) استاندارد بین المللی جوّ
عملکرد و کارایی هر هواپیما وابسته به وضعیت جوّی و یا به عبارت دقیقتر وابسته به خواص فیزیکی (بویژه جرم حجمی) هوایی است که در آن پرواز می کند. به منظور قضاوت صحیح در بررسی عملکرد انواع هواپیما لازم است آنها را براساس وضعیت جوّی یکسان مقایسه کنیم. با این هدف و برای کمک به طراحان، خلبانان و کسانی که به نوعی با عملکرد و کنترل هواپیما فعالیت دارند، قراردادی بین المللی جوّ یا آیسا (ISA یاInternatinal Standard Atmosphere ) گویند. این استاندارد مقبولیت جهانی دارد و بر اساس آن، تمام خلبانان و کارمندان بخش کنترل پرواز فرودگاه ها زبان واحدی دارند.
از نظر شرایط آیسا (ISA) فشار ( P0) دما ( T0) و چگالی (ρ0) هوا در سطح دریا برابرند با:
اندیس صفر (0) معرف مقدار آنها در سطح دریاست. توجه به این نکته ضروری است که منظور از سطح دریا (SL یا Sea Level) سطح دریاهای آزاد یا سطح اقیانوسهاست و سطح هر دریایی ملاک نیست. ارتفاع سطح دریا مبنای اندازه گیری ارتفاع است و آن ارتفاع صفر به شمار می آید.
تغییرات این متغیر ها در ارتفاع مختلف و دیگر لایه های جوّ از روابطی به دست می آید که در بخش بعد (4-1) معرفی می شوند. شکل 2-1 نشانگر تغییرات دما در شرایط استاندارد (ISA) به اضافۀ تغییرات دما در دو منطقۀ استوایی و قطبی در دو لایۀ اول و دوم است. در وضعیت گرمسیری استوایی (غیر آیسا) و در سطح دریا دما حدود 45 درجه سانتیگراد و در حالت سرد سیری قطبی (غیر آیسا) و در سطح دریا، دما حدود 50- درجه سانتیگراد است. این دو نشاندهنده پایین ترین و بالاترین دما در سطح دریا هستند. اختلاف اساسی وضعیت استاندارد و غیر استاندارد در دماست که با محاسبه ای ساده می توان آنها را به یکدیگر تبدیل کرد.