انسان باش،پاکدل ویکدل
نامه ای که روبه روی شماست شاید شما چند بارخونده باشیدیا ازجایی شنیده باشید ولی چون نکات عمیقی در اون بودبسیار علاقه مند شدم براتون بنویسم تاازش استفاده کنید وبخونید امیدوارم که خوشتون بیاد.راستی نظریادتون نره.جرالدین دخترم:
از تودورم ولی یک لحظه تصویرتوازدیدگانم دور نمی شود.اماتوکجایی؟در پاریس روی صحنه ی تئاترپرشکوه شانزه لیزه.این را می دانم وچنان است که گویی دراین سکوت شبانگاهی آهنگ قدم هایت را می شنوم،شنیده ام نقش تو در این نمایش پرشکوه،نقش آن دخترزیبای حاکمی است که اسیرخان تاتارشده است.جرالدین درنقش ستاره باش،بدرخش اما اگرفریاد تحسین آمیزتماشاگران وعطر مستی آورگل هایی که برایت فرستاده اندترا فرصت هوشیاری داد،بنشین ونامه ام را بخوان. من پدر تو هستم امروز نوبت توست که هنرنمایی کنی وبه اوج افتخاربرسی امروز نوبت توست که صدای کف زدنهای تماشاگران گاهی تورابه آسمان ها ببرد.به آسمان برو ولی گاهی هم روی زمین بیاوزندگی مردم راتماشا کن. زندگی آنان که باشکم گرسنه در حالی که پاهای شان از بینوایی می لرزد وهنرنمایی می کند.من خودیکی ازایشان بودم.جرالدین دخترم تومرادرست نمی شناسی.درآن شبه های بس دور،باتوقصه ها بسیار گفتم،اماغصه های خودرا هرگزنگفتم.آن هم داستانی شنیدنی است.داستان آن دلقک گرسنه که در پست ترین صحنه های لندن آواز می خواند وصدقه میگیرد.این داستان من است.من طعم گرسنگی راچشیده ام،من درد نابسامانی راکشیده ام،واز اینها بالاتر رنج حقارت آن دلقک دوره گردکه اقیانوسی ازغروردر دلش موج می زند،اماسکه ی تصدق آن رهگذر،غرورش راخرد نمی کند.رانیزاحساس کرده ام.با این همه زنده ام واز زندگان پیش از اینکه بمیرندحرفی نباید زد.داستان من به کار نمی آید از تو حرف بزنم،به دنبال تو، نام من است چاپلین.جرالدین دخترم،دنیایی که تو درآن زندگی می کنی،دنیای هنرپیشگی وموسیقی است.نیمه شب آن هنگام که از سالن پرشکوه تئاتر بیرون می آیی،آن ستایشگران ثروتمند رافراموش کن.ولی حال آن راننده تاکسی راکه تو را به منزل می رساندبپرس،حال زنش را بپرس واگر آبستن بودوپولی برای خرید لباس بچه نداشت،مبلغی پنهانی درجیبش بگذار.دخترم گاه وبیگاه بامترو واتوبوس شهر رابگرد،مردم را نگاه کن،زنان بیوه کودکان یتیم را بشنایس ودست کم روزی یکبار بگو:من هم از آنها هستم،تو واقعا یکی از آنها هستینه بیشتر.هنرقبل از آنکه دوبال دور پرواز به انسان بدهد اغلب دوپای او را می شکندوقتیبه مرحله ای رسیدی که خودرابرتر از تماشاگران خویش بدانی همان لحظه تئاترراترک کن وبا تاکسی خودرابه حومه شهرپاریس برسان،من آنجا راخوب می شناسم.آنجا بازیگران همانند خویش را خواهی دیدکه از قرن ها پیش زیباترازتو،چالاک تر ازتو ومغرور تر از توهنرنمایی می کنند.اما درآنجاازنورخیره کننده ی نور افکن ها تئاترشانزه لیزه،خبری نیست. نورافکن کولی ها تنها نور ماه است.نگاه کن آیا بهتر ازتو هنرنمایی نمی کنند. اعتراف کن دخترم همیشه کسی هست که بهتراز تو هنرنمایی کندواین رابدان هرگزدر خانواده چارلی چاپلین کسی آنقدرگستاخ نبوده است که یک کالسکه ران یایک گدای کناررود سن یا کولی هنرمند کنار ورد پاریس را ناسزایی بگوید.دخترم،جرالدین چکی سفیدبرای تو فرستادم که هر چه دلت خواست بگیری خرج کنی ولی هر وقت خواستی دو فرانک خرج کنی،باخود بگوسومین فرانک از آن من نیست.این مال یک مرد فقیرگمنام است که امشب به یک فرانک احتیاج دارد.جستجو لازم نیست.این نیازمندان گمنام را اگربخواهی همه جا خواهی یافت.اگراز پول وسکه برایت حرف می زنم برای آن است که از نیروی فریبنده پول این فرزند شیطان ، خوب آگاهم.من زمانی دراز درسیرک زیسته ام وهمیشه وهرلحظه برای بندبازی که بر روی ریسمانی بس نازک ولرزنده نگران بوده ام.ام دخترم این حقیقت رابگویم که مردم بر روی زمین استواروگسترده، بیشترازبندبازان ریسمان نااستوارسقوط می کنند.دخترم جرالدین،پدرت باتوحرف می زند،شایدشبی درخشش گرانبهاترین الماس این جهان تورافریب دهد.آن شب است که الماس،آن رسیمان نااستوارزیرپای تو خواهدبود وسقوط تو حتمی است.روزی که چهره ی زیبای یک اشراف زاده بی بندوبارتورا بفریبدآنروز است که بندبازناشی خواهد بود،بندبازان ناشی همیشه سقوط می کنند.ازاین رو دل به زر وزیور نبند. بزرگترین الماس این جهان آفتاب است که خوشبختانه برگردن همه می درخشد امااگر روی دل به آفتاب چهره مردی بستی،با اویکدل باش وبه راستی اورادوست بدارومعنی این را،وظیفه خود درقبال این موضوع بدان.به مادرت گفته ام در این خصوص نامه ای برایت بنویسد او بهتر ازمن معنی عشق را می داند اوبرایتعریف عشق که معنی آن یکدلی است شایسته تر ازمن است.دخترم هیچ کس وهیچ چیزدیگر رادر این جهان نمی توان یافت که شایسته آن باشد که دختری ناخن پای خود رابه خاطر آن عریان کند.برهنگی بیماری عصرماست به گمان من تو بادی مال کسی باشی که روحش را برای تو عریان کرده است.دخترم جرالدین،برای تو حرف بسیار دارم ولی به موقع دیگری می گذارم وبا آخرین پیام نامه را به پایان می بخشم.
انسان باش،پاکدل ویکدل،زیراکه گرسنه بودن،صدقه گرفتن ودرفقر مردن هزار بار قابل تحمل تر از پست وبی عاطفه بودن است.الهی
الهی به زیبایی سادگی!
به والایی اوج افتادگی!
رهایم مکن جزبه بند غمت
اسیرم مکن جز به آزادگی.
(قیصر امین پور)گشاده دست باش وجاری باش //کمک کن مثل رود//با شفقت و
مهربان باش مثل خورشید// اگر کسی اشتباه کرد آن را بپوشان مثل
شب//هروقت عصبانی شدی خاموش باش مثل مرگ متواضع باش و
کبر نداشته باش مثل خاک ببخش و عفو داشته باش مثل دریا// اگر
میخواهی دیگران خوب باشند خودت خوب باش مثل آینه.
***عشق کلید شهر قلب است، به شرط آن که قفل
دلت هرز نباشد که با هر کلیدی باز شود.***
***مهم نیست اگر زمین بخورید مهم دوباره برخاستن
است. "لمباردی"***
***یگانه عملی که در زندگی انسان را به هدفش می
رساند انجام وظیفه است . "بانو استا صل"***
وظیفه هنر تجلی ایده هاست. "شو پنهاور"
درباره یک چیز خسیس باش،وقت. "توربز"
غیر ممکن را انجام دادن نوعی لذت است. "والت
دیسنی"
اعتقاد به بخت وقسمت بدترین نوع بردگی است. ایپکتت"
هنر وقدرت توانایی نیست بلکه تسلی خاطر است.
توماس مان"
هر که دیگران همچون خود دوست بدارد،شایسته فرمانروایی است. آئین تا او"
آینده از آن کسانی است که به استقبالش می روند.
فردیش نیچه"هر اقدام بزرگ ابتدا محال به نظر می آید.
کارلاین"آدم های ماندگار به چیزی جز آرمان نمی اندیشند.
ارد بزرگ"لذت زندگی را در خدمت به همنوع ومحبت به مردم جستجو نمایید. میرابو
انسان همان جایی است که تصمیم می گیرد باشد. سارتو
کسیکه دو روز آن مساوی باشد ضرر کرده است.
پیامبر اکرم(ص)
انسان همان چیزی است که باور دارد.
آنتوان چخوف
از پیروزی تا سقوط فقط یک گام فاصله است .
ناپلئون بناپارد
دیدگاه خوب مردم،بهترین پشتیبان برگزیدگان است.
ارد بزرگ
نوشته هایی زیبااز دکتر علی شریعتی
خدایا کفر نمی‌گویم،
پریشانم،
چه میخواهی تو از جانم؟!
مرا بی آنکه خود خواهم اسیر زندگی کردی.
خداوندا!
اگر روزی ز عرش خود به زیر آیی
لباس فقر پوشی
غرورت را برای تکه نانی
به زیر پای نامردان بیاندازی
و شب آهسته و خسته
تهی دست و زبان بسته
به سوی خانه باز آیی
زمین و آسمان را کفر می‌گویی
نمی‌گویی؟!
خداوندا!
اگر در روز گرما خیز تابستان
تنت بر سایه‌ی دیوار بگشایی
لبت بر کاسه‌ی مسی قیر اندود بگذاری
و قدری آن طرف‌تر
عمارت‌های مرمرین بینی
و اعصابت برای سکه‌ای این‌سو و آن‌سو در روان باشد
زمین و آسمان را کفر می‌گویی
نمی‌گویی؟!
خداوندا!
اگر روزی بشر گردی
ز حال بندگانت با خبر گردی
پشیمان می‌شوی از قصه خلقت، از این بودن، از این بدعت.
خداوندا تو مسئولی.
خداوندا تو می‌دانی که انسان بودن و ماندن
در این دنیا چه دشوار است،
چه رنجی می‌کشد آنکس که انسان است و از
احساس سرشار است…
دکترعلی شریعتی