تبیان، دستیار زندگی

* بیان فیلم فارسی در عنوان تاپیک به این معنا نیست که به فیلمهای مبتذل قدیمی بپردازیم بلکه فقط مقصود فیلمهایی است که باعث تحول سینمای ایران شده است .

در این تاپیک قصد داریم به فیلمهای بسیار نام آشنای ایرانی قدیمی بپردازیم ، فیلمهایی که بخشی از تاریخ ما را می سازند منتظر فیلمهای قدیمی از سینمای تبیان باشید .

ویژه ی روز سینما

گنج قارون

با نام و یاد خدا

سلام خدمت دوستان خوبم

اول تشكر میكنم از محسن خسرو دوست خوبم بخاطر مطالب عالیش.

من فیلمی رو معرفی میكنم كه یكی از بهترین هاهستش

فیلم قیصر رو فكر نكنم كسی باشه كه ندیده باشه یا حداقل اسمشو نشنیده باشه فیلمی فوق العاده

از همه نظر كارگردانی فوق عالی مسعود كیمیایی و از همه مهمتر بازی عالی اقای بازیگری

ایران بهروز وثوقی ...واقعیتش ما تا حالا فیلم به زیبایی قیصر ندیدم فكرم نكنم ببینم.

قیصر

نویسنده و کارگردان:  مسعود كیمیایی

مدیر فیلمبرداری:  مازیار پرتو

تدوین: مازیر پرتو

موسیقی: اسفندیار منفردزاده

عکاس: امیر نادری

عنوان بندی:  عباس كیارستمی

بازیگران:  بهروز وثوقی، ناصر ملک مطیعی، پوری بنایی، جمشید مشایخی، ایران دفتری، بهمن مفید، شهرزاد، جلال، سرکوب، حسن شاهین

سال ساخت:1348

خلاصه داستان:

فاطی توسط یکی از برادران آب منگل به نام منصور هتک حرمت می شود. او پس از نوشتن نامه ای به مادر و دایی اش خودکشی می کند و در بیمارستان جان می سپارد. فرمان، برادر بزرگ فاطی پس از مطلع شدن از موضوع به دکان برادران آب منگل می رود. او توسط دو برادر منصور، رحیم و کریم غافلگیر شده و کشته می شود. قیصر برادر کوچک فرمان از سفر جنوب باز می گردد و به قصد انتقام به سراغ آب منگل می رود. او کریم را در حمام و رحیم را در کشتارگاه از پا در می آورد. سپس به اتفاق ننه مشهدی، رختشوی محله شان برای زیارت به مشهد می رود. وقتی قیصر از زیارت بازمی گردد از خبر مرگ مادرش مطلع می شود و در گورستان به هنگام تدفین مادرش به کمک نامزدش از چنگ ماموران پلیس می گریزد و به واسطه رقاصه ای منصور را در ایستگاه راه آهن می یابد و او را به قتل می رساند و سرانجام خودش با گلوله پلیس از پا در می آید.

منبع:ایران اكتور

با تشكر

التماس دعا

قیصر

صبح چهارشنبه 10 دی ماه 1348 فیلمی در 13 سینمای تهران به روی پرده رفت كه باعث شد دوره‌ای جدید در تاریخ سینمای ایران آغاز شود. دوره‌ای كه به موج نو در این سینما معروف شد و آن را تا حدودی از انحصار قارونیسم و تقلیدهای هندی و تركی خارج ساخت.

با فیلم «قیصر» سینماگران جوانی در سینمای ایران مطرح شدند كه هركدام قابلیت‌ها و توانایی‌های قابل بحثی به وجوه ساختاری و محتوایی سینمای ایران بخشیدند. «قیصر» به نوعی سرآغاز تلفیق سینمای هنری با عناصر و فاكتورهای تجاری بود. سینمای هنری كه تا پیش از «قیصر» در فیلم‌های كارگردان‌هایی مانند فرخ غفاری و ابراهیم گلستان و آثاری همچون «گاو» كه با كاربرد سینمای ناب و روش‌های زیباشناختی سعی در ارائه تفكرات و دیدگاه‌های شبه‌فلسفی داشتند نمود می‌یافت با فیلم «قیصر» با سینمای موسوم به سینمای بدنه و تماشاگرپسند روز آمیخته شد و از همین رو «قیصر» یكی از 4 فیلم پرمخاطب تاریخ سینمای ایران شد.

«قیصر» اولین فیلم سینمای ایران است كه اكثریت طبقه متوسط را برای دیدن فیلم ایرانی به داخل سینما كشاند و تقسیم‌بندی طبقاتی تماشاگر فیلم فارسی و فیلم فرنگی را عوض كرد. البته «قیصر» علاوه بر طبقه متوسط، كارگران شهری و روستاییان مهاجر را نیز كه تماشاگران فیلم فارسی هستند، راضی كرد. بنابراین «قیصر» اولین فیلم ایرانی است كه مخاطب عام و خاص را به داخل سینما می‌كشاند. «قیصر» اولین فیلم ایرانی در دهه 40 است كه با پایان تلخ می‌فروشد و پایان فیلم‌های فارسی را عوض می‌كند. «قیصر» اولین فیلم فارسی است كه جغرافیای داستان‌های فیلم ایرانی را تغییر می‌دهد. از «قیصر» به بعد محلات پایین و محله‌های فقیرنشین، مكان اصلی فیلم‌های فارسی می‌شوند.

«قیصر» اولین فیلم سینمای ایران است كه تماشاگر عام را با مفاهیم و تعابیر سیاسی آشنا می‌كند. با «قیصر» قهرمان فیلم فارسی عوض می‌شود و لمپن عدالت‌خواه به جای لمپن قضا و قدری به وسیله چاقو با تقدیر و سرنوشت می‌جنگد. باز هم شرایط سیاسی-اجتماعی پایان سال‌های دهه 40 به فروش «قیصر» كمك می‌كند. شرایطی كه با رشد طبقه متوسط شهری و افزایش اوقات فراغت و تاثیرات شرایط جهانی و سیاسی و مذهبی شدن جامعه قابل ارزیابی است.

سلام محسن

منم امیر یاسا

بحث قشنگیه

ادامه بده 

من ازت 

حمایت می کنم

سلام

فیلم سینمایی گاو

كارگردان: داریوش مهرجویی

نویسندگان فیلم‌نامه: داریوش مهرجویی و غلامحسین ساعدی

بازیگران: عزت‌اله انتظامی، علی نصیریان، جعفر والی، جمشید مشایخی، عصمت صفوی، مهین شهابی، پرویز قلی‌زاده، خسرو شجاع‌زاده، محمود دولت‌آبادی، عزت‌اله رمضانی‌فر، فیروز بهجت‌محمدی، یداله شیراندامی، مهتاج نجومی و داریوش رضایی.

زمان: 104 دقیقه ـ 1348

فیلم «گاو» یكی از آثار برجسته‌ی سینمای ایران است كه در شهریور 1382 توسط «مؤسسه‌ی رسانه‌های تصویری» وارد شبكه‌ی ویدئویی شده است. عرضه‌ی آثار برجسته‌ی سینمای ایران می‌تواند یكی از مهم‌ترین و بهترین اهداف مؤسسات تهیه و توزیع فیلم‌های ویدئویی باشد كه متأسفانه بازار گرم فیلم‌های هندی و فیلم‌های بی‌ارزش ایرانی، تاكنون این موقعیت را از این مؤسسات گرفته است. اما باز با این حال جای بسی خرسندی است كه در میان انبوه فیلم‌های ویدئویی عرضه شده، گاهی چشم‌مان به «گاو» و سایر آثار برجسته‌ی تاریخ سینمای ایران بیفتد.
داستان فیلم گاو مربوط به روستایی فقرزده در ناكجاآبادی است كه تنها گاو شیرده آن، متعلق به مش حسن است. وی گاو خود را عاشقانه دوست دارد، به طوری‌كه با مرگ گاو در استحاله‌ای جنون‌آمیز، خود را گاو تصور می‌كند. این فیلم اقتباسی از داستان «گاو» نوشته‌ی غلامحسین ساعدی، در كتاب «عزاداران بیل» است كه با سرمایه‌ی وزارت فرهنگ و هنر وقت ساخته شده است. اما با وجود این‌كه وزارت فرهنگ و هنر در مقام سرمایه‌گذار این فیلم ظاهر می‌شود، اكران آن به سهولت و سادگی صورت نمی‌گیرد. شرط اكران فیلم اثبات روشن این مطلب است كه وقایع فیلم را مربوط به چهل سال پیش تداعی كند. با نوشتن این جمله در ابتدای فیلم، شرط اكران انجام می‌شود و فیلم به نمایش درمی‌آید. نمایش این فیلم را می‌توان یكی از نقاط عطف تاریخ سینمای ایران محسوب كرد.

هوشنگ كاووسی، منتقد مشهور، در سال ساخته شدن فیلم گاو، در روزنامه‌ی كیهان می‌نویسد: «فیلم مهرجویی را كه تماشا می‌كنم، آن را در فضای غنی و گسترده صمیمی می‌یابم و اندیشه‌هایش را كه با مركب نور بر پرده‌ی سینما نوشته می‌شود، با چشم روح می‌خوانم و به خاطر راست‌گویی‌هایش به او تبریك می‌گویم و با صمیمیتی كه فیلم‌اش به ما می‌آموزد، دست‌اش را می‌فشارم. «گاو» فیلمی است كه در یك قدمی یك اثر فوق‌العاده «ای كاش» نوشته‌های آغاز فیلم كه می‌گوید این حوادث در چهل سال پیش گذشته است، نمی‌بود. چون‌كه از ارزش فیلم كه نمی‌كاهد چیزی هم به آن نمی‌افزاید، جز این‌كه بیش‌تر بیننده را متوجه مسائلی می‌سازد كه گذارندگان این «تذكر» از توجه به آن هراسان بوده‌اند» (1) در مورد فیلم گاو بسیار گفته و نوشته‌اند، اما توجه منتقدان سرسخت دهه‌ی چهل ایران به این فیلم، نشان از اهمیت فیلم برای مخاطبان خاص خود دارد. «گاو» سه سال بعد از ساخته شدن، یعنی در سال 1351، در رأی‌گیری منتقدین، به‌عنوان بهترین فیلم تاریخ سینمای ایران انتخاب می‌شود. با توجه به فاصله‌ی زمانی ساخته شدن این فیلم و انتخاب شدن آن به‌عنوان بهترین فیلم تاریخ سینمای ایران، می‌توان پی به اهمیت این فیلم در دهه‌ی خود برد. این اتفاق در سال 1367 نیز برای «گاو» رخ می‌دهد. فیلم گاو را می‌توان از دو منظر دارای اهمیت دانست: یكی ظهور آن در تاریخ سینمای ایران به‌عنوان فیلمی خوش‌ساخت با بازیگرانی برجسته كه دارای بار فرهنگی، اجتماعی و سیاسی بسیار است؛ و دیگری اهمیت این فیلم با توجه به استقبال منتقدین و جشنواره‌های غیرایرانی.

از منظر اول فیلم گاو دارای بار سیاسی است كه در زمان خود معترضانه مطرح شده است. این فیلم در برابر سیاست‌های متظاهرانه‌ی رژیم پهلوی به نوعی ماهیت هشداردهنده داشته است. دوران نمایش «گاو» مصادف با زمانی است كه رژیم پهلوی با زرق و برق بسیار و ادعاهای واهی در مورد روستاها، مدعی حمایت و ساماندهی این بخش عظیم ایران است. رژیم پهلوی همواره سعی داشته فضای روستا را فضایی مرفه، شاد و سعادتمند معرفی كند تا بدین وسیله ماحصل اصلاحات ارضی را كه در ابتدای دهه‌ی چهل آغاز شده بود،‌به رخ بكشد. رژیم پهلوی برای اثبات ادعاهای خود نیاز به مرفه جلوه دادن روستاها و سعادتمندی روستاییان زیر چتر حمایتی سازمان اصلاحات ارضی داشت. وضعیت بغرنج و فقرزده‌ی روستاها و تزیینات ناشیانه و شبه‌غربی شهرها، بیانگر پیروزی‌های سیاست‌های رژیم پهلوی بود كه در همان سال‌ها از درون رو به زوال بود. فیلم گاو می‌توانست در سال 1348 منكر تمامی ادعاهای رژیم گذشته باشد. بازیگران تئاتری این فیلم با بازی درخشان خود روستاییانی را به تصویر می‌كشیدند كه از طرفی ما به ازای عینی داشتند و از طرف دیگر چندان مورد پسند رژیم پهلوی نبودند. فیلم «گاو» در زبان استعاره توانست منكر ادعاهای رژیم مبنی بر موفقیت در زمینه‌ی ساماندهی روستاها باشد. روستایی كه در این فیلم تنها سرمایه‌اش، یعنی «گاو مش حسن» را از دست می‌داد، هیچ‌گاه مطابق برنامه‌ی اصلاحات رژیم پهلوی نبود. «گاو مش حسن» به‌عنوان گاوی شیرده و به قولی روزی‌رسان، مهم‌ترین نیاز یك روستای فقرزده است هیچ گاه جنون «مش حسن» آن‌جا كه فریاد برمی‌آورد «من گاو مش حسنم»، از ذهن تاریخ سینمای ایران پاك نخواهد شد. جنونی كه تلویحاً بیانگر فواید گاو مش حسن بودن است! روستایی خرافی و موهوم كه حتی «سپاه دانش» رژیم پهلوی هم نتوانسته بود آن را از شر خرافه‌ها رها كند. سپاه دانشی كه رژیم پهلوی با راه‌اندازی آن می‌توانست فرهنگ مضمحلی را كه شهرها را از هویت تهی كرده بود، به روستاها هم انتقال دهد، به این امید كه برنامه‌های اقتصادی خود را كه صددرصد علیه مردم ایران بود، با سهولت پیش برد. فیلم گاو از هر لحاظ بیانگر شكست‌های رژیم پهلوی در سیاست‌های متظاهرانه‌اش بود. تأثیرات این فیلم در ایران از لحاظ سیاسی و هنری، آبشخور دیگری نیز داشت و آن هم جلب توجه این فیلم در فراسوی مرزها بود. با این‌كه فضای تیره و تار فیلم نشان‌دهنده‌ی زوال و پوسیدگی داخلی بود، در فراسوی مرزها بشارتی دیگر داشت و آن موفقیتی برای سینمای ایران در عرصه‌ی بین‌المللی بود. گاو نخستین فیلم ایرانی عرضه شده به جشنواره‌ی معتبر و نیز (سال 1971) بود. این فیلم توانسته بود جایزه‌ی مجمع بین‌المللی منتقدین فیلم را از آن خود كند. در همین سال عزت‌اله انتظامی برای بازی درخشان خود جایزه‌ی نخست بازیگری را از جشنواره‌ی شیكاگو دریافت كرد. توجه منتقدین و جشنواره‌های بین‌المللی نشان از رونق سینمای ایران در فراسوی مرزها داشت و این خود می‌توانست امتیازی برای رژیم خارجی دولت پهلوی باشد. بدین ترتیب «گاو» به‌عنوان یكی از آثار ماندگار تاریخ سینمای ایران ثبت شد. فیلمی كه بعد از چند بار دیدن، باز هم دارای ارزش و اعتبار است. عرضه‌ی این فیلم در شبكه‌ی ویدئویی كشور می‌تواند زمینه‌ساز ارایه‌ی آثار ماندگار دیگری از تاریخ سینما باشد و این امر تنها به همت مؤسسات توزیع و تكثیر محصولات فرهنگی میسر است. البته نباید این نكته را از نظر دور داشت كه عرضه‌ی فیلم‌های برگزیده‌ی تاریخ سینما فاقد جنبه‌ی اقتصادی است، اما توزیع این فیلم‌ها می‌تواند برای تمامی این مؤسسات، اعتبار فرهنگی و معنوی در بر داشته باشد كه در كنار فعالیت‌های اقتصادی، امری ارزشمند و تا حدی واجب است.

موفق باشید

فی امان الله

خدا را شاکریم که این فیلمها از پرده سینما کنار رفت

فیلمهایی که حرفی به جز مسائل.... برای جوانان نداشت و بیچاریشان کرده بود ....البته الان هم یه جور دیگه جوانان بدبخت شدند

انشا الله هم این فیلمای به درد نخور امروزی روی پرده که حرفی ندارند عمرشان به پایان میرسه

خدا خودش هرکسی را که خون این شهیدان را نادیده میگیره از سرمون کم کنه

واقعا فیلمهای فارسی عالیه و دل من هم تنگ شده واسه این فیلمها

سلام

فیلم فارسی یعنی چی؟؟

همون طور که جی تیب عزیز گفتند...ما باید حواسمون رو جمع کنیم که یه موقع به خون شهدایی که رفتند تا الان ما راحت زندگی میکنیم...مدیون نشیم.

کاشکی حواسمون جمع کنیم که یه موقع ندونسته تبلیغ فرهنگ غیر دینی نکنیم.

کاشکی بعضی از این کارهای زشت بازیگران قبل از انقلاب رو نمیدیدیم تا الان راحت تر بتونیم بگیم دلمون واسه فیلم های فارسی تنگ شده...(منظورم از دیدن همون علنی شدن فساد کارشونه وگرنه اصلن حال آدم بهم میخوره بخواد فیلم بعضی هاشونو ببینه)

سینما یعنی فرهنگ

سینما یعنی غذای فرهنگی

سینما یعنی جایی که میشه راحت با مخاطب حرف زد و رو فرهنگش کار کرد

سینما جدای از بحث تخصصی که داره... راحت میتونه رو مخاطب خودش تاثیر بذاره

سینما اونقدر مهمه که با چند صحنه میتونه احساسات آدمو تحت تاثیر قرار بده

اینکه میگم حواسمون رو جمع کنیم فقط من باب این اهمیته...

با سینما میشه اعتقاد آدمها رو عوض کرد

با سینما میشه آدمو از این رو به اون رو کرد

پس اگه فیلم هم میبینیم حواسمون باشه داریم چی میبینیم...یعنی نیاییم در فرهنگمون پسرفت داشته باشیم...

سعی کنیم بازیگر شناس باشیم...

سعی کنیم با فرهنگ نویسنده فیلمنامه هم آشنا بشیم چون اون داره روی باورها و عقایدمون به نحوی کار میکنه

سعی کنیم هدف این فیلم رو بفهمیم چیه یعنی فقط برای سرگرمی نگاه نکنیم

یا علی

با نام و یاد خدا

 با سلام خدمت دوستان خوبم

در مورد حرف های دوستان در مورد فیلم ها....

دوست خوبمون مسحن خسرو بهترین فیلم ها رو انتخاب كردن و معرفی كردن كه سینمای ما مدیون این فیلم ها و

عواملشون هستش فیلم های نیستن كه توشن فسادی كه میگید باشه....

در مورد خون شهدا چرا همه اش خون پاك اونها رو می كشیدوسط برای هر چی اصلا این چه ربطی داره به خون

شهدای ما...دوستان مطمئن باشید بخاطر این چیزا مدیون نمیشن.

نمی دونم چرا فكر میكنیم با این كار ها خون شهدا را از بین می بریم ........

دوستان چون فقط یه چی شنیدن در مورد فیلم فارسی اینجوری قضاوت میكنند وگرنه فیلم قیصر یا گاو و ... بهترین های

ما هستند كه سینمای ما رو ساختن......و الانشم كسی نمی تونه مثل اونها رو بسازه....

با تشكر

موفق باشید