تبیان، دستیار زندگی

بنام خدا

با سلام به دوستان عزيز تبياني

نميدونم اين ترتيب گذاشتن بحث هايم درسته يا نه.

دفعه پيش بحث اثبات وحدانيت خدا بدون در نظر گرفتن نا محدود بودنش بود.

حالا بحث جديد اينه كه رابطه خدا و زمان چگونه است؟

  آيا زمان با آيا زمان نيز مانند خدا از ازل بوده و تا ابد نيز خواهد بود يا كه نه و زمان مخلوق خداست و نهايتي دارد.

در نظر اول شايد بدون تامل و تفكر بگوييد كه معلومه زمان مخلوق خداست

البته من تاييد يا رد اين تفكر رو در ادامه ميگم .

ولي شايد دليل جواب سريع شما به اين پرسش اين باشه كه هميش شنيديدكه براي خدا زمان وجود نداره يا بهتر بگويم خدا در حصار زمان نيست.

البته كه من اين مطلب خدا در حصار زمان نيست رو كاملاً قبول دارم.

ولي آيا واقعاً براي خدا زمان مطرح نيست . درسته كه زمان در پس تغييرات ايجاد ميشه.

تغييرات هم از ويژگيهاي ماده هست . پس حالا چون اون جهان ابدي ماده نيست پس زمان هم در آنجا نيست.

يا چون فرشتگان مادي نيستند زمان برايشان وجود ندارد يا چون خدا وجودي غير وابسته و تغيير در او راه ندارد پس زمان برايش مطرح نيست.

حال بياييد مثالهايي بياورم تا مطرح بودن زمان براي خدا را نشان دهد. البته باز هم ميگويم اين مثالها خداوند را در حصار زمان قرار نميدهد . بلكه تنها زمان را براي اون نيز مطرح ميكند.

اولين مثال اين كه خداوند ميفرمايد ما جهان و زمين را در شش روز يا شش مرحله آفريديم.

خب شش روز يا شش مرحله نشان وجود زمان و استفاده خدا از زمان است نميتوان گفت كه شش مرحله وجود دارد ولي همه در يك آن و كمتر از آني با هم بودند . براي وجود مرحله مسلماً تفكيك لازم است و اين تفكيك خود ايجاد زمان ميكند.

مثلاً  تا مرحله اول تمام نشود مرحله دوم نمي‌آيد وبدين ترتيب تا هر چند مرحله . حتي اگر زمان هر مرحله نيز حد اقل شود و به صفر ميل كند باز هم مرحله ها جدا از هم هستند و يكي نميشوند.

مثال دوم كمي روشن تر است . جايي كه فرشتگان به خدا ميگويند ميخواهي چيزي بيافريني كه در زمين خون ميريزد . خب اينجا هم به وضوح زمان وجود دارد . در زماني قبل تر خدا موجودي با همين نام انسان خلق كرده بود و مدتي گذشته و دوباره دست به خلقت انسان زده  پس اين مدت يا زمان وجود داشته .

هم براي فرشتگان و هم براي خدا .

و مثالهاي ديگر .... .

حال سوالي مطرح ميشود و اينكه پس خدا  در خلقت موجودات لزوماً از زمان استفاده ميكند . اگر اين طور باشد

خداوند  و زمان با هم و در عرض هم قرار ميگيرند و اين با وجود خدا در تناقض است كه دو وجود ازلي و ابدي در عرض هم باشند.

جوابي كه من دارم اينه كه خدايي كه از ازل بوده و هنوز چيزي خلق نكرده بوده چون تنها خودش بوده . پس نه تغييري بوده كه به واسطه آن زمان لازم شود نه اين كه حد افل دو كار صورت گرفته كه بين آنها زماني لازم باشد.

پس براي خداوندي كه تنها بوده زمان لازم نبوده . اما با اولين خلقت حال هرچه  كه باشد زمان لازم ميشود.

من ميگويم اين اولين خلقت يا خلقت همان زمان بوده است.

يا با اولين خلقت اثر جانبي كه همان زمان باشد ايجاد ميشود .

حال شما هم  در مورد اين عقيده من نظر بدهيد شايد من به اشتباه ميروم.

به نام خداي زمان

چقدر خوب شد كه شما اين سئوال را مطرح كرديدواقعا براي من هم سئوالي است

به نظر من زمان نسبت به موقعيت خودش متفاوت است  زمان حتي  درنقاط مختلف كره ي زمين

متفاوت است چه برسد به هفت آسمان زمان در عالم ملكوت نيز متفاوت است ونيزدر عالم لاهوت كه مختص خداست وما از درك آن عاجز هستيم

شايد زماني كه زمان ظهور كند بشر به اين ناشناخته دست يابد

اين سئوال شما باعث شد كه من تحقيقاتي اساسي در اين زمينه حتما انجام دهم ونتايج آن را حتما با منابع  به شما خواهم رساند                                     باتشكر

به نام خدا

سلام

به نام خدا

سلام

از آنجا که خدا موجود مادی نیست به دلیل اینکه: موجود مادی به چیزی اطلاق میگردد که قابل لمس بوده و به واسطه حواس پنجگانه درک شود و از طرفی ماده محدود است هر چند هم بزرگ باشد باز پایانپذیر است، اما خدا محدود نیست بلکه کمال مطلق و بینهایت است و گنه در او نقص و احتیاج راه پیدا میکرد.

و همینطور ماده مرکب است یعنی از ذرات و اجزاء و عناصر و اتمهایی ترکیب شده است و این اجزا قابل تفکیک هستند و هر مرکب به اجزایش و به این ترکیب نیازمند است و هر جزئی از دیگر اجزاء غافل و برکنار است، و در خدا این نیازمندی و غفلت راه ندارد، چون وی احاطه و علم و حضور مطلق است.

و نیز ماده قابل تغییر و تحول است چون همهی گیاهان و جانوران و حتی خورشید و دریاها و کوهها دائما در حال دگرگونی هستند جانوران و گیاهان دوران رشد و فرسودگی و پژمردگی و مرگ دارند خورشید همیشه در اثر احتراقها و انفجارهای عظیم از وزنش کاسته میشود کوهها تحتتاثیر عوامل جوی و فیزیکی، تابش آفتاب و سیل و زلزله و غیره دگرگون میشوند.

اما خدا به هیچوجه دگرگونی ندارد، چون نه خدا کمبودی دارد تا رو به رشد رود و نه گذشت روزگار و پیشامد حوادث در او تاثیری میگذارد تا خدا را ضعیف و فرسوده کند و اصولا عوامل بیرون از ذات خدا که همگی مخلوق خدا هستند در خدا تاثیر نمیکنند و گرنه، او محکوم و متاثر از غیر خود بود و این با غنای مطلق پروردگار سازگار نیست.

حال که روشن شد خدا موجود مادی نیست پس خدا جسم هم نیست و هیچگاه نه در این جهان و نه در آخرت به صورت انسان یا موجودی دیگر درنمیآید، و نیز نمیتوان خدا را با چشم دید. خدا دارای جا و مکان نیست نه در آسمان و نه در زمین.تا از جایی به جایی دیگر منتقل گردد.

چنانکه امیرالمومنین علیهالسلام میفرماید:

به نام خدا

سلام

به نام خدا

سلام

به نام خدا

سلام

مطالب این چند پست برگرفته از کتاب "درسهایی از نهج البلاغه "حسینعلی منتظری

اگر بخواید در این باره بیشتر بدونید حتما خطبه 152 و185و186 و49 نهج البلاغه رو مطالعه کنید خیلی زیبا بیان کرده مولی الموحدین علی ع این خطبه هارو حتما بخونید واقعا زیباست ....امیدوارم پاسخها قانع کننده باشه ..موفق باشید .

خطبه 152-ستایش خدا

خداشناسی (شناخت صفات خدا) ستایش خداوندی را که با آفرینش بندگان بر هستی خود راهنمایی فرمود، و آفرینش پدیدههای نو، بر ازلی بودن او گواه است، و شباهت داشتن مخلوقات به یکدیگر دلیل است که او همتایی ندارد، حواس بشری ذات او را درک نمیکند، و پوششها او را پنهان نمیسازد، زیرا سازنده و ساختهشده، فرا گیرنده و فرا گرفته، پروردگار و پرورده، یکسان نیستند! یگانه است نه از روی عدد، آفریننده است نه با حرکت و تحمل رنج، شنواست بدون وسیله شنوایی، و بیناست بی آنکه چشم گشاید و برهم نهد، در همه جا حاضر است نه آن که با چیزی تماس گیرد، و از همه چیز جداست، نه اینکه فاصله بین او و موجودات باشد، آشکار است نه با مشاهده چشم، پنهان است نه به خاطر کوچکی و ظرافت، از موجودات جداست که بر آنها چیره و تواناست، و هر چیزی جز او برابرش خاضع و بازگشت آن به سوی خداست. آنکه خدا را وصف کرد، محدودش نمود و آنکه محدودش کند، او را به شمار آورده، و آنکه خدا را به شمار آورد، ازلیت او را باطل کرده است، و کسی که بگوید: خدا چگونه است؟ او را توصیف کرده، و هر که بگوید: خدا کجاست؟ مکان برای او قائل شده است، خدا عالم بود آنگاه که معلومی وجود نداشت،

پرورنده بود آنگاه که پدیدهای نبود و توانا بود آنگاه که توانایی نبود.

سلام،گلها خیلی زیبا بود ممنون

بسم الله الرحمن الرحیم

با سلام

اول باید بپرسیم که زمان چیست؟ ب

عد با جوابی که به پرسش اول داده میشود مشخص میشود که آیا خداوند زمانی هست یا که نه

 در مورد زمان گفته شده که زمان مقدار حرکت ماده است.

پس دو چیز در زمان مطرح است یکی حرکت و دومی ماده

 حال حرکت چیست؟

حرکت یک امر بدیهی برای ماست که تعریف حقیقی ندارد و در شرح آن گفته اند که حرکت خروج از قوه به سوی فعلیت است به صورت تدریجی.

یعنی شی باید یک استعدادی داشته باشد تا با وجود آن استعداد و آن قوه تبدیل به فعلیت شود. پر واضح است که شی ای که در ابتدا فعلیت نداشته است یعنی ناقص بوده و بعد به سوی فعلیت که همان کمال است حرکت می کند. این در مورد حرکت

اما ماده چیست؟ ماده دو تعبیر متفاوت دارد 1- ماده فیزیکی 2- ماه فلسفی

ماده در فیزیک به تمام حقایق پیرامون ما گفته می شود ( علوم تجربی کلاس سوم)

ماده در فلسفه عبارت است از موجودی که تغییر در آن راه دارد  و قابل فساد و دگرگونی است.

 حال با توجه با این امور باید گفت: خداوند حرکت ندارد زیرا خداوند قوه ای ندارد که بخواهد آن را به فعلیت برساند و تمام فعلیت است و همچنین خداوند مادی نیست که دچار دگرگونی و تغییر شود. پس خداوند زمانی نیست .

نکته جالبی که به نظرم میرسه که بگم اینه که علاوه بر خداوند موجودات زیاد دیگری هم غیر زمانی هستند مانند ملائکه و عالم برزخ و قیامت و خود زمان و خیال آدمی زیرا هیچکدام ماده ندارند.

به نام خدا
سلام

در مورد های آیت لله مطهری من یک سوال برام پیش اومده که در واقع ازلی بودن زمان یا جهان رو نفی می‌کنه
من می‌گم فرض میکنیم که چیزی مثل زمان هم ازلی باشه(حرفی که آیت الله مطهری زدند). اما این ازلی بودن زمان این مسئله رو نفی نمی‌کنه که زمان مخلوق خداست. (البته به نظر من ممکنه نتیجه‌ی عارضی خلقت باشه). در واقع اگر مخلوق خدا نبود، خدایی خدا زیر سوال میرفت. اما این مخلوق با پا گذاشتن به عرصه‌ی وجود، باعث به وجود اومدن یک مرز شده. مرزی که اون طرفش تنها خداست و این طرف خدا به علاوه‌‌ی مخلوق. بنا براین همین مرز یعنی آغاز شدن زمان . در واقع اون خلقت یک حادثه هست و نتیجه‌ بالطبع اولین حادثه ایجاد زمان هست.
حالا اشکالی که پیش میاد اینه که چون نتیجه این شد زمان آغاز داره و از طرفی آیت الله مطهری گفتند که ازلی هست خب یا باید این تناقض رو قبول کنیم و بالطبع نتیجه بگیریم زمان ازلی نیست
یا اینکه با لجبازی بازم بگیم زمان ازلیه که نتیجش این میشه که تونستیم برای خدا عمر تعیین کنیم(چون نتیجه این بود که زمان بر اثر حادثه خلقت ایحاد شده و چون میشه فرض کرد به عقب بریم تا به این حادثه برسیم، در نتیجه تونستیم عمر زمان و همچنین عمر خداوند رو حساب کنیم).
مگر اینکه قبول کنیم زمان ازلی نیست و اینکه خدا همیشه از ازل به خلقت دست نزده
آخ ببخشید خیلی گیج کننده شد. نمیدونم شاید یا من یه جا اشتباه کردم. یا اینکه محدود بودن فکر انسان باعث میشه در این مورد به بن بست برسه. آخه از طرف دیگه چون داریم خدا خالق هست و این خالق بودن یعنی همیشه در حال خلقت هست و به خاطر همین باید خلقت هم ازلی باشه. اما از طرف دیگه این باعث میشه که برای خدا عمر تعیین بشه و این تناقض هست که همین دیروز برام پیش اومد و هنوز حل نشده.
زیاد شد ببخشید


الان دیدم جناب صدرا ی عزیز هم وارد این بحث شدن
راستش در مورد جواب شما صداری عزیز . باید بگم هنوز سوال بر طرف نشده
اگه ممکنه شما در مورد این نظر من در مورد زمان نظرتون رو بگید
من می‌گم که با ایجاد اولین حادثه نتیجه بالطبع اون ایجاد نوعی زمان هست که از اون حادثه شروع میشه و به بینهایت میره. و این دیگه نه ماده تجربی لازم داره و نه ماده فلسفی . شاید به نوعی همون حرکت حساب بشه و این یعنی خود حرکت به تنهایی هم ایجاد زمان میکنه . لطفاً نظرتون رو بگین