این، چه قرآنی خواندنی است؟! این، چه نوع عبادت کردنی است؟! این، دوری از روح عبادت است.اگر انسان با روح و عبادت و نماز و قرآن آشنا باشد، می فهمد که وقتی موجودیت و حقیقت و لب اسلام ـ که در علی بن ابی طالب مجسم است ـ در یک طرف قرار گرفته است، همه ی شبهه ها را از خودش دور می کند و به او می پیوندد.این دوری از قرآن و دوری از دین است که کسی نتواند این موضوع را تشخیص بدهد و نتیجتا به روی علی (ع) شمشیر بلند کند.
پس، یک طرف قضیه، همین تحجر ها و نیندیشیدنها و اشتباههای عمده و بزرگ است که ما در طول دوران حکومت بنی امیه و بنی عباس، آن را مشاهده می کنیم. بعضیها آدمهای مقدس مآب و متدین و اهل زهد بودند و در کتابها اسمشان در شمار عباد و زهاد و اخلاقیون و آدمهای حسابی ثبت شده است؛ اما اشتباه می کردند؛اشتباهی به عظمت اشتباه جبهه ی حق با باطل.بزرگترین اشتباهها این است.اشتباههای کوچک، قابل بخشش است.آن اشتباهی که قابل بخشش نیست، این است که کسی جبهه ی حق را با جبهه ی حق را با جبهه باطل اشتباه کند و نتواند آن را بشناسد.
