تبیان، دستیار زندگی

سری دوم سنجش ریحانه ای را با امید خداوند منان آغاز می کنیم.

در این سری هم باز سؤالی مطرح میشه و شما گزینه مورد نظر رو انتخاب می کنید و...

و اما سؤال این شماره :

آیا حدود ارتباط با نا محرم را که در اسلام آمده قبول دارید؟؟

1) بله

2) خیر

پاسخ هرچه که باشد شما در انتخاب آن آزاد هستید و ما در هر دو مورد خوشحال می شیم که دلایل منطقی شما رو هم بشنویم.
منتظر شما هستیم در همین تاپیک.

سلام علیه جان،

بله قبول دارم
همونطور که ما گرانترین و نفیس ترین وسایل رو از دسترس دزد دور نگه میداریم  پوشش و حجاب هم ما رو از دید دزد عفت دور نگه میدارد

اسلام هم مانند تمامی ادیان در ارتباط زن و مرد یه حدودی رو مشخص کرده

به نظر منم سوال خیلی گنگه

مثلا الان من بیام بگم نه.....معلومه اصلا از فلسفه ادیان بی خبرم

بهتره سوال یه کم جزئی تر و مشخص تر باشه!

باشه. چشم الان حدود ارتباط رو از نظر مراجع عظام قرار میدم.

تنها فتوای واضح همین بود. دوستان اگه بتونن کمک کنن ممنون میشم.

در ارتباط بین دو نامحرم چند صورت متصور هست:


1- در جایی که فرد دیگه ای امکان حضور و ورود نداره، خلوت کردن دو نامحرم جایز نیست. حتی بدون هیچ قصد و غرضی. و در روایات داریم که نفر سوم آنها شیطان هست.


2- ارتباط در محیطی خلوت که البته دیگران امکان حضور دارند. (فرض کنید مثل اتاق اداره)


3- ارتباط در محیط عمومی (مثل غالب ارتباط های روزانه مردم با یکدیگر در محل کار و مدرسه و مغازه و...)


این دو نوع ارتباط اخیر تا وقتی در حد رسمی بوده و دور از هر گونه قصد شهوت و لذت جنسی باشد، مشکلی ندارد. اما همین ارتباط اگر جنبه صمیمی و دوستانه به خود گرفت و به برخی صحبت ها و نگاه های حرام و محرم گونه، شوخی های نامناسب و حتی احیانا تماس های بدنی منجر شد، جایز نیست.


4- ارتباط در تلفن و محیط های مجازی. که البته مورد سوال شما نیست ولی همین حکم را دارد. با این تفاوت که گاهی یک محیط چت دو نفری، بسیار خطرناک تر از یک محیط واقعی هست. چون در چت میشه گفت هیچ کسی جز او دو نفر و خدای اون دو نفر حضور ندارد و اگر در این حالت از یاد خدا و اینکه او ناظر بر آنهاست غافل بشن، همچون لبه پرتگاهی هست که با کوچکترین غفلت خواهند لغزید.


البته بنده نمیخوام به طور عام بگم چت کردن دو نامحرم جایز نیست. اما خودشون باید قاضی خود باشند و خدا را ناظر بر اون محیط و هر محیطی ببینند.


و آقا امیرالمومنین علیه السلام چه زیبا به این موضوع اشاره کرده اند:

اتقوا معاصی الله فی الخلوات، فان الشاهد هو الحاکم (نهج البلاغه، حكمت 324)
حتی در خلوت ها هم از نافرمانی و معصیت خداوند پرهیز کنید، چرا همان کسی که الان شاهد هست، روز قیامت حاکم و قضاوت کننده خواهد بود.


و البته در این دنیا مهم ترین قاضی خود انسان هست. چون (صرف نظر از خداوند متعال) تنها خود اوست که می داند در ذهنش چه می گذرد و چه قصدی دارد.


همانطور که در سوره مبارکه قیامه آیه 14 می فرماید:

بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ
بلکه انسان خودش از وضع خود آگاه است


البته گاهی ما می دانیم فلان کار حرام است و باید ترک شود و یا فلان وظیفه بر ما واجب هست و لازمه انجام بدیم، اما برای خودمون توجیه درست می کنیم که الان اینطور نیست و هکذا...


همانطوری که خداوند متعال در آیه 15 سوره مبارکه قیامه می فرماید:

وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِیرَهُ
هر چند (در ظاهر) برای خود عذرهایی بتراشد!


و البته گاهی ارتباط با نامحرم (در محیط واقعی یا مجازی) اصلا به قصد گناه و لذت حرام نیست، اما در ادامه موقعیت به شکلی می شود که این حس ناخوداگاه پیش می آید.

در این حالت نیز انسان بصیر با توجه به آگاهی و وظیفه ای که احساس می کند، لازم است جهت این ارتباط را سامان دهد و یا اگر می بیند از عهده او خارج هست، تلاش کند این نوع ارتباط را قطع نماید.


در پایان روایتی مناسب در این زمینه عرض کنم:

ابوبصیر از اصحاب خاص امام باقر و امام صادق علیهماالسلام هست. ایشان نقل می کند که:

در کوفه برای زنی قرآن می خواندم، یک بار در موردی با او شوخی کردم. بعد از مدتی خدمت امام باقر علیه السلام رسیدم، امام مرا مورد مؤاخذه و سرزنش قرار داده و فرمودند: «کسی که در خلوت مرتکب گناه شود خداوند به او نظر لطف نمی کند، چه سخنی به آن زن گفتی؟!»
ابوبصیر می گوید: من از شرم و خجلت سر در گریبان افکندم و توبه کردم. امام باقر علیه السلام فرمودند: «شوخی با زن نامحرم را تکرار نکن.»

این رو هم به صورت متفرقه از سایت گفتگوی قرآنی پیدا کردم.

مقدمه بحث :

انسان موجودی پیچیده است و شناخت او بسیار زمانبر است و پیچیده ترین قسمت شناخت انسان روح، و پیچیده ترین قسمت روح او، عواطف و احساسات اوست. یکی از پیچیدگی های ظریف انسان، شناخت خط مرزی بسیار باریک بین محبت و شهوت در بیان عواطف اوست. عواطف حیوان بر خلاف انسان، حداقل و سقف مشخص و تعیین شده ای دارد و این مشخصه در میان حیوانات همنوع تفاوتی وجود ندارد. انسان در عواطف هم غیر قابل پیش بینی است، بدین خاطر که عوامل دیگری طمع، تنوع طلبی، شهوت، عشق و … چون در عواطف او دخیل است.

شرح بحث :

با توجه به اینکه ارتباطات میان انسان ها از عواطف نشأت می گیرد و پیچیدگی شناخت عواطف انسانی (همانطور که در مقدمه به آن اشاره شد)، انسان راهی جز این ندارد که در قواعد و مرزبندی های ارتباطات خود از دامن دین کمک بگیرد.

حجة السلام انجوی نژاد در ابتدای بحث حدود شرعی ارتباط با نامحرم بیان کردند. در ارتباط با جنس مخالف بایستی موارد زیر رعایت شود :

1. باید حدود حجاب شرعی رعایت شود؛ در غیر اینصورت هرگونه ارتباط حرام است که این حدود شرعی برای افراد (بخصوص بانوان) در جوامع مسلمان و غیر مسلمان متفاوت است.


2. اطمینان به عدم وجود مفسده وجود داشته باشد؛ اطمینان از خود و طرف مقابل از عدم وجود تحریک جنسی در این ارتباط.


3. ضرورت وجود داشته باشد؛ یعنی انسان برای یک منفعت مادی یا معنوی نیاز به این ارتباط داشته باشد.


4. حدود ارتباط باید تعریف شود؛ اگر ارتباط به خاطر کار مشترک علمی صورت می پذیرد، ارتباط تنها در همان حیطه و قلمرو صورت پذیرد و نه در حاشیه آن.

اگر حدود ذکر شده قبلی رعایت نشود، از دیدگاه اجتماعی پیامدهای زیر را در بر خواهد داشت :

• بر هم خوردن بیان خانواده با این توجه به اینکه خانواده بایستی بنیان عشق، عاطفه و احساسات انسان باشد و غریضه ای که برای تحکیم بنیان خانواده آفریده شده است، در غرب و جامعه امروزی به شکل انحرافی درآمده و زمینه تنوع طلبی افراد را در ارضاء نفسانیشان فراهم می آورد.


• واهی شدن معنای واژه عشق در میان افراد، به دلیل اینکه زمانی عشق معنای اصلی خود را پیدا می کند و کامل می شود که :وحدت (یکتا بودن) داشته باشد.
  محملی برای بیان احساسات باشد.
  مسائل جنسی هم در آن دخیل باشد.
  یک راه ارتباطی با عشق حقیقی و الهی داشته باشد.

• پایان ناپذیری تنوع طلبی و طمع افراد در ارضاهای نفسانی


• ضایع شدن عمر افراد بخصوص در برهه جوانی و مشغول شدن ذهن جوانان به ارتباطات به مدت طولانی در محیط های مختلط


• به وجود آوردن شکست ها، اشک ها، بیماری های روانی و … در پس  این گونه ارتباطات بدون حدود شرعی

عوامل دخیل در تقویت و گسترش ارتباطات بدون حدود شرعی :

• دشمن، با هدف تضعیف جوانان مسلمان. تا آنجا که در خط مشی سیستم های جاسوسی غرب آمده است که باید مملکت های اسلامی را به اختلاط دختر و پسر و ایجاد روابط و پلورالیسم و لیبرالیسم جنسی ترغیب کرده تا جوانان آنان با دین و مکتب خود بیگانه شوند و از دغدغه مند بودن حول محور ظلم و سلطه جهانی فاصله بگیرند.


• به جهت ارضای هواهای نفسانی با بهانه ها، سوء تعبیر ها و سوء استفاده هایی از حوزه عشق، هنر، دین و …


• شیوع انحرافات فکری به سبب جهالت و سادگی در بین جوانان بالأخص در بین دختران، در این زمینه بایستی توجه داشت که ارتباط بین چشم و جسم (با انگیزه شهوانی) ارتباط قلبی نیست بلکه یک ارتباط جنسی صرف است و پیامدی جز تسخیر قرار دادن تنها حواس مردان را در بر نخواهد داشت. با شیوع این گونه انحرافات فکری افراد بخصوص جوانان به لذت های آنی و زود گذر دلخوش کرده و تباهی و فساد را برای افراد و جامعه به بار خواهد آورد.


• عادی سازی این گونه روابط بدون حدود شرعی با بهانه های واهی، نشر کتب، فیلم و سریال های داخلی در جهت روند عادی سازی روابط دختر و پسر تأثیر بسزایی دارد. این عادی سازی روابط پیامدی جز از بردن غیرت افراد نخواهد داشت.


• ایجاد جوهایی در محیط های علمی چون دانشگاه که باعث شود جوانان و افراد با عفاف و حجاب در آن محیط تحقیر و مورد تمسخر قرار گیرند. در این میان با تمسخر قرار گرفتن افراد و ارزش های این گونه افراد با عفاف و حجاب که به جهت ناآگاهی اعتقادی آنان است، گاه سبب ایجاد انحراف این گونه افراد با عفاف و میل آنان به ارزش های انحرافی می شود.


• خیابانگردی های بی هدف، عدم رعایت حدود شرعی در مهمانی های خانوادگی، جلب توجه نامحرم با پوشش های نامتعارف

حجة السلام انجوی نژاد در این زمینه به نکته جالبی اشاره می کنند و آن اینکه همه افراد در بدست آوردن مادیات به دنبال برترین ها هستند اما برخی از آنان در مقوله حجاب به حداقل ها اکتفا می کنند.

اما شاید این سؤال برای مخاطب به وجود آید که راه مقابله با مسئله ارتباطات با نامحرم بدون حدود شرعی چیست؟ حجة السلام انجوی نژاد در پایان این بحث به این مورد بصورت مختصر اشاره می کنند.

مقابله با ارتباطات بدون حدود شرعی :

• تفکر در این گونه ارتباطات با در نظر گرفتن پیامدهای اجتماعی و روانشناختی آن


• تحقیق و پرسش و پاسخ از افراد گوناگون در خصوص حلاوت زندگی افراد مقید به رعایت حدود شرعی ارتباطات با جنس مخالف و برعکس آن


• توکل و اراده راسخ در جهت رعایت حدود شرعی در ارتباطات

این رو هم از یک وبلاگ بدست آوردم. سخنرانی استاد انجوی نژاد

امیدوارم اینا کافی باشه.
اما اگه نیست بهم بگین.

 در صورت‌ امکان‌ حدّ و مرز رابطه‌ و معاشرت‌ نامحرمان در جامعه و محیط کار و دانشگاه را بفرمایید.
پاسخ به پرسش شما در دو بخش بیان می گردد :
1- از نظر شرعی اگر رابطه دختر و پسر موجب مفسده و یا ترس افتادن به حرام نباشد، اشکال ندارد، ولی با توجه به شرایط خاص دوران جوانی , طولانی بودن دوران تجرد غالب دانشجویان و خطرات جدی تمایلات آشکار و پنهان غرائز نفسانی , لازم است برادران و خواهران دانشجو روابط خود را از نظر کمی و کیفی تحت کنترل قرار دهند و در سطح ضرورت حفظ کنند. بنابراین , توصیه اکید ما این است که :
اولا: اگر ضرورتی ایجاب نمی کند حتی الامکان چنین روابطی با نامحرم برقرار نشود. در احکام شرعی می فرمایند در غیر ضرورت , مکروه است مرد با زن هم صحبت شود, مخصوصا مرد و زن جوان , به این دلیل که چه بسا همین هم صحبت شدن ها, غرایز جنسی افراد را تحریک کند و یک الفت و محبت شهوانی بین مرد و زن ایجاد گردد و نقطه آغازی برای غوطه ور شدن در انحراف و فساد شود. در هر حال انسان باید دقیقا درون خود را بکاود و باطنش را عمیقا مطالعه کند که مثلا صحبت کردن با افراد نامحرم چه ضرورتی برای او دارد.
ثانیا: در صورت ناچاری و ضرورت , روابط با نامحرم تا آنجا که به شکستن حریم احکام الهی منجر نشود, اشکالی ندارد.اما عمده مشکل از نظر تربیتی است. وابستگی ها و دلبستگی هایی که از طریق این روابط ایجاد می شود، باعث مشکلاتی می شود که بعدا جبران آن دشوار می نماید. توصیه ما این است که اولا تا ممکن است از برقراری چنین روابطی بپرهیزید و ثانیا در صورتی که به هر دلیل چنین روابطی برقرار شد، به صورت کوتاه مدت باشد تا وابستگی کمتری برای دو طرف ایجاد شود و قطع رابطه آسان باشد.
بنابراین تمام سخن در زندگی تنها در آن چه مسلما حرام و گناه است خلاصه نمی شود تا فقط با شناسایی آن و با اجتناب از آن، سلامت روانی و جسمانی خود را تضمین کرد، بلکه گاهی لازم است آن چه مقدمات گناه و حرام را نیز فراهم می کند مورد شناسایی قرار داد و از نزدیک شدن به آن گناه قطعی اجتناب کرد.
زمینه های گناه گاهی اوقات بسیار حساس و خطرناک است و انسان را به گونه ای نزدیک آن می کند و به تدریج او را به سقوط می کشاند و زندگی سالم فرد را تخریب می کند که حتی گاهی خود فرد متوجه نمی شود دلیلش هم آن است که به تدریج وارد صحنه گناه می شود و کسی آن را درک می کند که از بیرون او را نظاره گر باشد به همین دلیل با نگاهی دقیق و از بالا و با اشراف کامل و از دور باید به تمام مسیر و چگونگی عملکردهای خود نگاه کرد تا خدای نکرده گرفتار گناه و حرام قطعی نشود و زندگی را نبازد.
این موضوع از نظر عرفی هم قابل بحث هست. علاوه بر ضوابط شرعی ، نکته دیگری که در زندگی انسان لازم است مورد توجه قرار گیرد ؛ توجه به عرف در شیوه های ارتباطات اجتماعی است. از این منظر باید دقت شود تا از انجام برخی شیوه ها در برقراری ارتباطات سالم و مشروع نیز که در نظر عرف پسندیده نیست خود داری نماید ؛ به عنوان نمونه در فرهنگ و عرف جامعه ما اینچنین است که روابط خانوادگی از روشهای مرسوم و علنی صورت پذیرد اما استفاده از ارتباطاتی که جنبه غیر علنی و مخفیانه دارد خصوصا در مواردی که دو طرف نامحرم و در سنین جوانی باشند و بعلاوه چنین ارتباطی از نظر دفعات بیش از حد معمول و رایج صورت پذیرد ؛به هیچ وجه پسندیده نبوده و با دیده شک و تردید به آن نگریسته می شود.
2- توبه از گناه پس از هر گناهی واجب و لازم است و معنای توبه پشیمان بودن قلبی و حقیقی از خطای گذشته و تصمیم گرفتن بر عدم باز گست به آن گناه است . روابط با نامحرم اگر خارج از چار چوب مجاز شرعی باشد گناه و حرام است و باید سریعا از آن توبه نمود و این رابطه را به سرعت قطع نمود زیرا جلو گناه از هر کجا که گرفته شود طاعت محسوب می گردد و موجب خشنودی خداوند است .

این هم از سایت پرسشکده.