كثیف می مانند

بدون بودن تو دست ابرها زبر است‌                                              

                                    و مردهای خدا ناشریف می مانند

میان اینهمه توفان اگر نیایی آه‌                                                

                                    رفیق های شما بی حریف می مانند

و مشقهای مرا خط نمی زند خورشید                                           

                                    و بی تو ثانیه ها توی كیف می مانند

و مهرهای غزل در میان سجده شعر                                             

                                    دوباره در وسط یا لطیف می مانند

شكسته كبكبه وزن زیر بارگناه‌                                                  

                                    بیا كه بی تو غزلها ضعیف می مانند

بیا نشانه بیت الغزل كه بی تو هنوز                                                 

                                    تمام قافیه ها بی ردیف می مانند

**

معرفی علی بن ابیطالب(ع)

(رسول خدا (ص) در این هنگام، بازوی علی(ع) بگرفت و او را بالا برده و به مردم نشان داد، تا آنجا که پاهای وی، محاذی زانوی پیامبر (ص) می­رسید و پس از آن، به سخن ادامه داد):

ای مردم! این علی(ع) ، برادر و وصی من و مخزن علم و خلیفه و جانشین من است بر امّت. علی(ع) مفسّر قرآن، کتاب خداست اوست که مردم را به حق دعوت می­کند و اوست که به هرچه موجب رضا و خوشنودی خداست، عمل کننده است.

اوست که دشمنان حق، در پیکار و ستیز و به فرمانبرداری و اطاعت از خدا، سخت کوش و باز دارنده مردمان از معاصی و نا فرمانیهاست. اوست خلیفه و جانشین رسول خدا، اوست امیر مؤمنان و پیشوا و هادی خلق خدا. اوست که به امر خدا قاتل ((ناکثین)) و ((قاسطین)) و ((مارقین)) است.

(ای مردم!) آنچه می­گویم به فرمان پروردگارم می­گویم و این خواست و دستور حق است که هیچ سخنی از او، به دست من تغییر و تبدیل نپذیرد؛ حال می­گویم: خداوندا! هرکس که علی(ع) دوست می­دارد، دوست بدار و هر کس که با وی دشمن است، دشمن دار. خداوندا! هر کس که علی(ع) انکار کند، لعنت کن و آن کس که پذیرای حق او نباشد، به خشم و غضب خود، گرفتار ساز. خداوندا! اگر اکنون، علی(ع)، ولیّ تو را به خلافت و جانشینی خود معیّن کردم و امری که موجب اگمال دین و اتمام نعمت تو بر این مردم است، بیان کردم، همه و همه به فرمان تو بود اینک تو پسندیده­ای برای ایشان و فرمودی: (( وَ مَن یَبتَغِ غَیرَ الإسلامِ دیناً فَلَن یُقبَلَ مِنهُ وَ هُوَ فی الآخِرۀِ مِنَ الخاسِرینَ))

خداوندا! تو را گواه می­گیرم و کافیست گواهی تو که من به وظایف تبلیغ و رسالت خود عمل کردم

اعلام رسمی ولایت

ای مردم! بدانید که خداوند، علی بن ابی­طالب را ولیّ و صاحب اختیار شما معیّن فرموده و او را امام و پیشوای واجب­الاطاعه قرار داده است و فرمانش را بر همه مهاجران و انصار و پیروان ایمانی ایشان و بر هر بیابانی و شهری و بر هر عجم و عربی و هر بنده و آزاده­ای و بر هر صغیر و کبیری و بر هر سیاه و سپیدی و بر هر خداشناس موّحدی، فرض و واجب فرموده و اوامر او را مطاع و بر همه کس نافذ و لازم­الاجرا مقرر فرموده است. هر کس با علی (ع) به مخالفت برخیزد، ملعون است و هر کس که از او پیروی نماید، مشمول عنایت و رحمت حق خواهد بود.

مؤمن کسی است که به علی (ع) ایمان آورد و او را تصدیق کند. مغفرت و رحمت خداوند شامل او و کسانی است که سخن او را بشنوند و نسبت به فرمان او مطیع و تسلیم باشند.

ای مردم! این آخرین بار است که مرا در این موقعیّت، دیدار می­کنید، پس گوش فرا دارید و به سخنانم دل سپارید و دستور پروردگارتان را فرمان برید.

خداوند عزّوجلّ، پروردگار و ولیّ و صاحب اختیار و خداوندگار شماست و گذشته از او و پیامبرش – محمّد (ص) – همین من که اکنون به پا خاسته و با شما سخن می­گویم سپس بعد از من علی(ع) به امر خدا بر شما سمت ولایت و صاحب اختیاری دارد و پس از او امامت و پیشوایی تا روز واپسین و تا آن هنگام که خدا و پیامبرش را دیدار خواهید کرد، در ذرّیه و نسل من که از پشت علی(ع) هستند، قرار خواهد داشت.

جز آنچه خداوند، حلال کرده، حلال نیست و جز آنچه خداوند حرام فرموده حرام نیست و پروردگار، هر حلال و حرامی را به من معرفی کرده است و من نیز تمام آنچه خداوند از کتاب خود و حلال و حرامش، تعلیم نموده است، به علی(ع) آموخته­ام.

ای مردم! دانشی نیست که خداوند به من تعلیم نکرده باشد، و من نیز هر چه که تعلیم گرفته­ام به علی(ع)، این امام پرهیزگاران و پارسایان آموخته­ام و دیگر دانشی نیست مگر آنکه به علی(ع) تعلیم کرده­ام و اوست امام و راهنمای آشکار.

ای مردم! مبادا که نسبت به او راه ضلالت و گمراهی سپرید و مبادا که از او روی برتابید و مبادا که از ولایت و سرپرستی او و از اوامر و فرمانهایش به تکبّر، سر باز زنید. اوست که هادی به حق و نابود کننده باطل است و از نا پسندیده­ها بازتان می­دارد. اوست که در راه خدا از سرزنش هیچ کس، پروا نمی­کند و اوست نخستین کسی که به خدا و پیامبرش ایمان آورد و جان خویش را فدای رسول الله کرد، در آن هنگامه­ها که هیچ کس در کنار پیامبر باقی نماند، همچنان از او حمایت کرده و تنها رها ننمود و هم او بود که در آن روزگار که کسی را اندیشه پرستش و اطاعت خدا نبود، در کنار پیامبر، پروردگار خود را پرستش و عبادت می­کرد.

ای مردم! علی را برتر و والاتر از هر کس بدانید که خدایش از همه، والاتر و برتر دانسته است! و به ولایت او تمکین کنید که خدایش به ولایت بر شما منصوب فرموده است.

ای مردم! علی(ع)، امام و پیشوا از جانب حق تعالی است و خداوند توبه منکران ولایت او را هرگز نخواهد پذیرفت و هرگز آنان را مشمول عنایت و مغفرت خویش، قرار نخواهد داد و خداوند، بر خود حتم و لازم فرموده که با آن کسان که از فرمان علی(ع) سر بپیچند، چنین رفتار کند و پیوسته تا جهان، باقی و روزگار، در کار است، ایشان را در شکنجه و عذابی سخت و توان فرسا معذّب دارد.

پس مبادا که از فرمانش معصیت کنید که به آتشی گرفتار خواهید شد که آدمی و سنگ، هیزم آنند و برای کافران فراهم گردیده است.

ای مردم! همه پیامبران پیشین و رسولان نخستین، مردم را به آمدن من بشارت داده­اند. من، خاتم پیامبران و رسولان خدایم و بر همه خلق آسمان­ها و زمین­ها حجّت و برهانم، هر کس در این امر، تردید کند، همچون کفّار جاهلیّت نخستین است و هر کس در سخنی از سخنان من شک نماید، در حقیقت، به تمام سخنان من شک کرده است و چنین کس، مستحق بلا و مستوجب آتش خواهد بود.

ای مردم! خداوند متعال با این فضیلت­ها که بر من، مرحمت فرموده، بر من منّت نهاده و احسان کرده است (آری) خدایی جز او نیست و تا جهان، برقرار و روزگار پایدار است در هر حال ستایش و سپاس من، ویژه اوست.

ای مردم! علی(ع) را برتر از همه بدانید که گذشته از من، از هر مرد و زنی، برتر و والاتر است. (بدانید) که خداوند، به خاطر ماست که به جهانیان، روزی می­دهد و آفرینش بر پای و برقرار است؛هر آن کس که این سخن مرا انکار کند، ملعون و ملعون و مغضوب و مغضوب درگاه حق است.

هان. آگاه باشید که این سخنان را، به یقین، جبرئیل از سوی حق تعالی به من خبر داده و گفته است که: ((هر کس با علی(ع) به عداوت و دشمنی بر خیزد و ولایت و محبت او را در دل نگیرد، لعنت و خشم مرا نسبت به خود، فراهم کرده است))؛ پس هر کس باید که در کار خود بنگرد که برای فردای خود، چه آماده نموده است؛ پس باید که از مخالفت با علی(ع) سخت بر حذر باشید و مبادا که پس از ثابت قدمی، پایتان بلغزد که خداوند به هر چه کنید، آگاه است.

ای مردم! علی(ع) همان کس است که خدا در کتاب مجید خود، به عنوان ((جنب الله)) از او یاد کرده و از زبان مبتلایان به دوزخ، فرموده است: ((یا حَسرَتا عَلی ما فرَّطتُ فی جَنبِ الله.))

ای مردم! در قرآن به تدبر و تفکر، نظر کنید و در درک و فهم آیات آن بکوشید، و به محکمات آن توجه کنید و از متشابهاتش، پیروی می نمایید.

به خدا سوگند، غیر از این مرد که هم اکنون دست او را گرفته و او را بر کشیده­ام هرگز دیگری نیست که بتواند دستورات قرآن را برای شما روشن کند و تفسیر آیات آن را بیان نماید، همین مردی که اکنون بازوی او را گرفته­ام و به شما اعلام می­کنم که:

هر کس را من مولا و سرپرست و صاحب اختیارم، علی(ع) مولا و سرپرست و صاحب اختیار اوست؛ این مرد، علی بن ابی­طالب است، برادر و وصی من است، که فرمان دوستی و ولایت او از جانب حق متعال بر من نازل گردیده است.

ای مردم! علی(ع) و آن پاکان از فرزندانم، ثقل اصغرند و قرآن، ثقل اکبر است، که هر یک، از دیگری خبر می­دهد و هر کدام، دیگری را تأیید و تصدیق می­کند؛ میان این دو ثقل و این دو امر گرانقدر، جدایی نخواهند بود تا آنکه، قیامت در کنار حوض، به من برسند. ایشان امنای حق در میان خلق و فرمانروایان او بر روی زمین­اند.

به هوش باشید که من، آنچه لازم بود، گفتم. به هوش باشید که مطلب و مقصود را ابلاغ کردم و به گوش شما رساندم. توضیح دادم که این امر، به دستور خداوند بود و من نیز از سوی او (عزّوجلّ) به شما ابلاغ نمودم. به هوش باشید که عنوان (امیرالمؤمنین) بر کسی جز برادر من روا نیست و این سمت و مقام و فرمانروایی بر مسلمانان، پس از من، برای هیچ کس جز وی مجاز و حلال نیست.

مهدی جان!

 

 

 

 

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

 

پیام جهان هستى‏

 

یكى از اذكار مهمى كه انسان را به خدا نزدیك مى‏كند و در مسیر حق ثابت‏قدم نگاه

مى‏دارد، صلوات بر پیامبر صلى الله علیه و آله و آل اوست. درود و صلوات بر

پیامبر صلى الله علیه و آله موجب علوّ درجات و ثواب براى فرستندگان آن خواهد

بود و دیگر این ‏كه فرستادن صلوات سبب مى‏شود نام و یاد پیامبر اکرم صلى الله

علیه و آله براى همیشه زنده و جاوید بماند. به همین دلیل آفریدگار عالم هستى و تمام

فرشتگانى كه تدبیر این جهان به فرمان حضرت حق بر عهده آن‏ها گذارده شده

است،بر او درود مى‏فرستند. اكنون كه چنین است تمام انسان‌ها باید با این پیام

جهان هستى هماهنگ شوند و بر او درود بفرستند: «اِنَّ اللهَ وَ ملائكَتَهُ یُصَلُّونَ على

النّبىَّ یا ایّها الّذین آمنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَ سَلَّمُوا تسلیماً» (1)؛ خدا و فرشتگان بر پیامبر

درود مى‏فرستند؛ اى كسانى كه ایمان آورده‏اید، بر او درود فرستید و سلام گویید و

كاملاً تسلیم (فرمان او) باشید.»

 

زمان و مكان صلوات‏

 

صلوات بر پیامبر صلى الله علیه و آله محدودیت زمانى و مكانى  ندارد اما دراحادیث

و روایات تأكید شده است كه مناسب‏ترین  زمان براى درود و صلوات بر پیامبرصلى

الله علیه و آله روزجمعه و شب جمعه است. پیامبر صلىالله علیه و آله فرمودند:

«اذا كانَ یَوْمُ الجُمُعَةِ وَ لَیْلَةُ الجُمُعَةِ فَاَكْثِروُا الصَّلاةَ عَلىَّ»(2)؛ چون روز جمعه و شب

جمعه شود، بسیار بر من صلوات و درود بفرستید.

همچنین در روایات سخت تأكید شده است كه در هر روز جمعه بر محمد و اهل‏بیت

او هزار مرتبه صلوات بفرستید و در روزهاى دیگرصد مرتبه(3) و نیز امام محمد

باقرعلیه السلام فرمود: «ما مِنْ شَى‏ءٍ یُعْبَدُ اللهُ بِهِ یَوْمَ الجُمُعَةِ اَحَبُّ اِلىَّ مِنَ الصّلاةِ

عَلى‏  مُحمّدٍ وَ آلِ محمّدٍ»(4)؛ هیچ عبادتى در روز جمعه نزد من محبوب‏تر از

صلوات بر محمد و آل محمد علیهم السلام نیست.همچنین در احادیث و روایات تأكید

شده است كه در تمام مكان‏ها (جز موارد محدود) زبان مى‏تواند به ذكر صلوات

مشغول باشد. باز پیامبر صلى الله علیه و آله در این زمینه فرموده‏اند:

«حیثُما كُنْتُمْ فَصَلُّوا عَلىَّ فَاِنَّ صلاتَكُمْ تَبْلُغُنى»(5)؛ هر كجا باشید بر من صلوات

بفرستید؛ زیرا صلوات شما در هر مكانى به من مى‏رسد.

مهم‏ترین زمان‏هاومكان‌هایى كه به فرستادن صلوات در آنها تأكیده شده به شرح زیر

است:

1. در هر مكانى كه نام پیامبر صلى الله علیه و آله ذكر شود.

2. در ابتداى هر كلامى كه داراى قدر و ارزش است؛ مثل

خطبه‏ها، سخنرانى‏ها و... كه بهتر است با صلوات آغاز شود.

3. در ابتدا و انتهاى وضو.

4. هنگام ورود یا عبور از كنار مسجد.

5. در تعقیب نمازها، مخصوصاً نمازهاى صبح و مغرب.

6. قبل و بعد از دعا.

7. در خطبه‏هاى نماز جمعه، عیدین و روز عید غدیر.

8. در هر شبانه‏روز.

9. در ماه مبارك رجب، مخصوصاً روز عید مبعث.

10. در ماه‏هاى شعبان و رمضان.

11. هنگام بوییدن گل و ریحان.

12. بعد از عطسه كردن خود یا دیگرى.

13. هنگام ذكر و به یادآوردن نام خداوند.

14. هنگام اراده سفر.

15. هنگام سوارشدن بر مركب.

16. هنگام طى مسیرى كه به صورت سرازیرى است.

17. بعد از گفتن «اللّهم لبیك» در احرام حج.

18. هنگام داخل ‏شدن در مسجدالحرام.

19. هنگام استلام حجر اسماعیل.

20. هنگام انجام طواف و سعى بین صفا و مروه.

21. هنگام وداع در میان ركن و باب در روز عرفه.

22. هنگام وقوف در مشعر.

23. هنگام ذكر و به یادآوردن نام خداوند متعال.

24. هنگام ذبح قربانى و بریدن سر حیوانات.

25. هنگام طى مسافت راه مدینه.

26. هنگام مشاهده مدینه منوّره و حرم رسول خدا صلى الله

علیه و آله.

27. هنگام توجه به قبر مقدس رسول خدا در بین قبر و منبر.  

28. در ابتداى موعظه، هدایت و راهنمایى دیگران.

29. هنگام برخاستن از مجلس.

30. هنگام مصافحه با برادر مسلمان.

 

 

پی نوشت‌ها:

1- احزاب، 56.

2- آثارالصادقین، ج‏11، ص‏211.

3- اصول كافى، كلینى، ج‏3، ص‏416.

4- همان، ص‏213.

5- كنزالعمال، ج‏1، ص ‏489.

 

1 - بر نفس خود بخیل باش و زمام آن را در آنچه برایت روانیست رها مگردان كه بخل ورزیدن بر نفس داد آن را دادن است در آنچه دوست دارد یا ناخوش مى‏انگارد.⁽¹⁾

2 - مؤمن ... سینه او هر چه فراختر است و نفس وى هر چه خوارتر.⁽²⁾

3 - پس حساب نفس خود را براى خود گیر كه دیگران را حسابرسى است.⁽³⁾

4 - آن كه حساب نفس خود كرد سود برد و آن كه از آن غافل گردید زیان دید⁽⁴⁾

5 - بر خواهش نفست غلبه كن حكمت الهى برایت كامل مى‏شود.⁽⁵⁾

6 - با كندن ریشه بدى از سینه‏ات آن را از سینه دیگرى بر كن.⁽⁶⁾

7 - راه راست را از عقل جوى و هواى نفس را مخالفت كن تا پیروز گردى.⁽⁷⁾

8 - آنگه از خود خوشنود بود ناخشنودان او بسیار شود. كلمات قصار - 6

9 - خداى بیامرزد مردى را كه با لجام طاعت و تقوى خویش نفس را مهار كند و لجام زند و با زمام خود را بسوى فرمانبردارى خدا بكشاند»⁽⁸⁾

10 - «به نفس خدمت كردن او را از لذت و سرمایه‏هاى (شهوانى) بازداشتن و به كسب علوم و حكمتها وادارش كردن و به عبارت و طاعتها بكوشش داشتن است، و رستگارى نفس در این است‏».⁽⁹⁾

11 - پیكر و تن را خدمت كردن باو دادن است آنچه را كه مى‏خواهد از لذات و شهوتها و سرمایه‏ها و هلاك نفس در این كار است‏»⁽¹⁰⁾

پى‏نوشتها:

1)صفحه 326 - نهج البلاغه شهیدى)

2)كلمات قصار 333 - ص 421)

3)خطبه 223 - 16

4)كلمات قصار 208

5)غرر الحكم ج 1 فصل دوم ح 49

6)غرر الحكم ج 1 فصل دوم ح 70

7)غرر الحكم ج 1 فصل دوم ح 87

8)غرر الحكم ج 1 فصل سى و سوم، ح 15

9)همان - فصل 31 - ح 61

10)همان ح 60

 

 

ای آخرین توسل سبز دعای ما

آیا نمی رسد به حضورت صدای ما؟

.................................

شنبه دوباره شنبه دوباره سه نقطه چین

بی تو چه زود می گذرد هفته های ما

.................................

در این فراق تا که ببینی چه می کشیم

بگذار چشمهای خودت را به جای ما

.................................

موعود خانواده کی از راه می رسی

کی مستجاب می شود "آقا بیای ما" ؟

.................................

کی می شود بیایی واز پشت ابرها

خورشید های تازه بیاری برای ما

.................................

آقا اگر نیایی وبالی نیاوری

از دست میرود سفر کربلای ما