شقایق گفت :با خنده نه بیمارم، نه تبدارم
اگر سرخم چنان آتش حدیث دیگری دارم
گلی بودم به صحرایی نه با این رنگ و زیبایی
نبودم آن زمان هرگز نشان عشق و شیدایی
یکی از روزهایی که زمین تب دار و سوزان بود
و صحرا در عطش می سوخت تمام غنچه ها تشنه
و من بی تاب و خشکیده تنم در آتشی می سوخت
ز ره آمد یکی خسته به پایش خار بنشسته
و عشق از چهره اش پیدای پیدا بود ز آن چه زیر لب می گفت
شنیدم سخت شیدا بود نمی دانم چه بیماری
به جان دلبرش افتاده بود- اما
طبیبان گفته بودندش
اگر یک شاخه گل آرد
از آن نوعی که من بودم
بگیرند ریشه اش را و بسوزانند
شود مرهم ،برای دلبرش آن دم
شفا یابد
چنان چه با خودش می گفت بسی کوه و بیابان را
بسی صحرای سوزان را به دنبال گلش بوده
و یک دم هم نیاسوده که افتاد چشم او ناگه
به روی من ؛ بدون لحظه ای تردید شتابان شد به سوی من
به آسانی مرا با ریشه از خاکم جداکرد و
به ره افتاد
و او می رفت و من در دست او بودم
و او هرلحظه سر را رو به بالاها
تشکر از خدا می کرد
پس از چندی
هوا چون کوره آتش زمین می سوخت
و دیگر داشت در دستش تمام ریشه ام می سوخت
به لب هایی که تاول داشت گفت:اما چه باید کرد؟
در این صحرا که آبی نیست
به جانم هیچ تابی نیست
اگر گل ریشه اش سوزد که وای بر من
برای دلبرم هرگز دوایی نیست
و از این گل که جایی نیست ؛ خودش هم تشنه بود اما!!
نمی فهمید حالش را چنان می رفت و
من در دست او بودم
و حالا من تمام هست او بودم
دلم می سوخت اما راه پایان کو ؟
نه حتی آب، نسیمی در بیابان کو ؟
و دیگر داشت در دستش تمام جان من می سوخت  که ناگه
روی زانوهای خود خم شد دگر از صبر اوکم شد
دلش لبریز ماتم شد کمی اندیشه کرد- آن گه -
مرا در گوشه ای از آن بیابان کاشت
نشست و سینه را با سنگ خارایی
زهم بشکافت
اما ! آه
صدای قلب او گویی جهان را زیرو رو می کرد
زمین و آسمان را پشت و رو می کرد
و هر چیزی که هرجا بود با غم رو به رو می کرد
نمی دانم چه می گویم ؟ به جای آب، خونش را
به من می داد و بر لب های او فریاد
بمان ای گل
که تو تاج سرم هستی
دوای دلبرم هستی
بمان ای گل
و من ماندم
نشان عشق و شیدایی
و با این رنگ و زیبایی
و
نام من شقایق شد**

به خاطر روی زیبای تو بود
که نگاهم به روی هیچ کس خیره نماند
به خاطر دستان پر مهر و گرم تو بود
که دست هیچ کس را در هم نفشردم
به خاطر حرفهای عاشقانه تو بود
که حرفهای هیچ کس را باورنداشتم
به خاطر دل پاک تو بود
که پاکی باران را درک نکردم
به خاطر عشق بی ریای تو بود
که عشق هیچ کس را بی ریا ندانستم
به خاطر صدای دلنشین تو بود
که حتی صدای هزار نی روی دلم ننشست
و به خاطر خود تو بود
فقط به خاطر تو**

نه...

نـه بـــاورم نــمیشـه کــرد

تــو منــو از یــاد بـبــری

تــولــدم شــد بــــی وفـــــا

از تــو نــیــومــد خبری

چشمــایِ مــن خشـــک شد بـه در

حــالا کـی بـی وفـــاتـره

بال و پرش دادم ولی دیگه واسم نمی پره

اینو بدون دستای من گرمی دستاتو میخواد

تورو به عشقمون قسم اون روزا رو یادت بیاد

حتی دیگه خدامون هم به دادمون نمی رسه

گریه نکن که دستمون به دست هم نمیرسه

تورو خدا بهش بگین صبر منم سر اومده

خدا به من بگو چرا خوشی به من نیومده

بهش بگین سراغشو از کس و ناکس میگیرم

بهش بگین اگه نیاد تو انتظارش میمیرم

.

..

...

تــو هــم مــنو بذار بـــروامـــــا بدون رسـمــش نـــبـود

جـــزتــو آخــه کـی رو دارم دلــیــــــل رفتنت چــــی بود

اونــکه نــخواست پیشـم بــاشی بــایـد خودش صــــبرم بده

خــــــــدا گرفتــی عــشقــمـــو جــواب قلبــمــو بـــده

***

از تــو نــیــومــد خبری

از تــو نــیــومــد خبری

**

**

خــــــــدا گرفتــی هســــتــــیمــــو جــواب قلبــمــو بـــده

 بـــاورم نـمیشـــه دستـــات ،تــوی دســت مـــن نبــاشن

 رو در و دیــوار خونــه ،گـَــرد تـنـهــایــی بـپــاشـــن

 تـــــو هــمـــونــی کــه میـگـفـتــــــی ؛ تـــو دنیــــام

 هیــچــکـــــی مثـــــل مـــن پــیـــدا نــمیـشــــه

 تـــــو هــمـــونــی کــه میـگـفـتــــــی ؛ قــلـبــــــم

 مـــــال تـــــو بــاشـــه واســــه هـمــیــشــــــــه

 بـــاورم نـمـیشـــه چـشـمــــات،بـره مــال دیـگـــرون شــه

 بـــا غــریبـــه آشنــــا شــه ،بــا غـــــریبــه مهــــــربــون شــه

 تـــــو هــمـــونــی کــه میـگـفـتــــــی ؛؛؛؛؛؛؛

             **

         **

    **

 *

 بـــاورم نـمـیشـــه ............

 کجایی که ببینی من هنوزم

 دارم تو حسرتِ چشات میسوزم

 روز و شب دنبالِ یه راه چارم

 که با رنج و عطوفتت بسازم

 همش کلافم و تو فکر اینم

 که هرجوری شده تو رو ببینم

 ببینمت بهت بگم ببخشید

 دلم حرفِ تو رو هیچوقت نفهمید

 یه وقتایی میای کنارِ خونه

 همون وقتایی که دارم بهونه

 یه چند وقته بهونتو میگیرم

 حالم خرابه و دارم میمیرم

 غریبه ها نتونستن بفهمن

 یه ذره از دل و از حرفایِ من

 پشیمونی مثه غصه میمونه

 تمومِ خنده هاتو میسوزونه

 پشیمونم پشیمـونــم پشیمــونــــم

 پشیمونم برات مغرور بودم

 تو بودی و ولی با تو نبودم

 تو بودی و من از تو دور بودم

 کسی جاتو نمیتونه بگیره

 برایِ گفتنِ این حرفا دیره

 میدونم که دیگه دوستم نداری

 ولی تو تویِ قلبم موندگاری

 کسی جاتو نمیتونه بگیره

 برایِ گفتنِ این حرفا دیره

 میدونم دیره و دیگه تمومِ

 ولی چیکار کنم که آرزومه

 دوباره تو بشی چراغِ خونه

 منم پیشت باشم دردت به جونم

 میدونم دیره و دیگه تمومِ

 ولی چیکار کنم که آرزومه

 یه وقتایی میای کنارِ خونه

 همون وقتایی که دارم بهونه

 یه چند وقته بهونتو میگیرم

 حالم خرابه و دارم میمیرم

    "

  "

"

 کسی جاتو نمیتونه بگیره

 برایِ گفتنِ این حرفا دیره

     :

  :

:

 عشــق مــن نـاز نکـن بغضــم و پایــون میگـیــره

 یــه روزی دســت زمــونه تــو رو ازمـن میگـیــره

 وقتــی تنــهـا بــا تــــو بـودن واسـه مــن زندگیــــه

 تــو رو دیـدن،تــو رو خــواستــن رو کـی از مـن میگیــره

 عشــق مــن قـلــب ایـن عـاشــق بـا تـــو آروم میگیـــره

 هـمــه نــالـه هــای مــن از اون نگــاهــت دوریــــه

 تــو رو دیــدم تــو روخـواستـــم تــورو هــرجــا مـیبیـنــم

 بــی تــو و عشــق تــو مــن هـمیشــه تنـهـــا می مــونــم

 عـشــق مــن عــاشـقـتــم تـکـــرارِ هــــر شبـــاهـتـــه

 هـمــه حـرفــــام بـه خـــدا از عـشـــق و ازصــداقـتـــه

 بــا تـــو بـــودن تـــویِ دنیـــا واســه مــن نهــایتـــه

 عـشــق مـــن بی کسـی و شــب بــا تــو پـایــون میـگـیــره

 هـمــه رگهـــام از حـــرارتِ نگـــات خـــون میـگـیـــره

 بــا تـــو بـــودن تـــویِ دنیـــا واسـه مــن نهـایـتـــه

 تـــو گمــــون کــردی بـری خاطــــره هـاتـم می میـــره

  روزای رفتـــه بـــرام رنـگِ سیـــاهی میـگـیـــره

 اگــه صــد بهـــار و پـاییـــز واســه تــو گــریــه کنـــم

 نـمــی تــونــم کـه تــو رو همیشـــــه از یــاد بـبــــرم

 مـــن همـــــون عـــاشـقـتــــم تــا کــه چشـــام بـــــارونیِ

 همـــــه نــــالــه هــای مـــن از اون نگـــاهـت دوریـــه

 تـــو رو دیـــدن تــویِ دنیـــا واســـه مــــن نهــایـتـــه

 وقتـــی دیــدم تـو چشمــات یــه دنیــا غــــم نشستــه

 بـغــــــض سیـــاه حســـــرت راه گلــوتــــو بستـــــه

 بـــرای آخــــــریــن بــار دســــت منــــو گــــرفتـــی

 وقتــی هنـــــــوز نـــرفتـــه ، بهــونـــه میگـــــرفتــی

 وقتــــی کــه گفتـــــی نـــــرو گـــــریــه امـونـــم نــــداد

 وقتــــی میـخــــواستــم بگـــــم

 میــخـــــــــــــوام بـمـــــــونــم بــاهـــــــــات

 بـجـــای دل سپـــردن غمــهــا روبـی تــــو بـــــردم

 منـــــو نـــــبــر از یــــــــــادت

 منـــی کـــه بـــی تــــــــو مـــُـــــردم

 وقتــــی کــه گفتـــــی نـــــرو گـــــریــه امـونـــم نــــداد

 وقتــــی میـخــــواستــم بگـــــم

 میــخـــــــــــــوام بـمـــــــونــم بــاهـــــــــات

   .

  .

 میــخـــــــــــــــوام بـــمـــــــــونــــم بــــاهـــــــــــات......

...

..

 هنـــوزم کوچـــۀ دیــــدار مـــا بـــوی تـــو داره

 نگـــاه و بوســـه هـــایِ،شـب رو یــادِمــن میــاره

 شــب میــلاد مـــن بــود و تــوهــم بــودی دوبـــاره

 شبــی تـاریــک امـــــا چشمـــای تـــو تــک ستــاره

 تمــــوم دنیــا و بــزرگــی هــاش فقـــط یــه کــوچـــه

 تـمـــوم کـوچــه و پنجـــره هــاش شــــاهد مــا بــود

 گرفتـــم دستــاتــو گفتــی بــا چشمــات عاشـــق هســتــــی

 آخـــــــه چشمــای نــاز تــو فقـــط قـــــــاصـــــد مـــا بود

 تـــن و روح و دل و جــــونــم

 کلـیــد قفــل زنــدونــم

 دلـــت یــه عمـــره که خستــه ست تــــو چشمــات اینــو میخونم

 مثـــل ابـــری،مثــل بارون، واســه کـــویــر خشکیـــدم

 یــه دنیــا عشــق،یــه دنیــا نــور،تــوی بــرق چشـــات دیـــدم

 نـــه امروزی ،نــه دیــروزی

 مثـــه نـفـــس تـــو هـــر روزی

 مثــه شمــعی واســه خــوبی کـه میســازی و میســـوزی

 غمـــــش با مـــن خـوشـیــــش بــا تـــــو

 تمـــوم دلخوشیـــش بـــا تـــــو

 هنـــــــوزم رو تـنـــم مونــده بـــوی عطـــر نفسهـــاتــــو

 هنـــــوزم کوچــــۀ دیــــدار ما بــــوی تـــو داره

 نـــگاه و بــوسه هـایِ،شــب رو یــادِمــن مـیــاره

***  ***

 میدونـم واست عجیبــه اینهمــه اصــرار و خـــواهش

 اینهمـــه خـواستــن دستــات بــدونِ حتــی نــــوازش

 میـدونـم که حــد نداره واســه تــو گریــۀ دردم

 میـگــذری از مــن و میـــری امـــــا بازمــن بر میگردم

 میدونـم بــرات عجیبــه مــن بــا اون همـــه غـــرورم

 پیش همـــۀ بــدی هــات چــه جــوری بــازم صبــورم

 میــدونـم واســت ســـؤالـه کـه چــــرا پیشـت حقـیــرم

 دور میشـــی منــو نبینــی بــاز ســراغـــت ومیگیــــرم

 میـدونــی چـــــــرا همیشـه مــن بدهکــار تــــو میشــــم

 وقتــی نیستـــی هــــم یــه جوری با خیــالــت راضـــی میشـــم

 میــدونــی واســـــه چـــی از تـــو بد میبـینــــم و میـخنــــدم

 تا نبـینــی گــریـــه هـــامــو هــــر دو چشمـــامـو میـبنـــدم

 چــاره ای جـــز ایــن نـــدارم آخـــــه  خــــون شـــدی تـــو رگهـــــام

 میمیــــرم اگـــه نبــاشـــی بــی تـــــــو مــن بــدجــوری تنـهـــــام

 میــدونــم یــه روز میفهـمـی روزی کـــه دنیـــارو گشـتـــی

 مـن چـــه جــوری تـــــورو خـــواستــم تــــو چــــه جــــور ازم گـذشتـــی

 یــه روز میفهـمـی روزی کـــه .........