İmam Hüseyin (as.) ve Yezid"e Biat 5
Ömer b. Sa'd'ın Kerbela'ya varır varmaz yaptığı ilk iş İmam'ın huzuruna bir elçi gönderip gelişinin nedenini sormak oldu. İmam, Kûfe konusu hakkında kendisine gönderilen mektupları İbn-i Sa'd'ın elçisine gösterip buyurdu:
"Eğer Kûfe halkı beni kabullenmek istemiyorlarsa geldiğim yoldan çekip giderim."
Bir çare peşinde gezen Ömer b. Sa'd, İbn-i Ziyad'a yazdığı mektupta şöyle dedi: "Hüseyin (a.s.) Hicaz'a döneceğine veya İslam ülkesinin sınır bölgelerinden birine gidip orada herhangi biri gibi yaşayacağına dair bana söz verdi."
"Senin razılığın da ümmetin maslahatı da bundadır."[1]
İbn-i Ziyad, İbn-i Sa'd'ın tavsiyesine meyilli idi ama Şimr onu kararından döndürdü ve neticede İbn-i Ziyad, Ömer b. Sa'd'a çıkışarak şöyle bir mektup yazdı:
"Hüseyin'e (a.s.) yumuşak davranman için seni göndermedim, hemen Yezid'e biat etmesini kendisinden iste; eğer kabul etmezse onu öldür, ortadan kaldır." [2]
İbn-i Ziyad'ın mektubunun içeriği İmam'a bildirilince şöyle buyurdu:
"İbn-i Ziyad'ın isteğine müspet cevap vermeyeceğim; eğer ölümden başka bir çare yoksa ölüme göğüs gererim." [3]
İbn-i Ziyad, Aşûra'dan birkaç gün önce Ömer b. Sa'd'a bir mektup yazarak İmam'a su verilmemesi emrini ısrarla belirtti.
"Osman gibi takvalı ve temiz birine yaptıkları gibi sen de Hüseyin ile su arasında engel ol; hatta bir damla bile su tadamasınlar." [4]
Başka bir mektupta da şöyle yazdı: "Hüseyin ve ashabının kuyu kazıp onun suyundan yararlandıklarını duydum; bu mektubu alır almaz mümkün oldukça onlara engel ol ve su hakkında onlara daha da baskı yap." [5]
İmam son günlerde birkaç kez İbn-i Sa'd ile görüştü ve yapmasını yüklendiği korkunç cinayetten vazgeçirmeye çalıştı ama -tarihi rivayetlere göre- Rey valiliği hevesi onu kendinden almıştı.
Kûfe ordusu Tasûa'nın ikindi vakti savaşı başlattı ama İmam'ın isteğine uyarak savaş, ertesi güne ertelendi. İmam geceleyin kendi beraberindekilerle şöyle buyurdu:
"Ben biatimi üzerinizden kaldırdım; gecenin karanlığından yararlanarak buradan uzaklaşabilirsiniz. Her biriniz ailemin birinin elinden tutup tehlikeden kurtarın." Ama Hazretin ashabı Allah yolunda direneceklerini ve fedakarlık edeceklerini bildirdiler. [6]
İmam aynı gece düşmanın, saldırılarını çeşitli yerlerden yapamamaları için çadırların her tarafında hendek kazmalarını fakat bir yeri açık bırakmalarını emretti. Aşûra gecesi bitince sabah erkenden her iki ordu birbirinin karşısında saflarını düzenleyip İmam ve ashabı kararlı ve dimdik bir şekilde savaşa hazırlandılar.
[1] İrşad-ı Müfid, s: 339, Basireti-Kum.
[2] İbn-i A'sem, c: 5, s: 166, Ensab-ul Eşraf, c: 2, s: 183.
[3] Ahbar-ut Tuvval, s: 254.
[4] Ahbar-ut Tuvval, s: 255/Ensab-ul Eşraf, c: 2, s: 180/İbn-i Ziyad'ın Osman hakkındaki iftirası hakkında bakınız: "Siyasi İslam Tarihi" kırkıncı hicri yıkına kadar, s: 377.
[5] İbn-i A'sem, c: 5, s: 162/Taberi, c: 4, s: 311.
[6] İbn-i Sa'd, "Turasuna" dergisi, sayı: 10, s: 178/el-Kamil-u fit-Tarih (İbn-i Esir), c: 4, s: 58-59.
İmam Hüseyin (as) ve Yezide Biat 4
İmam Hüseyin (as) ve Yezide Biat 3
