Zeyneb (a.s)        

Hüseyin"in (a.s) ehlibeyti kolları bağlı olarak Yezid"in tertiplediği meclise götürüldü. Kolları bağlı olarak Yezid"in karşısına çıkarılan Emir"ül-Müminin Ali (a.s) kızı Zeyneb (s.a) Allah"a hamd-u senâ ve Resul"üne (s.a.a) salat ettikten sonra şu ayeti okudu:

Sonra kötülük yapanların uğradıkları son, Allah"ın ayetlerini yalanlamaları ve alay konusu edinmeleri dolayısıyla çok kötü oldu.[1]

Ve şöyle devam etti:

"Ey Yezid, esir olarak şehir şehir dolaştırmakla bu geniş yeryüzünü ve bu fezayı bize dar ettiğini, bizi Allah katında hor ve zelil, kendini de yücelttiğini ve bu olayların da senin yüce makamından olduğunu mu sanırsın ki bundan ötürü çok övünür ve sevinirsin? Dünyanı abat ettiğin için çok mu mutlusun? Her şeyin istediğin gibi gerçekleşmesine ve saltanatı ele geçirmene çok mu sevinirsin? Yavaş ol, yavaş! Allah"ın,

buyurduğunu unuttun mu yoksa?"

"Ey azat edilenlerin (Mekke"nin fethi sonrasında) oğlu, kendi kadın ve cariyelerini perde ardında tutup Resulullah"ın (s.a.a) kızlarını da yüzü açık ve örtüsüz olarak düş-manlarının yanında şehir şehir dolaştırman ve her konağın sakinlerine göstermen, yabancıya ve aşinaya, alçaklara ve şerefli insanlara, bu himayesiz esirleri göstermen insaf ve adalet midir? Soylu ve asil insanların ciğerini ağzına alıp sonra dışarı atan ve şehitlerin kanıyla beslenen birinden^[3] nasıl merhamet beklenebilir? Her zaman itiraz, husumet ve kinle bize bakan kimse, elinden gelen her türlü kötülüğü neden yapmasın? Şimdi de sanki bu yaptığıyla günah işlememiş gibi mest ve mağrur bir hâlde cennet gençlerinin efendisi Hüseyin b. Ali"nin (a.s) dişlerine çukubla vuruyor ve pervasızca, "Bedir Savaşı"nda ölen büyüklerim keşke burada olsalardı da bu durumu görmekle çığlıklar atarak, "Ellerin dert görmesin ey Yezid!" deselerdi." diyorsun. Niye bu sözü demeyesin ve niye bu şiiri okumayasın ki? Sen Muhammed (s.a.a) evlatlarının kanına buladın elini ve yeryüzünün yıldızları olan Abdulmuttaliboğulları"nı katlettin. Fakat bununla kendi ölüm ve bedbahtlığına zemin oluşturdun. Şimdi de duyuyorlarmış gibi kendi kabilenin yaşlılarını sesliyorsun. Çok geçmeden sen de onlara katılacak ve "Keşke ellerim kırılsaydı ve dilim lâl olsaydı da bunları demeseydim!" diyeceksin."

"Ey güçlü Allah"ım, bize zulmedenlerden intikamımızı ve hakkımızı al ve gazabının ateşinde yak onları!"    

"Yezid! Bu yaptıklarınla ancak kendi derini yüzdün ve kendi etini parçaladın. Çok sürmeyecek; Peygamber (s.a.a) evlatlarının kanını akıtmak ve Ehlibeyt"ine saygısızlıkta bulunmakla yüklendiğin bu vebalin altında Hz. Peygamber"in (s.a.a) huzuruna çıkacaksın. O gün Allah onları bir araya toplayacak ve haklarını alacaktır.

Allah"ın hükmedici, Muhammed"in (s.a.a) davacı ve Cebrail"in de ona yardımcı olacağı gün senin için yeterlidir. Seni bu makama getirerek Müslümanların sırtına bindirenler, zalimler arasından ne de kötü bir bedel seçtiklerini çok yakında anlayacak ve kimin daha bedbaht olduğunu bilecekler. Sen konuşulmayacak kadar değersiz birisin; ama mevcut durum, seninle konuşmayı mecbur etmiştir. Seni kınamak ve zemmetmek ise benim gözümde değerli ve büyük bir iştir. Gözler ağlamakta ve sineler de gam ateşiyle yanmakta. Ah, Allah ordusunun şeytan ordusu eliyle öldürülmesi ne ilginçtir! Bizim kanımız ellerinden damlamakta ve etlerimiz ise ağızlarında çiğnenmekte. O arı ve pak bedenler yer üstünde kalmıştır. Çöl kurtları sırayla onları ziyaret etmekteler."

 Ey Yezid, kendi işinle meşgul ol ve istediğin şekilde düzen kurmak için çalış! Ne yaparsan yap, Allah"a andolsun ki adımızı silemeyecek, vahyimizi söndüremeyecek ve bizim işimizi bitiremiyeceksin. Alnındaki bu lekeyi de silemeyeceksin. Çünkü aklın âlil, yaşayacağın günler az ve kâlildir. "Allah"ın laneti zalimlerin üzerine olsun!" diye seslendiğinde gaybî münadi, o gün bu topluluğun da dağılacaktır. Allah"a hamdolsun ki, başlangıcımızı saadet ve mağfiret, sonumuzu da şehadet ve rahmet kıldı. Allah"tan istiyoruz ki nimetini şehitlerimize tamamlasın, mükâfatlarını artırsın ve bizleri de onlar için salih haleflerden kılsın. Çünkü O, bağışlayan ve şefkatlidir. Allah bize yeter, ne de güzel vekildir O!"

Yezid bu konuşmayı dinledikten sonra, "İnleyenlerin inleyişi ne de güzeldir ve musibete düşen kadınlar için ölmek ne de kolaydır!" dedi ve sonra da esirlere ne yapılması gerektiği konusunda Şam"ın büyükleriyle danıştı.

Onlar esirlerin öldürülmesini istedi, fakat Nüman b. Beşir şöyle dedi: "Resulullah (s.a.a) esirlere karşı nasıl davranıyor idiyse, sen de öyle davran!"

Bu sırada Şam ehlinden olan biri İmam Hüseyin"in (a.s) kızı Fatıma"ya baktı ve dedi: "Ey müminlerin emiri, bu cariyeyi bana hediye et!"

Fatıma, halası Zeyneb"e (s.a) bakarak, "Halacığım, babamı öldürdüler ve şimdi de cariye yapmak istiyorlar!" dedi. Hz. Zeyneb (s.a) şöyle dedi: "Bu fasık, bir şey yapa-maz!"

Şamlı, Yezid"e sordu:

– Kimdir bu kız?

Yezid dedi:

– Hüseyin kızı Fatıma"dır ve o kadın da Ali b. Ebu Talib kızı Zeyneb"dir (s.a).

Şamlı:

Yezid:

– Andolsun, seni de onların yanına göndereceğim! dedi ve adamı öldürttü.

[1]- Rûm, 10

[2]- Âl-i İmrân, 178

[3]- Muaviye"nin annesi Hind"in Uhud Savaşı"nda, Hamza"nın ciğe-rini ağzına alarak yemek istemesi olayına işarettir.

[4]- Âl-i İmrân, 169

Hz. Zeynep Ve Annesinin Üstünlükleri

Hz. Zeynebin Kufe´deki Hitabesi

Hz. Zeynep (sa)’nın Mübarek Veladeti

YÂ ZEYNEP