از آیه استفاده مى شود که حیوانات و جنبندگان مانند بشر شعور و معرفت و شناخت و نطق دارند بلکه داراى تکلیف هستند و حشر و نشر دارند.
و إذا الوحوش حشرت
و یادآور آن روز که حیوانات محشور مى شوند و به سوى خدا باز مى گردند.
و معلوم است که شباهت حیوانات با انسانها، تنها به خاطر کثرت و عدد نیست که برخى از مفسران اشتباه کرده اند
و این معنى را از امم استفاده کرده اند زیرا امت بر افراد کثیرى اطلاق مى شود که یک امر جامعى این عده را متشکل سازد
و به عبارت دیگر همه یک هدف را دنبال کنند چه آنکه به اختیار خود باشند یا به اجبار، آن هدف واحد را در نظر داشته باشند
که قطعا عبادت و تسبیح حیوانات و جمادات مانند انسانها اختیارى نیست و این انسان است که خداوند او را آزاد گذاشته
و دو راه را برایش مشخص کرده تا آنکه او را آزمایش کند و در صورت تخلف و نافرمانى کیفر نماید.
از سوى دیگر ممکن است برخى فکر کنند که شباهت حیوانات با انسانها از نظر تکاثر و تناسل و خوردن و آشامیدن است که این خود مى تواند یک هدف واحد را تشکیل دهد و بر آن امت اطلاق گردد ولى با پسوند آیه هرگز تناسب نخواهد داشت
که مى فرماید ثم الى ربهم یحشرون پس باید،
هدف بالاتر باشد و آن شعور و ادراک است که هردو باید داشته باشند تا بتوانند خدا را عبادت کنند و تسبیح گویند. 