آتشهایی که می پزند، آتشهایی که می سازند ؛آتشهای سرد، خنک کننده ،خوب، پاک، روشن،نامرئی، . .. نیرو آن آتش عشق در خدا !! چه کسی به این پی برده است ؟ آتش عشق در روح خدا ، آتشی که همه هستی تجلی آن است ،آتش گرم نیست ،داغ نیست .چرا؟ نیازمندی در آن نیست ،تلاطم در آن نیست، نا استواری ، شک، تزلزل ،

تردید ،نوسان ، وسواس،اظطراب ... نگرانی ،در آن نیست، اما آتش است ،آتشین تر از همه آتشها .آتشی که پرتو یک زبانه اش آفرینش است، سایه اش آسمان است،جلوه اش کائنات است،گرده خاکستر نازک و اندکش کهکشانها است... چه می گوییم ؟!!!

این آتش عشق در خدا !یعنی چه؟آتش عشق که این جوری نیست ..... پس این آتش دوست داشتن است. آری.

آتش دوست داشتن است،عجب ! ؟ منهم مثل همه عارف ها و شاعرها حرف میزدم.آتش عشق !؟ آنهم در خدا !؟

نه ، آتش دوست داشتن است که داغ نیست ، سرد نیست، حرارت ندارد؛ چرا؟ که نیازمندی ندارد؛ که غرض ندارد؛ که رسیدن ندارد،که یافتن ندارد،که گم کردن ندارد ، که به دست آوردن ندارد ،که بکار آمدن و بدرد خوردن ندارد... 

آیا سحری به رنگ خون دیدی تو

محراب و تو منبری چنین دیدی تو

خون بر در و دیوار و جماعت سر و رو

فرقی که به سجده لاله گون دیدی تو

آن زاده کعبه و امین حرمین

افتاده میان خاک و خون دیدی تو

آن کس که ستیز خیبر و بدر و احد

چون شیر بغرید چنین دیدی تو

ایا تو درون ظلمت شام سیاه

نان اور کودک یتیم دیدی تو

آیا دل پرز خون و گریان چشمی

از جور زمانه و زمان دیدی تو

او زخم تن و زبان که در طول زمان

با جان به خرید و دم نزد دیدی تو

آیا زمیان مردم کوفه و شام

مظلوم تر از علی کسی دیدی تو

التماس دعا

گاهی خدا به راحتی آب خوردن

یا نه

به راحتی یك پیام كوتاه

به تو می فهماند كه " هیچی" نیستی ...

امروز دوباره فهمیدم كه "هیچی " نیستم ...هیچی ، هیچی...

نگاهت رابرمن می پاشی ، پاشیده میشوم...

دست هایت را به دست هایم میفشاری ، فشرده میشوم...

برایم شاعرانگی می كنی ، بی سواد میشوم...

لحظه ایی بعد نجوا سر می دهی ، لال میشوم ...

كامم را شیرین میكنی ، تلخ میشوم...

انگار در برار وسعت حضور تو نیست میشوم ...میمیرم...

.

.

.

.

.

*    ترور می شوم میان تیرباران ـ موسیقی ـ نگاهت...!

اولین روز بارانی را به خاطر داری؟

غافلگیر شدیم

چتر نداشتیم

خندیدیم

دویدیم

و

به شالاپ شلوپ های گل آلود عشق ورزیدیم

دومین روز بارانی چطور؟

پیش بینی اش را کرده بودی

چتر آورده بودی

و من غافلگیر شدم

سعی می کردی من خیس نشوم

و شانه سمت چپ تو کاملا خیس بود

و سومین روز چطور؟

گفتی سرت درد می کند و حوصله نداری

سرما بخوری چتر را کامل بالای سر خودت

گرفتی و شانه راست من کاملا خیس شد

.

و

و

و

و

چند روز پیش را چطور؟

به خاطر داری؟

که با یک چتر اضافه آمدی

و مجبور بودیم برای اینکه پین های چتر

توی چش و چالمان نرود دو قدم از هم

دورتر راه برویم

.

.

.

فردا دیگر برای قدم زدن نمی آیم

تنها برو ...

    پروردگارا ...  

با بارانی ترین نگاهم به درگاه ملكوتی تو پناه

میجویم ونام های مقدس تورا با ذره ذره

وجودم تكرار میكنم: یانور... یانورالنور... یامنورالنور... یاكل نور...

عاشقانه تو را می خواهم وامید دارم كه مرا بی اجابت نخواهی گذاشت...  

 وجودم خسته از آزمون های دشوار توست... 

می گن صبر کوچیکت چهل ساله

وای از روزی که تو بخوای چهل سال صبوری کنی

 و ما بنده های کم طاقت تو نتونیم دووم بیاریم...

خدای مهربونم خسته ام!کی می دونه درون این چهره ی آروم من

 چی می گذره غیر از خودت... من همونم؟

نه!

من دیگه حتی شب و روزت رو هم گم کردم.

فقط اینو می دونم که

در سخت ترین و مهمترین جلسه ی آزمون تو قرار گرفتم؛

 آره سخت ترینه چون که داری منو با عزیزانم

با تکه های وجودم امتحان میکنی.

تو هم مثل یه معلم سخت گیر و دلسوز دست گذاشتی رو نقطه ضعفم...

از خودت می خوام که تو امتحانت دستم رو بگیری.

گله ای نیست ؛

تورا به خاطر داشته ها و نداشته ها و گرفته ها ستایش...

  خدایا تو را تا ابد سپــــاس...  

اگر یک تابلو تو آسمون نصب شد باش و همه مردم دنیا ببیننش

تو ای زیباترین مخلوق الهی روش چی می نویسی؟؟؟؟؟؟