الدرس الحادي والخمسون

من مي روم = أنا أذهب

آنها زندگي مي کنند = هم يعيشون

دور = بعيد

ماشين = سيارة

هر هفته = کلّ اسبوع

تو مي روي = أنت تذهب

ديدن = زيارة

آنجا= هناک

او گفت = هو قال

حميد: به خانه پدربزرگم مي روم.

حميد: أذهب الي بيت جدّي.

حميد: نه. آنها در قزوين زندگي مي کنند.

حميد: لا. هم يعيشون في قزوين.

حميد: خيلي دور نيست. با ماشين 2 ساعت است.

حميد: ليست بعيدة جداً. ساعتين بالسيارة.

حميد: بله. براي ديدن پدربزرگ ومادر بزرگم به آنجا مي روم. مادرم گفت، مادربزرگم بيمار است.

حميد: نعم لزيارة جدّي وجدّتي أذهب الي هناک. قالت أمي، جدتي مريضة.

 

**********

ايرانيها = الايرانيون

بزرگترها= الکبار

او تلفن مي زند = هو يتـّصل هاتفيا

کافي نيست = ليس کافيا

او مي رود = هو يذهب

فرهنگ = ثقافة

احترام به آنها = احترامهم

 

**********

حميد: نه. پدر ومادر وخواهرم هم مي آيند. ما ايرانيها هميشه به ديدن بزرگترها مي رويم.

حميد: لا. أبي وأمي وأختي يأتون أيضاً. نحن الايرانيين نذهب دوماً لزيارة الکبار.

حميد: تلفن؟! مادرم هر روز به مادر بزرگم تلفن مي زند. اما تلفن کافي نيست.

حميد: هاتفياً؟! أمي تتصل هاتفياً بجدتي کلّ يوم. لکن الهاتف ليس کافياً.

حميد: بله. در فرهنگ ما احترام به برگترها سفارش شده است.

حميد: نعم لقد أوصِيَ في ثقافتنا باحترام الکبار.

حميد: به خانه پدربزرگم مي روم.

حميد: نه. آنها در قزوين زندگي مي کنند.

حميد: خيلي دور نيست. با ماشين 2 ساعت است.

حميد: بله. براي ديدن پدربزرگ ومادر بزرگم به آنجا مي روم. مادرم گفت، مادربزرگم بيمار است.

حميد: نه. پدر ومادر وخواهرم هم مي آيند. ما ايرانيها هميشه به ديدن بزرگترها مي رويم.

حميد: تلفن؟! مادرم هر روز به مادر بزرگم تلفن مي زند. اما تلفن کافي نيست.

حميد: بله. در فرهنگ ما احترام به برگترها سفارش شده است.