Ölümden Kurtulan Genç
İmam Muhammed Bagır (as.) şöyle buyuruyor; ‘Bir gün Hz. Davud oturmaktaydı. Hz. Davud’un yanına gelip giden, zahirde fakir ve çökmüş bir gençte O Hazretin huzurundaydı. Bu esnada ölüm meleği gelerek sert bir şekilde o gence baktı ve şaşırdı.
Hz. Davud, ölüm meleğine, bu gence neden şaşırdın? Diye sordu.
Şöyle cevap verdi; Evet, ben yedi gün sonra bu gencin canını burada almağa memur oldum.
Hz. Davud (as.) bu sözden dolayı kalbi o gence sızladı ve gence dönerek evli misin diye sordu. O genç, hayır, daha evlenmedim diye cevap verdi. Hz. Davud o gence şöyle buyurdu; İsrail oğullarından falan adamın yanına gideceksin ve benim tarafımdan ona diyeceksin ki; Davut kızını benimle evlendirmeni sana emrediyor. Bu akşam kalk evlilik masraflarınıda yanına alarak o kızın yanına git ve yedi gün geçene kadar eşinin yanında kal. Yedi gün sonra buraya benim yanıma gel.
O genç, memur olduğu şey için, israil oğullarından o şahısın yanına giderek, Hz. Davudun emrini ona ulaştırdı. O adamda o gece kızını o genç ile evlendirdi. Genç yedi gün eşinin yanında kaldıktan sonra Hz. Davudun yanına döndü. Hz. Davud ona, bu bir kaç gündeki durumun nasıldı? Diye sordu. Şöyle cevap verdi;
Bu bir kaç gün içerisindeki huzur ve nimette olduğum gibi asla böyle bir huzur ve nimette olmamıştır.
Hz. Davud, şimdi otur diye buyurdu. Genç oturdu ve Hz. Davudun da gözünü, ölüm meleğinin söylediği gibi gelip bu gencin canını almasına dikmiş bir halde bekliyordu. Ama bir müddet geçmesine rağmen ölüm meleğinin gelmediğini gördü. Bundan dolayı gence dönerek şöyle buyurdu; Evine dön ve sekizinci gün yine benim yanıma gel.
Genç evine döndü ve sekizinci gün geçtikten sonra tekrar Hz. Davudun huzuruna gelerek oturdu, ama ölüm meleğinden yine bir haber çıkmadı. Bu mesele üç hafta devam etti, en sonunda ölüm meleği Hz. Davudun yanına gelince, Davud ona, “Sen yedi gün sonra bu gencin canını alacağım diye söylememiş miydin.”? Diye sordu. Melek evet diye cevap verdi. Hz. Davud, bugüne kadar üç tane sekiz gün geçti diye buyurdu.
Ölüm meleği ise şöyle buyurdu;
“Ey Davud, sen bu gence rahmedip acıdığın için, Allah’da bu gence rahmedip onun ömrünü otuz yıl çoğalttı.”[1]
[1] -Bihar-ul Envar, c. 4, s. 111
ÖLÜM VE MEÂD
Musibet: İnsana isabet eden hayır ya da şer
