تبیان، دستیار زندگی

معمولأ وقتی خوابش را می بینم ؛ با شهید رسول حیدری و ‏یا شهید علی پور از فرماندهان سپاه آبادان با هم هستند . سوار بر اسب ؛ یا با شهید ‏رسول حیدری بیرون از چغادک می بینمشان . می روم جلویشان و سوال می کنم که کجا می روید ؟ می گویند : « از کاروان جا مانده ایم ؛ باید برویم به آنها برسیم » .  به ا و می گویم :  تو و  رسول  هر دو شهید  شده اید  ، می گوید : « ما شهید نشده ایم ؛ ما زنده ایم . چه کسی گفته که ما شهید شده ایم؟ » . می گویم : من خودم جسد تو را دیدیم ؛ خودم پرچم مقدس جمهوری اسلامی ایران را بر روی تابوتت کشیدم . می گوید : « نه ؛ اشتباه می کنی » . ‏بعد یک دفعه از خواب بیدار می شوم .

    شهرستان بوشهر ( چغادک ) 

گردان های تکاوران که در منطقه ی عملیاتی مستقر بوده اند ؛ زیر بمباران شیمیایی قرار داشته اند . نیروها عقب نشینی می کنند . همسنگران شان جنازه ها را کم کم به عقب می آورند . هر شب آنها را مسافتی به عقب می کشیده اند .

‏زمانی که اجساد مقدس شهیدان را به گلزار شهدای بوشهر آوردند ؛ من خودم آنجا بودم . جنازه ی شهید عبدالله قابل تشخیص نبود . صورتش خاکستری شده بود . قسمتی از دستش کاملأ سیاه شده بود . چون خودم بالای سرش بودم ، هیچ وقت یادم نمی رود.

در گلزارشهدای بوشهر، بنده ی خدایی بدن شهید را تمیز می کرد . به او گفتم که کهنه را خیس کن و به صورتش بکش  تا  تمیز شود . گفت  که  تمیز نمی شود . گفتم  که  مگر نه خاک است .  با خود می پنداشتم که چون تیر به صورتش خورده و روی زمین غلتیده ، پس صورتش خاکی شده است . آن شخص گفت این شیمیایی است ، سوخته و خاکستر شده . نوک انگشت عبدالله که از جورابش بیرون زده بود ، سیاه شده بود .

شهرستان بوشهر

‏شهید قبل از فرا رسیدن موعد مقرر خدمت سربازی اش ، به پادگان آموزشی 051 کرمان رفت و بعد از دیدن آموزش های لازم ، وارد لشکر 92 ‏زرهی اهواز شد . شهید جزء گردان تکاوران بود و بیشتر در خط مقدم خدمت می کرد .

‏آخرین  باری  که  عبدالله  برگشت ، حدود  چهار ماه  قبل از شهادتش بود . وقتی که به خانه آمد ؛ گفت : « کجا می روی ؟ » ؛ گفتم که به منطقه می روم ؛ ‏گفت : « مگر تازه نیامده ای؟ » ؛ گفتم : چرا تازه آمده ام ، ولی دوباره می خواهم برگردم .

‏موقع خداحافظی گفت : « فکر می کنم این آخرین خداحافظی مان باشد » . گفتم : نه ؛ چهار ماه دیگر خدمت تمام می شود و به خانه می آیی.  ‏سه ماه بعد من به خانه آمدم و یک ماه بعد از آن خبر شهادت را به ما دادند.  ‏شهادتش در روزهای پایانی خدمتش بود . 15 ‏روز دیگر مانده بود که سربازی اش تمام شود که شهید شد.  ‏برادرم در تاریخ 4 / 4 / 67 ‏شهید شد .

شهرستان بوشهر ( چغادک )

‏یکی از بستگان ؛ شهید بزرگوار را در خواب دیده بود و به او گفته بود که وضعیت شما در آن دنیا چگونه است ؟ شهید در جواب گفته بود : « جای ما خیلی خوب است ؛ اما وضعیت علما از ما خیلی بهتر است و جای بهتری دارند » .

شهید درعالم رؤیا به او توصیه کرده بود که تا سفره ی پر موهبت شهادت گسترده است ، سعی کن از این فرصت استفاده کنی .

شهرستان بوشهر ( چغادک ) 

‏وقتی که با هم سر کار می رفتیم ، او معتقد بود که باید مدت زمانی بیشتراز ساعت موظفی کار، فعالیت کنیم . زیرا مدتی از وقت کار را برای صرف صبحا‏نه سپری کرده ایم . پس باید با نیم ساعت کار اضافه ، مانع از ضایع شدن حق صاحب خانه شویم .

شهرستان بوشهر ( چغادک ) 

‏از جمله خصلت های نیکی که از شهید عزیز به یادگار مانده است و همه از آن تعریف می کنند ، خوش قولی و وفای به عهد اوست.

‏یادم می آید که منزل خواهرم به علت پاره ای نواقص احتیاج به کار بنایی داشت . لذا خواهرم از شهید خواست که او این کار را انجام دهد . اما او از این کار امتناع ورزید و گفت : « چون قبل از شما به شخص دیگری برای انجام کار بنایی قول داده ام ، باید اول کار آن بنده ی خدا را انجام بدهم ؛ بعد نوبت به شما می رسد . شما می توانید صبر کنید تا نوبتتان برسد و یا اینکه از بنای دیگری بخواهید که این کار را برای شما انجام دهد » .

شهرستان بوشهر ( چغادک ) 

من تا مدتی بعد از شهادت « مبارک ‏» حصیری را ‏که خریده بود و برای برگزاری نماز به زمین محل ساخت مسجد می برد ؛ با خودم به همان مکان می بردم تا مردم بر روی آن نماز بخوانند .

‏یک روز هنگام مغرب فراموش کردم حصیر را با خود به مسجد ببرم . همان شب شهید بزرگوار به خوابم آمد و به من گفت : « چرا حصیر را با خودت به مسجد نبرده بودی ؟ » ؛ من از خجالت سرم راپایین انداختم و هیچ جوابی برای گفتن نداشتم .

شهرستان بوشهر ( چغادک ) 

یک  نفر خیِِّر زمینی  را برای  احداث  مسجد  کنونی محل وقف کرده بود . هنوز کمترین کاری در زمینه ی ساخت مسجد انجام نگرفته بود و تنها یک زمین خاکی بود .

‏شهید وقت نماز که می شد ، یک قطعه حصیر برمی داشت و روی زمین موقوفی مسجد می انداخت و شروع به خواندن نماز می نمود .

این کار او باعث می شد تا دیگران نیز جمع شوند و با او بر روی همان حصیر نماز بخوانند . او معتقد بود که هرچند هنوز ساختمان مسجد ساخته نشده ؛ ولی همین زمین نیز مسجد محسوب می شود .

شهرستان بوشهر ( چغادک ) 

برادر شهید شکریان از دیدگاه شهید نسبت به ریاست جمهوری بنی صدر می گوید :

فراموش نمی کنم که وقتی بنی صدر خائن و ملعون ، خود را به عنوان فرد مؤمن و متعهد برایریاست جمهوری کاندید کرد و انتخاب شد ، یک روز در تلویزیون گفت : حاضرم با رهبران مجاهدین خلق بر سر میز مذاکره بنشینم و آنها را با گفتگو محکوم کنم . ما نیز نشسته بودیم و به حرف های آن لعین گوش می کردیم . خدا گواه است که خداخواست به ما گفت : « این بنی صدر خائن ، خودش طرفدارمنافقین و ضد خلق است » .  

چون هنوز چهره ی بنی صدر برایمان شناخته نشده بود ، من و مادرم به شهید گفتیم : خداخواست این حرف را نزن ؛ بنی صدر رئیس جمهور مملکت و انتخاب شده مردم  است ؛ امام او را تایید کرده ؛ چرا اینگونه درباره ی او می گویی ؟ اما او به حرفی که می زد اعتقاد کامل داشت.

شهرستان بوشهر

برادر شهید بازیاری از نحوه شهادت برادرش می گوید :

در اولین عملیات از ناحیه ی پا زخمی شد . وقتی آمبولانس آوردند ؛ اجازه نداد او را ببرند و ده یا یازده نفر از مجروحان را از پشت سیم خاردار به پشت جبهه منتقل نمود . وقتی صدایش زدند و گفتند که زخمی هستی و آمبولانس می خواهد برود ، برای بردن فرمانده که زخمی بود ، رفت . هنگام برگشتن تیر دشمن به فرق سر مبارکش اصابت کرد و به شهادت رسید .

شهرستان دیلم

تولد صبح