تبیان، دستیار زندگی

جلد شانزدهم - صفحه 431 -  غير انساني بودن حق "وتو"

صفحه : 431

عبادت باشد؛ راهپيماييها عبادت باشد، نه معصيت ؛ شعارها عبادي باشد، نه معصيتي ،جوري باشد كه براي خدا باشد. هر كه هر كاري دلش مي خواهد [بكند] به هر كه مي خواهد بد بگويد، نه ، اين طوري نيست . بايد اين مسائل روي يك برنامه صحيحي كه از قبل ريخته مي شود، اين مسائل هم بايد توجه به آن بشود.

غير انساني بودن حق "وتو"

و از اموري كه براي همه ما لازم است ، اين است كه ما يك توجهي به مسائل دنيابكنيم ، ببينيم وضعش چه جوري است . من فكر مي كردم كه در اين عصر ما، همه الفاظمحتواي خودشان را از دست داده اند. ما در يك عصري واقع شده ايم كه الفاظ از آن معناكه دارند، فرار كرده اند؛ يك معاني ديگري دنبالش آمده . معناي "عدالت " را وقتي انسان نگاه مي كند در دنيا، الان يك جور ديگر است ؛ معناي "خلقي بودن " را آدم ملاحظه مي كند، مي بيند يك وضع ديگري دارد؛ سازمانهاي امنيت دنيا را انسان وقتي ملاحظه مي كند، مي بيند كه سازمان نا امني است ، نه سازمان امن ، اما اسمش سازمان امن است ،جمعيتهاي طرفدار بشر را انسان [نگاه ] مي كند، مي بيند كه همين جمعيت طرفدار بشر،طرفدار ظالم اند، طرفدار بشر نيستند، طرفدار ظلمه هستند. اين كارهايي كه ، اين چيزهايي كه در دنيا الان از اين قدرتهاي بزرگ واقع مي شود، هيچ كس نيست كه از آنها بپرسد كه چرا؟ گاهي يك جايي ، يك چيزي يك كسي مي گويد، اما مسئله ، مسئله اي است كه وقتي بنا باشد كه سازمانهاي بزرگ دنيا اختيارش دست چهار پنج نفر باشد، اين رانمي شود گفت كه اين امنيت بشر، سازمان طرفدار بشر - نمي دانم - سازمان كذا. اين اختيارش دست چهار پنج نفر است ، اين هم مطلب خودش را از دست داده ؛ كه بايد براي همه مردم باشد. چهار پنج نفر همه چيزها را دارند؛ هر كاري همه بكنند يك نفر بگويد"نه "، تمام مي شود. حق "وتو" يك امري است كه هيچ آدمي نمي تواند بپذيرد و اين مجالس - مثلا - عمومي دنيا، كه براي اين امور است ، اين را پذيرفته اند. اينكه هيچ آدمي ،هيچ انسان نا بالغي هم نمي تواند بپذيرد كه ما مي خواهيم همه دنيا بر عدالت باشند، لكن