تبیان، دستیار زندگی

به نام خدا
سلام
ملکا ذکر تو گويم که تو پاکي و خدايي
نروم جز به همان ره که توام راهنمايي
«سنايي»

انسان نياز به حرکت و جنبش دارد و بازي بخش مهمي از اين نياز است. هر فرد براي رشد ذهني و اجتماعي خود، نيازمند انديشه و تفکر است و بازي خمير مايه ي اين تفکر و انديشه است. آمادگي جسمي و روحي براي مقابله با مشکلات بخشي از فلسفه ي بازي کودکان است، بنابراين ، بازي هر چه گسترده تر، پيچيده تر و اجتماعي تر باشد کودک از مصونيت رواني بيشتري برخوردار مي شود. کشف دنياي اطراف بخش ديگري از فلسفه بازي است که کودک حس کنجکاوي خود را از اين طريق ارضا مي کند. بازي تن و روان کودک را ايمني مي بخشد و مسؤوليت هاي اجتماعي و اقتصادي را که در آينده بايد بدون کشيد به او مي آموزد.
کودک با بازي کردن موقعيتي بدست مي آورد تا اعتقادات، احساسات و مشکلات خود را پيدا کند و مهارتهاي زندگي را بياموزد." رابرت وايت" مي گويد: «ساعات زيادي را که کودکان صرف بازي مي کنند نمي توان به هيچ وجه تلف شده تلقي نمود، بازي ممکن است شادي بخش باشد ولي در دوران کودکي يک کار جدي است ». بدون ترديد بازي بهترين شکل فعاليت طبيعي هر کودک محسوب مي شود.
«بازي دنياي کودکان است . با دنياي کودکان بازي نکنيد».
موفق باشيد


تعريف بازي :
به هر گونه فعاليت جسمي يا ذهني هدفداري که به صورت فردي يا گروهي انجام پذيرد و موجب کسب لذت و اقناع نيازهاي کودک شود، بازي مي گويند.

نقش بازي در رشد اجتماعي کودک:
- موجب ارتباط کودک با محيط بيرون مي شود و دنياي اجتماعي او را گسترش مي دهد.
- موجب شکوفايي استعدادهاي نهفته و بروز خلاقيت مي شود.
- همکاري ، همياري و مشارکت کودک توسعه مي يابد.
- با رعايت اصول و مقررات آشنا مي شود.
- همانند سازي با بزرگسالان را مي آموزد.
- با مفهوم سلسله مراتب آشنا شده و آن را رعايت مي کند.
- رقابت را مي آموزد و شکست را بطور واقعي تجربه مي کند.
- قدرت ابراز وجود پيدا مي کند و از ترس ، کمرويي و خجالت بيهوده رها مي شود.
- حمايت از افراد ضعيف را مي آموزد.

نقش بازي در رشد عاطفي کودک:
- نياز به برتري جويي را ارضا مي کند.
- موجب ابراز احساسات، عواطف ، ترس ها و ترديدها ، مهر و محبت ، خشم و کينه و نگراني ها مي شود.
- تمايل به جنگجويي و ستيزه گري را کم مي کند.
- «برون نگري» کودک را افزايش مي دهد.

نقش بازي در رشد جسمي کودک :
- موجب رشد هماهنگ دستگاهها و اعضاي مختلف بدن مي شود.
- باعث تقويت حواس کودک مي شود.
- نيرو و انرژي بدن را به بهترين شکل مصرف مي کند.
- کودک به توانمندي هاي فکري و بدني خود آگاهي پيدا مي کند.

نقش بازي در رشد ذهني کودک :
- در يادگيري زبان نقش بسزايي دارد.
- در رشد هوشي کودک بسيار مؤثر است.
- با مفاهيم ساخت، فضا و شکل آشنا مي شود.
- رفتارهاي هوشمندانه کودک تقويت مي شود.
- موقعيت استفاده از قوه ي تخيل در کودک به وجود مي آيد.
- زمينه بهتري براي تفکر فراهم مي کند.

انواع بازي ها:
کودکان روحيات متفاوتي دارند و با توجه به ويژگي هاي خود، بازي هاي مختلفي را تجريه مي کنند.
عواملي که در انتخاب نوع بازي کودکان دخالت دارند عبارتند از : تفاوتهاي فردي ، ميزان سلامتي، سطح رشد جسمي و حرکتي، بهره ي هوشي ، جنسيت ، خلاقيت ، فرهنگ خانواده و موقعيت جغرافيايي بر همين اساس بازي به انواع گوناگون تقسيم مي شود:
1 – بازي هاي جسمي :
از قديمي ترين نوع بازيهاست، به ابزار مخصوص نيازمند است ، هم به صورت انفرادي و هم به صورت گروهي انجام مي شود، براي مصرف انرژي اضافي بدن و نجات يافتن از خستگي و کسالت بسيار مفيد است و رفتارهاي ناآرام و پرخاشگري توأم با عصبانيت کودک را کاهش مي دهد.
2 – بازي هاي تقليدي :
کودک به تقليد نقش هايي مي پردازد که آنها را باور کرده است. معمولاً بهترين شخصيت ها براي شروع ايفاي نقش ، والدين، برادران ، خواهران و دوستان هستند. کودک از ايفاي نقش آنان لذت برده و تجربه کسب مي کند. در دوره ي دبستان بيشتر نقش معلمان را تقليد مي کند، در حالي که در دوره ي نوجواني از تقليد رفتار بزرگسالان دوري مي کند و به تقليد رفتار همسالان مي پردازد که اين خود آغازي است براي هماهنگي و همسو شد با گروههاي اجتماعي و ايفاي نقش هاي واقعي زندگي.
3 – بازي هاي نمايشي :
کودک در تقليد از بزرگترها از لباس و وسايل مخصوص آنها نيز استفاده مي کند، مانند پسر کوچکي که کت پدر را به تن کرده، عينک او را به چشم مي زند و يا دختر بچه اي که کفش پاشنه دار مادر را پوشيده و به زحمت راه مي رود.
4 – بازي هاي نمادي:
زماني که کودک دستيابي به ابزار و وسايل مورد نياز خود را غيرممکن مي بيند، نيازها و آرزوهاي خود را با استفاده از وسايل نمادين و از طريق بازي بيان مي کند. براي مثال بر تکه اي چوب سوار شده، اين طرف و آن طرف مي رود، مانند اين که سوار بر اسبي شده و آن را هدايت مي کند. اين نوع بازي ها يکي از بهترين شيوه هاي بازي درماني محسوب مي شوند.
5 – بازي هاي آموزشي :
مهمترين وسيله آموزش کودک ، استفاده از وسايل بازي مناسب است، مانند مکعب هاي چوبي که کودک با جور کردن و دسته بندي کردن آنها مي تواند با مسائل اساسي اما ساده و آسان رياضي آشنا شود. از خانه ي کوچک اسباب بازي براي آشنا کردن کودک با واقعيت هاي موجود زندگي مي توان استفاده کرد. بازي هاي آموزشي موجب تقويت حواس و رشد قواي ذهني و اجتماعي کودک مي شوند، به شرط آن که سعي کنيم کنترل اصلي بازي در اختيار کودک باشد و جهت و مسير آن را او تعيين کند.
6 – بازي هاي آموزشي :
مهمترين وسيله آموزش کودک، استفاده از وسايل بازي مناسب است، مانند مکعب هاي چوبي که کودک با جور کردن و دسته بندي کردن آنها مي تواند با مسائل اساسي اما ساده و آسان رياضي آشنا شود. از خانه ي کوچک اسباب بازي براي آشنا کردن کودک با واقعيت هاي موجود زندگي مي توان استفاده کرد. بازي هاي آموزشي موجب تقويت حواس و رشد قواي ذهني و اجتماعي کودک مي شوند، به شرط آن که سعي کنيم کنترل اصلي بازي در اختيار کودک باشد و جهت و مسير آن را او تعيين کند.
6 – بازي هاي خلاقيتي:
کودک از طريق به وجود آوردن چيزي، عقايد و احساساتش را اظهار مي کند ، مانند نقاشي، موسيقي ، خميربازي، شن بازي و يا استفاده از لغات که او را قادر مي سازد تا در آينده داستان شعر و نمايشنامه بنويسد.

توصيه هايي براي والدين :
1 – به بازي کودکان اهميت دهيم، زيرا زندگي آنها در بازي ، شکل واقعي به خود مي گيرد.
2 – تلاش کنيم تا بازي هاي کودکان متناسب با فرهنگ و ارزش هاي خانواده باشد.
3 – با دقت در تفکرات خلاق و پويايي کودکان در حال بازي مي توانيم با چگونگي شخصيت آنها بيشتر آشنا شويم.
4 – در بازي کودکان دخالت نکنيم اما راهنما و کمک کننده خوبي باشيم.
5 – با همبازي شدن با کودکان راه دوستي ها را باز کنيم و راه پنهان کاري هاي دوره نوجواني را ببنديم.
6 – کاري کنيم که بازي به صورت تجربه اي لذت بخش در ذهن کودک باقي بماند.
7 – براي متوقف کردن بازي از امر و نهي استفاده نکنيم.
8 – با توجه به روحيه ي کنجکاو کودک، به گونه اي او را راهنمايي کنيم که به تفکر مثبت و انديشه خلاق و سازنده دست يابد.
9 – مراقب باشيم که محيط بازي موجب آسيب جسمي، فکري و يا رواني نشود.
10 – در انتخاب نوع بازي، به سن ، جنس و توانايي هاي فرزندمان توجه کنيم.
11 – نوع و مدت زمان بازي فرزندمان را طوري کنترل کنيم که از فشارهاي هيجاني و روحي بيش از حد دور باشد( به ويژه بازي هاي رايانه اي).
12 – براي انتخاب الگوهاي صحيح، زمينه مناسبي را براي بازي هاي تقليدي کودکانمان فراهم نماييم.
13 – از محدود کردن کودک در هنگام بازي بپرهيزيم.
14 – وسايل بازي را مناسب سن و رشد جسمي و ذهني کودک تهيه کنيم.
15 – آداب اجتماعي و چگونگي رفتار با ديگران را ضمن همبازي شدن با کودکان مي توانيم به صورت غيرمستقيم به آنها بياموزيم.
16- به مطالب و نحوه ي بيان کودکان در بازي به خوبي توجه کنيم، زيرا احساسات و مشکلات زندگي واقعي آنها در بازي منعکس مي شود.
17 – براي انتخاب همبازي هاي خوب، فرزندمان را غير مستقيم راهنمايي کنيم، زيرا رفتارهاي يک همبازي خود تأثير بسيار مثبتي در آينده ي او خواهد داشت.
18 – اگر در حضور فرزندمان با وسايل موجود در خانه براي او اسباب بازي (ماشين ، عروسک و ...) بسازيم، ارتباط عاطفي ميان ما و کودکانمان تقويت خواهد شد.
19 – براي تقويت حس همکاري و مسؤوليت پذيري فرزندمان با او توافق کنيم که پس از بازي، اسباب بازي هاي خود را جمع کرده و سرجايش بگذارد و گرنه دفعه بعد اجازه استفاده از آنها را نخواهد داشت.
20 – از فرزندمان بخواهيم که اجازه دهد تا همبازي هايش از اسباب بازي هاي او استفاده کنند، زيرا اين کار موجب تقويت حس نوع دوستي و تسهيل در ارتباط با ديگران مي شود.
21 – اسباب بازي گران قيمت ممکن است وسيله بازي مفيدي نباشد. هنگام خريد توجه داشته باشيم که اسباب بازي بايد بتواند قدرت خلاقيت و سازندگي فرزندمان را رشد دهد. وسايل بازي جورکردني، پازل ها، خميربازي، گل رس و .... اسباب بازي هاي مناسبي به شمار مي روند.
22 – اگر کودکان در هنگام بازي با هم اختلاف پيدا کردند اجازه بدهيم خودشان مشکل را حل کنند. در صورتي که اختلاف تشديد شود فقط آنها را از هم جدا کنيم و هرگز از يکي از طرفين ، جانبداري نکيم.
23 – در محيط هاي بازي گروهي مثل زمين بازي کودکان در پارک ها، اجازه دهيم بچه ها با هم دوست شوند و بازي کنند، از وارد شدن به محيط بازي کودکا بپرهيزيم.
24 – از همبازي شدن کودکان با افراد بزرگتر از خود به ويژه «نوجوانان و جوانان» اکيداً جلوگيري کنيم.
25 – کودکان همواره نيازمند بازي هستند، پس اسباب بازي هاي مناسب هر مکان را همراه خود داشته باشيم.
26 – کودکان بايد به مجموعه اي از بازي هاي جسمي، اجتماعي، عاطفي و ذهني بپردازند. هنگامي که فقط يکي از بازي ها را انجام مي دهند(مثلاً بازي هاي رايانه اي) از رشد اجتماعي، جسمي و عاطفي محروم شده و احتمال بروز عصبانيت و پرخاشگري در آنها افزايش مي يابد.

 

به نام خدا
سلام
جهان هستي و خلقت بر زوجيت استوار شده است، زوجيت قانون حيات و بقاست. در ميان انسانها حساسترين انتخاب در طول زندگي، انتخاب همسر است که براساس آن نهاد خانواده شکل مي گيرد.
والاترين هدف و کارکرد خانواده تکميل هويت و تأمين آرامش همسران است.
در سايه آرامش، انسانها به رشد و بالندگي مناسب دست مي يابند و خلاقيت هاي خود را بروز مي دهند.
مهر و محبت، صميمت و وفاداري از مهم ترين عوامل پايندگي و تقويت نهاد خانواده است، همچنان که حفظ کانون خانواده يکي از اصيل ترين تکاليف هر يک از همسران محسوب مي شود.
شايسته است همسران با شناخت کامل تفاوتهاي يکديگر و يادگيري روشهاي ابراز محبت و دستيابي به تفاهم، سعادت خود و خانواده را بيمه نمايند و از کوتاهترين لحظه هاي با هم بودن بيشترين بهره ها را ببرند، از اين رو در اين شماره مهارتهاي همسرداري اشاره مي نماييم.
قلبتان شاد و دستتان پر مهر باد


تعريف همسرداري
مهارتي است که زن و شوهر (زوجين) با شناخت توانمنديها، تفاوتها و حساسيتهاي يکديگر بتوانند به نيازهاي جسمي، عاطفي  ورواني طرف مقابل پاسخ دهند. به طوري که هر دو احساس رضايت خاطر نموده به آرامش نسبي دست يابند.

تفاوتهاي روانشناختي زنان و مردان در زندگي مشترک
- ميزان اعتماد به نفس زنان با احساس اطمينان آنان از «دوست داشته شدن» رابطه مستقيمي دارد، در حاليکه مرداني زماني از اعتماد به نفس کافي برخوردارند که بتوانند درخواستهاي همسران خود را برآورده کنند.
- زنان دوست دارند براي حل شدن يک موضوع درباره آن صحبت کنند(حتي اگر وقت زيادي صرف نمايند)، در حالي که مردان اين عمل زنان را پرحرفي تلقي مي کنند.
- زنان دوست دارند که شوهرانشان محبت خود را ابراز کنند و به آنان بگويند که چقدر دوستشان دارند، اما مردان فکر مي کنند که همسرانشان بايد بدانند که «من فقط او را دوست دارم ، نيازي به گفتن نيست»
- وقتي مردان از زنان خود حمايت مي کنند، آنان را در حل مشکلاتشان توانمندتر مي سازند، و به زندگي اميدوارتر و علاقه مندتر مي کنند.
- زنان فرمان بردن را دوست دارند ولي معتقدند اين فرمان بردن بايد عاشقانه باشد، در اين صورت حاضر به هر گونه ايثار و فدارکاري خواهند بود.
- هنگامي که مردان دير مي کنند، زنان با سؤالهاي «چرا ديگر کردي؟ » کجا بودي؟ و ...» در حقيقت دلواپسي و نگراني توأم با عشق و علاقه را به همسر خود ابراز مي کنند. اما شوهران فکر مي کنند که همسرانشان مي خواهند آنها را زير سوال ببرندو افراد بي مسؤوليت و غير مطمئين جلوه دهند.
- وقتي شوهران فکر مي کنند که براي زندگي و همسرشان مفيد هستند، احساس ارزشمندي و توانمندي مي نمايند ولي زنان زماني اين احساس را دارند که فکر کنند براي همسرانشان عزيز هستند.
- مردان پس از گوش کردن به صحبت هاي همسر خود بلافاصله مي خواهند مشکل را حل کنند، بنابراين به راهنمايي آنان مي پردازند، در صورتي که شايد زنان فقط مي خواستند احساساتشان را بيان کنند.
- زنان ميزان ارزشمندي و علاقه شوهرانشان را به خود با ميزان برآورده شدن خواسته هايشان محک مي زنند.
- مردان يا بايد سعي کنند خواسته هاي منطقي آنان را برآورده کنند و يا آنان را با دلايل صحيح متقاعد سازند.

کليدهاي برقراري ارتباط صحيح با خويشان همسر
1 – به خانواده همسرمان نيز به اندازه خانواده خود احترام بگذاريم.
2 – با خانواده همسر خود همانگونه رفتار کنيم که با خانواده خود رفتار مي نماييم.
3 – به هيچيک از خانواده ها اجازه دخالت در زندگي خود را ندهيم. در صورتي که خانواده ها قصد راهنمايي داشته باشند، فقط از تجريه هاي آنن استفاده کنيم و تصميم نهايي را با مشورت همسر خود اتخاذ نماييم.
4 – در صورت بروز اختلاف، از در ميان گذاشتن موضوع يا نزديکترين خويشاوندان نيز پرهيز کنيم، زيرا اينکار موجب گسترش دامنه اختلاف مي شود.
5 – در حضور خويشان به همسر خود بيشتر توجه کنيم و او را در گفتگوها شرکت دهيم.
6 – در صورت بروز مشکل از سوي خانواده زن يا مرد، عضو همان خانواده بايد مشکل را حل کند، زيرا هر يک از همسران به خوبي خانواده خود را مي شناسند و بهتر مي توانند چاره جويي نمايند.
7 – از چشم هم چشمي و حسادت بپرهيزيم.
8 – به آداب و رسوم خانواده همسرمان احترام بگذاريم، چنانچه برخي از آنها را صحيح نمي دانيم هرگز آنان را به خاطر پايبندي به آداب و رسوم خود استهزا نکنيم.
9 – لازم است گاهي همسران به تنهايي به ديدار خانواده خود بروند (اينکار موجب ارضاي محبت مادر و فرزندي مي شود)
10 – اين واقعيت را بپذيريم که علاوه بر همسر، پدر و مادر حق مسلمي بر گردن ما دارند، بنابراين در صورت ضرورت ، هر يک از همسران بايد بخوبي از خانواده خود حمايت کنند.

آشنايي با برخي از مهارتهاي همسرداري
1 – شاد باشيم : شاد بودن هميشه ارزشمند است، پس سعي کنيم خود را خوشحال و سرحال نشان دهيم تا خستگي را از تن شريک زندگي خود دور کنيم.
2 – صبور باشيم : اگر رفتار همسرمان را خوشايند نم دانيم بهتر است با حوصله و تأمل و در شرايط مناسب او را از چگونگي رفتارش آگاه کنيم.
3 – منطقي رفتار کنيم: مسايل را منطقي و درست بررسي کنيم و بجاي منافع شخصي، مصالح زندگي مشترک را در نظر بگيريم و بي طرفانه قضاوت کنيم.
4 – کم توقع باشيم : از همسرمان آن قدر انتظار داشته باشيم که بتواند به انتظارات پاسخ بدهد.
5 – مثبت نگر باشيم: با بياد آوردن لحظات شيرين زندگي بد بيني را از خود دور کنيم ، به رفتارهاي خوب همسرمان بيشتر بينديشيم و جنبه هاي خوب زندگي را فراموش نکنيم.
6 – خوش بين باشيم ، داشتن نگاه خوش بينانه به زندگي و اطرافيان باعث ايجاد آرامش و بذل محبت و عاطفه مي شود.
7 – يکدل باشيم : درک متقابل موجب ايجاد تفاهم مي شود و يکدلي به وجود مي آورد.
8 – شنونده خوبي باشيم : هنگامي که همسرمان با ما صحبت مي کند حتي الامکان به چشمان او نگاه کنيم و يا با اشاره و سرتکان دادن نشان دهيم که به حرفهاي او توجه داريم.
9 – مشوق همسر خود باشيم : براي رفتارها و صحبت هاي همسرمان ارزش قائل شويم و با يادآوري موقعيت هاي موفق گذشته او را تشويق کنيم تا آينده بهتري داشته باشد.
10 – به پيشرفت يکديگر اهميت دهيم: آنقدر صميمي باشيم که پيشرفت و ترقي همسرمان يکي از آرزوهاي ما باشد، در حقيقت اولين کسي که از اين پيشرفت سود مي برد ما هستيم.
11 – خوش قول باشيم : براي حرفها و قول هاي خود ارزش قائل شويم و خود را در مقابل آنها مسؤول بدانيم خوش قولي نشانه احترام به خود و همسر است.
12- به شخصيت همسرمان احترام بگذاريم و حرمت يکديگر را نزد خانواده و دوستان و ... حفظ کنيم.
13 – ارتباط کلامي و عاطفي خود را حفظ کنيم : سعي کنيم با همسر خود درباره مسايل مختلف گفتگو کنيم. صحبت کردن بهترين راه آگاهي از افکار و احساسات همسر مي باشد.
14 – با يکديگر مهربان باشيم : همسرمان را جزئي از وجود خود بدانيم ، خوبي هايش را بازگو کنيم، برايش خوبي خواهيم و در راه کمک به همسرمان تمام تلاش خود را بکار ببريم با مهرباني مي توانيم مالک قلبهاي يکديگر باشيم و رابطه گرم و صميمي برقرار کنيم.
15 – محبت پذير وقهر گريز باشيم : منش توأم با مهرباني و دوري از قهر و کينه صفت همسران فداکار است . تلاش کنيم که آيينه زندگيمان شفاف و بدون غبار کدورت باشد.
16 – راستگو باشيم : صداقت و راستي از بهترين سرمايه هاي زندگي مشترک است . هرگز نبايد به دروغ و نيرنگ متوسل شويم حتي اگر حقيقت به نفع ما نباشد. فراموش نکنيم که دروغ پايه هاي زندگي را سست مي کند.
راستي کن که راستان رستند**************در جهان راستان قوي دستند
17 – محيط خانواده را با صفا کنيم: فضاي عاطفي خانواده بايد چنان مطلوب و دوست داشتني باشد که همسرمان در آن احساس رضايت خاطر کند و از امنيت رواني برخوردار باشد.
18 – به ارزشهاي ديني، اخلاقي و خانوادگي پايبند باشيم : ارزشها از ارکان و ستونهاي اصلي خانواده محسوب مي شوند و مقيد بودن به ارزش ها موجب دوام و استحکام خانواده مي شود و اصالت آن را حفظ مي کند.
19 – به نيازهاي همسر توجه کنيم: رفتار دلنشين و توام با متانت موجب مي شود خواسته هاي خود را به راحتي بيان کند.
20 – بهداشت رواني همسر را تأمين کنيم: در سايه سلامت جسمي و رواني مي توانيم به هدفهاي خود برسيم ، بنابراين بايد به رفتار او توجه نماييم و از افسردگي و خموديش جلوگيري کنيم.
21 – با يکديگر مشورت کنيم: هر يک از همسران بايد حق داشته باشند نظر و پيشنهاد خود را بيان کنند. با مشورت کردن ، راه رسيدن به زندگي سالم کوتاهتر مي شود.
22 – قدر شناس باشيم : از همسرمان به خاطرانجام وظايف ، مسؤوليت ها و همکاريهايش قدرداني کنيم براي ابراز سپاسگزاري و تشکر به کلمه هاي خاصي نيازمند نيستيم!
23 – احساس مسؤوليت داشته باشيم : هر يک از همسران بايد خود را در مقابل کاري که بر عهده گرفته اند متعهد بدانند و از انجام دادن آن شانه خالي نکنند.
24 – برنامه ريزي کنيم: در حقيقت برنامه ريزي به زندگي خانوادگي نظم و سامان مي بخشد.
25 – الگوي خوبي باشيم : طوري رفتار کنيم که الگوي رفتاري مناسبي براي همسر و فرزندان خود باشيم.
26 – خود را به جاي همسرمان بگذاريم : دنيا را از دريچه نگاه او ببينيم و از خود بپرسيم «اگر من جاي او بودم چه مي کردم ؟»
27 – به خواسته ها و افکار يکديگر احترام بگذاريم: فراموش نکنيم که ازدواج پيمان هکاري و تشريک مساعي است.
28 – ميانه رو متعادل باشيم : حضرت علي (ع) فرموده اند «خير الامور اوسطها» پس اگر در تمام امور زندگي ( خوردن ، خوابيدن، مسافرت و حتي محبت کردن و ...) اعتدال را رعايت کنيم کمتردچار مشکل مي شويم
29 – با جملات زيبا از همسر خود دلجويي کنيم: يک جمله شورانگيز مي تواند طوفاني از خشم و غضب و نفرت را خاموش کند و بناي زندگي را از خطرات گوناگون دور سازد.

30- به همسر خود بگوييم که من به خاطر عشق به تو همه سختيهاي زندگيمان را مي پذيرم چنين جملاتي باعث دلگرمي او مي شود.
31 – همسر خود را راضي کنيم: بايد طوري رضايت همسرمان را جلب نماييم که مطمئن باشين هيچوقت ما را ترک نمي کند و يا در هيچ مشکلي ما را تنها نمي گذارد.

32- مقابله به مثل نکنيم : از رفتارهاي تلافي جويانه بپرهيزيم و سعي کنيم به جاي مقابله به مثل ، رفتار مناسب را به او يادآوري نماييم.
33 – با متانت و صداقت قبول کنيم که در بعضي از کارها همسرمان شايسته تر است.
34 – براي سخن و پيشنهاد همسرمان احترام قائل شويم و خود را عقل کل ندانيم : باور داشته باشيم که هميشه همه چيز را همگان دانند.
35 – سختي ها و مشکلات محيط کار را درحد ضرورت با همسرمان در ميان بگذاريم : همفکري بار مشکلات را سبک تر مي نمايد.
36 – فرمان ندهيم : نبايد خانه را به پادگان تبديل کنيم. متوجه باشيم که خانه کانون عشق و محبت است نه محل يکه تازي و خشونت.
37 – تعصبات غلط و افکار مزاحم را از خود دور کنيم: افکار مزاحم مانند خوره ، سلامت رواني انسان را از ميان مي برند. بهتر است به جاي اعمال تعصبات دست و پا گير انرژي خود را صرف توجه به همسر و خانواده نماييم.
38 – از ازدواج خود اظهار پشيماني نکنيم : زندگي و روابط خود را با ديگران مقايسه نکنيم و از ياد نبريم که زندگي هر کسي مطابق سليقه و عقل و درايت او اداره مي شود.
39 – روي نقاط ضعف همسر خود انگشت نگذاريم : هر فردي ممکن است در موارد مختلف دچار ضعف باشد آشکار کردن و بزرگ جلوه دادن اين نقاط ضعف موجب ايجاد کدورت مي شود. هرگز نبايد از نقطه ضعف ها به عنوان اسلحه اي براي سکوت يا شکست دادن همسر استفاده کنيم.

تمام سيستم هاي بيومتريك از مشخصات فردي كه هر يك از آن ها براي هر شخص منحصر به فرد است استفاده مي كنند. به اين دليل كه در هر كدام از اين مشخصات احتمال اشتباه به نسبت هاي مختلف و متفاوت وجود دارد. اين سيستم ها از درجات امنيتي مختلفي برخوردار هستند و بر اساس اين ميزان امنيت، كاربرد اين سيستم ها متفاوت است. ميزان دقت و صحت عملكرد يك سيستم را مي توان توسط ملاك هاي زير بررسي كرد.

*FAR يا ميزان قبول شدگان اشتباه :
تعداد كساني كه سيستم نبايد تاييد مي كرده ولي پذيرفته است.

*FRR يا ميزان رد شدگان اشتباه :
تعداد كساني كه سيستم بايد تاييد مي كرده ولي نپذيرفته است.

*FTE ميزان دريافتي هاي اشتباه :
تعداد افرادي كه مشخصات ضبط شده آن ها داراي كيفيت كافي براي استفاده سيستم نيست.

FTA ميزان اشتباه در تشخيص :
تعداد دفعاتي كه يك كاربر بايد مشخصات (يا مشخصه) خود را به سيستم بدهد تا سيستم بدستي تشخيص دهد كه بايد اين فرد را تأييد يا رد كند با وجود درجه بندي هاي مختلف امنيتي سيستم هاي بيومتريك ، دور زدن و فريب اين نوع سيستم ها غير ممكن نيست. در ادامه براي سيستم ها غيرممكن نيست. در ادامه براي سيستم هاي مختلف يك روش براي فريب دادن سيستم ارائه و ميزان عملي بودن آن را بررسي مي كنيم.

تشخيص دست خط :
در اين سيستم اولين روشي كه به نظر مي رسد جعل امضاء يا دست خط است. چنين روشي احتمالا به دليل اينكه اين سيستم به نحوه نوشتن دقت مي كند نه به شكل نهايي نوشته ، مفيد نخواهد بود.

تشخيص شكل دست :
ساختن مدل دقيقي از شكل دست يك شخص مي تواند چنين سيستمي را فريب داده و توسط سيستم پذيرفته شود مگر اينكه اين سيستم جاندار بودن را هم بتواند تست كند.

تشخيص صدا :
براي دور زدن چنين سيستمي مي توان از يك صداي ضبط شده استفاده كرد براي حل اين مشكل سيستم بايد بتواند صداي ضبط شده را تشخيص دهد.

تشخيص عنبيه‌ :
براي فريب چنين سيستمي مي توان از يك تصوير با كيفيت از عنبيه چشم يك نفر استفاده كرد. البته تهيه چنين تصويري ساده نيست.

تشخيص رگها :
براي فريب چنين سيستمي بايد يك مدل از دست انسان با شكل رگ هاي داخلي آن تهيه شود كه البته تقريباً غيرممكن است.