زندگی مجازی یا سفر به دنیای اسطوره ها
سفر به دنیای مجازی را می توان به نوعی با تفکری مرتبط دانست که سال هاست فکر پدران ما را به خود مشغول کرده است و تفکری که ریشه در شرق دارد. در هند باستان ما با دو دنیای واقعی و آواتاری روبرو بودیم و هر کس می توانست زندگی دوگانه ای داشته باشد. مثلا ویشنو (یکی از خدایان سه گانه هندو و خدایی که در قالب آواتار حلول می کند) 10 آواتار (زندگی مجازی) دارد و البته هنوز در قالب آخرین آواتار حلول نکرده است. آواتار نهایی، «کالی» یا همان اسب سفید نام دارد. هنگامی که پلیدی به اوج رسد، ویشنو سوار بر اسبی سفید از آسمان فرود آمده و شمشیر خود را چون شهاب حرکت خواهد داد. یعنی می توان گفت که تفکر وجود منجی، در هندویسم هم وجود دارد.
حالا برگردیم به دنیای آشنای مجازی خودمان. آنچه ما را به این فضا پیوند می زند، زندگی آواتاری در فضای مجازی است که می توان آن را به نوعی اسطوره سازی دانست. به این معنا که فرد با ساخت آواتاری که از خودش ساخته و برای دیگران به نمایش می گذارد، فردی دیگر از خود را به نمایش می گذارد که احتمال دارد کاملا شبیه خودش نباشد. از طرف دیگر هر فرد ممکن است آواتارهای گوناگونی داشته باشد که تفاوت هایی با هم دارند.
نکته جالب اینجاست که افراد در مرحله دوم شیفته شخصیت اسطوره ای می شوند که خودشان برای خودشان ساخته اند و این اسطوره در بسیاری از موارد، ممکن است مثبت نباشد. افراد در حالی بخشی مهم از زندگی خود را در فضای مجازی می گذارند که نمی دانند این حضور، می تواند در نهایت زندگی واقعی آنها را کاملات تحت سلطه بگیرد.
