حلال و حرام
حلال و حرام یا همان جایز و ممنوع، حکم کارهایی است که افراد انجام می دهند که یا جایز است یا ممنوع.[2] وقتی گفته می شود خوردن یا آشامیدن فلان چیز حرام است یعنی خداوند خوردن یا آشامیدن آن را در قرآن و یا از طریق پیشوایان معصوم (روایات) و یا عقل سلیم، ممنوع اعلام کرده است.
بنابراین ما یک نجاست و پاکی داریم و یک حلال و حرام که این دو عنوان با یکدیگر متفاوتند. مثالهای زیر فرق این دو را بیشتر نمایان می کند:
آب پاک است و نوشیدن آن حلال. ادرار گوسفند پاک است ولی نوشیدن آن حرام. شربت آغشته به خون انسان نجس است و نوشیدن آن حرام. نوشیدن همین شربت نجس برای کسی که ناچار به نوشیدن آن می باشد حلال است؛ مانند کسی که از تشنگی در آستانه مرگ است و نوشیدنی ایی جز همین مایع نجس ندارد.
آنچه باید مورد دقت جدی قرار گیرد و در فتواهای یاد شده هم دیده می شود آن است که الکل وقتی از پاک بودن تبدیل به نجاست می شود که مست کننده شود یعنی تغییر و تحولی در آن ایجاد کنند که از یک «مایع غیر مست کننده» تبدیل به یک مایع «مست کننده» شود که اگر اینگونه شد نجس می شود و دیگر پاک نیست
پس باید فرق گذاشت بین حلال و حرام بودن یک کار و نجس و پاک بودن یک چیز.
نجاست و پاکی الکل و حرام یا حلال بودن نوشیدن آن بعد از این مقدمه به سراغ موضوع الکل رفته و آن را از نظر نجاست و پاکی و نیز حلال یا حرام بودن نوشیدن آن بررسی می کنیم.
