به نام او که می داند درون سینه ها چه می گذرد
سلام دوستان عزیز
از دوست گرامی جناب برزخ به خاطر ایجاد بحث های مفید و همچنین شرکت فعالانه و مسئولانه توی اونها تشکر می کنم.من فکر می کنم منظور شما این بوده که ما نمونه ها و الگوهای فرهنگی بهتری نسبت به الگوهای ارائه شده این فیلم داریم.از طرفی این فیلم علاوه بر نکات مثبت نکات منفی ای هم داشته که چون شخصیت یانگوم به عنوان الگو در این فیلم مطرح می شه می تونه اون نکات منفی رو هم انتقال بده.خب دوست عزیز به نظر بنده این مشکل از فیلم یانگوم نبوده،بلکه مشکل از ماهاست که نتونستیم فرهنگ غنی دینی و ملی خودمون رو اون چنان که باید بشناسیم و بشناسونیم.از طرف دیگه ما تو کشور خودمون هم فیلمهای خیلی خوب و پرمحتوا کم نداریم که چون تبلیغات کافی و حمایت مناسبی از اونها صورت نمی گیره،ناشناس باقی می مونن و گاهی اوقات که این فیلمها توی جشنواره های معتبر خارجی حائز مقام می شن،تازه اونا رو می شناسیم و به ارزش اونا پی می بریم.تآثیر بعضی فیلمهای ایرانی روی خارجی ها به حدی بوده که یکی از کارگردانهای مشهور کره ای با الهام از فیلمهای پر محتوای عباس کیارستمی،فیلمی به همون سبک می سازه و اون رو به این کارگردان نامی کشورمون تقدیم می کنه؛باورتون می شه فیلم کره ای چندین بار از تلویزیون ما پخش شد،اما اون فیلم عباس کیارستمی فقط نامی ازش برده شد و بس،همین...
متأسفانه همون طور که رهبر عزیزمون اشاره کردن،اعتماد به نفس ملت ما و خصوصاً نسل جوان(تحت تأثیر عوامل مختلفی چون تبلیغات غربی ها و تهاجم فرهنگی) کاهش پیدا کرده که متأسفانه تأثیر و نمود اون توی جامعه ما هر روز بیشتر و بیشتر می شه.رواج افکاری مثل جدایی دین از سیاست و سایر امور زندگی حربه ایه که غربی ها برای دور نگه داشتن ما از فرهنگ غنی و پربارمون به کار بستن تا سلطه و برتری خودشون رو نسبت به ما رو ثابت بکنن.اما ان شاءالله با کمک هم در شناخت و شناسوندن فرهنگ ناب دینی و ملی خودمون به درجه ای از ایمان و اعتماد به نفس برسیم که با اطمینان فریاد بزنیم"می شود و می توانیم"
در پناه دوست مشترکمان موفق باشید.