سوره :
التوبة
آیه شماره :
112
ریشه کلمه :
حمد
فعل :
حمد
معنی :
ستايش، ثناگويى، ستودن، مدح، تعريف كردن
«حامد» حمد کننده
«محمود» ستوده.
«حميد»: ستاينده، ستوده
«محمّد » جامع تمام محامد
«
توضیح :
حمد خدا به معنى ثنا گوئى اوست در مقابل فضيلت. حمد از مدح اخصّ و از شكر اعمّ است، زيرا مدح در مقابل اختيارى و غير اختيارى مىشود مثلا شخص را در مقابل طول قامت و زيبائى اندام كه غير اختيارى است و همچنين در مقابل بذل مال و سخاوت و علم مدح مىكنند، ولى حمد فقط در مقابل اختيارى است. و شكر تنها در مقابل نعمت و بذل به كار مىرود. پس هر شكر حمد است ولى هر حمد شكر نيست و هر حمدي مدح است ولى هر مدحي حمد نيست .
«حميد» از اسماء حسناى الهي است و هفده بار در قرآن آمده است. محمود آن است كه ستوده شود، محمّد آن است كه خصال پسنديدهاش بسيار و جامع تمام محامد باشد.
احمد و محمد نام مبارك حضرت رسول صلى اللّه عليه و آله و سلم است احمد يکبار [صفّ:6] و محمد چهار بار در قرآن مجيد آمده است [آل عمران:144]، [احزاب:40]، [محمّد:2]، [فتح:29].