خب . حالا میریم سراغ طول جغرافیایی
برای اندازه گیری طول جغرافیایی از غرب
یا شرق هیچ نقطه ی شروع طبیعی وجود نداشت ، به خاطر همین یه انتخاب اختیاری ضروری
بود. از اونجایی که رصد های خیلی زیادی از مواضع ستاره ها در رصدخانه ی سلطنتی
گرینویچ (نزدیک لندن) به عمل اومده بود ، این محل به عنوان نقطه شروع اندازه گیری
طول جغرافیایی انتخاب شد.
خطی که از قطب شمال به گرینویچ و از
اونجا به قطب جنوب میرسه نصف النهار اصلی نامیده میشه.
به این ترتیب برای هر نقطه روی زمین میشه
یه نصف النهار فرض کرد. اما روی کره یا نقشه ی زمین معمولا به ازای هر ساعت چرخش
زمین یه نصف النهار ، ینی کلا 24 تا نصف النهار میبینیم. هر نصف النهار با نصف
النهار مجاورش زاویه ی 15 درجه ای میسازه.
طول جغرافیایی هر نقطه رو بر حسب این که
در شرق یا غرب نصف النهار اصلی یا مبدا ( همون گرینویچ ) باشه به ترتیب با حرف E و W نشون میدن.
نصف النهار ها همون خط های ساعت هستن.
چون وقتی تو گرینویچ ظهره تواولین نصف النهار غرب اون (15درجه W) ساعت 11:00 پیش از ظهره و تو دومین نصف النهار ساعت 10:00
پیش از ظهره و ...
معمولا رویداد های سماوی رو بر حسب زمان
جهانی (زمان گرینویچ) بیان میکنن. برای تبدیل زمان جهانی به زمان محلی ، اگه غرب
نصف النهار اصلی باشیم ، باید به تعداد نصف النهار هایی که از نصف النهار اصلی
فاصله داریم از ساعت جهانی کم کنیم و اگه
تو شرق نصف النهار اصلی هستیم ، باید به تعداد نصف النهار ها به ساعت جهانی اضافه
کنیم.
مثلا برای به دست آوردن ساعت محلی به وقت
تهران ، باید سه ساعت و نیم به ساعت جهانی اضافه کنیم. چون تهران سه تا و نصفی نصف
النهار از نصف النهار اصلی فاصله داره.
