Kefalet; bir kimsenin alacaklıya, istediği zaman borçluyu kendisine teslim etmeyi taahhüt etmesini öngören bir akit ve sözleşmedir. Aynı şekilde, eğer bir kimsenin, bir başkası üzerinde herhangi bir hakkı olur ya da birisi başka biri üzerinde kabul edilebilir türden olan bir hak iddiasında bulunur ve insan, hak sahibinin veya davacının istediği zaman karşı tarafı ona teslim etmeyi taahhüt ederse, bu işine "kefalet" ve taahhüt eden kişiye de "kefil" denir.

Kefalet, ancak kefilin, herhangi bir dille (Arapça olmasa bile) lehine kefalet edilen kimseye, "Borçluyu ne zaman istersen sana teslim etmeyi taahhüt ediyorum." diyerek kefil olduğunu bildirmesi, onun da kabul etmesiyle sahih olur.

Kefilin baliğ ve akıllı olması, birileri tarafından bu işe zorlanmamış olması ve kefili olduğu kimseyi teslim etme gücüne sahip olması gerekir.

Kefâlet, aşağıdaki yedi durumdan birinin gerçekleşmesiyle son bulur:
1) Kefilin, borçluyu alacaklı olan kimseye teslim etmesiyle.
2) Alacaklının borcunun ödenmesiyle.
3) Alacaklının kendi alacağından vazgeçmesiyle.
4) Borçlunun ölmesiyle.
5) Alacaklının, kefili kefalet sorumluluğundan azat etmesiyle.
6) Kefilin ölmesiyle.
7) Hak sahibinin, havale veya başka bir yol ile kendi hakkını başkasına bırakmasıyla.

Borçluyu zorla alacaklının elinden alıp, serbest bırakan kimsenin, onu alacaklıya teslim etmesi gerekir.