بوسۀ باد خزونی،با هزار نا مهربونی...

زیر گوش ِ برگ تنها ،می گه طعمه خزونی...

برگ سبز و ترو تازه،رنگ سبزشو می بازه...

غرق بوسه های باد و ،وحشت روزای تازه...

می کنه دل از درخت و،می شه آواره کوچه...

کوچه ای که یــادگاره،روزای رفته و پوچــه...

می شینه گوشۀ کوچه،چشم به آسمون می دوزه...

می کنه یاد گذشته،دلش از غصــه می سوزه...

یاد روزایی که کوچه،زیر سایۀ تنم بود...

مهربون درختِ عاشق،مست عطر نفسم بود...

سهــم من از بوسه باد ،چی بگم ای داد و بی داد...

همه زردی و تباهی،مردن و رفتن ِ از یاد...

سهم من از بوسه باد ،چی بگم ای داد و بی داد...

همه زردی و تباهی ،مردن و رفتن از یاد...

سهم من از بوسه باد ،چی بگم ای داد و بی داد...

همه زردی و تباهی ،مردن............

با هرکه سخن گفتم در خود گرهی گم بود

چون کرم شبان تابان میتابی و میتابم

برهرکه نظر کردم گریان و پریشان بود

چون ابر سبکباران می باری و می بارم

من درد محـبـت را هــرگز به تو نسپردم

این عقدۀ دیرین را میدانی و می دانم

بر مــرثیه ام بنگر نقـش رخ خـــود بینی

این قـــصۀ غمگــین را میخوانی و می خوانم

بازم دوباره بارون اومد.....

بازم خیسی خیابونا ، خیسی چشما ، خیسی گونه ها و خیسی دستاهایی که گونه های خیستو خشک می کنه.

دارم قدم می زنم ولی سرم پایینه و چشام جلو پامو نگاه می کنه و زیر چشمی نگاهی به اطرافم میندازه ، نه به خاطر اینکه مراقب دیگران یا چاله های آب جلو پاش باشه ، واسه اینکه دنبال یک هم قدم می گرده ، دنبال قدم هایی که همراهیم می کردن ، دنبال پاهایی که کنار پاهام میومدن ، دنبال سنگینی سری که روی شونم قرار می گرفت ، دنبال اندامی که شانه به شانه کنارم می لغزیدند و گرمی بدنی که تو همین آغوش سرد قرار می گرفت .

دنبال دستهای کوچکی که تو دستهای من قرار می گرفت و دنبال صدایی که تو گوشام می پیچید و از هر هیاهو دورم می کرد ، دنبال دست هایی که اشکـــامـو پاک کنه و دنبال چشمهایی که اشکاشو پاک کنم.

ولی هر چه می گردم چیزی نمی یابم ، باز هم تنهایم. در کنار هزاران قدم دیگر و تنه هایی که هر از چند گاهی به بدنم می خورند ، هیچ نمی یابم. با این همه شلوغی و سر و صدا و کنار این همه آدم باز هم در سکوتی بی پایان دست و پا می زنم.

سرعتم را بیشتر می کنم نه برای اینکه کمتر خیس بشم برای اینکه کمتر با حس نبـودنش تنها باشم ، درست بر عکس اون موقع که قــدمهام آروم بود تا بیشـــتــر کنار هم باشیم.

به ویترین هیچ مغازه ای نگاه نمی اندازم بر عکس اون موقعی که به هر مغازه ای نگاه می کردم تا بیشتر وقت بگذره و ما بیشتر کنار هم باشیم .

به اون رستوران همیشگی و اون میز کوچیک دیگه چشم نمی دوزم چون بیشتر دلم فشرده می شه ، ازش رد میشمو باز سرعتمو بیشتر می کنم.

دیگه اخم نمی کنم تا کسی نیادو گره اونو باز کنه ، دیگه دستمو مشت نمی کنم تا کسی دیگه بهم نگه : مشتتو باز کن ، چون دیگه نمی خوام کسی جاشو برام بگیره.

دیگه تو اون شهر پانمــیـزارم کوچــه پــس کــوچه اون شهر پر از خاطــراتیه کــه آتیش به جـــونم میکشــه...

باز هم بارون ، همون بارونی که همراهیمون میکرد تا با هم زیرش قدم بزنیم ، راه برویم ، بدویم ، بخندیم و گریه کنیم ، الان داره تازیانه میزنه به سر و صورت گرفته و بدن خسته من و سرد میکنه بدن و دل یخ زده منو.

این همــون بارونـه ...!!! ولی تـــــو نـیـســتی ...آآآه.

siavash

هر گز نخواستم که تو رو،با کسی قسمت بکنم...
یا از تو حتی با خودم،یه لحظه صحبت بکنم...
هر گز نخواستم،که به داشتن تو عادت بکنم...
بگم فقط مال منی،به تو جسارت بکنم...
اینقد ظریفی که با یک،نگاه هرزه می شکنی...
اما تو خلوت خودم ، تنها فـقــــط مال مـنــی...
...
هر گز نخواستم،که به داشتن تو عــادت بکنم...
بگم فقط مال منی،به تو جسارت بکنم...
ترسم اینه که رو تنت،جای نگاهم بمونه...
یا روی شیشۀ چشات،غبار آهــم بمونه...
...
تو پاک و ساده مثل خواب،حتی با بوسه مشکنی...
شکل همه آرزوهام،تجسمه خواب منی...
حتی با اینکه هیچکس،مثل من عاشق تــو نیـســت...
پیش تو آینیۀ چشام، حقیره لایق تونیست...

27/11/87                هستی من....

"به نام یگانۀ هستی بخش"

چراوقتی که دلم تنگ میشه

همۀ قلبای دنیا؛یه جوری سنگ میشه

دل من با همۀ دوری و دلواپسیاش

آنی از یاد تو ای هستی من کم نمیشه

گریه کنم یا نکنم آخر ماجرا رسید

گریه کنم یا نکنم قصه به انتها رسید..........................

امشب شروع دردودلم باتوست....

سلام تنها هستی ام************************