آینده بیماریهای صعب‌العلاج با ژن درمانی/ ساخت سلولهای سرطانی!

محقق ایرانی دانشگاه هاروارد گفت: در آینده ای نه چندان دور با استفاده از سلول های بنیادی و نیز آگاهی از مکانیسم های سلولی و مولکولی عملکرد ژن ها می توان به درمان بیماریهای مختلف امیدوار بود.

به گزارش خبرنگار مهر، مهدی پیروز در سال ۱۳۶۱ در کرمانشاه به دنیا آمد. وی تحصیلات دوره کارشناسی خود را در سال ۱۳۸۳ و در رشته زیست سلولی مولکولی در دانشگاه تهران به پایان رساند. پیروز پس از اتمام تحصیلات کارشناسی ارشد خود در رشته زیست سلولی مولکولی دانشگاه شیراز برای ادامه تحصیل به آلمان رفت. در سال ۲۰۱۳ میلادی، پیروز توانست دکترای خود را در رشته زیست مولکولی از موسسه ماکس پلانک دانشگاه گوتینگن آلمان اخذ کند. سپس به مدت یک سال دوره ی پست دکترا را در آلمان گذراند و در ادامه از اوایل سال ۲۰۱۴ میلادی برای سپری کردن دوره دوم پست دکترای خود به دانشگاه هاروارد امریکا رفت.

مهدی پیروز در گفتگویی با خبرنگار مهر به تشریح آخرین فعالیت های محققان در رابطه با پیشرفت در علوم زیست سلولی مولکولی و همینطور نقش آن در پزشکی ترمیمی و نیز درمان بیماری های صعب العلاجی مانند سرطان پرداخت که در ادامه می آید.

*آقای پیروز فعالیت های شما بر زیست شناسی تکوینی و سلول های بنیادی متمرکز بوده، لطفا درباره پروژه ژن های غیر رمز کننده ای یا Nonocodingtranscripts که داشتید صحبت کنید؟

-پیروز: بله ، همانطور که اشاره کردین ، تحقیقات من در گذشته و در دوره دکترا عمدتا بر زیست شناسی تکوینی و زیست شناسی سلول های بنیادی متمرکز بوده است. اما در حال حاضر بیشتر تلاش کرده ام تا روی مکانیسم مولکولی بروز بیماری های مختلف از جمله بیماری های تکوینی و سرطان مطالعه کنم و تمرکزم روی ژن های غیر رمز کننده (noncoding transcripts) و مشخصا رده ی خاصی از آنها به نام (Long noncoding RNA) بوده است. این مولکول ها از ژن هایی به وجود می آیند که حاوی رمز برای تولید پروتئین ها نیستند اما در چند سال اخیر توجه بسیاری از دانشمندان را به خود جلب کرده اند. ژنوم موجودات زنده حاوی اطلاعات ژنتیکی برای حیات آنها هستند اما جالب است که بدانید تنها در حدود کمتر از ۵ درصد از ژنوم انسان حاوی اطلاعات ژنتیکی است که برای تولید پروتئین ها استفاده می شود در صورتی که از نقش ۹۵ درصد بقیه ژنوم اطلاعات کمی در دسترس است. تاکنون محققان عمدتا بر این باور بوده اند که این قسمت بزرگ ژنوم تنها نقش تنظیمی دارند یا حتی فاقد نقش هستند اما به کمک تکنیک های مولکولی و رمزگشایی جدید مشخص شده است که در واقع این توالی ها دارای نقش های عملکردی مهمی هستند. از جمله اینکه ۶۰ تا ۷۰ درصد این ژنوم با مولکول RNA رونویسی می شود که در سلول منجر به تولید پروتئین نمی شوند. حال پرسش اساسی این است که این مولکول ها چه نقشی در سلول دارند و حیات سلول یا موجود زنده در نبود آنها چه تغییری می کند؟ یا اینکه آیا اختلال آنها می تواند منجر به بروز بیماری های مختلف شود یا خیر؟ جالب تر آنکه این مولکول های noncoding RNA در مقایسه با پروتئین ها دارای پراکنش و تنوع بیشتری در بافت های مختلف بدن بوده که احتمالا نشانگر اهمیت آنها در تنظیم سرنوشت سلولی در بافت های مختلف است. در حقیقت تیم تحقیقاتی ما هم روی مطالعه ی مولکول های noncoding RNA و نقش آنها در زیست سلول های بنیادی، سلامت و بروز بیماری های مختلف متمرکز است.

*پروژه  noncoding RNA چه دستاوردی داشت؟

- تا سال های گذشته، اصلی در زیست شناسی مولکولی مورد پذیرش بود که بنا بر آن، اطلاعات ژنتیکی روی مولکولی به نام  DNA قرار گرفته و این اطلاعات ژنتیکی اصطلاحا رونویسی و روی مولکولی به نام  RNA ذخیره می شوند (آر ان ای ها به مولکول پیام رسان نیز شناخته می شوند و نقش واسطه ای دارد) تا اطلاعات ژنتیکی از روی  DNA تبدیل و ترجمه شود به مولکول هایی که آنها را به صورت کلی پروتئین ها نام گذاری می کنند. پروتئین ها به عنوان مولکول های کلیدی و کاربردی در سلول ها مطرح می شدند. بر این اساس  DNA وظیفه ذخیره اطلاعات را داشته،  RNA تنها اطلاعات را به پروتئین ها منتقل می کند و در مقایسه، پروتئین ها نقش های مختلف را در درون سلول بر عهده داشته و حیات سلول و ارگانیسم را کنترل می کردند.
اما مطالعات اخیر، حاکی از آن است که RNA ها نقش های متنوع تری از انتقال صرف اطلاعات بر عهده دارند. گروهی از مولکول های RNA با نام  noncoding نامگذاری می شوند که همانطور که از اسمشان نیز بر می آید ترجمه و رمز گذاری به پروتئین را انجام نمی دهند بلکه نقش های بسیار متنوع تری دارند. اولین گروه از noncoding RNA ها به عنوان microRNA ها یا RNA های کوچک شناسایی شده اند که عمدتا در تنظیم و خاموش کردن بیان دیگر ژن ها نقش دارند. در واقع، در بسیاری از موارد در نتیجه ی جهش مایکرو RNA ها، حیات سلول یا ارگانیسم مختل شده و انواع مشکلات ژنتیکی و ناهنجاری ها بروز می کنند. دسته ی دیگر از noncoding RNA ها به عنوان Long noncoding RNA ها یا RNA های noncoding بلند به تازگی شناسایی شده اند که در حال حاضر ما در حال مطالعه ی نقش و اهمیت این نوع RNA ها در سلولهای بنیادی و همینطور بیماری هایی نظیر سرطان هستیم.

*آقای دکتر، اساسا رشته زیست مولکولی چه نقشی در درمان بیماری های صعب العلاج دارد؟

-همیشه مطالعه ی نحوه ی بروز بیماری، اولین مرحله در درمان آن محسوب می شود. باید بررسی شود که بیماری به چه دلیلی بروز کرده یا چه مشکلی باعث بروز آن در ارگان های بدن شده، چه مشکلاتی در اثر ابتلا به این بیماری به وجود آمده و چراهای دیگر. عمده فعالیتهای محققان در سال های گذشته بر نقش ژن ها در حفظ سلامت و همینطور اختلالات آنها در هنگام بروز بیماری های مختلف بوده است. ما هم در همین راستا، نقش برخی ژن ها را در بروز بیماری هایی از جمله ناباروری و سرطان مورد مطالعه قرار دادیم تا به مکانیسم مولکولی ایجاد آنها پی ببریم.
اگر از یک سو موفق به یافتن مکانیسم مولکولی عملکرد ژن ها شده و از سوی دیگر مکانیسم بروز بیماری مرتبط نیز به درستی تشخیص داده شود، در آن صورت می توان به راهکارهای درمان بیماری دست پیدا کرد. در بسیاری از بیماری هایی که تاکنون تشخیص داده شده اند محققان بیشتر توانسته اند به توصیف لایه های سطحی بیماری بپردازند و در نتیجه، آگاهی و داده هایی که حاصل شده اند نیز سطحی هستند. نهایتا با وجود پیشرفت های شگرفی که در علم پزشکی مولکولی صورت گرفته هنوز برای بسیاری از بیماریها درمان موثری پیشنهاد نشده است. زیست شناسی مولکولی می تواند در کنار دیگر زمینه های تحقیقاتی از جمله سلول درمانی، نقشی اساسی در شناخت و همچنین درمان بیماری های صعب العلاج مانند سرطان، بیماری های متابولیکی مانند دیابت و چاقی، بیماری های سیستم عصبی همچون آلزایمز و پارکینسون و ... داشته باشد. همینطور تکنیک های مولکولی جدید این امکان را فراهم کرده اند که ژن های معیوب را به سرعت و دقت بالا با ژن های سالم جایگزین کرد و در فرآیند های اصلاح ژنتیکی (gene editing) بهره برد. پس از درک بهتر فرآیندهای زیستی، امروزه می توان به کمک دیگر رشته های علوم پایه مانند شیمی، مولکول هایی کوچک (small molecules) طراحی کرد که نقش های بازدارندگی بر روی مولکول های زیستی دارند. ما به طور روزمره از این مولکول ها در آزمایشات مختلف از جمله کمک به حیات یا تمایز سلولهای بنیادی، ایجاد تغییرات اپی ژنتیکی، جلوگیری از رشد سلولهای سرطانی و ... استفاده می کنیم. همگی این روشها در نهایت به فرآیند درمان بیماری های صعب العلاج کمک خواهند کرد.

*در سال های اخیر، از درمان با سلول های بنیادی به کرات سخن گفته شده، آیا تمامی سلول های بنیادی دارای چنین قابلیتی هستند؟

- در سال های اخیر، مطالعات فراوانی روی سلول های بنیادی انجام شده است. پتانسیل و توانایی بالای سلول های بنیادی اجازه می دهد تا گزینه های مناسبی برای درمان بسیاری از بیماری ها باشند. اما یکی از مشکلاتی که در این جا وجود دارد و باعث کامل نشدن درمان بیماری ها به کمک سلول های بنیادی می شود را باز هم می توان در عدم اطلاع کامل از مکانیسم های مولکولی بروز بیماری ها توجیه کرد. در نتیجه به درستی مشخص نیست که با چه نوع سلول بنیادی یا چه استراتژی از سلول های بنیادی باید در درمان بیماری ها استفاده کرد. از طرفی، بسیاری از سلول هایی که از سلول های بنیادی مشتق شده اند، پتانسیل کاملی برای جایگزین شدن بافت سالم در بدن را ندارند زیرا عمدتا سلول های نابالغی بوده و عملکردی مانند سلول های بالغ ندارند. به هر حال پیشرفت های قابل توجهی در این مسیر حاصل شده اما هنوز فاصله زیادی تا درمان بیماری های صعب العلاج با استفاده از سلول های بنیادی داریم. از دهه های گذشته درمان بیماری هایی مانند انواع سرطان ها و بیماری های خونی با کمک پیوند سلول های بنیادی آغاز شده و در بسیاری از کشورها به صورت روزانه انجام می شود. اما درمان دیگر بیماری ها با کمک سلول های بنیادی هنوز در مرحله مطالعات آزمایشگاهی به سر می برند.

* آقای پیروز از فعالیت محققان داخلی در رابطه با سلول های بنیادی اطلاعی دارید یا با مراکز داخلی ایران همکاری می کنید؟

-بله من با محققانی که در زمینه سلول های بنیادی در ایران فعالیت دارند در ارتباط هستم و در مورد مسائل علمی که می تواند به حل مشکلات آنها کمک کند، با هم به تبادل نظر و گفتگو می پردازیم.
من پروژه کارشناسی ارشدم را در موسسه رویان سپری کردم و حدودا دو سال پس از اتمام تحصیلاتم نیز به عنوان همکار طرح های تحقیقاتی در این موسسه مشغول فعالیت بودم و در حال حاضر نیز با محققان سایر موسسات در ارتباط هستم.

* شما به عنوان یکی  از اشخاصی که به طور تخصصی در حوزه سلول های بنیادی فعالیت دارد، آینده درمان با سلول های بنیادی را چگونه پیش بینی می کنید؟

-از سلول های بنیادی به دلیل داشتن پتانسیل بالا می توان در بخش های مختلفی استفاده کرد. برای مثال، یکی از کاربردهای متفاوت سلول های بنیادی را می توان در شبیه سازی بروز بیماری ها در شرایط آزمایشگاهی دانست زیرا در بسیاری از اوقات ما دسترسی به تعداد زیادی از نمونه های بیماری را نداریم، در نتیجه، قادر به مطالعه نقش ژن ها در بیماری ها نیستم. اما سلول های بنیادی دارای این پتانسیل بوده و می توان با استفاده از شبیه سازی آنها، بروز یک بیماری خاص را در شرایط کنترل شده آزمایشگاهی مورد مطالعه قرار داد. برای مثال، می توان به مطالعه نمونه های پارکینسون یا نمونه هایی از  سرطان های خاص اشاره کرد که بایستی نمونه های انسانی مناسب را یافت اما نباید فراموش کرد که دستیابی به نمونه های انسانی با محدودیت اخلاقی نیز مواجه هستند. اما با در اختیار داشتن سلول های بنیادی که مستعد بروز سرطان یا هر بیماری دیگری مثل پارکینسون و آلزایمز و... هستند، می توان از آنها سلول های سرطانی ساخته و مورد مطالعه قرار داد که مدل های بسیار بسیار ارزشمند تحقیقاتی هستند زیرا با کمک این شیوه جدید می توان به اساس مولکولی بروز بیماری و مشکلات آن پی برد. این شیوه جدید در سال های اخیر بسیار باب شده و  کاربرد جدیدی از سلول های بنیادی را پیش روی محققان قرار داده است. من آینده بسیار روشنی را در مطالعات سلول های بنیادی پیش بینی می کنم، ضمن اینکه می توان با استفاده از آنها درک بهتری از سلامت سلول ها نیز داشته باشیم.

*آیا استفاده از سلول های بنیادی مغز استخوان در امریکا برای درمان بیماران، به مراحل بالینی رسیده است؟ 

-بله، در امریکا نیز مثل بسیاری از کشورهای دنیا از سالیان گذشته برای درمان بیماری های خونی، سرطان های خونی و ... از این روش استفاده شده به طوری که درمان با سلول های بنیادی در بسیاری از مراکز به شکل کاربردی و فراگیر در آمده است. از موارد استفاده می توان به پیوند سلول های بنیادی بزرگسال اشاره کرد که سلول های بنیادی از فرد بالغ گرفته(دهنده) و به فرد (گیرنده) پیوند داده می شود. اما تمام انتقال و پیوندها از سلول های بنیادی بزرگسال انجام می شود در صورتی که سلول های بنیادی بزرگسال دارای پتانسیل محدودتری هستند و تنها می توانند سلول هایی از نوع خودشان را ساخته و پتانسیل آنها برای تبدیل شدن به سلول های دیگری مانند سلول های قلبی، عصبی، پانکراس، کبد و ... بسیار محدود است. تحقیقات بسیاری تاکنون در این رابطه انجام شده اما بیشتر جنبه آزمایشی داشته اند.
قسمت دوم سلول های بنیادی، سلول های بنیادی جنینی هستند که هنوز به مرحله بالینی نرسیده و تقریبا اکثر مطالعاتی که انجام شده در مرحله آزمایشگاهی و حیوانی است چرا که اولا سلول هایی که از سلول های بنیادی جنینی تمایز داده می شوند عمدتا نابالغ بوده و قادر به انجام فعالیت هایی همتراز سلول های بالغ در بدن نیستند. ثانیا، سلول های بنیادی جنینی از پتانسیل بالایی برخوردار بوده که در عین حال بسیار خطرناک نیز هستند و پیوند نامناسب آنها در بسیاری از مواقع می تواند منجر به بروز انواع سرطان ها شود.

*آقای پیروز چه بخشی از تحقیقاتی که در سال های اخیر انجام دادید نسبت به سایر بخش ها برایتان جالب تر یا جذاب تر بوده است؟

- من همیشه زمینه هایی را انتخاب کرده ام که به آنها علاقه داشتم. در طی ۱۲ سال گذشته و در دوره های مختلف تمام تحقیقات و فعالیت هایی که انجام دادم، برایم جذاب و قابل توجه بوده اند. زمانی که رشته علوم زیست مولکولی را انتخاب کردم و به جنبه های مختلف آن پرداختم تا بتوانم دید جامع تری نسبت به تحقیقاتم داشته باشم برایم جذاب بود یا زمانی که در ایران بودم و بر سلول های جنینی و تمایز آنها به سلول های انسولین ساز برای درمان بیماری های دیابتی کار می کردم یا در دوره دکترا که مطالعاتم بر سلول های بنیادی جنینی متمرکز بود به جنین شناسی و سلول های جنسی می پرداختم، باز هم علاقه مند بودم. همواره سعی کرده ام با وجود تمرکز روی یک پروژه، نگاه وسیع تری به فرآیندهای زیستی داشته باشم و امیدوارم با این نگاه بتوانم به شکل بهتری پاسخگوی سوالات موجود باشم.

*ژن درمانی و سلول درمانی کدامیک نسبت به دیگری مفیدتر است یا درمان برتری هستند؟

- ژن درمانی و سلول درمانی می توانند مکمل یکدیگر باشند. هدف از ژن درمانی را می توان اصلاح ژن معیوبی دانست که باعث بروز بیماری می شود. در حقیقت، عامل بروز بیماری را با کمک ژن درمانی می توان اصلاح کرد اما در سلول درمانی، سلولی که آسیب دیده است را با سلول سالم جایگزین می کنند. در بسیاری از مواقع، ژن درمانی و سلول درمانی مکمل یکدیگر بوده، زیرا گاهی اوقات نمی توان مستقیما ژنی را در موجود زنده یا داخل سلول اصلاح کرد بلکه باید سلول هایی ساخته شوند که حامل ژن سالم بوده و سلولی که حاوی ژن سالم است را بتوان جایگزین سلولی کرد که حاوی ژن معیوب  است. در این مورد، ژن درمانی و سلول درمانی به کمک یکدیگر آمده و مکمل یکدیگر هستند. اما در اینجا بایستی به نکته بخصوصی اشاره کنم و اینکه اخیرا و در مدت ۷-۸ سال گذشته، محققان در محیط آزمایشگاهی موفق به ساخت سلول هایی شده اند که به آنها سلول های بنیادی القایی گفته می شود. این سلول ها بسیار شبیه به سلول های بنیادی جنینی بوده و تقریبا دارای همان پتانسیل ها نیز هستند. ویژگی های منحصر به فرد سلول های بنیادی القایی را می توان در این موضوع دانست که می توان از خود فرد بیمار سلول هایی را گرفت و سپس از آنها سلول های بنیادی القایی به دست آورد. سلول های بنیادی جنینی تنها در دوران جنینی وجود دارند و برای درمان فردی که بالغ شده و به سن بلوغ رسیده و به بیماری مبتلا شده، دیگر سلول های بنیادی جنینی در اختیار نداریم که بخواهیم از آن استفاده کنیم. برای مثال می توان سلول پوست را به آسانی از بدن شخص گرفته و از آن سلول بنیادی القایی که مختص خود فرد است تهیه کرد. سلول های بنیادی القایی با اطلاعات ژنتیکی شخص منطبق بوده و می توان ژن خاصی که باعث بروز بیماری در فرد شده را در آنها اصلاح کرد. در نتیجه یک منبع منحصر به فرد از سلول هایی که اولا دیگر ژن بیماری را ندارند و ثانیا از خود فرد هستند را می توان به سادگی به فرد بالغ پیوند زد و در حقیقت به درمان بیماری کمک کرد. بنابراین استفاده از سلول های بنیادی القایی نقطه عطفی است که درآن سلول درمانی و ژن درمانی به کمک یکدیگر آمده تا در درمان بیماری بتوان از آنها استفاده کرد.

*آقای دکتر برای سوال پایانی بفرمایید که هدف نهایی درمان با سلول های بنیادی چیست؟

- محققان در درجه اول به مکانیسم های سلولی و مولکولی بروز بیماری ها می پردازند تا نهایتا به شناسایی عوامل و ژن های درگیر در آنها برسند. در مرحله ی بعد و البته گاهی به طور موازی تلاش می شود تا به کمک روش های مختلف از جمله استفاده از سلول های بنیادی، سلول ها، ژن ها یا مولکولی هایی که دچار بد تنظیمی یا اختلال شده اند را جایگزین کنند. در نهایت همه ی تلاش ها در مطالعات سلول های بنیادی برای درک بهتر فرآیندهای زیستی و کمک به درمان بیماری هاست.

۵ دشمن پوست را بشناسید

محققان آمریکایی در تحقیقات خود دریافته‌اند، بم بودن و گرفتگی صدا در هنگام صبح می‌تواند ناشی از مشکل تارهای صوتی یا ابتلا به عفونت‌های مزمن تنفسی و آلرژی باشد. محققان برای پیشگیری از گرفتگی صدا پیشنهاد می‌کنند که افراد در زمان خواب شبانگاهی از بالش‌های بزرگتر برای بالا بردن سر استفاده کنند، هنگام صبح چای، قهوه یا مقداری آبلیمو مصرف کرده و دوش آب گرم بگیرند.

مجله زندگی ایده آل - آناهیتا درودیان: شبكه‌های اجتماعی تلفن همراه روزبه‌روز همه‌گیر‌تر می‌شوند اما یكی از اولین و معروف‌ترین این شبكه‌ها وایبر است كه افراد زیادی از دوست و آشنا گرفته تا اقوام و فامیل‌های دور و نزدیك را در آنها می‌بینیم، اما حضور در این شبكه‌ها چندان هم ایمن نیست و مشكلاتی را ایجاد می‌كند. دكتر پرویز رزاقی، روانشناس و مشاور به شما می‌گوید كه وایبر برای سلامت روحی‌تان چه آسیب‌هایی دارد و چطور باید از این خطرات در امان بمانید.

دوری از خانواده‌ها

یكی از دلایل حضور افراد برای عضویت در گروه‌های مختلف وایبر این است كه با حضور در این فضای مجازی می‌توانند با افراد بیشتری در تعامل باشند، ارتباطات اجتماعی‌شان را گسترده‌تر كنند، به مسافرت بروند و دسته‌ای از كمبود‌های‌شان برطرف شود. گاهی اوقات هم شرایط زندگی به گونه‌ای است كه فرصتی برای معاشرت با افراد و دوستان باقی نمی‌ماند و ناچاریم برای آگاهی از حال و احوال اطرافیان به فضای مجازی پناه ببریم. به‌طور مثال فردی كه از صبح سر كار می‌رود، بیشتر اوقات روز در محیط‌های بسته كار می‌كند و دایره ارتباطات محدودی دارد، چنین فردی از راه برقراری ارتباطات در شبكه‌های اجتماعی می‌تواند تبادلات اجتماعی بیشتری داشته باشد اما این موضوع همیشه هم بی‌عیب و نقص نیست.


مشكل زمانی پیش می‌آید كه افرادخانواده زمان زیادی درگیر حضور در شبكه‌های اجتماعی مختلف می‌شوند و به این ترتیب از حضور و صحبت با خانواده دور می‌مانند. حتما شما هم این روزها افرادی را دیده‌اید كه در خانه، رستوران، ‌مهمانی‌های دوستانه و خانوادگی و حتی در مراسم عزاداری و عروسی هم از گوشی تلفن همراه و شبكه‌های اجتماعی جدا نمی‌شوند و هر لحظه می‌خواهند به‌روز باشند، اما این موضوع آسیب‌هایی را به همراه دارد و باعث غفلت از اعضای خانواده و بی‌توجهی به نیازهای آنها می‌شود. شاید افراد خانواده نتوانند این موضوع را به راحتی بپذیرند و هضم این ارتباطات مجازی برای‌شان مشكل باشد، درنتیجه گروه‌بازی باید در زمان مناسب انجام شود تا اعتراض شدید افراد مختلف خانواده را به دنبال نداشته باشد.

وابستگی روانی به وایبر

مشكل دیگری كه با عضویت در گروه‌های وایبر پیش می‌آید، وابستگی روانی به این گروه‌هاست. بسیاری افراد از نظر روانی طوری به گروه وابسته می‌شوند كه نمی‌توانند یك لحظه هم از آن دست بكشند، بنابراین در موقعیت‌های مختلف به دنبال این هستند كه خودشان را به گروه برسانند و تبادل‌نظرات را از دست ندهند، در چنین شرایطی زندگی عادی فرد مختل شده و مشكلاتی برایش پیش می‌آید.

درماندگی در فضای مجازی

گروه‌های وایبر برای بعضی افراد كه اعتمادبه‌نفس پایین دارند مانند سم و آسیب است، درواقع شمشیر دولبه‌ای است كه هم می‌تواند برای این افراد مفید باشد و در مواردی ممكن است سبب بروز آسیب‌هایی شود. از آنجا كه این افراد نمی‌توانند در فضای واقعی خشم و ناراحتی‌شان را اعلام كنند ممكن است برای بروز این احساسات به فضای مجازی پناه ببرند، درنتیجه هر بار كه مشكلاتی برایشان پیش می‌آید به فضای مجازی اكتفا می‌كنند كه بار منفی دارد چون در این فضا قرار می‌گیرند و نمی‌توانند در دنیای واقعی با آدم‌ها روبه‌رو شوند. به این ترتیب فردی با اعتمادبه‌نفس پایین به دلیل اینكه نمی‌تواند مسائلش را بیان كند دچار درماندگی می‌شود.

رعایت نشدن حریم‌های خانوادگی

در بعضی گروه‌ها حریم‌های شخصی و خانوادگی رعایت نمی‌شود كه این موضوع در زندگی مشترك مشكلاتی ایجاد كرده و سبب از هم پاشیدگی نظام خانواده می‌شود. از سوی دیگر احتمال دارد سوءتفاهم‌های جدی و شدیدی هم پیش بیاید. شاید خانمی متوجه شود همسرش در این گروه‌ها هنگام صحبت با خانمی دیگر از كلمات محبت‌آمیز استفاده می‌كند و این موضوع را زنگ خطری برای زندگی‌اش احساس كند.

درمجموع برای پیشگیری از بروز مشكلات در وایبر به زوج‌ها توصیه می‌شود در گروه‌هایی عضو شوند كه از نظر بار علمی و ارزش‌های اخلاقی اطلاعات خوبی در اختیارشان قرار دهد یا با اطلاع‌رسانی از زمان و مكان برگزاری سمینار‌ها به غنی شدن زندگی‌شان كمك كند. توصیه دیگر این است كه زوج‌ها از به‌كار بردن كلمات خودمانی درون خانواده در گروه‌ها پرهیز كرده و در مجموع هوشیارانه‌تر و محتاط‌تر رفتار كنند. بعضی گروه‌ها ارزشمند نیستند و بهتر است با مشاهده نامناسب بودن شرایط، گروه را ترك كنید تا مشكلات جدی برای‌تان پیش نیاید و به اختلاف با همسر و از هم پاشیدگی زندگی خانوادگی منجر نشود.

آسیب برای نوجوانان

وایبر می‌تواند برای گروه‌های سنی مختلف پرخطر باشد اما ممكن است به نوجوانان آسیب بیشتری وارد كند. شاید نوجوانان وارد دنیا و ارتباطی شوند كه دلخواه پدر و مادر نیست و در این گروه‌ها تصاویر، جوك، جملات و حرف‌هایی رد و بدل شود كه برای یك نوجوان مناسب نیست. از این رو در مورد نوجوانان عضویت در گروه‌های وایبر را پرخطر می‌دانیم و این موضوع می‌تواند با بدآموزی‌هایی همراه باشد.


بی‌خوابی در كمین وایبربازها

اگر به تلفن همراه هوشمند معتاد هستید شاید برای‌تان پیش آمده كه در كنار این یار همیشگی به خواب رفته باشید. این اتفاق فقط برای شما پیش نمی‌آید؛ تحقیقات نشان می‌دهد 44 درصد از صاحبان تلفن همراه در كنار این ابزار هوشمند به خواب می‌روند. تلفن‌های همراه، تبلت‌ها، تلویزیون و گجت‌هایی كه صفحه ال‌ای‌دی دارند از خودشان پرتوهایی ساطع می‌كنند كه می‌تواند هورمون ملاتونین را تحت‌تاثیر قرار داده و در روند خواب شما اختلالاتی ایجاد كند.

 این ابزارها نور آبی‌رنگی دارند، طول موج این نور شبیه نور زردی است كه در طول روز می‌بینیم. از این رو بدن ما شب‌ها در كنار صفحات آبی رنگ گوشی‌ها ممكن است به اشتباه تصور كند كه هنور روز است، درنتیجه چرخه خواب‌مان به هم می‌خورد و دچار بی‌خوابی می‌شویم. درواقع نور آبی رنگی كه در صفحه كامپیوتر وجود دارد چرخه خواب و بیداری را به هم می‌زند و احتمال بروز بی‌خوابی را افزایش می‌دهد. پس شب‌ها دو ساعت قبل از خواب این ابزارها را در فاصله‌ای دورتر از خود قرار دهید.

بررسی‌ها نشان می‌دهد اعتیاد به اینترنت با اختلالات خواب هم در ارتباط است. در یك تحقیق دیگر گروهی از كودكان چینی و آمریكایی مورد بررسی قرار گرفتند، نتایج این تحقیق نشان داد افرادی كه از كامپیوتر زیاد استفاده می‌كنند دیرتر به خواب می‌روند و در طول شبانه روز كمتر می‌خوابند.

توصیه متخصصان برای رفع این مشكل این است كه برای تنظیم ساعت خواب‌تان شب‌ها دو ساعت قبل از خواب، گوشی تلفن همراه و لپ‌تاپ را در فاصله‌ای دورتر از خودتان قرار دهید یا آنها را به‌طور كامل خاموش كنید. بهتر است زمان مشخصی از روز را به گروه‌بازی در وایبر اختصاص دهید و از صبح تا شب به اینترنت گوشی متصل نباشید، در این صورت آرامش بیشتری دارید زیرا هر لحظه منتظر دریافت پیام‌های تازه‌ای نیستید.

اگر برای انجام كارهای روزمره باید به اینترنت متصل باشید تنظیمات گروه‌ها را طوری تغییر دهید كه نوشته‌های ارسال‌شده با بوق معروف وایبر به شما یادآوری نشود و به اصلاح وایبر را بی‌صدا كنید، درنتیجه با هر پیام جدید از جای‌تان نمی‌پرید و به سمت گوشی پرواز نمی‌كنید.

سلامت نیوز: پس از خوردن غذا حداقل سه ساعت صبر کنید و سپس به رختخواب رفته یا چرت بزنید. در طول این مدت بیشتر مواد غذایی معده به روده کوچک تخلیه شده است و دیگر نمی‌تواند به مری بازگردد.

تقریبا همه افراد سوزش سردل را تجربه کرده‌اند و بنا به تجارب خود راهی برای کاهش درد ناشی از آن پیدا کرده‌اند. این حالت، احساس سوزش در قفسه سینه و گاهی اوقات در حلق است که به علت بازگشت اسید از معده به مری ایجاد می‌شود.


سیگار بازگشت اسید را افزایش می‌دهد و بزاق شما را خنک می‌کند. بزاق به محافظت مری از اسید معده کمک می‌کند.

2. غذا را در وعده‌های کوچک میل کنید:

این کار فشار وارده به اسفنگتر تحتانی مری را کاهش داده و از باز شدن دریچه و پس زدن اسید به مری جلوگیری می‌کند.

3. پس از صرف غذا دراز نکشید:

پس از خوردن غذا حداقل سه ساعت صبر کنید و سپس به رخت‌خواب رفته یا چرت بزنید. در طول این مدت بیشتر مواد غذایی معده به روده کوچک تخلیه شده است و دیگر نمی‌تواند به مری بازگردد.

4.  بلافاصله پس از صرف غذا ورزش نکنید:

پس از خوردن و پیش از پرداختن به فعالیت‌های سنگین دو تا سه ساعت صبر کنید.

5. مصرف غذای چرب را کم کنید:

مطالعات نشان‌دهنده وجود یک ارتباط قوی بین مصرف چربی و بیماری ریفلاکس است. غذای چرب با شل کردن اسفنگتر تحتانی مری به اسید معده فرصت می‌دهد به مری وارد شود. چربی همچنین تخلیه معده را کند می‌کند بنابراین فرصت بیشتری را برای بازگشت به مری پیدا می‌کند.

6. از غذاها و نوشیدنی‌های آزاردهنده بپرهیزید:

این مواد شامل نوشیدنی‌های کافئین‌دار، شکلات، پیاز و غذاهای ادویه‌دار است. این غذاها تولید اسید را افزایش داده و اسفنگتر تحتانی مری را شل می‌کنند. همچنین مصرف مرکبات و گوجه‌فرنگی و خوراکی‌های حاوی سس گوجه‌فرنگی را محدود کنید. این مواد اسیدی هستند و قادرند مری ملتهب را تحریک کرده و علایم ریفلاکس را بدتر کنند.

7. وزن خود را کم کنید:

وزن اضافه، فشار مضاعفی را روی معده اعمال می‌کند. در این حالت احتمال بروز سوزش سردل و بازگشت اسید بیشتر می‌شود. همچنین فراموش نکنید که از پوشیدن لباس‌های تنگ اجتناب کنید زیرا این نوع لباس‌ها به معده فشار می‌آورد.

8. سر تخت‌خواب خود را بالا بیاورید:

قست سر رخت‌خواب یا تخت‌خواب خود را حدود 15 تا 25 سانتی‌متر بالا بیاورید. این کار موجب ایجاد یک شیب تدریجی از سر تا پاها شده و به پیشگیری از بازگشت اسید به مری در هنگام خواب کمک می‌کند. به این منظور می‌توانید یک قطعه اسفنج کره‌ای شکل را زیر تشک قرار دهید یا تکه چوب‌هایی را زیر پایه‌های قسمت سری تخت بگذارید.

سلامت نیوز: سکته مانند حمله قلبی از مشکلات شایع است. این دو اختلال نه فقط در افراد در معرض خطر بلکه حتی در افرادی که احتمال سکته در آنان کم است نیز بروز می‌کند و یک نگرانی عمده به حساب می‌آید زیرا سکته در یک چشم برهم زدن زندگی فرد را تغییر می‌دهد و حتی ممکن است باعث مرگ او شود.

دقایق اولیه بعد از بروز سکته زمان حساسی است. سکته مغزی به علت ایجاد اختلال در خون‌رسانی به مغز رخ می‌دهد و باعث می‌شود که سلول‌های مغز که حساس‌ترین عضو بدن به اکسیژن است، در عرض چند دقیقه دچار مرگ شود. اغلب تنها بخش کوچکی از مغز تحت تأثیر قرار می‌گیرد.


محققان برای آگاهی‌رسانی‌ درباره نشانه‌های سکته، روی چند نکته تمرکز می‌کنند؛ صورت، دست‌ها، گفتار، زمان و ...

صورت

به صورت فرد مشکوک به سکته، نگاهی بیندازید. آیا به یک طرف آویزان شده است؟ از فرد بخواهید تا لبخند بزند. آیا حالت لبخند او به یک سمت متمایل شده است؟ اگر جواب این ۲ سوال مثبت است، پس اولین تایید سکته را گرفته‌اید. به احتمال زیاد آن قسمت از مغز که حرکت عضله صورت را کنترل می‌کند دچار آسیب‌دیدگی شده است.

دست‌ ها

از فرد بخواهید که ۲ دست خود را بالا بگیرد و نگه دارد. اگر یک دست به سمت پایین افتاد، این حالت، دومین علامت سکته است و نشان‌دهنده این است که قسمت‌هایی از مغز که عضله را کنترل می‌کنند، آسیب‌ دیده‌اند.

گفتار

به حرف زدن فرد گوش دهید. اگر نمی‌تواند جملات ساده را واضح بگوید یا اینکه آنچه که می‌گوید مفهوم نیست، این نیز ممکن است نشانه دیگری از سکته باشد.

زمان

وقتی برای هدر دادن زمان وجود ندارد. منتظر نمانید تا شاید علایم رفع شود زیرا هر ثانیه که هدر دهید باعث مرگ سلول‌های بیشتر مغز می‌شود.

مصرف آسپرین

همه می‌دانیم که آسپرین داروی موثری در پیشگیری از لخته شدن خون است و در زمان سکته و حمله قلبی می‌تواند زندگی فرد را نجات دهد اما مصرف آسپرین باید به توصیه پزشک باشد. هرچند آسپرین یکی از اولین داروهایی است که برای درمان سکته از آن استفاده می‌شود اما قبل از آن باید علت سکته مشخص شود.

۸۵ درصد از موارد سکته به علت لخته‌شدن خون در رگ‌ها اتفاق می‌افتد و مصرف آسپرین می‌تواند موثر باشد اما در ۱۵ درصد مواقع، سکته به علت پارگی رگ‌های خون بروز می‌کند و مصرف این دارو می‌تواند وضعیت را بدتر کند و حتی مرگبار باشد. از آنجا که نمی‌توانید نوع سکته را تشخیص دهید، از مصرف آسپرین بپرهیزید و منتظر اورژانس باشید.

از مصرف قرص‌های فشارخون بپرهیزید

شاید با کمک دستگاه سنجش فشار خون، متوجه بالا بودن فشار خون در زمان مشکوک بودن سکته شوید. فشار خون بالا در مرحله حاد سکته رخ می‌دهد. این امری طبیعی است اما نه در همه افراد. به هیچ عنوان داروی فشار خون مصرف نکنید، حتی اگر فرد فشار خون دارد و مصرف دارو را در آن روز فراموش کرده است. مصرف داروی فشارخون در زمان سکته می‌تواند وضعیت را بدتر کند.

نشستن و دراز کشیدن

تا رسیدن اورژانس، فرد مشکوک به سکته باید بنشیند یا دراز بکشد. راه رفتن احتمال زمین خوردن فرد را بیشتر می‌کند که این امر می‌تواند وضعیت را بدتر کند. با دراز کشیدن، تأثیر جاذبه به طور عمده بی‌اثر می‌شود. به بیان دیگر در این حالت قلب می‌تواند با تلاش کمتری خون بیشتری به مغز برساند. در صورت دراز کشیدن فرد روی کمر، چانه را کمی بالاتر قرار دهید تا مجرای هوا باز بماند. در صورتی که فرد بیهوش است یا مشکل قورت دادن دارد، او را به پهلو بخوابانید.

مصرف غذا و نوشیدنی ممنوع

از آنجا که توانایی قورت دادن فرد دچار اختلال شده است، احتمال خفگی بر اثر مصرف نوشیدنی یا خوردنی وجود دارد. علاوه بر آن، برای برخی کارهای لازم در اتاق اورژانس، بهتر است شکم خالی باشد تا غذا از معده به دهان باز نگردد. بیماران دیابتی که دچار سکته شده‌اند شاید تصور کنند به علت افت میزان قند خون نیاز به خوردن چیزی شیرین دارند. در صورتی که افت فشار به علت سکته باشد، از مصرف مواد شیرین بپرهیزید.

سیگار نکشید

سیگار نکشیدن، یکی از راه‌های مهم پیشگیری از سکته است. کشیدن سیگار قبل از رسیدن اورژانس می‌تواند مشکل را پیچیده‌تر کند.

خوابیدن

گاهی وقت‌ها علایم خفیف سکته به‌ویژه در افراد مسن، خستگی مفرط است. خیلی از افراد دچار خواب‌آلودگی می‌شوند و تصور می‌کنند با خواب کوتاه می‌توانند علایم را کاهش دهند. خواب نه می‌تواند علایم سکته را کاهش دهد و نه از بین ببرد. فرد باید بلافاصله توسط پزشک معاینه شود.

مجله سیب سبز - عذرا جوانمردی: گاهی بالا رفتن سن دلیلش می‌شود و گاهی بارداری و شرایط خاص ناشی از آن؛ اما فشار خون شما همیشه تابع این دو عامل نیست. كم نیستند آدم‌هایی كه در اوج جوانی گرفتار نوسان‌های فشارخون و مشكلات ناشی از آن می‌شوند و گاهی چاره‌ای جز مصرف مادام‌العمر دارو برای‌شان باقی نمی‌ماند. اگر شما هم به افت و نوسان موقت یا دایم فشارخون دچار شده‌اید و هنوز مشكل‌تان بالا نگرفته است، می‌توانید از داروهای طبیعی برای كنترل وضعیت‌تان كمك بگیرید. البته این را هم بدانید كه میوه‌ها و داروهای طبیعی در عین تاثیرگذار بودن‌شان نمی‌توانند صددرصد مشكل شما را حل كنند و باتوجه به مزاج شما و زمینه ایجاد فشار خون، میزان تاثیرگذاری آنها تغییر می‌كند. دكتر علیرضا عباسیان، متخصص طب سنتی درباره گروهی از میوه‌ها و خوراكی‌هایی كه به افت فشار خون كمك می‌كنند، توضیحات لازم را می‌دهد.


خوراكی جایگزین دارو نیست

زمانی میوه‌ها اثرگذار هستند كه با تنوع مصرف شوند. یعنی نباید هر كدام از آنها بیش از دوبار در هفته مصرف شوند چراكه خود این مسئله می‌تواند باعث بروز بیماری دیگری شود. ضمن اینكه این خوراكی‌ها جایگزین دارو نیستند، یعنی نباید كسی سرخود دارویش را قطع كرده و خیال كند با خوردن این میوه‌ها فشارش پایین می‌آید. افرادی كه به فشار خون بالا مبتلا هستند باید داروهایی را كه برای‌شان تجویز شده است، به‌موقع و طبق نظم مشخص مصرف كنند و در كنار دارو از این میوه‌ها و خوراكی‌ها بخورند. این روش به مرور زمان فشار خون را پایین می‌آورد. اگر پزشك معالج این مسئله را تایید كند، آن وقت دوز داروی فشار را كم خواهد كرد و حتی شاید تشخیص بدهد كه می‌شود دارو را قطع كرد، اما هر تغییری در مصرف دارو با تشخیص پزشك متخصص صورت می‌گیرد و بس.

آلبالو

از نظر طب سنتی آلبالو طبع سرد و خشك دارد و برای كسانی كه طبع گرم دارند و در عین حال دچار فشار خون بالا هستند، میوه خوب و مفیدی به‌شمار می‌آید. گرم‌مزاج‌ها را از رنگ رخ‌شان می‌شود شناسایی كرد؛ اغلب كسانی كه صورت پر خون و سرخ رنگی دارند گرم‌مزاج هستند.

چقدر آلبالو بخوریم؟

می‌توانید روزانه نصف یك لیوان آلبالو را به شكل دلخواه مصرف كنید، اما بیشتر و كمتر از آن توصیه نمی‌شود. بهتر است آلبالو را به صورت خام مصرف كنید. آلبالویی كه در غذایی مثل آلبالوپلو تهیه می‌شود، درواقع پخته شده است، بنابراین راه دیگری که مطابق میل‌تان باشد، برای مصرف آلبالوی خام پیدا كنید.

چه كسانی نباید آلبالو بخورند؟

آلبالو برای افرادی كه سردمزاج هستند، بدن لاغری دارند، پوست‌شان سفید و رنگ پریده است، سن‌شان بالاست، بدن‌شان خشك است، خوراكی مناسبی برای كاهش فشار خون به حساب نمی‌آید. این دسته از افراد نباید آلبالو بخورند، چون برای‌شان مشكلاتی ایجاد خواهد كرد.

آناناس

آناناس میوه مناطق استوایی است و از نظر طب سنتی طبع گرم و ‌تری دارد. برای این میوه استوایی خواص زیادی برشمرده شده از جمله اینكه خاصیت ترمیمی دارد و ضدالتهاب است. معمولا برای كسانی كه عمل جراحی انجام داده و طی عمل، خون از دست داده‌اند، خوردن روزانه آناناس تجویز می‌شود. آناناس در كاهش میزان فشار خون هم موثر واقع می‌شود.

چقدر آناناس بخوریم؟

مبتلایان به فشار خون بالا می‌توانند در یك روز و در دو نوبت صبح و شب، دو تا سه اسلایس آناناس میل كنند. ترجیح بر این است كه میوه آناناس به شكل طبیعی و تازه مصرف شود، اما در غیر این صورت هم می‌شود سراغ كمپوت‌های آناناس رفت كه اسلایس‌های یك اندازه و آماده‌ای دارد.

چه كسانی نباید آناناس بخورند؟

افرادی كه دموی مزاج هستند، نباید آناناس بخورند چون آناناس خودش طبع گرم و‌ تر دارد و در دموی مزاج‌ها باعث بروز مشكلات بعدی می‌شود. برای این دسته افراد خوراكی‌های دیگری توصیه می‌شود كه با مزاجشان سازگار است.

انار

انار به سه قسمت تقسیم می‌شود؛ انار ترش كه شبیه آلبالو طبع سرد و خشك دارد و در افرادی كه مجاز به خوردنش هستند اثر كاهش خونی بهتری دارد، انار شیرین كه باعث تقویت معده می‌شود و انار ملس كه همان انار ترش و شیرین است. پیشنهاد می‌شود به منظور كاهش فشار خون، از انار ملس استفاده شود.

چقدر انار بخوریم؟

مبتلایان فشار خون بالا می‌توانند روزانه یك لیوان انار دانه شده بخورند، اما این دسته افراد باید توجه داشته باشند كه انار را همراه نمك و سایر افزودنی‌ها (مثل گلپر) میل نكنند چون خود نمك عامل بالا رفتن فشار خون به شمار می‌آید و مصرف آن با انار، اثر مثبت انار را خنثی می‌کند.

چه كسانی نباید انار بخورند؟

كسانی كه علاوه بر فشار خون بالا دچار بیماری دیابت هستند، از خوردن انار شیرین خودداری كنند. همچنین كسانی كه به بیماری‌های اعصاب مبتلا هستند، نباید انار ترش بخورند. افرادی كه ‌ام‌اس دارند هم باید از خوردن انار ترش پرهیز كنند. بعضی‌ها از گرفتگی رگ‌های پای‌شان شكایت می‌كنندکه خوردن انار ترش برای این گروه هم مناسب نیست.


انجیر

همیشه بر این نكته تاكید می‌شود كه میوه نمی‌تواند جایگزین غذا شود اما این قاعده استثنا هم دارد؛ انجیر از معدود میوه‌هایی است كه به تنهایی غذا به حساب می‌آید. انجیر ملین است و به درمان نوع به‌خصوصی از فشار خون كه بر اثر یبوست ایجاد می‌شود، كمك فراوانی می‌‌کند. از منظر طب سنتی طبع انجیر، طبع گرم و‌ تر است و انجیر تازه رطوبت بیشتری دارد. البته لازم است بدانید اثر كاهش دهندگی انجیر در مقایسه با آلبالو، آناناس و انار كمتر است.

چقدر انجیر بخوریم؟

انجیر جزء میوه‌هایی است كه می‌شود آن را به مقدار زیاد مصرف كرد. به‌طور خاص كسانی كه در اثر یبوست به فشار خون بالا دچار شده‌اند، می‌توانند روزانه پنج الی هفت دانه انجیر بخورند. اگر انجیر خشك باشد، شب قبل همین تعداد انجیر را در آب بخیسانید و صبح فردا به صورت ناشتا همراه آب میل كنید.

چه كسانی نباید انجیر بخورند؟

انجیر را تقریبا همه می‌توانند بخورند و محدودیت خاصی ندارد، تنها كسانی كه علاوه بر فشار خون دچار چاقی یا اضافه وزن هستند، نباید انجیر بخورند چون این میوه خاصیت چاق‌كنندگی دارد و برای افراد چاق مناسب نیست.

به

«به» طبع معتدل رو به گرمی دارد. با وجود خواص مثبت فراوانی كه دارد، كمتر مورد مصرف مردم قرار می‌گیرد. «به»، مقوی عضلات قلب و معده است و فشار خون را كاهش می‌دهد، از این جهت مصرف روزانه دمنوش آن  به مبتلایان فشار خون بالا توصیه می‌شود. باید این میوه را خوب بشویید و بعد خرد كنید و بگذارید خشك شود.

چقدر «به» بخوریم؟

روزانه دو قاشق مرباخوری از میوه خشك شده «به» را با یك و نیم لیوان آب جوش دم كنید و بنوشید. همچنین می‌توانید در صورت تمایل از میوه «به» هم میل كنید، یعنی هم به صورت دمنوش و هم به شكل خام و مثل میوه‌های دیگر مورد مصرف قرار می‌گیرد.

چه كسانی نباید «به» بخورند؟

افرادی كه به‌اصطلاح ترش می‌كنند، نباید «به» بخورند، همچنین كسانی كه بر اثر یبوست به فشار خون بالا مبتلا شده‌اند، باید از خوردن «به» پرهیز كنند چون ممكن است باعث اختلال در دستگاه گوارش‌شان شود.

پسته

مغزهایی كه آجیل را تشكیل می‌دهند غالبا باعث سیری می‌شوند و درنهایت به كاهش وزن كمك می‌كنند. این مغزها هضم آسانی دارند و معده را تقویت می‌كنند.

چقدر پسته بخوریم؟

پسته یك میان‌وعده بی‌خطر است و مصرف روزانه یك پیاله  پسته خام  فشار خون را پایین می‌آورد، اما توجه داشته باشید كه پسته شور چنین خاصیتی ندارد و نتیجه عكس می‌دهد، چون نمك باعث بالا رفتن فشار می‌شود .

چه كسانی نباید پسته بخورند؟

اگر به ضعف و نارسایی كبد مبتلا هستید یا اینكه از نقرس و دیابت یا ناراحتی كلیه رنج می‌برید، بهتر است خیال كنترل فشار خون با پسته را از سر بیرون كنید.


بادنجان

بادنجان جزء غذاهایی است كه به آنها مزوره یا شكم پركن می‌گویند و دارای طبع سرد و خشك است.  بادنجان باعث كاهش فشار خون هم می‌شود. یك روش مصرف بادنجان، كبابی كردن آن در غذای میرزاقاسمی است. معمولا در میرزاقاسمی همراه بادنجان سیر هم به كار می‌رود كه اثر كاهش‌دهندگی فشار را تشدید می‌كند.

چقدر بادنجان بخوریم؟

حداكثر در هفته دو بار می‌شود بادنجان مصرف كرد،. بعضی‌ها برای اینكه سرخ شدن بادنجان روغن كمتری بطلبد، بادنجان را در آب نمك می‌خوابانند. این روش برای افرادی كه به فشار خون بالا مبتلا هستند، بسیار مضر است.

چه كسانی نباید بادنجان بخورند؟

افرادی كه از چاقی رنج می‌برند و اضافه وزن دارند، نباید بادنجان بخورند چون در آماده‌سازی بادنجان به شكل سالم حتما از روغن استفاده می‌شود و این روغن برای افراد چاق مضر است.

تحقیقات جدید دانشمندان امپریال کالج لندن نشان می‌دهد کره‌های میکروسکوپی متشکل از فسفات کلسیم با بروز دژنراسیون ماکولای مرتبط با سن که عامل اصلی نابینایی است، ارتباط دارند.

 

به گزارش سرویس پژوهشی ایسنا، اثرات دژنراسیون ماکولای مرتبط با سن از هر پنج فرد بالای 75 سال بر یک تن اثر می‌گذارد و این اثرات موجب از دست‌رفتن تدریجی بینایی می‌شود؛ با این حال، تا پیش از این، عامل چنین موضوعی که شایع‌ترین شکل نابینایی است، در هاله‌ای از ابهام بوده است و توانایی شناسایی زودهنگام این بیماری و متوقف‌کردن پیشرفت آن، زندگی میلیون‌ها تن را ارتقا خواهد بخشید.

 

دانشمندان حاضر در تحقیق جدید دریافتند کره‌های ریز متشکل از فسفات کلسیم معدنی (hydroxylapatite) در پیشرفت دژنراسیون ماکولای مرتبط با سن دخیل‌اند. این کشف نه تنها چگونگی شکل‌گیری این بیماری را توضیح می‌دهد بلکه رویکردهای جدید برای شناسایی و درمان آن را ارائه می‌دهد.

 

در دژنراسیون ماکولای مرتبط با سن، چربی و پروتئین حاوی رسوباتی موسوم به drusen در شبکیه جمع می‌شوند و این موضوع مانع از رسیدن مواد مغذی اساسی به سلول‌های حساس به نور چشم یا گیرنده‌های نوری می‌شود. گیرنده‌های نوری توسط چرخه‌های سلولی بازیافت می‌شوند و مواد اتلافی تولید می‌کنند اما drusen می‌تواند این زباله را در درون شبکیه به دام بیندازد و انباشت را بدتر کند.

 

بررسی جدید نشان می‌دهد hydroxyapatite مبتنی بر کلسیم که معمولا در استخوان‌ها و دندان‌ها یافت می‌شود، می‌تواند منشا drusen را توضیح دهد. محققان معتقدند این کره‌ها پروتئین‌ها و چربی‌ها را جذب کرده و این مولفه‌ها طی سال‌ها انباشت می‌شوند تا drusen را شکل دهند.

 

دانشمندان از رنگ‌های فلورسنت برای شناسایی این کره‌های ریز استفاده کردند که عرض آن‌ها چند هزارم میلی‌متر است. شیوه برچسب‌گذاری فلورسنتی به کاررفته در این تحقیق، می‌تواند علائم اولیه انباشت drusen را بسیار زود شناسایی کند.

 

تعدادی از کره‌های معدنی شناسایی شده در نمونه‌های چشم بررسی‌شده توسط محققان، با بتا آمیلوئید پوشیده شده‌اند که با بیماری آلزایمر مرتبط است. در صورت ارائه تکنیکی برای شناسایی این کر‌ه‌ها جهت تشخیص دژنراسیون ماکولای مرتبط با سن، می‌توان بیماری آلزایمر را به صورت زودهنگام تشخیص داد.

 

جزئیات این دستاورد علمی در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم منتشر شده است.