« إِلَهِی كَفَى بِی عِزّاً أَنْ أَكُونَ لَكَ عَبْداً وَ كَفَى بِی فَخْراً أَنْ تَكُونَ لِی رَبّا أَنْتَ كَمَا أُحِبُّ فَاجْعَلْنِی كَمَا تُحِبُّ»[1]
«پروردگارا عزتم همین بس كه بندۀ توام و افتخارم همین بس كه تو مولای منی، تو آنچنانی كه دوستت دارم ، پس مرا آنچنان دار كه دوستم داشته باشی. »
مژده‌ی وصل تو كو؟ کزسرِجان بر خیزم طایر قدسم و از دام جهان برخیزم
به ولای تو كه گه بنده‌ی خویشم خوانی از سر خواجگی كون و مكان برخیزم
حافظ
( از سخنرانی سرکار خانم بروجردی مدیر حوزه علمیه علی بن موسی الرضا علیه السلام)
