تبیان، دستیار زندگی

نوروز و سالی دیگر از راه ‌رسید و آداب و رسوم سنتی آن فغان بر فقرا ‌بارید. نوروز می‌آيد تا درد فقر و نداری بيش از هر زمان ديگر دل كوچك كودكان فقير را بفشارد، كودكانی كه زمستانی سرد را با كفش‌های پاره و لباس‌های كهنه در كلبه‌های محقرانه و سرد و دودگرفته سپری كرده‌اند، كودكانی كه با بوی برنج و گوشت مدت‌هاست بيگانه‌اند، كودكانی كه طعم پرتقال را فراموش كرده‌اند ... نوروز می‌آيد تا درد فقر و نداری بغض در گلوی كودكان فقير گره زند و قطره اشكی از گوشه چشمی بچكاند. نه، نوروز مال فقرا نيست، لباس‌های فاخر و تازه، ميوه‌های درشت رنگ‌ و وارنگ، اسكناس‌های تانخورده بهر اشرافيان است