تبیان، دستیار زندگی

در چند صورت فقط قضاي روزه بر انسان واجب است ، و كفاره واجب نيست :اول : آنكه روزه دار در روز ماه رمضان عمدا قي كند.

اگر غير آب چيز ديگري را در دهان ببرد و بي اختيار فرو رود، يا آب داخل بيني كند و بي اختيار فرو رود، قضا بر او واجب نيست .

مضمضه زياد براي روزه دار مكروه است ، و اگر بعد از مضمضه بخواهد آب دهان را فرو برد، بهتر است سه مرتبه آب دهان را بيرون بريزد.

اگر انسان بداند كه به واسطه مضمضه ، بي اختيار يا از روي فراموشي آب وارد گلويش مي شود، نبايد مضمضه كند.

اگر در ماه رمضان بعد از تحقيق يقين كند كه صبح نشده و كاري كه روزه را باطل مي كند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده ، قضا لازم نيست .

اگر انسان شك كند كه مغرب شده يا نه ، نمي تواند افطار كند، ولي اگر شك كند كه صبح شده يا نه ، پيش از تحقيق هم مي تواند كاري كه روزه را باطل مي كندانجام دهد.