تبیان، دستیار زندگی

شهادت استاد فرزانه دانشگاه تهران ، شهید مسعود علی محمدی(‌دانشمند هسته‌ای کشور) را به خانواده محترمشان، مقام عظمای ولایت و عموم ملت شهید پرور ایران تسلیت عرض مینمایم أین المعد لقطع دابرالظلمه ، أین المنتظرلاقامه الامت و العوج أین مبید اهل الفسوق و العصیان و الطغیان ؛ أین حاصد فروع الغی و الشقاق أین طامس آثار الزیغ و الاهواء ، أین قاط حبائل الکذب و الافتراء أین مبید العتاة و المرده ، أین مستأصل اهل العناد و التضلیل الالحاد کجاست آماده برای ریشه‌کن کردن ستمگران ، کجاست منتظر برای راست کردن کجی و نادرستی کجاست نابود کن اهل فسق و گناه و سرکشی ، کجاست دروکن شاخه‌های گمراهی و اختلاف کجاست محوکن آثار کجدلی و هواپرستی ، کجاست بُرنده رشته‌های دروغ و افتراء کجاست نابود کن سرکشان و مُتمردان ، کجاست ازبن برکن اهل عناد و گمراه‌کنندگی و بی‌دریغی اللهم عجل لولیک الفرج و العافیه و النصر و جعلنا من خیر اعوانه و انصاره و المستشهدین بین یدیه

نمی دانم تا کی باید  به دلهایمان  وعده دیدار تو را بدهیم ؟

 

نمی دانم باید تا کی صبر کنیم تا آن جمعه ای که  آسمان می شکافد و زمین بر دف می زند و دریا برای قدوم نازنینت آب  می پاشد و آتش ، اسپند دودد می کند و باران از شوق می بارد و به استقبالت می آید ، از راه برسد ؟

 

دری که به روی روز جمعه ای که تو در آن حضور داری و آن روز نماز جمعه اش به امامت تو اقامه می شود و همه ملزم به شرکت در آن خواهند بود هنوز بسته  است . نمی دانم تو خود کی می خواهی  اذن باز شدن را به این در بدهی ؟

 

نمی دانم تا کی باید ندبه نبودن تو را بگیریم و از فراقت بنالیم تا که شاید نظری بر این خسته دلان بگشایی و آنان را با دستان نوازشگر مهربانت بنوازی .

 

ای یادگار  رضا ! ای چکیده عشق علی (ع) ! ای مهربان سنگ صبور ! در بیابان دهشت  و فساد و فتنه قرار گرفته ایم و هرلحظه بیم آن داریم که در این بیابان فنا شویم ، پس مددمان کن .

 

ای مایه سرور ! ای  سر پنهان حق ! تا کی می خواهی در پرده نهان باشی؟

 

نمی دانم تا کی باید برای دیدن  تو جستجو کنیم و از هر جا سراغی از تو بگیریم ؟ در ظهور تو تاخیر بسیار  است و این تاخیر ما را در به در هر کوه و برزنی کرده است و با ناله هم آغوش نموده است  دگر صبر  بر فراقت نداریم و مشتاق تو  و آن شمشیر دودم تو هستیم حتی اگربا آن ما را زتیغ بگذرانی ، جای بسی خوشحالیست که لایق شمشیر تو گشته ایم.

 

ای نگین انگشتری فاطمه (ع) ! ای یوسف محزون رضا (ع) ! پا در رکاب نما و این جهان را امن و امان نما .

 

مستی نه از پیاله نه از خم شروع شد

 

از جاده سه‌شنبه شب قم شروع شد

 

آیینه خیره شد به من و من به‌ آیینه

 

آن قدر خیره شد که تبسم شروع شد

 

خورشید ذره‌بین به تماشای من گرفت

 

آنگاه آتش از دل هیزم شروع شد

 

وقتی نسیم آه من از شیشه‌ها گذشت

 

بی‌تابی مزارع گندم شروع شد

 

موج عذاب یا شب گرداب؟! هیچ یک

 

دریا دلش گرفت و تلاطم شروع شد

 

از فال دست خود چه بگویم که ماجرا

 

از ربنای رکعت دوم شروع شد

 

در سجده توبه کردم و پایان گرفت کار

 

تا گفتم السلام علیکم ... شروع شد

 

شاعر : فاضل نظری

 

مرد غزل خوان

 

و کاش مرد غزل خوان شهر برگردد

 

به زیر بارش باران شهر برگردد

 

کسی شبیه خدا نیست، هیچکس، ای کاش

 

کمال مطلق انسان به شهر برگردد

 

چه خوب می‌شد اگر مرد آسمانی ما

 

به جمع خاکی خوبان شهر برگردد

 

شبیه خانه ارواح ساکت و سردیم

 

خدای خوب بگو جان شهر برگردد

 

و گفته‌اند که آقای عشق خوش قدم است

 

به یمن مقدمش ایمان شهر برگردد...

 مولای غریب ما ! امشب به قدر تمام ثانیه های له شده در انتظار دلتنگم ؛ از شما چیزی نمی خواهم فقط برای این کبوتران در انتظار کمی دانه ی مهربانی بریز!!!

آمارنهضت كربلا

 نقش آمار در ارائه سیماى روشن‏تر از هر موضوع و حادثه،غیر قابل انكار است.لیكن ‏در حادثه كربلا و مسائل قبل و بعد از آن، با توجه به اختلاف نقلها و منابع، نمى ‏توان در بسیارى از جهات، آمار دقیق و مورد اتفاق ذكر كرد و آنچه نقل شده، گاهى تفاوتهاى ‏بسیارى با هم دارد.در عین حال بعضى از مطالب آمارى، حادثه كربلا را گویاتر مى ‏سازد.

به همین دلیل به ذكر نمونه‏ هایى از ارقام و آمار مى ‏پردازیم: 

 مدت قیام امام حسین‏«ع‏» از روز امتناع از بیعت با یزید، تا روز عاشورا 175 روزطول كشید: 12 روز در مدینه،4 ماه و 10 روز در مكه،23 روز بین راه مكه تا كربلا و8 روز در كربلا (2 تا 10 محرم).

 منزل هایى كه بین مكه تا كوفه بود و امام حسین آنها را پیمود تا به كربلا رسید 18 منزل بود(معجم البلدان).

 فاصله منزل ها با هم سه فرسخ و گاهى پنج فرسخ بود. منزل هاى میان كوفه تا شام 14 منزل بود كه اهل بیت را در حال اسارت از آنها عبور دادند.

نامه‏ هایى كه از كوفه به امام حسین‏«ع‏» در مكه رسید و او را دعوت به آمدن كرده ‏بودند 12000 نامه بود (طبق نقل شیخ مفید).

 بیعت كنندگان با مسلم بن عقیل در كوفه 18000 نفر،یا 25000 نفر و یا 40000 نفر گفته شده است.

شهداى كربلا از اولاد ابى طالب كه نامشان در زیارت ناحیه آمده است 17 نفر.

 شهداى كربلا از اولاد ابى طالب كه نامشان در زیارت ناحیه نیامده 13 نفر.

 سه نفر هم‏ كودك از بنى هاشم شهید شدند،جمعا 33 نفر.

این افراد به این صورت ‏اند: امام حسین‏«ع‏» 1 نفر، اولاد امام حسین 3 نفر، اولاد على‏«ع‏» 9 نفر، اولاد امام حسن 4 نفر، اولاد عقیل‏12 نفر، اولاد جعفر 4 نفر. غیر از امام حسین‏«ع‏» و بنى هاشم، شهدایى كه نامشان در زیارت ناحیه مقدسه و برخى منابع دیگر آمده است 82 نفرند.

 غیر از آنان، نام 29 نفر دیگر در منابع متاخرتر آمده‏ است.

جمع شهداى كوفه از یاران امام 138 نفر. تعداد 14 نفر از جمع این جناح حسینى، غلام بوده‏اند.

شهدایى كه سرهایشان بین قبایل تقسیم شد و از كربلا به كوفه بردند 78 نفر بودند.

تقسیم سرها به این صورت بود: قیس بن اشعث، رئیس بنى كنده 13 سر، شمر رئیس‏ هوازن 12 سر، قبیله بنى تمیم 17 سر، قبیله بنى اسد 16 سر، قبیله مذحج 6 سر، افرادمتفرقه از قبایل دیگر 13 سر.

سید الشهدا هنگام شهادت 57 سال داشت.

پس از شهادت حسین‏«ع‏»33 زخم نیزه و 34 ضربه شمشیر، غیر از زخمهاى تیر بر بدن آن حضرت بود.

این ماهى فتاده به دریاى خون كه هست زخم از ستاره بر تنش افزون،حسین توست

شركت كنندگان در اسب تاختن بر بدن امام حسین 10 نفر بودند.

تعداد سپاه كوفه 33 هزار نفر بودند كه به جنگ امام حسین آمدند.

 آنچه در نوبت ‏اول آمد تعداد 22 هزار بودند به این صورت: عمر سعد با 6000، سنان با 4000، عروة بن‏قیس با 4000، شمر با 4000، شبث بن ربعى با 4000.

 آنچه بعدا اضافه شدند: یزید بن‏ركاب كلبى با 2000، حصین بن نمیر با 4000، مازنى با 3000، نصر مازنى با 2000 نفر.

 سید الشهداء روز عاشورا براى 10 نفر مرثیه خواند و در شهادتشان سخنانى فرمود و آنان را دعا، یا دشمنان آنان را نفرین كرد. اینان عبارتند از : على اكبر، عباس، قاسم، عبد الله بن حسن، عبد الله طفل شیر خوار، مسلم بن عوسجه، حبیب بن مظاهر، حر بن یزید ریاحى، زهیر بن قین و جون.

و در شهادت دو نفر بر آنان درود و رحمت فرستاد: مسلم و هانى.

امام حسین‏«ع‏» بر بالین 7 نفر از شهدا پیاده رفت : مسلم بن عوسجه، حر، واضح‏رومى، جون، عباس، على اكبر، قاسم. سر سه شهید را روز عاشورا به جانب امام حسین‏«ع‏» انداختند : عبد الله بن عمیركلبى، عمرو بن جناده، عابس بن ابى شبیب شاكرى.

سه نفر را روز عاشورا قطعه قطعه كردند:على اكبر، عباس، عبد الرحمن بن عمیر.

مادر 9 نفر از شهداى كربلا در روز عاشورا حضور داشتند و شاهد شهادت پسر بودند: عبد الله بن حسین (حضرت علی اصغر علیه السلام) كه مادرش رباب بود ، عون بن عبد الله جعفر مادرش زینب، قاسم بن حسن مادرش رمله، عبد الله بن حسن مادرش بنت‏شلیل جیلیه، عبد الله بن مسلم ‏مادرش رقیه دختر على‏«ع‏»، محمد بن ابى سعید بن عقیل، عمرو بن جناده، عبد الله بن وهب‏ كلبى مادرش ام وهب، على اكبر(بنا به نقلى مادرش لیلى،كه ثابت نیست).

 5 كودك نابالغ در كربلا شهید شدند:عبد الله رضیع شیر خوار امام حسین (حضرت علی اصغر علیه السلام)، عبد الله بن‏ حسن، محمد بن ابى سعید بن عقیل، قاسم بن حسن، عمرو بن جناده انصارى.

 5 نفر از شهداى كربلا، از اصحاب رسول خدا بودند: انس بن حرث كاهلى، حبیب بن مظاهر، مسلم بن عوسجه، هانى بن عروه، عبد الله بن بقطر عمیرى.

 در ركاب سید الشهداء، تعداد 15 غلام شهید شدند: نصر و سعد (از غلامان‏على‏«ع‏»)، منحج (غلام امام مجتبى‏«ع‏»)، اسلم و قارب (غلامان امام حسین‏«ع‏»)حرث‏غلام حمزه، جون غلام ابوذر، رافع غلام مسلم ازدى، سعد غلام عمر صیداوى، سالم غلام‏بنى المدینه، سالم غلام عبدى، شوذب غلام شاكر، شیب غلام حرث جابرى، واضح غلام‏حرث سلمانى.این 14 نفر در كربلا شهید شدند. سلمان غلام امام حسین‏«ع‏»، كه آن‏حضرت او را به بصره فرستاد و آنجا شهید شد.

 2 نفر از یاران امام حسین‏«ع‏» روز عاشورا اسیر و شهید شدند: سوار بن منعم و موقع بن ثمامه صیداوى. 4

 نفر از یاران امام در كربلا پس از شهادت آن حضرت به شهادت رسیدند: سعد بن‏حرث و برادرش ابو الحتوف، سوید بن ابى مطاع (كه مجروح بود و محمد بن ابى سعید بن‏عقیل.

 7 نفر در حضور پدرشان شهید شدند : على اكبر، عبد الله بن حسین ، عمرو بن جناده، عبد الله بن یزید، عبید الله بن یزید، مجمع بن عائذ، عبد الرحمن بن مسعود.

 5 نفر از زنان از خیام حسینى به طرف دشمن بیرون آمده و حمله یا اعتراض كردند: كنیز مسلم بن عوسجه، ام وهب زن عبد الله كلبى، مادر عبد الله كلبى،زینب كبرى، مادرعمرو بن جناده.

زنى كه در كربلا شهید شد مادر وهب(همسر عبد الله بن عمیر كلبى)بود.

 زنانى كه در كربلا بودند: زینب سلام الله علیها، ام كلثوم، فاطمه، صفیه، رقیه، ام هانى (این 6 نفر ازاولاد امیر المؤمنین(ع) بودند) فاطمه و سكینه (دختران سید الشهدا علیه السلام) رباب، عاتكه، مادر محسن بن حسن، دختر مسلم بن عقیل، فضه نوبیه، كنیز خاص حسین، مادر وهب بن عبد الله.

عاشورا در نگاه برخی مستشرقین ، بزرگان و علما

مَهاتما گاندی (رهبر استقلال هند) : من زندگی امام حسین(ع)، آن شهید بزرگ اسلام را به دقّت خواندم و توجّه كافی به صفحات كربلا نموده ام و بر من روشن است كه اگر هندوستان بخواهد یك كشور پیروز گردد، بایستی از سرمشق امـــام حسین(ع) پیروی كند.

لیاقت علی خان (نخستین نخست وزیر پاكستان) : این روز محرّم، برای مسلمانان سراسر جهان معنی بزرگی دارد. در این روز، یكی از حزن آورترین و تراژدیك ترین وقایع اسلام اتفاق افتاد،شهادت حضرت امام حسین(ع) در عین حزن، نشانهء فتح نهایی روح واقعی اسلامی بود، زیرا تسلیم كامل به ارادهء الهی به شمار می رفت. این درس به ما می آموزد كه مشكلات و خطرها هر چه باشد، نبایستی ما پروا كنیم و از حق و عدالت منحرف شویم.

 

عبّاس محمود عقّاد (نویسنده و ادیب مصری) : جنبش حسین(ع)، یكی از بی نظیرترین جنبش های تاریخی است كه تاكنون در زمینهء دعوت های دینی یا نهضت های سیاسی پدیدار گشته است ... دولت اموی پس از این جنبش، به قدر عمر یك انسان طبیعی دوام نكرد و از شهادت حسین(ع) تا انقراض آنان بیش از شصت و اندی سال نگذشت.

 

احمد محمود صبحی:اگر چه حسین بن علی(ع)در میدان نظامی یا سیاسی شكست خورد، امّا تاریخ، هرگز شكستی را سراغ ندارد كه مثل خون حسین(ع) به نفع شكست خوردگان تمام شده باشد. خون حسین(ع)، انقلاب پسر زبیر و خروج مختار و نهضت های دیگر را در پی داشت، تا آنجا كه حكومت اموی ساقط شد و ندای خونخواهی حسین(ع)، فریادی شد كه آن تخت ها و حكومت ها را به لرزه درآورد.

 

محمد زُغلول پاشا (در مصر، در تكیهء ایرانیان) : حسین(ع) در این كار به واجب دینی و سیاسی خود قیام كرده و اینگونه مجالس عزاداری، روح شهادت را در مردم پرورش می دهد و مایهء قوّت اراده آنها در راه حق و حقیقت می گردد

 

عبد الرحمن شرقاوی (نویسنده مصری) : حسین(ع)، شهید راه دین و آزادگی است. نه تنها شیعه باید به نام حسین(ع) ببالد، بلكه تمام آزادمردان دنیا باید به این نام شریف افتخار كنند.

 

طه حسین (دانشمند و ادیب مصری) : حسین(ع) برای به دست آوردن فرصت و از سرگرفتن جهاد و دنبال كردن از جایی كه پدرش رها كرده بود، در آتش شوق می سوخت. او زبان را دربارهء معاویه و عمّالش آزاد كرد، تا به حدّی كه معاویه تهدیدش نمود. امام حسین(ع)، حزب خود را وادار كرد در طرفداری حق سختگیر باشند.

 

عبد المجید جَودهُ السحّار (نویسنده مصری) : حسین(ع) نمی توانست با یزید بیعت كند و به حكومت او تن بدهد، زیرا در آن صورت، بر فسق و فجور، صحّه می گذاشت و اركان ظلم و طغیان را محكم می كرد و بر فرمانروایی باطل تمكین می نمود. امام حسین(ع) به این كارها راضی نمی شد، گر چه اهل و عیالش به اسارت افتند و خود و یارانش كشته شوند.

 

علامه طنطاوی (دانشمند مصری) : (داستان حسینی) عشق آزادگان را به فداكاری در راه خدا بر می انگیزد و استقبال مرگ را بهترین آرزوها به شمار می آورد، چنانكه رای شتاب به قربانگاه، بر یكدیگر پیشی جویند.

 

العُبیدی (مفتی موصل) : فاجعهء كربلا در تاریخ بشر نادره ای است، همچنان كه مسبّبین آن نیز نادره اند ... حسین بن علی(ع) سنّت دفاع از حق مظلوم و مصالح عموم را بنا بر فرمان خداوند در قرآن به زبان پیامبر اكرم(ص) وظیفهء خویش دید و از اقدام به آن تسامحی نورزید. هستس خود را در آن قربانگاه بزرگ فدا كرد و به این سبب نزد پروردگار، "سرور شهیدان" محسوب می شود و در تاریخ ایام، "پیشوای اصلاح طلبان" به شمار رفت. آری، به آنچه خواسته بود و بلكه برتر از آن، كامیاب گردید

 

 

آقا تو بیا ولی فقط با یک شرط...

 

از دوری تو غمین و نالان هستیم

 

وز کردۀ خود کمی پشیمان هستیم

 

اصلیت ما را تو اگر می پرسی

 

از کوفه ولی مقیم تهران هستیم!

 

ما لشگری از سلاح روسی داریم

 

در دوز و کلک رگ ونوسی داریم

 

هر جمعه که شد بیا که ما منتظریم

 

این هفته فقط نیا عروسی داریم

 

 از جور زمانه ما شکایت داریم

 

اندازۀ کوه و صخره حاجت داریم

 

ما مشکلمان گرانی و بیکاریست

 

آقا به نبودنت که عادت داریم...

 

ما قیمت روز ارز را می دانیم

 

معیار بهای بورس در تهرانیم

 

فعلا دو سه روزیست هوا پس شده است

 

هر روز دعای عهد را می خوانیم

 

صد موعظه کن ولی ز تسلیم نگو

 

از خمس و زکات و ضرب و تقسیم نگو

 

آقا تو بیا ولی فقط با یک شرط...

 

ار آنچه که ما دوست نداریم نگو!

 

بسم الله الرحمن الرحیم

الهی !مَاذا وَجَدَ مَن فَقَدَک وَ مَا الّذِی فَقَدَ مَن وَجَدَک

معبود من چه یافته آنکه تو را نیافته و چه به دست نیاورده آنکه تو را یافته است؟

باز هم غروب سرخ و دلگیر آدینه به تاریکی شب منتهی شد و لحظه قبض و سنگینى روح بر قلب باز هم فارغ از تمام افکار زمینى با دلى آکنده از عشق به افق سرخ و خونین چشم دوخته‏ و دلتنگ دیدار تو ، چشمهایم دیگر از اشک پر شده و افق را تار مى‏بینم و درخشش آسمان در قطرات اشکم محو مى‏شود، دلم طاقت نمى‏آورد مى‏خواهم فریادى از عمق جان برآورم و به همه بگویم دیگر تاب این همه انتظار ندارم ناگهان طنین دل نواز الله اکبر گوش را نوازش داد و دوباره اذان فراق را سر دادم  و با ندای قد قامت اذان ، قامت بی قائم عجل الله تعالی فرجه الشریف بستم ...

كل یوم عاشورا....كل ارض كربلا

به سینه هركه تمنای كربلا دارد!!

 

همیشه در دل خود روضه ای به پادارد!!

 

كسی كه عشق تو دارد دگرچه كم دارد!!

 

بدون عشق تو عالم كجا بها دارد!!

************

 

کربلا یعنی  اطاعت از امام 

        گه به حکم او نشستن گه قیام

 

کربلا یعنی که یار رهبری

       از حسین عصر خود فرمان بری

 

کربلا یعنی تحول در وجود 

     جامه ی زهد و حیا را تار و پود

 

کربلا یعنی به حق واصل شدن

        یار حق دشمن باطل شدن

*********

کاش از جنس جنون بال و پری بود مرا

مثل سیمرغ از اینجا سفری بود مرا

رقص زلف سر نی دیدم و با خود گفتم

بین هفتاد و دو سر کاش سری بود مرا

بر سر تربتی رسیدم دوش         

خرم و غم زدا و محنت کاه    

نور مهر علی و عترت او

زان مکان رفته تا به ذروه‌ی ماه    
 

با من آن روز از قضا بودند 

جمعی از اهل معرفت همراه    
 

گفتم این خاک کیست شخصی گفت         

خاک پاک حسین عین‌الله    
 

گفتم آگه نیم ز تاریخش         

 از همان مصرعم نمود آگاه