Ariyet; insan kendi malını kullanmak için karşılıksız bir başkasına vermesidir.

  Ariyet de, akit okunması gerekmez. Mesela, bir elbiseyi ariyet olarak birisine verir, oda aynı maksatla alırsa, sahihtir.

  Gasp edilmiş bir şeyi veya kendi malı olup da kiraya verdiği bir şeyi ariyet verirse, gasp olan malın sahibi ve kiralayan şahısın razı oldukları taktirde, sahih olur.

  Menfaati kendisine ait olan bir şeyi, mesela, kiraladığı bir şeyi başkasına ariyet verebilir. Ama eğer kira sözleşmesinde kendisinin kullanması şartı koşulursa, vacip ihtiyat gereği sahibinden izinsiz onu başkasına ariyet olarak veremez.

  Deli, çocuk, müflis ve aptal malını ariyet olarak verirse sahih değildir. Ama veli maslahat görür velisi olduğu kişinin malını ariyet olarak verirse, sakıncası yoktur. Ariyet verilen malın ariyet alana ulaşmasında çocuk vasıta olursa, sakıncası yoktur.

  Ariyet aldığı malın korunmasında ihmallik etmez, ondan anlamsız yararlanmazsa, tesadüfen o mal telef olursa, ondan sorumlu değildir. Ariyet verirken, telef olursa alanın sorumlu olacağı şartı bırakılır veya ariyet verilen şey altın veya gümüş olursa, bedelini ödemelidir.

  Altın veya gümüşü ariyet olarak alır, telef olduğunda sorumlu olmayacağını şart koşarsa ve telef olursa, sorumlu değildir.

  Ariyet veren ölürse, ariyet alan, 2300. meselede zikredilen emanet hükmüne göre amel etmelidir.

  Ariyet veren şer’i açıdan malında tasarruf edemez hale gelir, mesela, baygın veya deli olursa, ariyet alan, emanetle ilgili açıklanan 2298. meselede ki hükme göre amel etmelidir.

  Ariyet veren ve alan, istedikleri zaman ariyet anlaşmasını bozabilirler.