شهرستان راميان :
اين شهرستان با وسعت 73/780 كيلومتر مربع و جمعيت 83209 نفردر  76 كيلومتري ضلع شرقي شهرستان گرگان ودر شش كيلومتري جنوب جاده گرگان – گنبد كاووس واقع مي باشد .از شمال به شهرستان گنبد كاووس، از شرق به شهرستان آزادشهر، از جنوب به استان سمنان و از غرب به شهرستان علي آباد منتهي مي گردد .
شهرستان راميان شامل سه شهر راميان، دلند، خان ببين و داراي دو بخش مركزي و فندرسك، چهار دهستان ( دلند، قلعه ميران، فندرسك جنوبي و شمالي ) و 49 روستا مي باشد . در تاريخ راميان و فندرسك  آمده است: ‹‹ اراضي ميان كتول و راميان را كه شامل 23 پاره آبادي است، فندرسك مي نامند .››
اين شهرستان به لحاظ دارا بودن آب و هواي متعدل كوهستاني، داشتن نواحي جلگه اي و كوهستاني، اراضي حاصلخيز كشاورزي، نزديكي به معادن غني زغال سنگ، چشم اندازهاي طبيعي فراوان، آثار، ابنيه و محوطه هاي تاريخي و فرهنگي و وجود تركيب قومي متنوع و متعدد داراي منابع و امكانات بالقوه وبالفعل گردشگري مي باشد.
بر اساس اسناد و شواهد تاريخي موجود، شهرستان راميان از قدمتي طولاني برخوردار است . اين شهرستان در دورة اشكانيان ( در زمان سلطنت تيرداد دوم ) بعنوان پايتخت ييلاقي و اداري مطرح بوده است. در زمان تصرف ايالت گرگان توسط يزيد بن مهلب به سال 98 ه . ق، محل استقرار حاكم گرگان بوده است. اين شهر در اوايل دوره اسلامي مورد توجه حاكمان و امراء قرار گرفته است. ظاهرا“ در دوره صفويه به سبب مهاجرت گسترده به اين منطقه، تحولي بزرگ در افزايش جمعيت آن شهر ايجاد مي شود.
در سال 1181هـ . ق حسينقلي خان قاجار قوانلو پسر محمد حسن خان قاجار به سبب خويشاوندي با اقوام ترك قزلباش رامياني خصوصا“ طايفه قوانلو وارد راميان شد و عمده سپاهيان خود را از ميان تركان برگزيد و جهت بسط حوزه حكومتي خود تمامي جرجان، مازندران و قسمتي از قومس را تصرف كرد و خوانين اين مناطق را مطيع خويش ساخت. از اين پس راميان رسما“ به دارالحكومه او تبديل شد. تا اوايل سلطنت پهلوي اول منطقه راميان و فندرسك توسط خوانين فندرسكي اداره مي شد. با روي كار آمدن پهلوي دوم امور اداري راميان، فندرسك و شاه پسند (آزادشهر ) به اداره املاك كه در رأس آن سروان صارمي قرار داشت، سپرده شد. او با خشونت تمام رعاياي منطقه را به بيگاري و كاراجباري واداشت. در سال 1317 ه .ق در اين شهر، رسما“ « بخشداري » آغاز بكار كرد ودر اسفند ماه سال 1379 اين شهر از شهرستان گنبد كاووس منتزع و به شهرستان ارتقاء يافت .
شهرستان راميان با ميزان بارش ساليانه 750 تا 800 ميليمتر پر بارانترين شهرستان محسوب مي شود. اين شهر در ميان جنگل و كوهستان واقع مي باشد كه از اين نظر كمتر شهري در استان چنين موقعيتي را ادارا مي باشد. شهر در بين دو رودخانه قره چاي و آق چاي قرار گرفته است. منبع درآمد اهالي آن كشاورزي، دامپروري، نوغانداري و فعاليت در زمينه هنرهاي سنتي ( بافت پارچه ها و دستبافت هاي ابريشمي، گليم بافي و جاجيم بافي ) و محصولات عمده كشاورزي آن برنج ، غلات ، توتون ، صيفي جات و دام و محصولات دامي مي باشد. مردم راميان آشنا به زبان تركي ، فارسي و گويش تركمني مي باشند.
 از نقطه نظر نوع تركيب قومي در اين شهرستان اقوام فارس، تركمن، سيستاني، ترك، قزلباش و جمعيتي از اقوام محلي شاهرودي و خراساني سكونت دارند.

مراكز ديدني
  جاذبه هاي تاريخي و فرهنگي : 
قلعه تاريخي ماران، قلعه فرمان، حمام قديمي اروج، مسجد سادات، امامزاده پير، تپه هاي تاريخي كاجي، داركلاته، نورآباد

جاذبه هاي طبيعي :
  آبشارشيرآباد،  غارشيرآباد،  چشمه گل راميان، پارك جنگلي آهنگران،  چشمه سيد كلاته  

شهرستان كلاله :
اين شهرستان در منتهي اليه شرقي استان گلستان واقع شده است  با مساحتي معادل 4962 كيلومتر مربع و جمعيتي بيش از 143938 نفر  از جنوب به شهرستان مينودشت ( و شهرگاليكش ) ، از شرق به استان خراسان شمالي و از غرب به شهرستان گنبد كاووس محدود است .
بر اساس آخرين تقسيمات كشوري ، شهرستان كلاله شامل دو شهر كلاله و مراوه تپه ، دو بخش مركزي و مراوه تپه ، شش دهستان ( آق سو ، تمران ، زاوكوه ، كنگور ، مراوه تپه ، گليداغ ) و 231 روستا مي باشد .
درباره وجه تسميه كلاله عقيده بر اين است كه به سبب رويش فراوان گل لاله دراين منطقه نام اين شهر ابتدا «گلاله » وسپس به لحاظ راحتي و تسهيل در  تلفظ به كلاله تغيير و معروف شده است .
آب وهواي اين شهرستان به سبب دوري از دريا و نزديكي به كوهستان در فصل زمستان خشك وسرد ودر تابستان از هواي متعدل مديترانه اي بر خوردار است . از مهمترين ارتفاعات آن مي توان به كوههاي پيشكمر ، بيلي كوه ، گوگجه داغ و زا وكوه اشاره كرد . همچنين رودخانه هاي زاو ، دوغ ، ساري سو ، آجي سو ، اترك و گرگان در اين شهرستان جريان دارند . مردم اين شهرستان عمدا“ از قوم تركمن و از ايل گوگلان مي باشند . همچنين اقوام  مهاجر سيستاني ، بلوچ ، خراساني و شاهرودي نيز در تركيب جمعيتي اين شهرستان قرار دارند.  كشاورزي و دامداري از اركان اصلي اقتصاد اين منطقه به شمار مي رود . منطقه مراوه تپه بدليل دارا بودن مراتع وسيع ومرغوب يكي از مناطق عمده پرورش دام محسوب مي شود . از هنرهاي سنتي  اهالي اين شهرستان مي توان به انواع قالي ، قليچه ، نمد با نقش و نگار هاي متنوع و زيبا ، ابريشم بافي (تهيه انواع پارچه هاي ابريشمي )، سوزن دوزي، حصير بافي، پشم بافي اشاره نمود.
وجود آثار، ابنيه و محوطه هاي تاريخي و فرهنگي متعدد و متنوع همچون محل كاوش هاي باستان شناسي ديوار بزرگ گرگان، زيارتگاه و گورستان قديمي خالدنبي، آرامگاه مختوم قلي فراغي و دهها اثر ديگر معرف شهرستان كلاله به عنوان يكي از قطب هاي گردشگري در شرق استان گلستان مي باشد . در حال حاضر 22 اثر تاريخي در اين شهرستان در فهرست آثار ملي كشور به ثبت رسيده است .


مراكز ديدني
جاذبه هاي تاريخي و فرهنگي :
كارگاهاي كاوش باستان شناسي ديوار بزرگ گرگان در شمال وشمال شرقي شهرستان به نامهاي قره ديب، يساقليق و قره يسر ، آتشكده ساساني ديوار بزرگ گرگان ، زيارتگاه خالد نبي( خالد بن سنان)، گورستان قديمي خالد نبي ، زيارتگاه امام عبدالله ، آرامگاه مختوم قلي فراغي ، مدرسه و مسجد كريم ايشان ، آرامگاه چوپان آتا ، بقعه اولياء ، غار پل چشمه، غار پلي عليا، قلعه تاريخي چورك، خدرآقا، دخمه محمد حسن و قوشه سو، قبرستان قديمي گرگاندوز، تپه هاي تاريخي قزل امام، كورك، گوگجه، قره قاچ، قره تپه، يارم تپه، كاظم خوجه، تپه هاي پل چشمه، آق امام، آق نوقامي، تپه هاي قوشه سو .آرامگاه مسكين قليچ ،مقبره ابوالقاسم جرجاني .
 

جاذبه هاي طبيعي :
بخشي از زيبايي پارك ملي گلستان، سر چشمه زاو، آبشار زاو، چشمه آق سو، منطقه شكار ممنوع عزيز آباد،تالاب بيلي كوه،آبشارشارلوق،آبشاربالي قايا. 

جاذبه هاي تاريخي و فرهنگي :
موزه گرگان، موزه كاخ سلطنتي، قلعه خندان، كاروانسراهاي  قزلق، رباط سفيد و ديمه لو، امامزاده هاي ( نور، نه تن، عبدالله، راضيه مرضيه، بي بي سه شنبه ) . مسجد جامع گرگان، مدرسه عماديه، بافت قديم گرگان، خانه هاي قديمي باقري، تقوي، شيرنگي، خراساني، مفيديان، اميرلطفي، فاطمي، شايگان، داوري، ميرشهيدي، عمارت آقامحمدخاني، خانه كبير، حمام قاضي، حمام شاهكوه، سد باستاني نومل، كليساي رباني گرگان، چهارشنبه بازار، بازار نعلبندان، سر در ورودي گرگان، كاخ دادگستري، كاخ اختصاصي گرگان، تورنگ تپه، تپه هاي تاريخي سعدآباد، لمسك، حيدر آباد، محض آباد، جن تپه، تپه پوكردوال، تپه انجيرآباد، تپه خرمالوچال، خرگوش تپه، تپه يرتا، قلعه يساقي، حمام كاسه گردان، تكيه ميدان عباسعلي، تكيه محله درب نو، تكيه محله سر چشمه، تكيه محله نعلبندان، تكيه پا سرو، حمام سر تپه، آزاد تپه، تپه كفشگير، تپه باغ گلبن، قلعه سر تپه، تيزتپه، محوطه النگدره

جاذبه هاي طبيعي :
پاركهاي جنگلي ( ناهارخوران، النگدره، هزار پيچ، شصت كلا، قرق، رنگو، گرمابدشت، روستاي ييلاقي زيارت، آبشار دوقلوزيارت، منطقه حفاظت شده و ارتفاعات ييلاقي جهان نما، چشمه آبگرم زيارت، جنگل باران كوه، سدنومل .

اين شهرستان به عنوان مركز استان گلستان با مساحتي معادل 1615 كيلومتر مربع و جمعيتي بالغ بر 358877 از شمال به شهرستان آق قلا ، از جنوب به استان سمنان، از شرق به شهرستان علي آباد كتول واز غرب به شهرستان كردكوي محدود است . شهرستان گرگان در مسير جاده بين المللي و در فاصله 380 كيلومتري تهران و 580 كيلومتري مشهد واقع شده است .
شهرستان گرگان بر طبق آخرين تقسيمات كشوري شامل دو شهر گرگان و سرخنكلاته ، دو بخش مركزي و بهاران،  5 دهستان  (  استرآباد جنوبي و شمالي،  روشن آباد،  انجيرآب وقرق  )  و 98 روستا مي باشد .
مو قعيت طبيعي خاص اين شهرستان موجب تنوع آب و هوايي در نقاط كوهستاني و جلگه اي آن گرديده است .
بطوري كه در منطقه كوهستاني همانند قلل شاهكوه و شاهوار داراي آب وهواي معتدل ، سرد كوهستاني و در مناطق جلگه اي و مركزي آب و هواي معتدل و مرطوب مي باشد . رودخانه قره سو از مهمترين رودخانه هاي دائمي در اين شهرستان به شمار مي رود .
براساس اسناد و مدارك تاريخي موجود، اين سرزمين از دوره هخامنشيان تا اوايل دوره اسلامي بنام «ايالت گرگان » و بعدها به عنوان يكي از شهرهاي بزرگ و ارزشمند خراسان ( بزرگ ) محسوب شده است .
اين منطقه در اوستا بنام « وركان » و « وركانه » آمده است . همچنين در طول تاريخ اين منطقه به نام هاي مختلف از جمله هوركانيه، هيركان، هيركانيه، هركان و … شهرت داشته است .        
در باب نامگذاري آن به «گرگان »، افسانه ها و حكايات فراواني نقل گرديده است .كه از جمله « بناي شهررا به گرگين ميلاد نسبت داده اند لذا به آن گرگان گفته اند كه گرگان از گرگين اخذ شده است » و همچنين گفته شده است كه «هيركان از ويركان گرفته شده است و ويركانا در فرست قديم به معني گرگ است و مي گويند در اوايل سلطنت سلاطين كيان چون اهالي هيركاني تابع سلطنت كيانيان بوده اند واز سلاطين مازندران تمكين نمي نمودند . بنابراين اهالي مازندران از روي استخفاف آنها را گرگان گفته اند كه بتدريج نام گرگان بر آن سرزمين نهاده شد »
در اكثريت نوشته ها و منابع دوره اسلامي بويژه از حدود قرن چهارم ه . ق، نام استرآباد در كنار نام گرگان به چشم مي خورد و بدون ترديد استرآباد به عنوان يكي از شهرهاي بزرگ ايالت گرگان مطرح بوده است . در حدود العالم (382 ه . ق ) چنين آمده است «استرآباد شهري است بر دامن كوه نهاده، پر نعمت و خرم و آبهاي روان، از وي جامه هاي بسيار خيزد از ابريشم و … » همچنين مقدسي در كتاب خود مي نويسد « آب استرآباد ازجرجان گواراتراست »
لسترنج نيز در كتاب خود از استرآباد به عنوان يكي از شهرهاي گرگان قديم ياد مي كند .

در متون تاريخي، استرآباد به  نامهاي ديگري همچون « استارآباد »، « استراك » يا « استرا » نيز آمده است .
در فرهنگ معين آمده است طبق روايتي « يزيدين مهلب فرمانده سپاه سليمان اموي، استرآباد را در جاي قصبه استراك بنا كرد .»

در خصوص وجه تسميه استرآباد نظرات و عقايد مختلفي وجود دارد كه مهمترين آنان عبارتنداز :
1- استر به معني استاره است و مربوط به دوراني است كه ستارگان مورد توجه قرار مي گرفته اند و لذا در اين مكان رصدي وجود داشته كه به نام « ستارگان »، « ستاره آباد » معروف بوده است .
2- بناي شهر را به استر ، زن خشايارشاه نسبت مي دهند و به همين سبب آن را استرآباد نام نهاده اند .
3- نام آن شهر را به يوناني « زادرا كارتا » گفته اند كه از دو واژه « زادرا » و « كارتا »  تركيب شده است . زادرا مصحف « ساترا يعني ستاره و « كارتا » به معني آباد است .
4ـ استر به معني قاطر و چهارپا است و مي گويند محل قرق اسب و استر گرگين ميلاد حاكم مازندران بوده است و لذا به آن استرآباد لقب داده اند .
در دوره صفويه به سبب سكونت تعداد فراوان سادات، استرآباد به « دارالمومنين » شهرت يافت و در اسفند ماه سال 1316ه . ق نام اين شهر بطور رسمي و قانوني به « گرگان » تغيير و تصويب گرديد .
در واقع اين منطقه به لحاظ تاريخي از قدمت طولاني برخوردار مي باشد . حفاريهاي علمي و باستان شناسي در تورنگ تپه (17 كيلومتري شرق شهرستان گرگان ) نشانگر سكونت و حضور ديرين تمدن هاي انساني در حدود 6000 سال قبل از ميلاد بوده است .
در دوره سلطنت اكثريت شاهان اشكاني، گرگان به عنوان يك ايالت بزرگ ، مستقل و آزاد بوده است وبر ضد شاه پارتي قيامهاي مردمي در آن صورت گرفت و در همين راستا دو سفير از اين ايالت به كشور روم رفت .
در دوره ساسانيان، 26 شاه محلي، حكومتهاي نيمه مستقل داشته اند كه ايالت گرگان يكي از آنان بود .
در دوره امويان (132-41 ه . ق ) يزيدين مهلب گرگان را فتح و ثروت هنگفتي بدست آورد. در برخي از منابع تاريخي به تأ سيس اولين مدارس ايران در طبرستان و گرگان در اوايل دوره اسلامي اشاره شده است .
در دوره سلجوقي نزاع ها و جنگها ي مذهبي ( بين تسنن و تشيع ) در اين منطقه صورت گرفت . حمل مغول به ايران و به تبع آن به جرجان، استرآباد و گرگان ويراني شديدي به همراه داشت و گرگان از رونق اقتصادي باز ماند وجميعت رو به كاهش رفت . در عصر ايلخانان مجددا مراكز متعدد بازرگاني محلي در منطقه گرگان فعال بود .         
دردوره صفويه به دستور شاه عباس در گرگان بناهاي مختلفي از جمله « دولتخانه » كه بعد ها به كاخ آقامحمد خاني معروف گرديد، جاده سنگفرش كه شرق مازندران را به غرب آن متصل مي نمود، حمام شاه و… تاسيس گرديد و بيگلر بيگي بر آن حكومت مي كرد . در زمان شاه طهماسب ( 1144- 1135 ه . ق ) استرآباد مدتي محل آرايش نيروهاي نظامي و تهيه و تداركات سپاه بود . در اين دوره، سادات نفوذ بسيار يافتند.   
در اين دوره ، سادات نفوذ بسيار يافتند . استرآباد در عهد زنديه و اوايل دوره قاجاريه باروهاي بلند و مستحكم و چهار دروازه داشت . كه برجهاي ديدباني بلندي بر باروهاي آن قرار گرفته بود . بيرون شهر و پشت باروها خندقي عميق قرارداشت و شهر بصورت قلعه اي غير قابل تسخير در آمده بود
در دوره قاجاريه: در اين دوره عمارت هاي دولتخانه تعميرات كلي گرديد و با اضافه كردن چند بنا به« كاخ آقامحمدخاني » شهرت يافت . اين مجموعه محل اقامت آقامحمدخان و ستاد جمع آوري قواي نظامي وي بود . كه در آن دوران جزو محله نعلبندان محسوب مي شد . عمارت دارلاماره و دارالحكومه آن معروف و بسيار زيبا بود . بقيه بناهاي آن كلاه فرنگي ، عمارت عباسخاني و عمارت سليمانخاني ناميده ميشدند . در اين دوران جنگها و نزاعهاي متعدد در كنار مرگ بسياري از مردم به سبب شيوع طاعون ووبا ضربه شديدي به زندگي اجتماعي و اقتصادي منطقه وارد نمود . ستوان الكس بارنز عضو انجمن سلطنتي بريتانيا و مامور عالي رتبه كمپاني هند شرقي درسال 1249 ه . ق ( 1212 ه . ش ) از استرباد ديدار داشت . وي مي نويسد :
« شهر طاعون زده است . سال گذشته طاعون شهر را ويران كرد و خيابانها متروك و نيمي از دكانهاو منازل به خاطر فوت صاحبان آن بسته است كل جمعيت 4000 نفر نمي شود .››
در اوايل دوره قاجاريه، امير علي بيگ با عده اي از بستگان و به همراه قشوني جهت امنيت استرآباد از قره داغ آذربايجان به اين منطقه آمدند و چون شهر ظرفيت اين طوايف و قشون را نداشت توسط حاكم شهر در حاشيه شهر به نام « قبرستان محله » ( سرخنكلاته فعلي ) اقامت گزيدند . آنها از 5 گروه مقصودلو ، تاجيك ، مارزلو ، جلايري و قجرها ( وبقولي جرجاني ها ) تشكيل شده بودند . جمعيت اصلي شهرستان گرگان را  فارسي هاي بومي و مهاجر تشكيل ميدهند با اين حال ميزان قابل توجه اي از اقوام محلي مازندراني، شاهرودي و همچنين اقوام قزاق، ارامنه، سيستاني و تركمن در گرگان و روستاهاي اطراف آن زندگي مي نمايند .
با توجه به مركزيت اين شهرستان در استان از سال 1376 بتدريج مراكز متعدد صنعتي ، كشاورزي ، هنرهاي سنتي و … رو به رشد و توسعه نهاده اند . دانه هاي روغني، مركبات، باغات سيب،گندم، جو، پنبه، توليد عسل، پرورش طيور و دام كارخانه هاي پنبه پاك كني، آرد، شير پاستوريزه، انواع قالي هاي تركمني از مهمترين محصولات و صنايع شهرستان گرگان به شمار مي آيد. چهارشنبه بازار از مراكز مهم تبادلات اقتصادي آن به شمار مي آيد . 

ناهمواريها:
تقريبا در سراسر استان شيب زمين از ارتفاعات به سوي جلگه و درياي خزر كاهش مي يابد.
ناهمواريهاي استان را مي توان به سه ناحيه ي كوهستاني، كوهپايه اي و جلگه اي تقسيم كرد. 

آب و هوا:
استان گلستان به لحاظ دارا بودن تنوع آب وهوا يكي از حاصلخيز ترين و با استعداد ترين مناطق كشور از حيث منابع طبيعي مي باشد. ‌آب و هواي استان تحت تأثير عرض جغرافيايي، ارتفاعات، امتداد رشته كوههاي البرز، نزديكي به دريا و بيابان تركمنستان، توده هاي هوايي و پوشش جنگلي از تنوع زيادي برخوردار است.

رودها:
رودهاي جاري استان كه تعداد آن بالغ بر 40 رود است و عموما“ ار جنوب به شمال و از شرق به غرب جريان دارند از شريانهاي اصلي و ارزشمند حيات اقتصادي بويژه در عرصة كشت انواع محصولات كشاورزي استان به شمار مي آيند. در اين ميان سه رود مهم اترك، گرگان و قره سو كه از جمله رودهاي دائمي استان مي باشند. همواره بخش هاي مختلف اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي استان را  تحت شعاع خود قرار داده اند. 

پوشش گياهي :
با توجه به موقعيت جغرافيايي، شرايط آب و هوايي و جنس خاك، استان گلستان از پوشش گياهي متنوعي از قبيل جنگل انبوه، چمنزا ر و استپ بر خوردار است. مجاورت درياي خزر و رشته كوه هاي البرز سبب شده است كه به تبعيت از آب وهوا در دامنة شمالي البرز از خط ساحلي درياي خزر تا قلل مرتفع بر حسب افزايش ارتفاع، پوشش گياهي متنوعي به صورت نوارهاي مشخصي بوجود آيد.

پوشش جانوري :
تعدد و تنوع فراوان جوامع و گونه هاي گياهي در استان گلستان موجب ايجاد زيستگاههاي مناسب براي زندگي انواع پستانداران شده است . در مناطق جنگلي ، گونه هايي مانند مرال (گاوكوهي ) وشوكا، در نواحي استپي قوچ و ميش، در زيستگاههاي صخره اي كل و  بز و در نواحي دشتي  آهو زندگي مي كنند.

شهرستان كلاله در خاور استان گلستان واقع شده است و داراي دو بخش مراوه تپه و مركزي است. اين شهرستان از خاور به شهرستان مانه و سملقان از استان خراسان شمالي، از باختر به گنبد كاووس، از جنوب به مينودشت و از شمال به كشور تركمنستان محدود مي شود. آداب و آيين هاي تركمني و جلوه‌ هاي اجتماعي زندگي تركمنان در اين خطه از زيباترين و مهم ترين جاذبه هاي گردشگري اين شهرستان به شمار مي‌آيند.

شهرستان آزادشهر يكي از جديدترين شهرستان‌هاي استان گلستان به شمار مي‌آيد كه در جنوب استان گلستان و در كنار شهرستان‌هاي مينودشت، گنبد كاووس (استان گلستان) و شاهرود از استان سمنان واقع شده است

شهرستان راميان يكي از جديدترين شهرستان هاي استان گلستان به شمار آمده و داراي دو بخش مركزي و فندرسك است. اين شهرستان در جنوب استان گلستان واقع شده و از شمال به گنبد كاووس، از خاور به شهرستان آزادشهر و از باختر به شهرستان علي آباد محدود مي شود. اين شهرستان از سمت جنوب نيز به ناحيه‌ي بسطام شهرستان شاهرود از استان سمنان منتهي مي‌گردد.

شهرستان مينودشت يكي از مناطق‌ استان گلستان است كه از شمال به كلاله و گنبد كاووس،‌از‌ باختر‌ و جنوب به آزادشهر و از خاور به شهرستان‌هاي جاجرم و مانه و سملقان(استان خراسان شمالي) محدود است. قالي‌بافي مهم ترين صنعت دستي مردمان شهرستان مينودشت را تشكيل مي‌دهد. آرامگاه مختوم قلي شاعر شهير و پرآوازده تركمن كه در روستاي آق تقاي در فاصله‌60 كيلومتري مرز پل قرار دارد، مهم ترين جاذبه‌ي گردشگري اين شهرستان و كلاله است. مختوم‌قلي يكي از شخصيت‌هاي ادبي و حماسي تركمن به شمار مي‌آيد و به ويژه در ادب و هنر جمهوري تركمنستان از جايگاه ويژه‌اي برخوردار است. قلعه ماران در ناحيه حاجي لر مينو دشت نيز يكي ديگر از مهم ترين ديدني هاي اين منطقه است. بنا به يك روايت تاريخي قلعه ماران همان پايتخت دوم پارت‌ها (اشكانيان) است كه تيرداد آن را ساخت و به دارا موسوم شد و گفت مي‌شود همان «داريون» يوناني‌هاست.

مكان هاي ديدني و تاريخي

آرامگاه مختوم قلي شاعر شهير و پرآوازده تركمن كه در روستاي آق تقاي در فاصله 60 كيلومتري مرز پل قرار دارد، مهم ترين جاذبه‌ي گردشگري اين شهرستان و كلاله است. مختوم‌قلي يكي از شخصيت‌هاي ادبي و حماسي تركمن به شمار مي‌آيد و به ويژه در ادب و هنر جمهوري تركمنستان از جايگاه ويژه‌اي برخوردار است. قلعه ماران در ناحيه حاجي لر مينو دشت نيز يكي ديگر از مهم ترين ديدني هاي اين منطقه است. بنا به يك روايت تاريخي قلعه ماران همان پايتخت دوم پارت‌ها (اشكانيان) است كه تيرداد آن را ساخت و به دارا موسوم شد و گفت مي‌شود همان «داريون» يوناني‌هاست.

نام قديمي‌كردكوي‌«تميشه» بوده كه به بخش باختري گرگان اطلاق مي شده است. در اواخر دوره تيموريان و اوايل دوره صفويه گروهي از عشاير كردستان به اين محل كوچانده شدند. به همين لحاظ ابتدا به كرد محله و سپس به كردكوي معروف شد. كردكوي در 54 درجه و 7 دقيقه درازاي جغرافيايي و 36 درجه و 47 دقيقه پهناي جغرافيايي و در بلندي 5 متري از سطح دريا قرار دارد. شهر كردكوي در 104 كيلومتري شمال خاوري ساري و در مسير راه اصلي گرگان – ساري است. شهر كردكوي در دشت گرگان و در 2 كيلومتري جنگل و 6 كيلومتري دامنه‌هاي البرز و در 8 كيلومتري درياي مازندران قرار گرفته است. همسايه گان آن از شمال بندر تركمن، از خاور گرگان، از باختر بندر گز و از جنوب بهشهر هستند. آب و هواي آن معتدل و مرطوب و ميزان بارندگي سالانه به طور متوسط در حدود 350 ميلي متر است. آب كشاورزي از كاريز، رود، چاه ژرف و نيمه ژرف فراهم مي شود. محصولات كشاوزي عبارتند از : گندم، جو، برنج، پنبه، لوبياي روغني، ذرت و تره بار.