• Nombre de visites :
  • 2197
  • 13/11/2012
  • Date :

Un message à apporter

sohrãb sepehri

روزي خواهم آمد و پيامي خواهم آورد

در رگ ها نور خواهم ريخت

و صدا در داد اي سبدهاتان پر خواب سيب آوردم سيب سرخ خورشيد

خواهم آمد گل ياسي به گدا خواهم داد

زن زيباي جذامي را گوشواري ديگر خواهم بخشيد

 کور را خواهم گفتم : چه تماشا دارد باغ

 دوره گردي خواهم شد کوچه ها را خواهم گشت جار خواهم زد : اي شبنم شبنم شبنم

رهگذاري خواهد گفت : راستي را شب تاريکي است کهکشاني خواهم دادش

روي پل دخترکي بي پاست دب کبر را بر گردن او خواهم آويخت

هر چه دشنام از لب خواهم برچيد

 هر چه ديوار از جا خواهم برکند

رهزنان را خواهم گفت : کارواني آمد بارش لبخند

ابر را پاره خواهم کرد

 من گره خواهم زد چشمان را با خورشيد ”ڑ دل ها را با عشق سايه ها را با آب شاخه ها را با باد

و به هم خواهم پيوست خواب کودک را با زمزمه زنجره ها

 بادبادک ها به هوا خواهم برد

 گلدان ها آب خواهم داد

خواهم آمد پيش اسبان ”ڑ گاوان ”ڑ علف سبز نوازش خواهم ريخت

مادياني تشنه سطل شبنم را خواهم آورد

خر فرتوتي در راه من مگس هايش را خواهم زد

خواهم آمد سر هر ديواري ميخکي خواهم کاشت

پاي هر پنجره اي شعري خواهم خواند

هر کلاغي را کاجي خواهم داد

 مار را خواهم گفت : چه شکوهي دارد غوک

آشتي خواهم داد

 آشنا خواهم کرد

راه خواهم رفت

 نور خواهم خورد

 دوست خواهم داشت

Je viendrai un jour

Et j’apporterai un message.

Dans les veines, je verserai de la lumière.

Et je m’écrirai: O vous dont les paniers sont pleins de sommeil!

J’ai apporté une pomme, la pomme rouge du soleil.

Je viendrai.

Au mendiant, j’offrirai un lilas.

A la belle lépreuse j’offrirai de nouvelles boucles d’oreilles.

A l’aveugle, je dirai: comme le jardin est beau!

Je devinerai un marchand ambulant, je traverserai les ruelles,

Je hurlerai: je vends de la rosée!

Un passant viendra et me dira: la vérité est cachée derrière les ténèbres.

Je lui offrirai une galaxie.

Sur le pont, il y a une fille dépourvue de pieds,

J’accrocherai la Grande Ourse à son cou.

J’enlèverai toutes les injures des lèvres.

Je démolirai tous les murs.

Aux bandits, je dirai: une caravane va s’approcher dont la charge est le sourire.

Je déchirerai les nuages.

Je nouerai les yeux avec le soleil, les cœurs avec l’amour,

Les ombres avec l’eau, les branches avec le vent.

Et j’attacherai le sommeil des enfants au murmure des cigales.

Je ferai voler les cerfs-volants.

Je viendrai nourrir les chevaux et les bœufs de l’herbe verte de la caresse.

A la jument assoiffée, j’apporterai un seau de rosée.

De l’âne décrépi, j’éloignerai les mouches.

Au pied de chaque mur, je viendrai planter un œillet.

Au pied de chaque fenêtre, je lirai un poème.

A chaque corbeau, je donnerai un sapin.

Au serpent, je dirai: comme la grenouille est belle!

Je réconcilierai les hommes les uns avec les autres.

Je familiariserai les hommes les uns avec les autres.

Je marcherai.

Je mangerai de la lumière.

J’aimerai.

Sohrãb Sepehri

Sources:

Teheran.ir

Tebyan.net

Poésies Relatives:

Jusqu’à la fleur du néant

Bruit de pas

De la paupière de la nuit

Lumière, moi-même, fleurs, eau

  • Imprimer

    Envoyer à un ami

    Commenter (0)