دلم ز هجر تو در اضطراب می افتد
بسان زلف تو در پیچ و تاب می افتد
شبی که بی توام ای ماه محفل افروزم
دلم ز هجر تو از صبر و تاب می افتد
تو آن گلی که ز پاکی طراوتی داری
که گل به پیش تو از رنگ و آب می افتد
***
سلام
مطلب خوبی بود...من هم در ادامه یکی از سوالات رایج در اذهان را قرار میدهم.
چرا به هنگام شنیدن نام قائم(عج) لازم است برخیزیم؟
هنگامى كه «دعبل خزاعى» اشعار خود را در محضر امام هشتم(ع) خواند، چون از بقیة اللَّه و قیام شكوهمند آن حضرت یاد كرد، امام رضا(ع) از جاى برخاست و دست مباركش را بر سر نهاد و در برابر نام حضرت ولى عصر(عج) تواضع نمود و براى فرجش دعا كرد( التسترى، قاموس الرجال، ح4، ص 290 ). از امام صادق(ع) سؤال شد كه چرا به هنگام شنیدن نام «قائم» لازم است برخیزیم؟ فرمود:
براى آن حضرت غیبت طولانى است و این لقب یاد آور دولت حقه آن حضرت و ابراز تأسف بر غربت اوست. و لذا آن حضرت از شدّت محبت و مرحمتى كه به دوستانش دارد، به هر كسى كه حضرتش را با این لقب یاد كند، نگاه محبتآمیز مىكند. از تجلیل و تعظیم آن حضرت است كه هر بنده خاضعى در مقابل صاحب (عصر) خود، هنگامى كه مولاى بزرگوارش به سوى او بنگرد از جاى برخیزد، پس باید برخیزد و تعجیل در امر فرج مولایش را از خداوند منان مسئلت بنماید.( منتخب الاثر، ص 506 )
یا علی