پرسش

سلام
ایا این حدیث درست است؟
حسین بن علی امام سوم شیعیان خود میگوید: « ما از تبار قریش هستیم و هوا خواهان ما عرب و دشمنان ما ایرانی ها هستند. روشن است كه هر عربی از هر ایرانی بهتر و بالاتر و هر ایرانی از دشمنان ما هم بدتر است. ایرانیها را باید دستگیر كرد و به مدینه آورد٫ زنانشان را بفروش رسانید و مردانشان را به بردگی و غلامی اعراب گماشت.»
( سفینه البحار و مدینه الاحكام و الآثار صفحه 164 ٫ حاج شیخ عباس قومی )
ویا این مسئله
« عثمان در سال 29 هجری سعید ابن عاص را والی كوفه كرد و عبدالله بن عامر كریز را والی بصره مرزبان طوس به این دو نفر نوشت و آنها را به خراسان دعوت كرد كه هر كدام فاتح شدند مالك آنجا شناخته شوند . هر دو حركت كردند عبدالله از او پیشی گرفت و سعید به سوی طبرستان رفت كه آنجا را فتح كند و در سپاه او حسن و حسین هر دو بودند...»
زندگانی امام حسین - زین العابدین رهنما - جلد دوم - فصل سوم - صفحه 20
در سال س ام هجری یعنی هفت سال پس از خلافتش ( عثمان ) آن فرمانده ماجراجوی عرب ( سعید بن عاص ) را با نیروی تازه نفس از كوفه بسوی طبرستان فرستاد. دو فرزند علی امام حسن و امام حسین هم بسمت مجاهدان اسلامی كه این جهاد برای هر خاندان مسلمان وظیفه بشمار میامد زیر دست این فرمانده اموی حركت كردند.... این نیروی تازه نفس به حدود طبرستان رسیدو نخست با دژ مستحكم و قلعه ناگشودنی آن برخورد كرد. سعید بن عاص دانست كه تصرف این دژ ناممكن است. سعید هیئتی را به قلعه فرستاد و تقاضای صلح و تادیه جزیه نمود. پس از گفتگوی بسیار سپهبد قلعه برای جلوگیری از خونریزی پیشنهاد صلح او را پذیرفت بشرط اینكه نیروی تازیان به مردم قلعه و دفاع كنندگان این دژ آسیبی نرسانند. این شرط پذیرفته شد و سپهبد دستور گشودن دروازه های كوه پیكر قلعه را داد. هنگام باز شدن دروازه بزرگ قلعه كه چندین گز طول و عرضش بود و با كبكبه و وقاری آهسته آهسته روی پایه های قطور آهنی میچرخید و باز میشد عربها به تماشای آن ایستاده و حیرت زده بودند! سعید بن عاص فرمانده عرب با تمام نیروی خود به درون قلعه آمد و مطابق نقشه ای كه قبلا طرح ریزی كرده بودند دستور داد بیدرنگ نقاط بلند و سخت قلعه را اشغال كنند و نیروی ایران را خلع سلاح نمایند. فردای آن روز یكایك مدافعان قلعه را گرفت بعضی را در زنجیر نگاه داشت و بیشتر آنها را كشت. كشتاری بیرحمانه در قلعه انجام داد.
زندگانی امام حسین - زین العابدین رهنما - جلد اول - فصل بیست و نهم - صفحه 183
ارینب ( 1
آری او ( حسین ) را دیده ام از مردانگی و شجاعتهای او هم در جنگهای آفریقا و هم در نبرد طبرستان چیزها شنیده ام.
پیامبر - زین العابدین رهنما - جلد سوم - صفحه 659 - در مورد خسناء شاعره عرب
این زن شاعره ( خسناء ) آنقدر در ایمانش قوی و در عقیده اش به اسلام پایدار ماند كه در جنگ قادسیه با چهار فرزندش شركت كرد و آن وصیت مشهور را نمود و آنها را به صبر و مقاومت در برابر دشمن تحریص و تشویق كرد تا هر چهار نفر آنها كشته شدند....
بله یكی دیگر از بدبختیهای ما این است كه تاریخ نویسان و محققان ما ایرانیان را « دشمن » و سرداران عرب را « ماجراجو » می نامند با این حال و روز عاقبتی بهتر ازاین نخواهیم داشت.

پاسخ

با عرض سلام و تحیت.
دوست محترم!
برای مشاهده پاسخ قسمت اول سؤالتان می توانید به پاسخ كد 41607 در بخش مشاوره مذهبی سایت تبیان مراجعه كنید.
در پاسخ به قسمت دوم سؤالتان باید بگوییم شركت امام حسن و امام حسین ـ علیهماالسلام ـ در جنگ هایی كه در زمان خلفا روی داده است مسأله ای نیست كه مورخین درباره آن اتفاق نظر داشته باشند و آنچه آقای رهنما نوشته اند به خودی خود و بدون استناد به منبع مهم دیگری ارزش تاریخی ندارد؛ بله، در تاریخ طبری و الكامل فی التاریخ این مطلب را مشاهده می كنیم ـ (ر.ك. به تاریخ طبری، ج3، ص323 و الكامل فی التاریخ، ج2، ص248) ـ كه این دو كتاب نیز همان گونه كه در پاسخ به سؤال دیگری كه پیش از این برایتان ارسال كردیم ـ (ر.ك. به پاسخ كد 44399) ـ در مورد تاریخ ائمه معصومین(علیهم السلام) اعتبار چندانی ندارد.
در موارد متعددی می بینیم كه نقل دوكتاب طبری و كامل با مسلمات تاریخ شیعه ناسازگار است. این به طور جدی تاریخ آنان را، لااقل در باره تاریخ اهل بیت ـ كه مورد حساسیت خلفا بوده، و همین بعید نیست كه آنان را در نقل حقیقت در باره آنان در محذور قرار می داده است ـ مورد تردید قرار می دهد.
این كه خلفا در تاریخ ساخته خود وانمود كنند كه امام حسن و امام حسین علیهما السلام در ركاب سپاه آنان به جنگ می پرداخته اند، خود به نوعی تبلیغ برای آن است كه آنان مورد تأیید خاندان اهل بیت بوده اند. این جریانی است كه خلفا بسیار در صدد آن بوده اند.
آنچه این نقل را ضعیف تر جلوه گر می كند، نقلی است كه در كتب تاریخی و روایی شیعه به این مضمون آمده است كه امیرالمؤمنین(علیه السلام) در جنگ های خودشان، كه بر خلاف جنگ های خلفای دیگر بخاطر اسلام خواهی و حق طلبی بوده است، حتی المقدور اهتمام بسیار داشتند كه این دو امام بزرگوار در خطوط مقدم جنگ نباشند تا خطر كمتری متوجه آنان باشد.(ر.ك. به نهج البلاغه، خطبه200) و حتی یك بار در اعتراضی كه محمد حنفیه می كند كه چرا امام حسن و امام حسین را در هنگام خطر به كمك نفرستادید، امام علی(ع) فرمودند: تو به منزله دستان من هستی، و حسنین به منزله چشمان من؛ هرگز انسان چشمانش را در دفاع از دستانش نمی فرستد، بلكه برعكس این دست است كه می بایست به حفاظت چشمان خود را در خطر قرار دهد.
با این حال چگونه می توان قبول كرد با این همه اهتمام نسبت به حفظ جان این دو بزرگوار، آن هم در نبردی كه همه شؤونش حق است، امیرالمؤمنین(علیه السلام) اجازه شركت در نبردهای آن چنانی را به این دو فرزندشان داده باشند.(ر.ك. به پاسخ كد 16472)
در مورد خسناء شاعره عرب نیز، هرچند آنچه نوشته اید در بسیاری از كتب تاریخی آمده است، ولی این هیچ گاه دلیل برتری اعراب نسبت به ایرانیان نیست. نقل است كه خنساء در جاهلیت در رثای دو برادر خود كه در جنگی كشته شده بودند، اشعار زیادی، كه مشهورترین اشعار وی نیز همین اشعار است، سرود، ولی بعد از اسلام چنان تعلیمات اسلام در او اثر كرد كه وقتی چهار پسرش در جنگ قادسیه شهید شدند، هیچ بی تابی نكرد، بلكه اظهار خوشحالی نیز داشت.(ر.ك. به الأعلام، ج2، ص86 و تاج العروس، ماده خنس)
دوست گرامی! آنچه اینجا در مورد این زن شاعره نوشته شده تنها در مقام بیان روحیه زنی از زنان مسلمان است و بس؛ حال اگر نویسنده ای از آن استفاده دیگری بكند در این مورد باید او را بازخواست نمود.
در جنگ بین اعراب و ایرانیان، اگر چه هر آنچه در آن گذشته قابل تأیید نیست كه نوعا توسط خلفای جور و فرمانبران آنان بوده است، ولی با این وجود باید پذیرفت كه عرب بی فرهنگ و دور از تمدن هرگز نمی توانست بر ایران قدرتمند، با فرهنگ و تندنی شناخته شده پیروز شود. در حقیقت این عرب نیست كه در این جنگها پیروز شده است، بلكه اسلام و تعالیم آن بوده كه جذابیتش ـ ولو از سوی كسانی كه خود چندان بدان ملتزم نبوده اند معرفی شده باشد ـ روح ایرانی را تسلیم خود كرده است. ایرانیان خیلی زود اسلام را پذیرفتند و بهتر از اعراب آن را فهمیدند و به زودی هم حق را در جریانات میان مسلمانان ـ جریان اهل بیت و بنی امیه ـ شناختند و بدان گرویدند. ایرانیان از همان اوائل از محبین اهل بیت(ع) شمرده شدند.
با آرزوی توفیق.
مشاوره مذهبی ـ قم.