Hüseyni Hareketin Ölümsüzlük Sırrı

İmam Hüseyin’in (a.s) yarenleriyle birlikte Kerbela’da yazdığı insanlık destanı asırları aşıp günümüze gelmiş, içinde insanlığın her alanda dersler alabileceği eşsiz bir harekettir. İnsan en sürükleyici hikayeyi bile birkaç defa okuyunca artık onu okumaktan sıkılır. Ancak Kerbela destanı ne zaman okunmuşsa yeni duyuluyormuşcasına ilgi çekmiş, bıkkınlık getirmemiş, dinleyicilerini de derinden etkilemiştir. Peki bunun sırrı nedir? Kerbelayı gönüllere hâkim kılan ve dinleyicisini sürekli etkisi altında bırakan, onu ölümsüzleştiren şey nedir?

Kerbela vakası aslında tüm kavramların gerçek anlamını ortaya koyan bir harekettir. Tek kelimeyle “hak”tır. Kerbela’da kavramlar hakiki anlamını bulmuştur. İzzet, sadakat, fedakârlık, vefakârlık, cesaret, yiğitlik, mertlik ve tek kelimeyle insanın yaratılış gayesi olan ibadet olgusu, gerçek manasını Kerbela’da bulmuştur. Kerbela hareketinin mantığı Kurân-ı Kerim’dir. Kurân-ı Kerim inişinden günümüze kadar geçen yıllar içerisinde eskimemiş, ne zaman okunursa okunsun sanki ilk defa okunuyor hissi vermektedir. Hatta bilimsel ve teknolojik gelişmelere paralel olarak insani toplumların gelişimi, onun daha iyi anlaşılmasını ve gizli kalan hakikatlerinden bir kısmının ortaya çıkmasını, böylece sürekli gündemdeki güncelliğini hep ön sırada sürdürmesini sağlamıştır. Hep de böyle olacaktır. Yani kıyamete kadar Kurân güncelliğini sürdürecektir. Zira onun kaynağı Allah’tır. Allah zaman ve mekânın yaratıcısıdır. O, yüce zatı ile tüm zamanlara ve mekânlara hükmeder. O’nun yasalarını ihtiva eden ve kaynağını O’ndan alan yüce kitabı da doğal olarak tüm mekânlar ve zamanlara hâkim olacaktır.

Yani kendisini Kurân’a adamıştı. Esasen Kurân, ceddi Resulullah (s.a.a) gibi onun ahlakı ve yaşamını oluşturmaktaydı. İslam’ın azılı düşmanları olan Emeviler, Kurân’ın siyasal, sosyal, ekonomik, kültürel, ahlaki tüm alanlardaki hükümlerini ortadan kaldırmak için geniş bir cephe açmışlardı. Onların bu geniş çaplı savaşında ancak Resulullah’ın “ben Hüseyin’denim” buyurduğu o yüce insan-ı kâmil meydana çıkmalı ve “ceddinin dini İslam’ın bekası” için kanının son damlasını feda etmeliydi. Resulullah’ın (s.a.a) insanlığa ebedi bir mucizesi olan ve hükümleri kıyamete kadar geçerli olan Kurân için “büyük bir kurbanlık” gerekiyordu. İmam Hüseyin işte o büyük kurbandır. O, hareketinde sadece Rabbinin rızasını gözetti. Son nefesine kadar insanları hidayet etmek için elinden gelen çabayı gösterdi.

İmam Hüseyin (a.s) Kerbela’da hak ve batıl savaşında hakkın galip geleceğini hak yolunda sunduğu kurbanlarıyla yazıp kendi kanıyla da imzaladı. Gerçek ölümü ve gerçek hayatı tüm insanlığa tanıttı. Hayatı da ölümü de yaratanın, hayat ve ölüm hakkındaki emrine boyun eğmenin insanı ölümsüzleştireceğini ortaya koydu. İnsanın ancak Allah’a teslimiyette yaratılış gayesine ulaşacağını, tüm güzellikleri yansıtacağını ve yazacağı destanın da dillerden düşmeyecek ölümsüz bir destan olacağını gösterdi bizlere. Kerbela’da Hicri 61 yılında İmam Hüseyin’in o kurumuş dudaklarından tam bir inanç ve kararlılıkla çıkan “Bana yardım edecek biri yok mu” sözü orada ve o zamanda gerçi çok az sayıda kişi tarafından “Lebbeyk Ya Hüseyin” sedasıyla icabet gördü. Ancak bu çağrı, insanları hakka, adalete ve İlahi değerlere davet olduğu için o coğrafyayı ve o günü aşıp bütün mekânları Kerbela’ya ve her günü Aşura kılmıştır. Bugün Muharrem ayı geldiğinde milyonlarca insan “Lebbeyk Ya Hüseyn!” nidalarıyla Hüseyin’in Kerbelada’ki haklı mücadelesinin yanında yer aldıklarını dile getiriyorlar.

İmam Hüseyin (a.s) kendisini Allah’a adamıştı ve tüm çabası O’nun rızası doğrultusundaydı. Onun Kerbela’da yazdığı destanı ölümsüz kılan da budur.

Kaynak: Ehlibeytgençliği

İLAHİ NUR

İmam Hüseyin (as) ve Fakir

Kerbelada İmam Hüseyin (as)

AŞKIN MÂCERÂSI