تبیان، دستیار زندگی

از سوی شهرداری منطقه 11 تهران، از امروز اولین مرکز سیار معاینه فنی خودرو ویژه خودروهای سبک به منظور رفاه ساکنان محله های مرکزی پایتخت در بوستان شهید حججی راه اندازی شد.

به گزارش روابط عمومی شهرداری منطقه 11 ، عبدالمطلب توجهی معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری منطقه 11 ضمن اعلام این خبرگفت: شهر تهران دارای 13 مرکز معاینه فنی ثابت است که هیچ کدام در پهنه مرکزی شهر یعنی مناطق 6،7،11 و 12 قرار ندارد و با راه اندازی این مرکز در بوستان شهید حججی، نخستین دستگاه سیار معاینه فنی در پهنه مرکزی شهر تهران آغاز به کار کرد.

توجهی افزود: این سومین مرکز  معاینه فنی سیار شهر تهران و ویژه خودروهای سبک است  که با همکاری ستاد معاینه فنی خودرو شهر تهران از امروز در بوستان شهید حججی واقع در منطقه 11 به صورت آزمایشی راه اندازی و آغاز به کار کرده است.

معاون حمل و نقل و ترافیک شهردای منطقه 11  ادامه داد: بوستان شهید حججی دارای فضای پارکینگ بسیار مناسبی است که جانمایی این بوستان برای معاینه فنی خودروها هم از میزان صف خواهد کاست و هم منجر به ترافیک در محدوده نمی شود.

بوستان شهید حججی در بزرگراه نواب، بعد از پل 9 دی-  بلوار شیخ محمدی قرار دارد.

هشتم جولای 1954 (ده ماه پس از براندازی 28 امُرداد)، دولت مسكو ضمن تسلیم یادداشتی به دولت وقت ایران و یادآوری معاهدات فی مابین منعقده در دهه 1920، تهران را از پیوستن به اتحادیه‌های نظامی غرب و ترتیبات مشابه كه ماهیت ضد شوروی دارند و مآلا به سود ایران نخواهند بود برحذر داشت. چند روز بعد دولت تهران به این یادداشت پاسخی مبهم داد و اشاره كرد كه هنوز وارد چنین اتحادیه‌هایی نشده است و اگر بخواهد بشود این کار به صورت محرمانه نخواهد بود و چگونگی را اعلام خواهد داشت.

پل بُروكا، دانشمند فرانسوی، در 28 ژوئن 1824میلادی در فرانسه به دنیا آمد. وی پس از طی تحصیلات مقدماتی وارد دانشگاه شد و در رشته پزشكی فارغ التحصیل گردید و آن‏گاه به جراحی اشتغال ورزید. بروكا هم‏زمان به امور تحقیقاتی و مطالعاتی پرداخت تا این‏كه برای اولین بار، برای درمان یك دُمَل مغزی، با استفاده از مته و ارّه جراحی، كاسه سر انسان را سوراخ كرد. بروكا در سال 1861میلادی، تحقیقات خود را بر روی جمجمه مردگان انجام داد و به كشفیات مهمی در این باره پی برد. بروكا به این نتیجه دست یافت كه مركز تكلمْ در نیمكره چپ مغز است و هر ضایعه‏‎ای كه بر این قسمت از مُخ وارد آید، موجب ناتوانی در حرف زدن خواهد شد. بدین‏‎ترتیب برای اولین بار، ارتباط میان یكی از استعدادهای جسمی، با نقطه كنترل آن در مغز به طور واضح و مسلّم آشكار گردید. بروكا در كنار این تحقیقات، به مسائل مربوط به مردم‏‎شناسی نیز می‏‎پرداخت و با ابتكار فن جمجمه‏‎شناسی، ارتباطی بین طب و جامعه‏‌شناسی به وجود آورد. اطلاعات و تحقیقات بروكا در زمینه جمجمه، در عصر خود، بیش از هر دانشمند دیگری بود و لاجرم می‏‎توان به خوبی از این اطلاعات برای مردم‏‌شناسی علمی استفاده كرد. او هم‏چنین به اسباب‏‎های تازه‏ای برای اندازه‎‏گیری‏های مربوط به جمجمه‏‎سنجی دست یافت. بروكا در زمان حیات خویش، از نظریات چارلز داروین، طبیعی‏دان انگلیسی درباره نظریه تكاملْ، دفاع و حمایت كرد و با ارائه آثار و اندیشه‏‌‎های خود، موجب توسعه نظریه تحول و تكامل شد. پل بروكا سرانجام در هشتم ژوئیه 1880میلاادی در 56 سالگی درگذشت.

جان داویدسُن معروف به راكْفِلِر، ثروت‏مند افسانه‎‏ای امریكا و مؤسس شركت نفتی استاندارد اویل، در هشتم ژوئیه 1839میلادی در نیویورك به دنیا آمد. وی سال‏‎های اولیه زندگی را با فقر و تهی‏دستی گذراند اما از جوانی به تجارت روی آورد و در 31 سالگی با مشاركت عده‎‏ای، سهام یك پالایشگاه را خرید. بدین ترتیب با سرمایه یك میلیون دلار شركت نفتی استاندارد اویل را تأسیس نمودو طی چهار سال با به كار بستن فنون اقتصادی مقام اول پالایش نفتی امریكا را به دست آورد. راكفلر در چهل سالگی به مدد سرمایه‌‏ای كه از رقابت با سایر بازرگانان كسب كرده بود، طی چندین سال به خرید پالایشگاه‏‌های كوچك محلّی مبادرت ورزید و همه آنها را در مجتمع تولیدی واحدی متمركز ساخت. وی در سایه مناقصه‏‌های قابل توجه، شبكه‏‌های خطوط آهن نیویورك و انحصار تصفیه نفت منطقه‏‎ای دیگر را به دست آورد. راكفلر به تدریج در مناطق دیگر امریكا پالایشگاه‌‏هایى را تأسیس كرد و به این ترتیب شبكه فروش عظیمی را به راه انداخت. سپس كمپانی‏‌های حمل و نقل نفت از راه لوله‏‌های نفتی را نیز یكی پس ازدیگری به انحصار خود درآورد و بدین ترتیب توانست انحصار پالایش و حمل و نقل را در سراسر امریكا به دست آورد. در دهه 1880میلادی، كمپانی استاندارد اویل كه به وسیله راكفلر تأسیس شده بود، به عنوان اولین تراست (اتحادیه) عظیم نفتی جهان شناخته شد. اندكی پس از سال 1900میلادی، راكفلر اغلب رقبای خود را از میدان بیرون راند و خود یكّه‏‎تاز شبكه تولید، پالایش و توزیع نفت گردید. راكفلر در دوران حیات خود برای انحراف اذهان عمومی، حدود پانصد میلیون دلار صرف كارهای خیریه كرد و چندین كلیسا، درمانگاه و بیمارستان و نیز دانشگاه شیكاگو را تأسیس و احداث نمود. تشكیلات راكفلر تنها به سبب دارابودن قدرت مالی توانست در بحران مالی دهه 1930 امریكا برقرار بماند و كمترین ضرر را بدهد. راكفلر به عنوان ثروت‏مندترین مرد امریكا در آغاز قرن بیستم، به دلیل نفوذ و قدرت مالی خود، بر سیاست امریكا نیز تاثیر بسیار گذارد. در سال‏‎های آخر عمر راكفلر، مسئولیت امور بر عهده پسرش قرار گرفت و جان داویدسُن راكْفِلِر كه آرزو داشت یك‏صد سال عمر كند، سرانجام در 16 نوامبر 1937میلادی در نود و هشت سالگی درگذشت. او هنگام مرگ در رأس یك دودمان متحوّل و سرمایه دار قرار داشت و تمامی سرمایه‏‎داران مشهوری كه با نام راكْفِلِر پس از وی در عرصه اقتصاد و سیاستِ امریكا ظاهر شدند، عموماً از نزدیكان او می‏‎باشند.

معاون خدمات شهری و محیط زیست منطقه از فعالیت خانه محیط زیست با هدف افزایش سطح آگاهی شهروندان در راستای حفظ و صیانت از محیط زیست خبر داد.

به گزارش روابط عمومی شهرداری منطقه 10، امیر رشیدی ضمن اعلام این خبر گفت: با هدف آشناسازی شهروندان با اهمیت حفظ منابع طبیعی و تاثیر آن در زندگی، بستر مناسب برای حضور کانون های محیط زیست منطقه در این مرکز فراهم شده است و اعضا ضمن تبادل اطلاعات تخصصی در راستای حفظ و صیانت از محیط زیست فعالیت می کنند.

وی افزود: برگزاری کارگاه های آموزشی در این مرکز ویژه اقشار مختلف شهروندان با استفاده از ملزومات و تجهیزات کمک آموزشی در راستای افزایش سطح آگاهی و اطلاعات از دیگر فعالیت های این مرکز است.

رشیدی یادآور شد: علاقمندان برای بهره مندی از آموزش هاو فعالیت های این مرکز می توانند به ساختمان خانه محیط زیست واقع در بوستان هفت چنار مراجعه کنند.

در جریان كشورگشایى‏‌های ناپلئون بُناپارت، امپراتور فرانسه و حمله به كشور روسیه، شكست سختی در ناحیه فریدلَند به روس‏‌ها وارد آمد. از این رو تزار روسیه از ناپلئون تقاضای متاركه جنگ نمود و با امضای معاهده دوستی در شهر تیلسیت بین دو طرف در 8 ژوئیه 1807میلادی، روابط دوستانه بین فرانسه و روسیه ایجاد شد. بر اساس این پیمان، كه به پیمان اتحاد دو امپراتور معروف شد، روسیه و فرانسه متعهد شدند در صورت حمله كشور ثالث به خاك آنها، یك‏دیگر را یاری كنند. هم‏چنین ناپلئون برای جلب رضایت و دلجویى از تزار روسیه، ایالات مولداوی و والاشی در شرق روسیه را به روس واگذار كرد و متعهد شد كه اگر سلطان عثمانی با این امر مخالفت نماید با آن مقابله خواهد نمود. در این میان دولت ایران كه بر اساس قرارداد دوستی با فرانسه، خود را برای مقابله با دشمنانی كه برای نابودی ناپلئون تحریك شده بود آماده می‏كرد، ناگهان در سخت‏‎ترین زمان، تنها شد. ناپلئون در این عهدنامه نامی از ایران به عنوان متحد خود در منطقه نبرد و دولت فتحعلی شاه را در برابر روسیه رها كرد. پس از امضای این عهدنامه، ارتش روسیه از جبهه اروپا رهایى یافت و تمام توانش را متوجه ایران و عثمانی گردانید. اما دوره دوستی و اتحاد دو كشور تنها تا سال 1810میلادی ادامه یافت. در این سال، دولت روسیه به این نكته پی بُرد كه هم پیمانی با ناپلئون و هواداری از وی، تجارت خارجی روسیه را مختل خواهد كرد. به همین دلیل این كشور، بندرهای خود را بر روی كشتی‏‎های بی‏‎طرف گشود و برای ورود كالاهای فرانسوی به روسیه نیز مالیات‏‎های سنگین وضع كرد. سرانجام دوران اتحاد این دو امپراتوری با هجوم نافرجام ناپلئون به روسیه در 24 ژوئن 1812، خاتمه یافت.

«دانیل فارنهایت» فیزیكدان آلمانی مقیم هلند هشتم جولای سال 1714 میزان الحراره جیوه یی را ساخت و عرضه داشت كه به «فارنهایت» معروف شده است. در این میزان الحراره که در بسیاری از کشورها از جمله ایالات متحده امریکا رایج است، درجه 4/98 برابر 37 درجه سانتیگراد معادل حرارت طبیعی بدن انسان است.

سازش شاه طهماسب صفوی و سلطان سلیمان عثمانی که در پی سه جنگ حاصل شد از هشتم جولای 1555 میان ایران و عثمانی صلح برقرارکرد ـ صلحی که تقریبا دهه برقرار بود. این سه جنگ از سال 1533 آغاز شده بود و یکی پس از دیگری تا سال 1553 ادامه داشت و مذاکرات صلح تا انعقاد قرارداد سال 1555 دو سال طول کشیده بود. در دو جنگ از این سه، ایران شکست خورده بود. دو شکست ایران عمدتا به سبب رقابت و دشمنی سران ایلات تشکیل دهنده نیروی قزلباش با یکدیگر و توطئه و دسیسه بود. همین نزاع داخلی سران ایلات بر سر قدرت و کنترل امور و منافع سبب شده بود که در نخستین جنگ، شاه طهماسب نتواند بیش از چند هزار (کمتر از ده هزار) نیرو وارد میدان کند و در نتیجه تبریز پایتخت وقت و بخشی از غرب و شمال غربی ایران به تصرف عثمانی درآمد. آن چند هزار نیرو هم از صوفیان (درویشان) بودند که شاه طهماسب را «مرشد کامل» و اطاعت از اورا واجب محض می‌پنداشتند. سلطان سلیمان برای این جنگ نزدیک به دویست هزار نظامی و سیصد توپ فراهم آورده بود.
دو دولت در سازشنامه 1555 ارمنستان را میان خود قسمت کردند، دولت ایران بغداد و مناطق غربی بین النهرین را به عثمانی داد و به این ترتیب دولت عثمانی به مناطق جنوب شرقی جزیرة العرب دسترسی یافت. این سازشنامه، علویان (شیعیان) آناتولی شرقی که بخشی از آنان را مهاجران دیلمی (گیلانی) تشکیل می‌دادند و هوادار صفویان بودند دلسرد کرد و همچنین کُردها را. شاه طهماسب برای دور ساختن پایتخت از دسترس عثمانی آن را از تبریز به قزوین منتقل کرد. شاه طهماسب یکم که در فوریه 1514 به دنیا آمده و در می 1676 درگذشت در طول نیم قرن سلطنت خود نه تنها با مشکل خودخواهی سران ایلات قزلباش بلکه شاهزادگان صفوی رو به رو بود و برادرش القاص میرزا بر ضد او با عثمانی متحد شده بود!. رقابت و کشمکش داخلی سران ایلات و شاهزادگان و ازجمله شاهزاده خانم ها که تا زمان شاه عباس یکم ادامه یافت، یک ضعف بزرگ دولت صفویان در آن زمان بود.

دولت عثمانی (تركیه) كه از زمان جنگ چالدران (آگوست سال 1514) به دلیل داشتن اسلحه آتشین (توپ و تفنگ) و از این لحاظ برتری نظامی، به حملات زمینی خود به قلمرو ایران ادامه می‌داد، در سال 1552 (زمان سلطنت شاه طهماسب صفوی) تصمیم به حمله به جزایر ایرانی خلیج فارس گرفت. بهانه این حمله دریایی، اخراج پرتغالی‌های مسیحی از جزیره ایرانی «هرمز» بود! عثمانی در سال 1546 میلادی یمن را تصرف كرده بود و بر دریای سرخ و تنگه كلیدی آن «باب المندب» مسلط شده بود و برای توسعه این متصرفات، قدرت دریایی پرتغال را در برابر خود می‌دید.
دریاسالار پرتغالی آلفونس آلبوكرك (آلبوكركی) در سال 1506 جزیره «سكوتره Socotra» در جنوب شبه جزیره عربستان و در سال 1507 جزیره هرمز در مدخل خلیج فارس را متصرف شده بود. پرتغالی‌ها علاوه برمنطقه گوا در هند، در سال 1511 در «مالاكا» مستقر شده بودند و در هرجا كه مستقر می شدند میسیون‌های مسیحی هم به تبلیغ و ترویج این دین می‌پرداختند.
حمله دریایی عثمانی به جزیره هرمز هشتم جولای (17 تیرماه) 1552 و با کمک پاشای مصر (كارگزار عثمانی) آغاز شد، ولی با شكست رو به رو گردید و پیشروی عثمانی در جزیرة العرب، به حجاز و یمن محدود ماند. باید دانست كه پیش از حمله عثمانی به هرمز، سلیمان پاشا حكمران عثمانی مصر در سال 1538 میلادی برای بیرون راندن پرتغالیها از منطقه «دیو Diu» در گجرات هند، از طریق دریا به این منطقه نیرو فرستاده بود كه این نظامیان كاری از پیش نبرده بودند. جزیره هرمز و سایر مناطق ایرانی متصرفی پرتغالی‌ها در خلیج فارس در سال 1621 میلادی- دوران پادشاهی شاه عباس- آزاد و به قلمرو ایران بازگشت داده شدند.

خواجه نظام الملك در اصل از دهقان زادگان بیهق بود، اما در طوس تربیت یافت. او پس از تحصیل ادب و فقه، وارد دستگاه حكومتی آلب ارسلان شد. خواجه نظام الملك، مشهورترین وزیر ایرانی است كه نزدیك به 30 سال وزارت سلجوقیان را بر عهده داشت. از جمله اقدامات مهم وی تأسیس مدارسی به نام "نظامیّه" در طوس، هرات، نیشابور و بغداد است. در اواخر دوران وزارت نظام الملك، رابطه‏ی او با ملكشاه سلجوقی رو به تیرگی نهاد ولی شاه سلجوقی وی را عزل نكرد زیرا از طرفداران بی‏‎شمار وی هراس داشت. سرانجام در سال 485 قمری در سفری كه نظام الملك به همراه ملك شاه عازم بغداد بود، در نزدیكی كرمانشاه جوانی در لباس صوفیه به نزد خواجه آمد و او را با ضربت دشنه‏‎ای مجروح ساخت و خواجه با آن جراحت درگذشت. بعدها چنین شهرت یافت كه كُشَنده‏‎ی وی، از فداییان اسماعیلی است. نفوذ نظام‏‎الملك در دستگاه سلاجِقِه با قتل او از میان نرفت، زیرا فرزندان او در دوران سلجوقیان، مكرّر به وزارت و مشاغل عمده‏‎ی دیوانی دست یافتند.