اثرات منفی بازی های رایانه ای

آسیب های جسمانی

* چشمان فرد به دلیل خیره شدن مداوم به صفحه نمایش رایانه به شدت تحت فشار نور قرار می گیرد و دچار عوارض می گردد.

*مشاهدات نشان داده است که نوجوانان چنان غرق بازی می شوند که توجه نمی کنند تا چه حد از لحاظ بینایی و ذهنی بر خود فشار می آورند.

*به دلیل این که کودک در یک وضعیت ثابت تا ساعت ها می نشیند، ستون فقرات و استخوان بندی او دچار مشکل می شود و فرد، مبتلا به آرتروز می‌شود.  همچنین احساس سوزش و سفت شدن گردن، کتف ها و مچ دست از دیگر عوارض کار نسبتاً ثابت و طولانی مدت با رایانه است.

* پوست فرد در معرض مداوم اشعه هایی قرار می گیرد که از صفحه رایانه پخش می شود.

*ایجاد تهوع و سرگیجه خصوصاً در کودکان و نوجوانانی که زمینه صرع دارند، از دیگر عوارض بازی های رایانه ای است.

*هیجان همیشگی هنگام بازی، بر روی ارگانیسم فرد تأثیر گذاشته وپی‌آمدهای منفی بردستگاه گردش خون و گوارش می‌گذارد، هم‌چنین این هیجان های  دروغین، سلامت روانی کودک را به خطر می‌اندازد.

* به نظر برخی از متخصصان اعصاب و روان، بازی های پرهیجان رایانه ای که طی آن، صفحه نمایش‌گر رایانه، از فلاش‌ها و شعا‌ع های  خیره کننده نوری پوشیده می‌شود، سبب بروز هیجانهای شدید عصبی در نوجوانانی می‌شود که از نظر عصبی ضعیف هستند و برای  ابتلا به صرع، آمادگی دارند.

به گفته پزشکان:  دلیل عمده ناراحتی صرع، مربوط به کسانی می‌شود که نسبت به نور حساسیت دارند و تحمل چشمک های  پی‌در‌پی نور در بازی های رایانه ای برای  آنان دشوار است.

به گفته انجمن بیماران صرع انگلیس: حدود یک درصد از نوجوانان غیرمبتلا به بیماری صرع، به نور حساسیت دارند؛ در حالی که این رقم در میان بیماران مبتلا به این بیماری، پنج درصد است که حتی در مواردی هنگام بازی صرع به مرگ گزارش شده است.

مادر یک نوجوان14 ساله در یک بررسی که روزنامه انگلیسی «سان» در این باره انجام داد گفت: پسرم بر اثر بازی های رایانه ای «نینتندو» جان سپرده است.وی افزود که پسرش پس از یک ساعت بازی، دچار تشنج شد و  به زمین افتاد و چند دقیقه بعد، جان سپرد.

آسیب های روانی- تربیتی

تقویت حس پرخاشگری

مهمترین مشخصه بازی های رایانه ای حالت جنگی اکثر آنهاست و این که فرد باید برای رسیدن به مرحله بعدی بازی با نیروهای به اصطلاح دشمن بجنگد، استمرار چنین بازی هایی کودک را پرخاشگر و ستیزه جو بار می آورد.

"خشونت" مهمترین محرکه ای است که در طراحی جدیدترین و جذاب ترین بازی های کامپیوتری به حد افراط از آن استفاده می شود، برخی از چهره های معروف هالیوود که در فرهنگ ما انسان های ضد ارزش و غیراخلاقی هستند، در این بازی ها به صورت قهرمان های شکست ناپذیر جلوه نمایی می کنند.

انزوا طلبی

کودکانی که به طور مداوم با این بازی ها درگیرند درون گرا می شوند. در جامعه، منزوی و در برقراری ارتباط اجتماعی با دیگران ناتوان می گردند. روحیه انزواطلبی باعث می شود که کودک از گروه همسالان جدا شود که این خود سرآغازی برای بروز ناهنجاری های دیگر است.مادری می گوید: فرزندم به بازی های رایانه ای معتاد شده است. او هر روز خود را به صفحه تلویزیون می رساند و از دنیای بیرون به کلی بی خبر است، حتی متوجه رفت و آمد میهمانان نمی شود و همیشه بعد از دست کشیدن از این برنامه با سردرد و کسالت مواجه می شود.

تصور بیشتر خانواده ها این است که در بازی های رایانه ای فرد در بازی

 مداخله فکری مداوم دارد. اما این مداخله، فکری نیست بلکه این بازی ها

 سلول های مغزی را گول می زنند و از نظر حرکتی نیز فقط چند انگشت

کودک را حرکت می دهند

تنبل شدن ذهن

در این بازی ها به دلیل این که کودک و نوجوان با ساختنی ها و برنامه های دیگران به بازی می پردازد و کمتر قدرت دخل و تصرف در آنها پیدا می کند اعتماد به نفس او در برابر ساختنی ها و پیشرفت دیگران متزلزل می شود.

تصور بیشتر خانواده ها این است که در بازی های رایانه ای فرد در بازی مداخله فکری مداوم دارد. اما این مداخله، فکری نیست بلکه این بازی ها سلول های مغزی را گول می زنند و از نظر حرکتی نیز فقط چند انگشت کودک را حرکت می دهند. ما هر چه در این مسیر حرکت کنیم و بازی ها را گسترش دهیم، انسان هایی را تحویل جامعه خواهیم داد که سرخورده، افسرده، غیرمتحرک و غیرسازنده هستند و خود اتکایی آنها بسیار کم خواهد بود و ابتکار عمل نخواهند داشت، در حالی که برای جامعه، نیاز به انسان هایی خلاق، مبتکر و متفکر داریم.

تاثیر منفی در روابط خانوادگی

با توجه به این که زندگی در کشور ما نیز به طرف ماشینی شدن پیش می رود و در بعضی خانواده ها زن و مرد شاغل هستند و یا بعضی از مردان بیش از یک شغل دارند، خود به خود روابط عاطفی و در کنار هم بودن خانواده کمتر شده و عده زیادی از این وضع و وجود تلویزیون به عنوان جعبه جادویی که باعث سرد شدن روابط خانوادگی شده ناراضی هستند و حالا نیز جعبه جادویی دیگری یا جاذبه سحرآمیزتری به نام رایانه اضافه بر این وضعیت شده و مشکلات را دو چندان کرده است.

افت تحصیلی

به دلیل جاذبه مسحور کننده ای که این بازی ها دارد، بچه ها وقت و انرژی زیادی را صرف بازی با آن می کنند، حتی بعضی از کودکان صبح، زودتر از وقت معمول بیدار می شوند تا قبل از مدرسه کمی بازی می کنند و وقت های تلف شده را هم بدین صورت جبران کنند. یکی از والدین اظهار می دارد که در سال گذشته پسرم بهترین نمرات را داشته اما از وقتی که رایانه برایش خریده ایم روزی 2 الی 3 ساعت وقت خود را صرف بازی می کند و از لحاظ تحصیلی افت پیدا کرده است.

افت اخلاقی

اشاعه فرهنگ برهنگی و ترویج ضد اخلاقی ، از آفت های دیگر بازی های رایانه ای است. نبردهای تن به تن دختران نیمه‌عریان، رقص و موسیقی غربی و ... در این گونه بازی ‌ها تبلیغ شده است و متأسفانه بی‌هیچ‌گو نه دشواری، در فر وشگاه‌ها به معرض فروش گذاشته می‌شود.

برخی از برنامه های  رایانه ای ، با بازی های ساده آغاز شروع شده و به تصاویر مستهجن ختم می‌شوند؛ در برخی از این بازی ‌ها، جایزه  پیروزی، ظاهر شدن عکس‌ های مستهجن بر روی صفحه رایانه  شماست.

بی‌تردید در ساخت و تولید این بازی ها، دست سازمان های جاسوسی سیا، موساد و... در کار است و می‌خواهند ذهن و روان کودکان ما را مسموم کنند.

زمینه‌ساز از خود بیگانگی

دنیای مجازی ولی نزدیک به واقعیتی که در بازی های رایانه ای به تصویر کشیده می‌شود، آن‌قدر مسحور کننده و جذاب است که مخاطب کودک و نوجوان در معرض تأثیر تمام باورهایی قرار می‌گیرد که از سوی طراحان این بازی ها به او القا می‌شود.

متأسفانه این‌گونه بازی ‌ها، بی‌هیچ کنترل و نظارتی از سوی مراجع ذی‌صلاح، به آسانی در دسترس فرزندانمان قرار می‌گیرد و حقیقت‌ها و واقعیت‌ های موجود را به آسانی وارونه جلوه می‌دهند

فرد، دچار از خودبیگانگی شده و مانند آن‌ها می‌اندیشد. برای نوجوانی که در حال بازی است فرقی نمی‌کند که دشمن کیست؛ دشمن همان است که بازی می‌گوید. در میان انبوه بازی های رایانه ای که اکنون به آسانی در دسترس کودکان قرار می‌گیرند، بازی هایی وجود دارند که در آن مسایل اعتقادی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی کشور های مسلمان بویژه ایران، مورد گستاخی قرار می‌گیرد.

متأسفانه این‌گونه بازی ‌ها، بی‌هیچ کنترل و نظارتی از سوی مراجع ذی‌صلاح، به آسانی در دسترس فرزندانمان قرار می‌گیرد و حقیقت‌ها و واقعیت‌ های موجود را به آسانی وارونه جلوه می‌دهند.

 اثرات مثبت بازی های رایانه ای

* یادگیری را آسان و توجه کودکان را جلب می کند.

* با رایانه هر چند بار که بخواهند، می توانند موضوعی را ببینند و مرور کنند.

* برنامه های بسیار متنوعی وجود دارند که به کودکان امکان می دهد تا نقاشی ها یا داستان هایی را خلق کنند و یا بازی های در بازار موجود است که کودکان را به تاریخ یا جغرافیا علاقه مند می کند.

* برنامه های آموزشی به کودکان کمک می کند تا مهارت هایی را تمرین کنند.

*کودک بدون کثیف کردن لباس ها و اطراف می تواند به راحتی نقاشی بکشد و رنگ ها را عوض کند. مثلاً اگر از رنگ سبز نقاشی اش خوشش نیامد به رایانه می گوید رنگ قرمز را انتخاب کن، رنگ قرمز رضایت او را فراهم نکرد، رنگ آبی و...

*بازی های یارانه ای هم‌چنین به کودکان و  نوجوانان مبتلا به بیماریی هایی چون «فلج مغزی» یا «نارسایی در تشخیص واژه‌ها» کمک می‌کند.

* بیش‌تر برنامه های رایانه ای در وقت وهزینه، صرفه‌جویی های  بسیاری به همراه دارند.

* مفاهیم و مبانی ریاضیات را با کمک شکل های مختلف و ساده به کودک آموزش می دهد.

* به عقیده بعضی از پزشکان، بازی های رایانه ای به کودکان کمک می کند که به داروهای مسکن کمتر احتیاج پیدا کنند.

*بازی های رایانه ای بچه ها را وارد دنیایی می کند که کنترلش در دست آنهاست و به همین دلیل آنها از این بازی لذت می برند.

* باعث هماهنگی چشم و دست و پرورش عضلات ظریف کودک می شود.

*وسیله کمک آموزشی برای معلولین و پر کردن اوقات فراغت آنان است.

به گفته پزشکان، دلیل عمده ناراحتی صرع، مربوط به کسانی می‌شود که نسبت به نور حساسیت دارند و تحمل چشمک های  پی‌در‌پی نور در بازی های رایانه ای برای  آنان دشوار است

اسباب‌ بازی مدرن

--------------------------------------------------------------------------------

بازی های آتاری و میکرو، از نمونه‌ های ابتدایی بازی های رایانه ای است که بازار اسباب‌ بازی و لوازم سمعی و بصری را به تسخیر خو د در آورده‌اند. تصاویر یک بعدی و بهره‌گیری از گرافیک رایانه ای ، ویژگی مهم این بازی ‌هاست.

--------------------------------------------------------------------------------

این پدیده جدید دانش بشری که تقریباً در همه شیون زندگی انسان راه یافته است، همچون دیگر ساخته های دست بشر دو رو دارد که یک روی آن استفاده صحیح در کارها و کمک به رشد و سعادت بشر است و روی دیگر آن استفاده غلط است که معمولاً جز در موارد علمی و شغلی از آن استفاده می شود.

بازی های رایانه ای بیشتر از همه، کودکان و نوجوانان را شیفته خود می کند. پیشرفت کیفیتی این بازی ها به فاصله کوتاهی در ایران رواج یافته و بازار اسباب بازی و لوازم صوتی- تصویری را به تسخیر خود درآورده است.

این بازی ها که دارای تصاویر دو بعدی، موسیقی و... است، تا 50 درصد با تصاویر واقعی انطباق دارد. چیزی که اخیراً بر تعداد طرفداران این بازی ها افزوده، قیمت مناسب آنها برای مصرف کننده است. علاوه بر این چون کودک و نوجوان خود اجرا کننده و در بطن بازی است و همراه با سایر شخصیت های بازی درگیر ماجراهایی می شود که طراح آن برای او تدارک دیده است، این نوع بازی، برایش بسیار جذاب است.

این بازی ها با استفاده از تصاویر پرتحرک و صداهای مهیج، دنیایی از هیجان را برای کودکان که شیفته جنب و جوش هستند، ارزانی می دارد و همین جذبه، روح و جسم آنان را مطیع خود ساخته و به عالمی از تخیلات می برد. تا جایی که کودک، خود را محور و قهرمان اصلی ماجرا می پندارد.

مهار شیطنت های کودکانه

--------------------------------------------------------------------------------

یکی ازاختلالات رفتاری شایع کودکان، ADHD یا اختلال بیش فعالی و فقدان توجه است که در اکثر مواقع والدین کودک مستاصل می شوند و رفتارهای کودکانشان را خارج از کنترلشان می پندارند. اگر شما نیز خود را  یکی از آن والدین درمانده می دانید با ما همراه شوید تا بتوانید شیطنت ورفتارهای تحمل ناپذیر کودکتان را مدیریت و کنترل نمائید.

--------------------------------------------------------------------------------

همانطور که می دانید کودکان بیش فعال بدون فکر کردن رفتار می کنند، بیش از اندازه فعالند و در تمرکز کردن مشکل دارند. این کودکان بر خلاف عقیده والدینشان که فکر می کنند آنها به قصد و برای دست انداختن والدینشان رفتارهایی نامناسب انجام می دهند، متوجه انتظارات والدینشان می شوند اما به خاطر درون نا آرام و پر تلاطمشان نمی‌توانند آرام باشند و برای انجام خواسته ها و انتظارات والدینشان دقت کنند و به جزئیات توجه کنند. با کاربست صحیح راهبردهای ذیل می توانید به کنترل دلخواه خود در این باب دست یابید.

*محیط خانه را برای کودکتان آرام و بدون تنش کنید. اکثر کودکان در پاسخ به حالات اضطرابی و هیجانی موجود در خانه چنین رفتارهایی  را مرتکب می شوند.

*برای کودک بیش فعال خود  برنامه ریزی کنید و زمان بندی خاصی را برای انجام هر کاری در نظر بگیرید و در این چارچوب رفتاری و زمانی کوچکترین قصور و کوتاهی فرزندتان را نپذیرید. مثلا، اگر قرار است در روز تنها یک ساعت بازی رایانه ای داشته باشد به او یادآوری کنید که فقط 5 دقیقه تا پایان زمان مشخص شده وقت دارد و پس از اتمام آن زمان، دیگر اجازه بازی نخواهد داشت. بدین طریق به مرور زمان شما خواهید توانست به او یاد دهید و او را عادت دهید که چگونه بتواند خود را با شرایط زمانی موجود سازگار کند و از اتلاف وقت و کمبود وقت و ناراحتی متعاقب آن جلوگیری نماید.

نکته: در ابتدای اجرای این برنامه، برای وارد نشدن فشار و استرس به کودک، فرصتهای زمانی لازم  برای انجام کارها را خیلی محدود نکنید که کودک نتواند از عهده انجام آنها بر نیاید. 

نکته: به کودک خود تفهیم کنید، او خود مسئول انجام وسازماندهی کارهای شخصی و وظایف محوله است و انتظار کمک و یاری از سوی شما را نداشته باشد. حتی زمانی که در تنگنای زمانی نیز قرار می گیرید، فراتر از آن محدوده زمانی مقرر شده، به کودک وقت ندهید و به عهد خود وفادار بمانید تا او را عادت دهید که بایستی خود بتواند از عهده سر و سامان بخشیدن به کارهایش بر آئید و برای انجام کارها به شما متکی نباشد و روی کمک شما حسابی باز نکند.

مقایسه رفتار درست و غلط را به خود کودک واگذار کنید و در صورت عدم توانایی او در این مقایسه، وارد عمل شوید و در این مهم او را یاری دهید

*رعایت و پیروی از قوانین را به او گوشزد کنید و به او یادآور شوید اطاعت از آن قوانین لازم و ضروری است. برخی از والدین نا آگاه، به اشتباه فهرستی از نبایدهای رفتاری را در اختیار کودک قرار می دهند و هرگز نتیجه دلخواه را نیز کسب نمی کنند، لذا برای موفقیت در انجام این طرح بهتر است به تدریج آن هم با کارهای کوچک و آسان شروع کنید و تدریجا به جزئیات رفتاری بپردازید.

نکته: در صورت پیروی از قوانین، کودک را تشویق کنید و به طور غیر مستقیم قانون دیگری را وارد چرخه  رفتاری کنید. اما در صورت نافرمانی، او را تنبیه یا سرزنش نکنید بلکه با او قرار دیگری بگذارید ویا از یک قرارداد نشانه ای استفاده کنید. مثلا به او بگویید اگر در مهمانی شلوغ کنی من سرفه خواهم کرد تا تو متوجه اشتباهت شوی و رفتارت را اصلاح کنی.

نکته: نکات منفی و اشتباهات او را مرتب یادآور نشوید، ذکر رفتارهای مثبت و درست بیشترین تاثیر درمانی را دارد. برخی از والدین بی درنگ و پیوسته حتی کوچکترین اشتباهات کودک را تذکر می دهند و در مقابل رفتارهای مثبت و صحیح او را نادیده گرفته و تحسین نمی کنند. بهتر است رفتارهای پسندیده او تشویق کنید و در آن زمان رفتارهای مثبت دیگر متناسب با آن رفتار را به طور غیر مستقیم  به او یادآوری کنید.

نکته:

مقایسه رفتار درست و غلط را به خود کودک واگذار کنید و در صورت عدم توانایی او در این مقایسه، وارد عمل شوید و در این مهم او را یاری دهید.

*به او مسئولیت دهید ودر حد توانش از او انتظار داشته باشید. در صورت محول کردن وظیفه ای به کودک بهتر است او را برای اتمام آن کار تشویق کنید و با لحنی دوستانه و با احترام از او بخواهید کارش را به پایان برساند و آن را نیمه کاره نگذاشته و به کار دیگری نپردازد.

*برخی از والدین در برابر رفتار چنین کودکانی ساده اندیشند و به طرز ناموجهی برخورد می کنند و حربه مقابله خود را انتقاد،سرزنش،غرزدن،یادآوری رفتارهای اشتباه  کودک و در بسیاری از موارد تنبیه بدنی قرار می دهند. به جای این روش تربیتی نادرست، توصیه می شود  رفتارهای مثبت او را مورد توجه قرار دهید، بسیار او را در آغوش گرفته و نوازش کنید و رفتارهای صحیح او را تشویق کرده و مورد توجه قرار دهید. از آنجایی که این کودکان بسیار نیازمند توجه والدین و اطرافیان هستند و غالبا نیز از این ستایش محروم هستند، توجه ومورد اهمیت قرار گرفتن توسط اطرافیان علی الخصوص والدین و دیگر اعضای خانواده می تواند کلید رهگشا و انگیزه ای برای پیشرفت و بهبود او باشد.

*تغذیه کودک را تا حد امکان کنترل کنید و کمتر اجازه دهید از تنقلاتی چون شکلات، چیپس، پفک، ... و حتی غذاهای آماده و فست فود، ... تا حد امکان کمتراستفاده نمایند. مادران بهتر است در این زمینه خلاقیت نشان داده و مطابق میل و دلخواه کودک و با تزئینات کودکانه غذاهایی سالم و مغذی تهیه کنند. 

رختخواب خیس کودکم

--------------------------------------------------------------------------------

«بی‌ اختیاری‌ ادرار» به‌ دفع‌مكرر ادرار در لباس‌ یا رختخواب‌ گفته‌می‌شــود كه‌ معمولا به‌ صــورت ‌«شب‌ ادراری‌» است ‌، یعنی‌ كودك ‌در روز دفع‌ ادرار را كنترل‌ می‌كند امادر شب‌ و هنگام‌ خواب‌ قادر به‌ این‌كنترل‌ نخواهد بود. البته‌ سنی‌ كه‌ شب‌ادراری‌ به‌ عنوان‌ یك‌ پدیده‌ غیرطبیعی‌تلقی‌ می‌شود به‌ چندین‌ عامل‌ بستگی‌دارد كه‌ عبارتند از: سنی‌ كه‌ كودك‌كنترل‌ ادرار را فراگرفته‌ است‌. جنسیت‌وی ‌، الگو و دفعات‌ بی‌ اختیاری‌ وانتظار والدین‌ از كودك‌.

--------------------------------------------------------------------------------

عدم کنترل ادرار یک علامت روان تنی شایع است که هم به تنهایی و هم همراه با سایر اختلالات کودکان و نوجوانان تظاهر می‌یابد و زمانی این اختلال مطرح می‌باشد که کودکی که حداقل سن او 5 سال می‌باشد، هنوز کنترل ادرار خود را به طور کامل بدست نیاورده است و در رختخواب یا لباس خودش ادرار می‌کند که این عدم کنترل ممکن است فقط در شب (تنوع شبانه)، فقط در روز (نوع روزانه) یا در هر دو زمان (نوع مختلط) باشد، ممکن است این رفتار کودک عمدی یا غیرعمد باشد.

از بین این کودکان کسانی هستند که در مرحله‌ای از سن خود حداقل به مدت 6 ماه تا یکسال کنترل ادرار خود را بدست آورده‌اند و پس از آن مجدد دچار مشکل شده‌اند (نوع ثانویه) ولی کودکانی نیز هستند که هیچگاه کنترل ادرار خود را بدست نیاورده‌اند که این نوع شب ادراری اولیه می‌نامیم و شایع‌تر از نوع ثانویه می‌باشد.

شیوع این بیماری در پسران 15-6 درصد و در دختران 12-3 درصد می‌باشد. با افزایش سن شویع آن کاهش می‌یابد و در سن 14 سالگی شیوع آن بین 5 % - 5 / 1 % می‌باشد. شب ادراری در پسران شیوع بیشتری نسبت به دختران دارد. در بزرگسالان شیوع شب ادراری به یک درصد (1% ) می‌رسد. درصد بالایی از کودکانی که مبتلا به شب ادراری هستند در بستگان درجه یک خود افرادی را دارند که مبتلا به شب ادراری بوده‌اند و همچنین چنانچه یکی از والدین تارخچه مثبت شب ادراری داشته باشند، احتمال ابتلاء فرزند آنها بیشتر از جمعیت عادی است و چنانچه هر دو والد سابقه مثبت داشته باشند احتمال ابتلاء کودک واضحا افزایش می‌یابد و این مسئله بعد ژنتیک را در این بیماری پررنگتر می‌کند.

کودکان در چه سنی باید کنترل ادرار را به دست بیاورند ؟

توانایی کنترل ادرار و مدفوع نیزجزء رشد حرکتی - روانی کودک محسوب می شود. معمولاً کودکان در حدود 15ماهگی می توانند نیاز به اجابت مزاج خود را بگویند. درحدود 20ماهگی، طی روز، ادرار خود را کنترل می کنند و در 36ماهگی نیز مهارت کنترل شبانه ادرار را کسب می کنند.

اما در صورتی که فرزند شما نسبت به حدود سنی ذکر شده تأخیر نشان می دهد، نباید او را مورد سرزنش قرار داده یا حتی به تنبیه متوسل شوید. زیرا تنها خواست و اراده کودک نیست که او را قادر به کنترل ادرار و یا مدفوع می کند، بلکه فاکتورهای پیچیده دیگری نظیر عوامل ارثی، محیطی که کودک در آن زندگی می کند، وضعیت سلامت عمومی و سیر رشد او در این امر مؤثر می باشند.

بررسی نوار مغزی علیرغم انجام زیاد آن در کودکان مبتلا به شب ادراری فقط در صورتی توصیه می‌شود که در شرح حال و معاینه و تاریخچه کودک یافته‌ای به نفع صرع پیدا شود

در پیش گرفتن رفتاری محبت آمیز به همراه درک کودک، می تواند در به دست آوردن مهارت کافی جهت کنترل مثانه به او کمک نمایدو بالعکس، رفتار خشونت آمیز به همراه سرزنش و تحقیر، نه تنها مؤثر نیست، بلکه از نظر روانی تأثیری منفی داشته و نوعی احساس طرد شدگی را در کودک بر می انگیزد. علاوه بر این، طفل به هنگام رفع حاجت دچار اضطراب و تشویش شده و نوعی احساس نارضایتی می کند. در حالی که به این نیاز طبیعی بایستی با عکس العملی طبیعی پاسخ داده شود.

اما اگر کودک حتی پس از چهار سالگی شب ادراری دارد، بایستی دلیل آن مورد بررسی قرار گیرد.

علت این بیماری چیست؟

حقیقتا نمی‌توان علت واحدی را برای این اختلال مطرح کرد. در نوع اولیه ممکن است تاخیر تکاملی و رشدی مطرح باشد و بعد ژنتیک نیز به عنوان عامل قوی دیگر در نظر گرفته شود. نوع ثانویه که معمولا در سن 7-5 سالگی شروع می‌شود می‌تواند تظاهری از وجود استرس کودک باشد مانند: تولد نوازد جدید، مهاجرت و نقل مکان، دعواهای خانوادگی، اختلاف، جدایی و طلاق والدین، تعویض مدرسه و روود به مدرسه جدید…

مواردی از همراهی شب ادراری با سایر اختلالات روانپزشکی مانند: تاخیر تکاملی، اختلال بیش فعالی – کم توجهی و اختلالات رفتاری دیده می‌شود. در مورد بیماری‌های جسمی مانند دیابت، کم کاری تیروئید و علل ساختمانی و نقایض آناتومیک از کودکان مبتلا، این مشکلات را داشته باشند در نتیجه بررسی آنها به طور معمول پیشنهاد نمی‌شود و بررسی‌های پرهزینه، تهاجمی و دردناک بستگی به نتیجه معاینه فیزیکی، شرح حال اخذ شده از بیمار و یافته‌های بالینی دارد ولی بهتر است عفونت ادراری بخصوص در دختران مبتلا مورد بررسی قرار گیرد. بررسی نوار مغزی علیرغم انجام زیاد آن در کودکان مبتلا به شب ادراری فقط در صورتی توصیه می‌شود که در شرح حال و معاینه و تاریخچه کودک یافته‌ای به نفع صرع پیدا شود.

گاه دیده می‌شود که شب ادراری متعاقب مصرف برخی از داروهای روانپزشکی رخ می‌دهد در نتیجه بهتر است در این مورد نیز دقت نماییم. کودکانی نیز هستند که بنا به بعضی دلایل روانشناختی، آب و مایعات زیادی مصرف می‌کنند که متعاقب آن دچار شب ادراری می‌شوند.

درمان‌ شب ادراری :

بعضی عوامل از جمله كمبود هورمون آنتی‌دیورتیك یا كاهش ظرفیت مثانه ، عفونت‌های ادراری ، عوامل روانی و استرس‌ها می‌توانند موجب شب ادراری كودكان شوند.

برای اصلاح این مشكل، قبل از هرگونه دارودرمانی، باید اقدام به رفتاردرمانی كرد و این امر مستلزم همكاری والدین و كودك، هر دو است.

اقدامات لازم كه باید توسط والدین صورت بگیرد چنین است:

1 ـ كودك را متوجه كنید كه پس از شام مصرف مایعات را به حداقل برساند تا ادرار كمتری تولید شود.

2 ـ قبل از رفتن به رختخواب حتما كودك را به دستشویی برده تا مثانه را كاملا تخلیه كند.

3 ـ تشك او را با رویه ضد آب پوشانده و در اتاق از بوگیرها یا خوشبوكننده‌های هوا استفاده كنید تا اگر شب ادراری اتفاق افتاد باعث آزار بیشتر كودكتان نشود.

4 ـ چند ساعت پس از آن كه كودك خوابید، حتما او را بیدار كرده تا به دستشویی رود.

5‌ ـ كودك را در صورت شب ادراری توبیخ نكنید.

آموزش‌های لازم برای كودك مبتلا به شب ادراری چنین است:

الف ـ باید به كودك آموزش داد تا به میزان دریافت مایعاتش در شب توجه كند و به هنگام تخلیه ادرار، مثانه را كاملا خالی كند.

ب ـ در طول روز مثانه را منقبض كند تا بتواند زمان بیشتری ادرار خود را نگه دارد.

پس از اقدامات فوق در صورت عدم موفقیت برای كنترل شب ادراری می‌توان درمان دارویی را زیر نظر متخصص شروع كرد، اما باید توجه داشت كه آموزش مهارت كنترل ادرار از درمان دارویی مهم‌تر است، زیرا معمولا با قطع دارو شب ادراری مجددا عود می‌كند.

دسمو پرسین دارویی است كه تولید ادرار را كم می‌كند و می‌تواند در 50 درصد موارد كمك‌كننده باشد.

شب ادراری به طور کلی یک بیماری خوش خیم و خود به خود  محدود شونده است. بهبودی بخصوص در سن 7-5 سالگی و پس از 12 سالگی رخ می‌دهد. در صورتی که درمانی انجام نشود میزان بهبودی 20-10 درصد در سال می‌باشد

ایمی پرامین داروی دیگری است كه می‌تواند در 40 درصد موارد كمك‌كننده باشد، اما چون دارویی است كه فاصله دوز سمی با دوز درمانی‌اش بسیار كم است، حتما باید تحت نظر پزشك مصرف شود.

اكسی بوتینین دارویی است كه برای كودكان با مثانه بیش‌فعال به كار می‌رود. كودك با مثانه بیش‌فعال كودكی است كه بیش از یك بار در شب جای خود را خیس می‌كند و حتی اگر در روز هم بخوابد، ممكن است جای خود را خیس كند. اكسی بوتینین معمولا به تنهایی موثر نیست و همراه دسمو پرسین به كار می‌رود.

درباره شب ادراری ثانویه حتما باید علت اصلی درمان شود، مانند درمان عفونت ادرار، رفع سندرم‌های اتو ایمون و بیماری‌های آلـــرژیك، درمان بیــــمــاری‌های متـــابولیك مثل دیابت، و...

از خــــــوردن نوشابه‌های دارای كافئین هم جدا خودداری شود.

شب ادراری به طور کلی یک بیماری خوش خیم و خود به خود  محدود شونده است. بهبودی بخصوص در سن 7-5 سالگی و پس از 12 سالگی رخ می‌دهد. در صورتی که درمانی انجام نشود میزان بهبودی 20-10 درصد در سال می‌باشد.

میخوام با تو حرف بزنم اما ...

--------------------------------------------------------------------------------

در این دوره از زمان کسی نمی تواند اهمیت زبان را ناچیز بشمارد. درحقیقت ما از طریق رادیو، تلویزیون، بلندگوهای اماکن عمومی، و غیره با گفتار احاطه شده ایم. گفتار در همه جا مورد استفاده است.بنابر این جای تعجب نیست که والدین این همه بر وضعیت گفتار کودکانشان تاکید دارند و به همین دلیل است که کوچکترین تاخیری در گفتار موجب نگرانی شدید والدین می شود.

--------------------------------------------------------------------------------

پس کودکانی که مشکل گفتاری دارند احتیاج به کمکهای اضافه تر و سریعتری دارند.

همه ی بچه ها بالاخره یک زمانی باید صحبت کردن را بیاموزند و بهترین موقع زمانی است که طفل هنوز روی زانوهای مادرش می نشیند. مادر اولین معلم کودک است. براستی که مادران شایسته ترین افراد برای آموزش گفتار به فرزندانشان هستند، با اینحال آموزش سخن گفتن به کودکانی که تاخیر یا مشکل گفتاری دارند کار ساده ای نیست. برای کمک به آنها پدر و مادر باید بدانند که یادگیری زبان مستلزم چه چیزهایی است و اینکه زبان چیزی بیشتر از توانایی صحبت کردن است.

1. کودکان می توانند از زبان جهت بیان احساسات و دردهایشان استفاده کنند. زمانیکه بتوان اینها را با دیگری در میان گذاشت، از ناراحتی و عجز بیشتر جلوگیری می شود.

2. وقتی کودک شروع به صحبت کردن بصورت جمله نمود، یادگیری زبان متوقف نمی شود . هر عمل جدیدی که کودک می آموزد یک سری کلمات جدید به آموخته های قبلی او اضافه می شود. زبان در تمام یادگیریهای دیگر کودک دخالت می کند . همانطوریکه کودک نمی تواند قبل از خزیدن و راه رفتن بدود، در مورد گفتار هم او نمی تواند بدون کسب مهارتهای مقدماتی حرف زدن را بیاموزد.

ناروانی طبیعی چیست و چگونه با كودك ناروان رفتار كنیم؟ 

ناروانی طبیعی گفتار معمولا در سنین 5-2 سالگی در كودكان دیده می شود. معمولا80% کودکانی که دچار ناروانی طبیعی هستند بهبودی خود به خودی پیدا می کنند و بقیه دچار لکنت می شوند بنابراین بهتر است برای اینکه بهبودی به 100% برسد برنامه مشاوره و درمان را توسط گفتار درمان برای کودکان نلروان طبیعی اجرا کنیم .

تفاوت ناروانی طبیعی با لکنت

1- تکرار های فردی لکنتی نا منظم است ولی در فرد ناروان دارای نظم خاصی است .

2- مدت زمان سرعت تکرار در فرد لکنتی سریع تر از حد معمول است ولی در ناروان طبیعی با بقیه گفتارش تفاوتی ندارد.

3- در زمان تکرار در فرد لکنتی تنش و انقباض عضلانی وجود دارد ولی در فرد ناروان وجود ندارد.

4- فرق لکنتی به درجاتی مشکل خود را می شناسد و از آن آگاهی دارد ولی فرد ناروان طبیعی از مشکل خود آگاهی ندارد.

5- در لکنت دوره های بهبودی خودبخودی و نوسان دیده نمی شود ولی در ناروانی طبیعی این موارد دیده می شود .

با اضطراب و نگرانی به کودک نگاه نکنید از اینکه نحوه صحبت کردن کودک به دلخواه شما نیست متاسف نباشید پس وقتی کودکتان سعی می کنند به طریقی بدون گیرهای عادی صحبت کند و موفق نمی شود حسرت نخورید

 و او را سرزنش نکنید.

مشاوره

1- از کلمه لکنت یا هر کلمه دیگری برای توضیح نحوه گفتار کودک نباید استفاده کنند چون اگر کودک این مسئله را بفهمد متوجه می شود که خوب نیست این طور صحبت کند .

2- به کودک نگوئید یواش ، توقف کن ، قبل حرف زدن فکر کن ، چیزی نگویید که کودک متوجه شود در گفتار او مشکلی وجود دارد .

3- با اضطراب و نگرانی به کودک نگاه نکنید از اینکه نحوه صحبت کردن کودک به دلخواه شما نیست متاسف نباشید پس وقتی کودکتان سعی می کنند به طریقی بدون گیرهای عادی صحبت کند و موفق نمی شود حسرت نخورید و او را سرزنش نکنید.

4- از موقعیت هایی که موجب گیر و ناروانی او می شود یادداشتی تهیه کنید و از مجبور کردن کودک به صحبت در آن موقعیت نامطلوب خوداری کنید .

5- وقتی کودک می خواهد صحبت کند شهامت او را از بین نبرید .

6- بدون وارد آوردن فشار به اعضای خانواده در خانه محیطی آرام فراهم آورید در مواقع هیجان آور و خشمگین کننده سعی کنید که کودک را مجبور به صحبت نکنید و یا با دادن الگوی صحیح در گفتار خود او را راهنمایی کنید .

7- با توجه و شکیبایی کامل به کودک گویش کنید هنگامی که وی صحبت می کند نشان دهید که توجه و علاقه شما متوجه موضوع صحبت است نه اینکه او چگونه صحبت می کند.

8- با کودک به طور ملایم و بدون شتاب صحبت کنید با مکث هایی بجا و نفس گیرهایی مناسب البته نه آنقدر آرام که مثل این باشد که صدای خود را می کشید یا وزن و آهنگ گفتارتان را از دست بدهید گاهی نیز عمدا در کلامتان تکرار داشته باشید تا کودک فکر کند بزرگتر ها نیز در گفتارشان گاهی گیر و تکرار دارند .

9- کودک را در بهترین شرایط بدنی نگاه دارید بیماری به احتمال زیاد موجب افزایش تکرار و گیر کودک خواهد شد .

10- بچه ها گاهی فقط می خواهند با بزرگتر ها صحبت کرده و ارتباط برقرار کنند ( مثل همه ما ) پس بدون توجه و فکر قبلی شروع به صحبت می نمایند....

پس اگر نتوانستند صحبت کنند:

الف ) می توان با سوال ساده به فکر او جهت داد .

ب ) مدت زمانی به او فرصت بدهید اگر نتوانست در کمال خونسردی و به آرامی کلمه مورد نظر را به او یاد آوری کنید .

ج) کلمه را ظاهرا به گونه ای اتفاقی به او یاد آوری کنید با عجله داخل حرفش نپرید . منظور او را به هیچ وجه تکمیل نکنید و به کودک به اندازه کافی فرصت بدهید .

11- با کودک به صورت حقیرانه صحبت نکنید .

12- برایش داستان های کوتاه و سرگرم کننده تعریف کنید .هم بازی کنید هم برایش کتاب بخوانید .

13 – اگر در مورد نحوه ی صحبت کردنش و اینکه درست حرف می زند یا نه سوال پرسید به او اطمینان بدهید که درست حرف می زند و اشکالی ندارد.

14 – پس از اینکه کودک حرفش را زد با آرامش و بدون عجله با به کار بردن تعدادی از همان لغات خودش به او پاسخ دهید مثال : کودک : من آن خرگوش را دید دید دیدم. شما : آها ، بله تو خرگوش را دیدی او زبل و با نمک است.

15- حداقل روزی 5 دقیقه را به صحبت آرام با کودک خود اختصاص دهید.

16- اگر شما مشغول کاری هستید که احتیاج به تمرکز دارید و در همین زمان کودک شروع به صحبت می کند ، برای او توضیح دهید که اکنون نمی توانید چشم از کار خود بر دارید ولی به وی گوش می دهید.

17 – اگر خستگی در گفتار کودک اثر دارد ترتیبی دهید تا او به اندازه کافی استراحت کند.

18 – اگر می بینید کاهش سرعت در امور خانواده به کودک شما کمک می کند پس واجب است شیوه و روش خود را آرام تر کنید .

19 – توجه و اختصاص دادن زمان کافی برای شنیدن حرفهایش احتمالا سبب می شود احساس بهتری درباره گفتار خود داشته باشد و حس کند برای والدین با ارزش و مهم است .

20 - سطح هیجان بالا ، از هر منبعی که باشد ، میزان ناروانی را افزایش می دهد .

21 – اگردر صورت مشاجره بین پدر و مادر،لكنت كودك تشدید می شود ،از این مساله پیشگیری كنید.

22- نباید به کسی اجازه دهید ناروانی کودک را تقلید کند .باید به افراد بگویید که وقتی ادای ناروانی او را در می آورند صحبت کردن برایش مشکل تر می شود .

با توجه و شکیبایی کامل به کودک گویش کنید هنگامی که وی صحبت می کند نشان دهید که توجه و علاقه شما متوجه موضوع صحبت است نه اینکه او چگونه صحبت می کند

23- سعی شود در منزل نوبت رعایت شود . همچنین کودکی که ناروانی دارد باید نوبت را رعایت کند.

24- می توان زمانی که احساس می شود کودک در گفتارش دچار گیر شده حواس او را از گفته اش پرت کرد.

25- والدین و خواهر و برادر فرد ناروان باید در گفتگوی خود جانب احتیاط را رعایت کند مثلا صحبت فرد ناروان را قطع نکنند و نوبت صحبت به او بدهند.

26 – سعی کنید اعتماد به نفس افراد ناروان را افزایش دهید با افزایش اعتماد به نفس ناروانی فرد کمتر می شود.

27- سعی کنید با این کودک خود مانند سایر فرزندان خود رفتار کنید

28 – هنگامی که فرد ناروان صحبت می کند نشان دهید که توجه و علاقه شما متوجه موضوع صحبت است نه اینکه او چگونه صحبت می کند.

این تشک همیشه خیس است..!

--------------------------------------------------------------------------------

اگر چه تمام پدرها و مادرها با آموزش توالت رفتن فرزندان خود سرو کار پیدا می کنند ولی تحقیقات کمی وجود دارد که کدام روش از روش دیگر بهتر و مناسب تر بوده و تاثیر گذار تر خواهد بود. ظاهرا تشخیص زمان مناسب برای آموزش توالت رفتن و انتخاب روش آموزش توالت رفتن به کودکان، بیشتر به نگرشهای فرهنگی و اجتماعی مردم بستگی دارد. ولی به طور کلی به نظر می رسد که 18 ماهگی الی 24 ماهگی بهترین سن برای آموزش توالت رفتن به کودکان است.

--------------------------------------------------------------------------------

 مطالعات نشان می دهد که کودکان از 6ماهگی می توانند ادرار و مدفوع خود را خبر دهند و آن را برای مدت کوتاهی کنترل کنند ولی این ، توالت رفتن ارادی و مستقل به شمار نمی رود. از طرف دیگر ما می دانیم که اگر آموزش توالت رفتن بعد از 26 ماهگی شروع شود دو برابر سریع تر از وقتی که قبل از 2سالگی شروع می شود نتیجه می دهد.

فاکس و آزرین این ملاکها را برای آموزش توالت رفتن بر می شمارند:

1- کنترل مثانه(کودک بتواند مثانه اش را کنترل کند و و آن را ر زمان و مکان مناسب تخلیه کند و تا چند ساعت خودرا خیس نکند).

2- آمادگی جسمی(کودک بتواند به راحتی اشیا را بلند کرده و و بدون کمک راه برود)

3- آمادگی تعلیمی(کودک بتواند دستورات یک یا دو مرحله ای را بفهمد و اجرا کند.

کودکان از 6ماهگی می توانند ادرار و مدفوع خود را خبر دهند و آن را برای مدت کوتاهی کنترل کنند ولی این ، توالت رفتن ارادی و مستقل به شمار نمی رود

اما در هر حال با در نظر گرفتن همه این موارد و دستور العمل ها، مشاهده می شود که برخی از کودکان گاه دچار شب ادراری شده و موجبات ناراحتی و احساس گناه خود و عصبانیت والدین را ایجاد می کنند. منظور ما از این عدم کنترل ادرار ، مشکلی است که علت فیزیولوژیکی نداشته و بیشتر تحت تاثیر عوامل روانی و یا حتی ویژگی های رشدی و رسشی وی ایجاد می گردد. لذا در ادامه توصیه هایی برای کنترل هر چه بیشتر ادرار در کودکان به والدین عزیز ارایه می گردد:

 توجه داشته باشید که این مساله یک عیب و یا نشانه ای از تنبلی یا مشکلات رفتاری به شمار نمی رود. لذا از کودکتان حمایت کنید و به او بگویید این اتفاق همیشگی نیست و اتفاقی است که افتاده. ضمنا برای توضیح این مساله و برای جلوگیری از شرمساری فرزندتان به او بگویید که او در این مشکل تنها نبوده و بچه های دیگر هم با چنین مشکلاتی مواجه می شوند.

برای جلوگیری از شب ادراری شاید لازم باشد که:

1- خوراکی های آبکی و یا نوشیدنی ها را در زمان نزدیک خواب محدود کنید.

2- حتما قبل از به رختخواب رفتن او را به دستشویی بفرستید.

3- دستشویی مخصوص کودک را در مکانی نزدیک به جایی که فرزندتان می خوابد قرار دهید.

4- حتی اگر لازم دیدید در نیمه های شب او را بیدار کرده و به توالت بفرستید.

* هرگز فرزندتان را به خاطر این مساله اذیت نکرده و اجازه تمسخر و دست انداختن را به خواهر و یا برادر وی ندهید.

*شرایطی  را ایجاد کنید که تمیز کردن رختخواب کودکتان تسهیل شود. برای مثال همیشه ملحفه آماده و تمیز داشته باشید و همچنین لایه زیرین تشک فرزندتان را با مشمع بپوشانید تا تمیز سازی آن آسان شود.

*وقتی فرزندتان شبی بدون مشکل را گذراند به او پاداش دهید. پاداش، کلید راه اندازی رفتارهای مثبت است.

* وقتی با کودکی مواجه هستید که دچار شب ادراری است، شما باید این مساله را درک کنید که گاهی وقتها فرزندتان توانایی کنترل ادرارش را ندارد. والدین غالبا توقع دارند که فرزندشان از 5/2 سالگی به بعد دیگر مشکل شب ادراری نداشته و به طور کامل بتواند ادرارش را کنترل کند در حالیکه این توقع زیادی است و پزشکان معتقدند که تازه بعد از 5-6 سالگی است که می توان چنین توقعی را به طور کامل داشت. (در حقیقت والدین خیلی زود نگران این مساله می شوند) لذا صبوری اولین گام مهم به شمار می رود. این خیلی مهم است که والدین فرزندشان را با کودکان دیگر مقایسه نکنند زیرا هر کودکی شرایط رشدی خاص خود را دارد و در این زمینه منحصر به فرد است.

* در این زمینه با یک روان پزشک کودک صحبت کنید . این اقدام می تواند نگرانی های شما را تا حد زیادی کاهش دهد.

والدین غالبا توقع دارند که فرزندشان از 5/2 سالگی به بعد دیگر مشکل شب ادراری نداشته باشد در حالیکه تازه بعد از 5-6 سالگی است که می توان چنین توقعی را به طور کامل داشت.

هرگز فرزندتان را به خاطر این مساله اذیت نکرده و اجازه تمسخر و دست انداختن را به خواهر و یا برادر وی ندهید. در حضور وی با دیگران در مورد این مشکل کودکتان صحبت نکنید. این اقدامات کمک می کند که او سریعتر و راحت تر بر ادرار خود کنترل یابد

* از بکار بردن روشهای درمانی که مختص افرادی است که هیچ کنترلی بر فرآیند درمان خود ندارد، خودداری کنید. زیرا شب ادراری به طور کلی مشکلی نیست که بچه ها در هر سنی به انها مبتلا شوند بلکه مشکلی است که با بکار بردن روشهای درمانی موثر قابل درمان است. اکثر روانپزشکان کودک معتقدند که شب ادراری یک تاخیر، در فرآیند رشد کودکان است و برنامه های تقویت منفی عمدتا آسیب زا بوده و بیشتر باعث وارد شدن صدمه به عزت نفس کودکان می گردد.

*تشک زنگ دار از شیوه های درمانی موثر در درمان شب ادراری است که نرخ موفقیت بالایی داشته و بسیار موثر بوده است. اما توجه داشته باشید که در بیشتر موارد ممکن است تاثیر این روش درمانی هفته ها یا ماهها طول بکشد تا تاثیر بگذارد و به همین دلیل جز روش های درمانی فوری به شمار نمی رود.

* در برخی از موارد پزشکان استفاده از هورمونهای ضدادراری را تجویز می کنند. هر چند این روش تنها یک جایگزین هورمونی است و ممکن است وقتی این درمان متوقف شود ، این روش نیز تاثیر خود را از دست بدهد.

خب! باید این واقعیت را پذیرفت که پدر و مادر شدن و سر و کله زدن با یک بچه می‌تواند بسیار جالب توجه باشد. وقتی که هنوز بچه‌ای ندارید تصور بچه داشتن و مشغول شدن با فرزند بسیار لذت‌بخش است اما همه این موضوع فقط یک تصور شیرین است که می‌تواند با واقعیت فاصله زیادی داشته باشد. با این حال باید گاهی واقع‌بین بود و از عالم رویا بیرون آمد و البته با واقعیت رودررو شد، چون قرار است یک آدم جدید به زندگی‌تان وارد شود.
تصورش را بکنید! یک آدم جدید که اتفاقا فرزند شماست و این یعنی تقسیم وقت و انرژی‌تان با او. حالا دوباره فکر کنید، چون واقعیت کم کم در حال رو شدن است. ماجرا حالا تغییر می‌کند چون پدر و مادر‌ها همیشه هم وقت به اندازه کافی ندارند. توان این را ندارند که همواره یک حمایت کننده روحی قدرتمند باشند. گاهی آنقدر خسته‌اند که نمی‌توانند پا به پای فرزندشان بدوند و بازی کنند و البته از همه مهم‌تر همیشه هم حوصله ندارند که برای تربیت و آموزش او همه انرژی خود را خرج کنند. حوصله ندارند اما در واقع چاره‌ای هم ندارند.

چه کنیم؟ اگر شما هم جزو‌‌ همان دسته همسرانی هستید که به تازگی تصمیم گرفته‌اید بچه‌دار شوید، بهتر است مقابل هم بنشینید و صادقانه با یکدیگر گفت‌وگو کنید. برای اینکه به یک جمع‌بندی نهایی برسید لازم است از یکدیگر سوال کنید و البته به این سوالات صادقانه جواب بدهید. روان‌شناسان سوالات کلیدی و مشخصی را برای این موضوع در نظر گرفته‌اند که زن و شوهر باید از یکدیگر بپرسند. بهتر است سوالات را این‌طور آغاز کنید:
«چه چیزی از بچه‌دار شدن برای خودت می‌خواهی؟» این اولین سوالی است که همسران باید از یکدیگر بپرسند. جواب‌هایی که پیش روی هرکدام قرار می‌گیرد بنا به این‌که نظر‌ها مشابه باشد و جواب‌ها تا چه حد دیگری را قانع کند می‌تواند راه را برای بچه‌دار شدن یا به تعویق افتادن این تصمیم مشخص کند. بقیه سوالات لیست‌وار ذکر می‌شود.
«آیا اصلا با بچه‌ها وقت گذرانده‌ای؟ یا اینکه دوست داری با بچه‌ها وقتت را سپری کنی؟ و آیا از این کار لذت می‌بری؟»
«از چه چیز بچه بودن لذت می‌بری و کدام قسمت آن را دوست نداری؟»
«از کدام بخش پدر و مادر بودن لذت می‌بری؟ آیا پدر یا مادر بودن برایت یک امر مقدس است؟ کدام قسمت پدر بودن یا مادر بودن برایت سخت است؟»
«فکر می‌کنی چطور پدر یا مادری می‌توانی باشی؟»
«از جواب دادن به این سوالات و صحبت کردن درباره بچه‌ها چه احساسی داری؟ احساس خوب یا بد؟ ترس یا نگرانی؟»
نتیجه: وقتی این سوالات را از یکدیگر بپرسید متوجه می‌شوید تا چه اندازه برای بچه‌دار شدن آمادگی دارید. آیا می‌توانید وظایفی را که احساس می‌کنید دیگری از عهده‌اش برنمی‌آید گردن بگیرید؟ آیا درباره پدر و مادر بودن اشتراک نظر‌های‌تان بیشتر از اختلاف نظر است؟ آیا هر دو می‌ترسید یا هر دو آماده هستید؟ جمع‌بندی نهایی شما برایتان روشن می‌کند که آیا به طور کلی آماده پدر بودن یا مادر بودن هستید؟

باید پول خرج کنید! قرار است با اعداد و ارقام جدیدی سر و کار پیدا کنید. همه چیز را دو برابر کنید. یعنی هر عددی را که تا امروز خرج می‌کرده‌اید ضربدر دو کنید. بعد دخل و خرج‌تان را کنار هم بگذارید و ببینید آیا همچنان با هم هم‌خوانی دارد یا نه. اگر داشت که یعنی از نظر مالی مشکلی برای بچه‌دار شدن ندارید اما اگر غیر از این است بهتر است به راهکارهایی فکر کنید که بتواند دخل و خرجتان را متعادل کند، شاید مجبور باشید برای تامین هزینه‌ها بیشتر کار کنید.

شاید خانه‌نشین شوید! اگر جزو آن دسته زوج‌هایی هستید که هر دو کار می‌کنید و زندگی‌تان را می‌چرخانید و البته در این صورت از عهده مخارج نوزادی که قرار است به این جمع اضافه شود، برمی‌آیید، بهتر است عجله نکنید چون ممکن است اوضاع عوض شود. مادرهای محترم شاغل شاید مجبور شوید به خاطر نگهداری از بچه شغل‌تان را ترک کنید. پس لطفا اگر بنا به حساب و کتاب است مخارج بچه را تنها با درآمد همسرتان محاسبه کنید! آیا اوضاع همچنان مناسب است یا دخل و خرج با هم نمی‌خواند؟ خودتان چه فکری می‌کنید؟ زندگی کردن با یک درآمد را تمرین کنید. آن هم در شرایطی که به مخارج‌تان اضافه شده است. به خودتان زمان بدهید!

به مخارج دانشگاه فکر کنید لطفا نگاه‌تان را از سطح به عمق بفرستید. قرار نیست فقط مخارج همین چند ماه آینده را در نظر بگیرید. این موجودی که می‌خواهید او را به این دنیا بیاورید تقریبا برای 20 سال آینده خرج سنگین جدیدی را روی دست‌تان می‌گذارد. پس از همین حالا و درست در شرایطی که مشغول محاسبه خرج پوشک و لباس و خورد و خوراک نوزادتان هستید به مخارج دانشگاه او هم فکر کنید. قرار نیست همین حالا این هزینه‌ها را کنار بگذارید اما بد نیست از همین حالا به فکر پس‌انداز برای او باشید. اصلا اشکالی ندارد در کنار مخارج ماهانه پوشک و دکتر و شیر و مانند این‌ها مبلغی هر چند ناچیز را هم برای تحصیل و آینده فرزندتان کنار بگذارید. به این ترتیب با فراغ بال بیشتری جلو می‌روید.

تقسیم وظایف آیا می‌دانید در دنیای مدرن امروز که هم زن و هم مرد شاغل هستند چه کسی باید وقتش را بین بچه و شغل تنظیم کند و هر دو را پیش ببرد؟ مسئله به همین سادگی است و به همین سادگی آن همه تصور شیرین برای شما تبدیل به بزرگ‌ترین چالش زندگی می‌شود. البته در ‌‌نهایت این خود شما هستید که باید برای ‌این مهم تصمیم بگیرید، اما این نکته را هم بدانید که تصمیم‌گیری درباره بچه‌دار شدن باید و باید یک تصمیم‌گیری دو نفره بین شما و همسرتان باشد و هرگز یک تصمیم یک نفره نمی‌تواند اوضاع را خوب پیش ببرد چون قرار است هر دو شما فرزندتان را بزرگ کنید، برایش وقت بگذارید، پول خرج کنید، انرژی‌تان را تخلیه کنید و در عین حال که عصبانی می‌شوید مهربان باشید، حمایت کنید اما لوس نکنید و خلاصه این‌که هزار و یک ماجرای دیگر.