تبیان، دستیار زندگی

سلجوقیان پایتخت بود.بعد از سلجوقیان تا دوره صفویه،این شهر دوباره دستخوش قتل

و غارت و خرابی شد.در زمان مغول و حکله تیمور،صدمات زیاد دید، امیر تیمور

گورکانی از سر بریده های مردم این شهر(70 هزار نفر) مناره ای برپا کرد و به گفته

صاحب حبیب السیر،در اصفهان جز زنده رود کسی زنده نماند!!!! در سال1000 ه.ق

پایتخت صفویه از قزوین به اصفهان منتقل شد.می گویند در زمان سلطنت شاه عباس

صفوی(996-1038)جمعیت اصفهان به یک ملیون نفر رسیده بود و از آبادترین

شهرهای ایران به شمار می رفت و دارای خیابان های وسیع و میدان های بزرگ و

مساجد و کاخهای سلطنتی بوده است. در اواخر دوره صفویه افغانها این شهر را ویران

ساخته و چنان کشتاری کردند که زاینده رود از اجساد کشتگان پر شد.از دوره افشاریه

و زندیه در اصفهان آثارمهمی نمانده، ولی در زمان قاجاریه به همّت مردان خیّر چند

بنای قابل توجه به وجود آمده است. در دوره حکومت گذشته سرمایه گذاریهایی مانند

شرکت بل هلیکوبتر صورت گرفته بود که منجر به اقامت گروههایی از کشورهای

غربی به خصوص آمریکاییها شد.بعد از انقلاب شکوهند اسلامی تمام آن گروه ها از

کشورخارج شدند و رفت و آمد ظاهراً توریستی و باطناً استعمار گرانه خارجی قطع

شد و مقدرات مردم در سایه حکومت اسلامی به دست خودشان افتاد.

امروزه اصفهان یکی از استان های پرجمعیت کشور است که از تنوع و توزیع جمعیتی

ویژه ای برخوردار است.در این استان اقلیت های مذهبی مانند: ارامنه و یهودیان در

کنار مسلمانان زندگی می کنند. هم چنین اقوام لُر(فریدن)،ترک(سمیرم) وگرجی

(فریدون شهر) از دیرباز در این استان اقامت گزیده اند.جمعیت شهر نشین استان بیش

از جمعیت روستانشین آن است.گویش مردم فارسی است و زبان و لهجه های مختلف

دیگری چون ارمنی،گرجی،عربی،عبری،لری و ترکی نیز در بین اقوام مختلف استان

رایج است.

خوب دوستای گلم اینم از این بارمنتظر تایپیک های بعدی هم باشین.پیروز و موفق باشید

یا علی