بى حیایى جوانان در اثر ترویج مظاهر فساد به نفع هیچ کـس نـیـست . اگر
شخص حیا نداشته باشد خود را به هر مهلکه ای می اندازد با بی حیایی دروغ
میگوید حق دیگران را میخورد پدر و مادرش را آزار میدهدو برایش مهم نیست چرا
که در اثر بی حیایی دین و ایمانی برایش نمانده است .
اگر به رفتار
خود هم دقت کنیم میبینیم هر جا حیا به خرج داده ایم و پیش رفته ایم هرگز
پشیمان نشده ایم حیا کردیم و هر سخنی به زبان نیاوردیم و حیا کردیم و در
هر مکانی وارد نشدیم و ....
بیشتر این فساد و تباهی هایی که پیش می
آید نتیجه بی حیایی اشخاصی است که به دلیل کمبود های وجودیشان به خود اجازه
میدهند هر لباسی بپوشند هر حرفی را بر زبان جاری کنند و ناهنجاری های
مختلف را در قالب های خاص ترویج دهند نادانسته دارند دنیایی را به آتش می
کشند .
امام على (علیه السلام ) فرمودند:
والعقل شجره ثمرها السخاء و الحیاء(10) ؛ عقل درخت تنومندى است که میوه شیرین آن سخاوتمندى و حیا است .
والدین
باید در تربیت فرزندان حیا را مد نظر داشته باشند و نه با سخت گیری های بی
جا که با دقت در نحوه لباس پوشیدن صحبت کردن مهمانی بردن ها و زمینه های
مختلف آنان را با این اصل اساسی زندگی آشنا کنند.
چرا که دختر و پسری
که حیا را نیاموزند حجاب را نخواهند آموخت خویشتن داری را نخواهند آموخت
احترام، گذشت، محبت و کلا انسان بودن را نخواهند آموخت و این یعنی مرگ
انسانیت و ارزش های انسانی .
منبع : کتاب ،راز های خوب زیستن،زندگی موفق
امام علی علیه السلام
1. حیا و شرم ، زیباست. (غررالحکم ، باب حیا)
2. حیا ، باز دارنده است. (غررالحکم ، باب حیا)
3. حیا ، باعث روزى شود. (غررالحکم ، باب حیا)
4. حیا ، كلید هر خیرى است. (غررالحکم ، باب حیا)
5. پر رویى و بى شرمى سر آغاز بدى و شرّ است. (غررالحکم ، باب حیا)
6. حیا و شرم با محرومیت (ظاهرى) همراه است. (غررالحکم ، باب حیا)
7. حیا ، چشم پوشى كردن است. (از محرمات) (غررالحکم ، باب حیا)
8. شرم و حیا خوى پسندیده اى است. (غررالحکم ، باب حیا)
9. شرم و حیا خوى زیبایى است. (غررالحکم ، باب حیا)
10. حیا و شرم با عفت و پرهیزكارى همراه است. (غررالحکم ، باب حیا)
11. حیا ، همه بزرگوارى است. (غررالحکم ، باب حیا)
12. شرم تمامى بزرگوارى و بهترین خصلت هاست. (غررالحکم ، باب حیا)
13. شرم ، انسان را از كار زشت باز دارد. (غررالحکم ، باب حیا)
14. شرم ، از خداوند بسیارى از خطاها را محو كند. (غررالحکم ، باب حیا)
15. ایمان و حیا هر دو به یك ریسمان بسته و با یكدیگر هستند و از هم جدا نشوند. (غررالحکم ، باب حیا)
16. سخاوت و حیا برترین خصلت ها هستند. (غررالحکم ، باب حیا)
17. شرم از خداى سبحان انسان را از عذاب دوزخ نگه دارد. (غررالحکم ، باب حیا)
18. عفیف ترین شما با حیاترین شماست. (غررالحکم ، باب حیا)
19. عاقل ترین مردم با حیاترین آنهاست. (غررالحکم ، باب حیا)
20. بهترین جامه ها و پوشش هاى دین ، شرم و حیاست. (غررالحکم ، باب حیا)
21. به راستى كه حیا و عفت از خلق و خو هاى ایمان است و به راستى این هر دو ، خصلت آزادگان و خوى نیكان است. (غررالحکم ، باب حیا)
22. بزرگترین مردانگى شرم است و میوه آن نیز پاكدامنى است. (غررالحکم ، باب حیا)
23. برترین شرم ها شرم از خداى سبحان است. (غررالحکم ، باب حیا)
24. ریشه مردانگى حیاست و میوه آن هم پاكدامنى است. (غررالحکم ، باب حیا)
25. بهترین شرم ها شرم از خویش است. (غررالحکم ، باب حیا)
26. بد چهره اى است پر رویى. (غررالحکم ، باب حیا)
27. پیراهن حیا بر تن كن و زره وفادارى بپوش ، برادرى خود را حفظ كن ، گفتگوى با زنان را كم كن تا بلندى مرتبه اى كامل شود.
(چرا؟؟ ، نظر خود را برای ما بفرستید ، از پایین صفحه) (غررالحکم ، باب حیا)
28. میوه حیا ، پاكدامنى است. (غررالحکم ، باب حیا)
29. شرم انسان از خویش میوه ایمان است. (غررالحکم ، باب حیا)
30. اساس هر بدى پر رویى است. (غررالحکم ، باب حیا)
31. سبب پاكدامنى شرم و حیا است. (غررالحکم ، باب حیا)
32. بدترین اشرار كسى است كه از مردم شرم ندارد و از خداى سبحان نمى ترسد. (غررالحکم ، باب حیا)
33. بر تو باد به حیا و شرم كه سر آغاز نجابت و بزرگوارى است. (غررالحکم ، باب حیا)
34. به اندازه شرم و حیاست پاكدامنى. (غررالحکم ، باب حیا)
35. نهایت شرم آن است كه انسان از خود شرم كند. (غررالحکم ، باب حیا)
36. شرم بسیار مرد ، نشانه و دلیل ایمان او است. (غررالحکم ، باب حیا)
37. حیا و شرم با محرومیت همراه است. (غررالحکم ، باب حیا)
38. كسى كه شرم كند محروم است. (غررالحکم ، باب حیا)
39. كسى كه شرمش كم باشد پارسایى اش كم است. (غررالحکم ، باب حیا)
40. كسى كه شرم ندارد خیرى در او نیست. (غررالحکم ، باب حیا)
41. كسى كه شرم جامه او را بپوشاند عیب او از مردم پنهان ماند. (غررالحکم ، باب حیا)
42. كسى كه از گفتن سخن حق شرم كند چنین كسى احمق و نادان است. (غررالحکم ، باب حیا)
43. كسى كه گفتارش با شرم و حیاء همراه باشد تباهى و نابودى در كار خود ندارد. (غررالحکم ، باب حیا)
44. كسى كه حیا و شرمش سبب انصاف او با تو نگردد ، دین و آیینش نتواند او را به انصاف با تو وادار كند. (غررالحکم ، باب حیا)
45. كسى كه از روى مردم پروا و پرهیز نداشته باشد از خداى سبحان پروایى ندارد. (غررالحکم ، باب حیا)
46. كسى كه از مردم شرم نكند از خداى سبحان نیز شرم نكند. (غررالحکم ، باب حیا)
47. سه چیز است كه نباید از آنها شرم كرد : خدمت كردن به میهمان ، برخاستن انسان از جایگاه خود براى پدر و آموزگار ، و طلب حق اگر چه اندك باشد.
(غررالحکم ، باب حیا)
48. از كمال مردانگى است كه از خود شرم كنى. (غررالحکم ، باب حیا)
49. چه همراه خوبى است براى سخاوت، حیا و شرم. (غررالحکم ، باب حیا)
50. چه همراه خوبى است براى ایمان ، حیا و شرم. (غررالحکم ، باب حیا)
51. پررویى مرد (او را نزد مردمان) عیبناك كند. (غررالحکم ، باب حیا)
52. هیچیك از شما نباید شرم كند از این كه هر گاه از او چیزى را بپرسند كه نمى داند ، از این كه بگوید : نمى دانم. (غررالحکم ، باب حیا)
53. خصلتى ، همچون شرم و حیا نیست. (غررالحکم ، باب حیا)
54. ایمانى ، همچون سخاوت و شرم نیست. (غررالحکم ، باب حیا)
55. براى مؤمن شایسته است كه از خدا شرم كند هر گاه اندیشه اى مستمرّ در غیر فرمانبردارى خدا او را فرا گیرد. (غررالحکم ، باب حیا)