چرا مؤمنان برادرند؟!

قالَ الْباقِرُ عليه السلام: إنَّ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ خَلَقَ الْمُؤْمِنينَ مِنْ طينَةِ الْجِنانِ وَأجْرى فيهِمْ مِنْ ريحِ رُوحِهِ فَلِذلِكَ الْمُؤْمِنُ أخُو الْمُؤْمِنِ لِأبيهِ وَأُمِّهِ فَإذا أصابَ رُوحا مِنْ تِلْكَ الْأرْواحِ فى بَلَدٍ مِنَ الْبُلْدانِ حُزْنٌ، حَزِنَتْ هذِهِ لِأنَّها مِنها.

امام محمّد باقر عليه السلام فرمود: خداوند، مؤمنان را از خاك بهشت آفريد و از روح خود در آنان دميد، از اين رو مؤمن با مؤمن، برادرِ پدر و مادرى است پس هر گاه كه به يكى از آنان در ديارى اندوهى برسد، ديگرى هم در غم او اندوهگين مى شود.

امام محمد باقر علیه السلام مومن خاک بهشت بهشت خلق کردن آفریدن روح دمیدن روح برادر اندوه غصه غم اندوهگین کافی

كافى، جلد 2، ص 166