صفحه ها
دسته
! موسیقیایی
آرشیو
آمار وبلاگ
Rss
طراح قالب
موسسه تبیان
شاخه با ریشه خود حس غریبی دارد
باغ امسال چه پاییز
عجیبی دارد
غنچه شوقی به شکوفا شدنش نیست دگر
با خبر گشته که دنیا چه فریبی دارد
خاک کم اب شده مثل کویری تشنه
شاید از جای دگر مزرعه شیبی دارد
سیب هر سال در این فصل شکوفا می شد
باغبان کرده فراموش که سیبی دارد
در دل باغ چه رازیست که در فصل بهار
باز از زردی پاییز نصیبی دارد
دیر شد عبادتم
خط من را قطع کرده اند
برای وصل مجدد به او
من را وادار به تاوان مجدد کرده اند
سپس اخطارم دادند:
مشترک گرامی خط فکری شما تا اطلاع ثانوی مسدود می باشد
شمارشگر گناه در تمام مدت عمر شما مشغول می باشد
اگر سنگ شدی
می توانی به هر دستی بچرخی
به هر گوشه ای فرود آئی
؛
من درد را حس می کنم
و اندیشه خونین را
؛
به سنگ پیوستن همیشه سنگین است
ولی همواره ننگین نیست
؛
به مردابم ار خیال فکندن داری
بر پایت فرود خواهم آمد
واز پایت خواهم فکند
؛
ستاره نیستم
از ستاره ام
؛
خاک نیستم
از خاکم
فراتر از ستاره و سنگم
از خاکم
؛
قوی من
از تلاطم امواج مگریز
آب باش ؛ آب
؛
انسانم؛ از آبم؛ آب نیستم
؛
همواره به خورشید می ریزم
همانگونه که خورشید در من
؛
سنگم
گمان جنگم نیست
؛
به مردابم ار خیال فکندن داری
بر پایت فرود خواهم آمد
؛
گل شب بو
ترانه ای بخوان
پرپرت نخواهم کرد
تو اندیشه ی منی
راز ماه چه بود؟
می توانی به هر دستی بچرخی
به هر گوشه ای فرود آئی
؛
من درد را حس می کنم
و اندیشه خونین را
؛
به سنگ پیوستن همیشه سنگین است
ولی همواره ننگین نیست
؛
به مردابم ار خیال فکندن داری
بر پایت فرود خواهم آمد
واز پایت خواهم فکند
؛
ستاره نیستم
از ستاره ام
؛
خاک نیستم
از خاکم
فراتر از ستاره و سنگم
از خاکم
؛
قوی من
از تلاطم امواج مگریز
آب باش ؛ آب
؛
انسانم؛ از آبم؛ آب نیستم
؛
همواره به خورشید می ریزم
همانگونه که خورشید در من
؛
سنگم
گمان جنگم نیست
؛
به مردابم ار خیال فکندن داری
بر پایت فرود خواهم آمد
؛
گل شب بو
ترانه ای بخوان
پرپرت نخواهم کرد
تو اندیشه ی منی
راز ماه چه بود؟
........
سوز دل اشک روان آه سحر ناله شب
این همه از نظر لطف شما می‌بینم
بی خبر آمده ای
باز در خواب شبم
کاش هرگز نشود
صبح و بیدار شوم
کاش می گفتی که من
دل چراغانی کنم
سر راهت گل سرخ
باز قربانی کنم
کاش می گفتی که من
گل میخک بخرم
به سراپرده ی شب
عطر پیچک بزنم
کاش می گفتی که من
سبز بر تن بکنم
جای پاهای تو را
شمع روشن بکنم
کاش می گفتی که من
نور پر پر بکنم
تا می ایی به شبم
چشم خود تر بکنم
کاش این خواب مرا
ببرد تا دم مرگ
شب پاییزی من
خالی است از همه رنگ
کاش اما
....
صبح شد
آسمان شد آبی
جایت اینجا خالی
بی خبر آمدی و
بی خبر هم رفتی
باز در خواب شبم
کاش هرگز نشود
صبح و بیدار شوم
کاش می گفتی که من
دل چراغانی کنم
سر راهت گل سرخ
باز قربانی کنم
کاش می گفتی که من
گل میخک بخرم
به سراپرده ی شب
عطر پیچک بزنم
کاش می گفتی که من
سبز بر تن بکنم
جای پاهای تو را
شمع روشن بکنم
کاش می گفتی که من
نور پر پر بکنم
تا می ایی به شبم
چشم خود تر بکنم
کاش این خواب مرا
ببرد تا دم مرگ
شب پاییزی من
خالی است از همه رنگ
کاش اما
....
صبح شد
آسمان شد آبی
جایت اینجا خالی
بی خبر آمدی و
بی خبر هم رفتی
بعضی وقتا هست جای بزرگها و کوچیک ها عوض میشه
یعنی چی ؟
یه کارایی هست که تو میخوای انجام بدی ، اما به خودت میگی زشته ! چرا داری بچگی می کنی ؟
پس هیچ کاری نمی کنی
اما
درست همون کاری که به نظر تو بچگیه ، یه بزرگتر از تو انجام میده که بازم هنوز مثل یه کار بچه گونه می مونه
بیشتر وقت ها هم نمیشه چیزی گفت چون ما کوچیکیم ، بچه ایم ، بی احترامی می کنیم
اما بزرگترها انجام میدن چون بزرگترن ، عاقل ترن ، به کسی هم بی احترامی نمیشه . اگه هم شد تو غلط میکنی ناراحت بشی
خوشحالم که یه کاری رو " من " انجام ندادم که بعدش عذاب وجدانش برام بمونه
میشد اینجوری نشه ... میشد ... فقط با یه درک متقابل ... فقط با صبر ... فقط احترام به حال و احوال طرف مقابل ... احترام به خواسته های مقطعیش .... میشد ....
.....