تبیان، دستیار زندگی

سلام

عظمت این کودک، آسمان‏ها را به زانو در می‏آورد.
کعبه هرگز شکوه کودک تو را تاب نخواهد آورد، بنت اسد!
اندکی درنگ کن، هم اکنون کعبه را خواهی دید که از شوق حضور طفل تو، سینه خواهد شکافت!
و کعبه، آغوش گشود و فاطمه را چون جان شیرین پذیرا شد. چشم‏ها، مبهوت و متحیّر، عظمت این دقایق را به نظاره نشسته بودند.
صدای همهمه، بیشتر شد؛ بنت اسد داخل کعبه شد و ابوطالب، این خبر دلنشین را مشتاق شد و به جستجوی همسر شتافت.
نه! کسی راه به کعبه ندارد؛ کعبه اکنون مهبط فرشتگان است!
سه روز گذشت و برای ابوطالب، سه هزار سال گذشت. و سرانجام یک روز نسیم، عطر یک خبر دل‏ انگیز را به مشام تشنه ابوطالب رساند و روح و جانش را صفا داد.
... و آفتاب طلوع کرد؛ آن هم از کعبه

با عرض تبریک میلاد مولی الموحدین حضرت علی (ع)تقدیم می شود:

خانه ی حق با تو بها یافته
سینه ی خود بهر تو بشکافته
جزتو کسی را ندهد ره درون
تافته بهر تو  جدا  بافته
       بیت خدا را شده مهمان ،علی
       بر همگان مظهر ایمان ،علی
زاده شدن داخل بیت خدا
خاص بود خاص ولی خدا
آنکه خدا را بشود خانه زاد
ناشود هرگز زحبیبش جدا
      ای اسدا...به دنیا ،علی
      شافع ما در صف عقبی ،علی
نام تو را  حق بنمود انتخاب
حبدر کرار توئی، بو نراب
گفت بگوش تو پیمبر اذان
بوسه به لبهای توزد آن جناب
        ای شده هارون پیمبر ،علی
        از می عشقش زده ساغر ،علی
حاصل تربیت طاها شدی
جان ودل سید بطحا شدی
مسلم اول بشدی یار او
وقت خطر حامی مولا شدی
         مایه آرامش طاها ،علی
        قلب ورا گشته مصفا ،علی
شیر خدا در صف پیکارها
یکه جوانمرد به اعصارها
صاحب شمشیر خدا ذوالفقار
دیده زتو کفر،بس آزارها
       ای یل خیبر یل خندق ،علی
      مرد کشاننده ی بیرق ،علی
گفت رسول  دو سرا در غدیر
از پس من هست علی ام امیر
خوار شود هر که  ز او شد جدا
آنکه محبش شده باشد بصیر
         ای به هم سرور وآقا، علی
        اصل عدالت زتوبر پا، علی
جز تو کسی لایق زهرا (س)نبود
لایق دامادی طاها نبود
گر تو نبودی به جهان بی گمان
عدل دگر صاحب معنا نبود
         عدل مجسم به جهانی، علی
         عالم بر سر ونهانی، علی
ای شه مد فون به خاک نجف
شیعه بود در ره تو جان به کف
تا به ابد خصم تو را دشمنیم
ریشه آنها شده ما را هدف
        سیزده ماه رجب یاعلی
       دعوتمان کن به نجف یا علی
اسماعیل تقوایی
12رجب سال 93