تبیان، دستیار زندگی

علي اي هماي رحمت تو چه آيتي خدا را که به ما سوا فکندي همه سايه? هما را دل اگر خداشناسي همه در رخ علي بين به علي شناختم من به خدا قسم خدا را به خدا كه در دو عالم اثر از فنا نماند چو علي گرفته باشد سرچشمه بقا را مگر اي سحاب رحمت تو بباري ارنه دوزخ به شرار قهر سوزد همه جان ماسوا را برو اي گداي مسكين در خانه? علي زن كه نگين پادشاهي دهد از كرم گدا را بجز از علي كه گويد به پسر كه قاتل من چو اسير تست اكنون به اسير كن مدارا بجز از علي که آرد پسري ابوالعجايب که علم کند به عالم شهداي کربلا را نه خدا توانمش خواند، نه بشر توانمش گفت متحيرم چه نامم شه ملك لافتي را به اميد آنكه شايد برسد به خاك پايت چه پيامها سپردم همه سوز دل صبا را چه زنم چو ناي هر دم زنواي شوق او دم كه لسان غيب خوشتر بنوازد اين نوا را همه شب در اين اميدم كه نسيم صبحگاهي به پيام آشنائي بنوازد آشنا را به نواي مرغ يا حق بشنو که در دل شب غم دل به دوست گفتن چه خوش است شهريارا