تبیان، دستیار زندگی

دانستن اندازه کمر به اندازه فشار خون، کلسترول، وزن و قند خون تعيين کننده سلامت افراد است.

متخصصان اين انجمن تاکيد دارند که اندازه کمر 40 اينچي، فرد را در منطقه خطر ابتلا به انواع بيماري قرار مي‌دهد.

چربي ناحيه کمر و شکم، سلامتي فرد را به خطر انداخته و او را در معرض ابتلا به بيماريهايي نظير ديابت، بيماري‌هاي قلبي و برخي از انواع سرطان‌ها قرار مي‌دهد.

افزايش کيفيت مواد غذايي، کاهش استرس، ورزش، خوابيدن به مدت 7 تا 9 ساعت، کاهش مصرف پروتئين و قطع مصرف الکل مي‌تواند در کنترل اندازه کمر موثر باشد.

اين فناوري قابل‌حمل كه به اندازه يك ساك سفري است با استفاده از نمايه‌اي سريع از دي‌ان‌اي براي توليد نشانه‌اي ژنتيكي از خون، بزاق دهان و سلول‌هاي پوستي جا مانده در صحنه جرم مي‌تواند پاياني بر سريال‌هاي تلويزيوني كارآگاهي باشد.

اين دستگاه كه «رپي‌دي‌ان‌اي» (RapiDNA) نام داشته و توسط متخصصان پزشكي قانوني انگليس ساخته شده، مي‌تواند بدون ترك صحنه جرم با كنترل مشخصات نگهداري شده در پايگاه داده ملي دي‌ان‌اي در كمتر از يك ساعت به آشكارسازي هويت مجرم بپردازد.

در حال حاضر انجام اين فرآيند به حداقل سه روز زمان احتياج دارد.

اين فناوري جديد بدين معني است كه مي‌توان سارقان را پيش از فروش اجناس مسروقه و مجرمان خشن را پيش از انجام جرائم بعدي شناسايي كرد.

به گفته محققان، از اين دستگاه مي‌توان به عنوان ابزار اطلاعاتي استفاده كرد كه به پليس كمك مي كند تا مجرم را دستگير كند. پس از دستگيري مظنون، ‌پليس مي‌تواند با استفاده از شيوه‌هاي قديمي پزشكي قانوني براي جمع‌اوري شواهد براي دادگاه اقدام كند.

نمونه اوليه اين دستگاه در حال حاضر در كنار شيوه‌هاي سنتي پزشكي قانوني توسط سازمان ملي اصلاح پليسي انگليس مورد آزمايش قرار دارد.

درصورتي كه دستگاه عملكرد موفق خود را ثابت كند تا يك سال آينده مي‌توان شاهد ورود آن به ادارات پليس بود.

پژوهشگران به‌ دنبال راهبردهاي مختلفي براي بهبود فناوري غشاي آب با استفاده از فناوري نانو هستند. يکي از اين راهبردها استفاده از کانال‌هاي انتقال آب داراي پروتئين آکواپورين است. با اين حال ساخت غشا‌هاي مناسب براي استفاده در صنعت بسيار دشوار است. اخيرا روشي براي بهينه سازي اين غشاها و امکان استفاده از آنها در صنعت ارائه شده است.

غشا‌هاي تصفيه آب انواع مختلفي داشته که در حال حاضر در حال بهبود و توسعه هستند. هيچ غشايي قادر نيست آب را به‌ طور کامل فيلتر کند، اما با استفاده از غشاهاي جديد مي‌توان کيفيت آب را بهبود داد.

در پروژه‌اي که توسط کميسيون اروپا سرمايه‌گذاري شده است، محققان از يک ساختار منحصربه‌فرد استفاده کردند. اين ساختار پيش از اين، به ‌صورت يک ابداع در حوزه فناوري نانو ارائه شده بود. براي اين کار از غشاي سلولي که در آن کانال‌هايي از جنس پروتئيني به ‌نام آکواپورين استفاده شده بود، الهام گرفتند. از اين کانال‌ها تنها آب خالص قادر به عبور است. غشاهاي فيلتراسيون مختلفي به همراه آکواپورين در اين فناوري استفاده شده است تا بتواند ذرات و پاتوژن‌ها را از آب جدا کند. با اين راهبرد مي‌توان آب را با کارايي بيشتر نسبت به ديگر غشاهاي موجود در بازار تصفيه کرد.

بزرگترين مشکل پيش رو در استفاده از اين غشاء آن است که صنعتي کردن اين غشاها چالش برانگيز است. براي متناسب سازي اين غشاها به منظور استفاده در صنعت، محققان از لايه‌هاي هيدروژل مانند که بسيار منعطف هستند جهت نگهداشتن آکواپورين استفاده کردند. سپس روي اين لايه را با فيلم متخلخلي از جنس تفلون پوشاندند به‌طوري که مي‌تواند قطرات هيدروژل و آکواپورين را نگه‌ دارد.

هدف اين پروژه توسعه غشاهايي است که بتواند آب آشاميدني را بازيافت کرده و همچنين آن را نمک‌زدايي کند. البته اين فناوري مي‌تواند در صنايعي که از نيمه‌هادي‌ها استفاده مي‌کنند، به‌کارگرفته شود زيرا در اين صنايع آب خالص بسيار زيادي استفاده مي‌شود که با اين کار مي‌توان انرژي لازم براي خالص سازي آب را به حداقل رساند و اين صنايع را زيست سازگارتر کرد. اگر همه چيز مطابق برنامه پيش برود، صنايع صاحب غشاهايي خواهند شد که 5 تا 10 برابر کاراتر از غشاهاي فعلي در بازار هستند.

پژوهشگران دانشگاه استنفورد، راهبرد ديگري براي بهبود تصفيه آب با استفاده از فناوري نانو ارائه کرده‌اند. آنها از غشاهاي نخي داراي پوشش نانوسيم‌هاي نقره و نانولوله‌هاي کربني استفاده کردند که در آنها جريان الکتريکي عبور داده مي‌شود که با اين کار مي‌توان پاتوژن‌ها را نابود کرد.

نخستين شواهد پزشكي تاكيد مي‌كند كه اجراي برنامه‌هاي واكسيناسيون ملي براي زنان جوان با كمك اين واكسن جديد در برابر ويروس مزبور كه عامل ابتلا به سرطان دهانه رحم است، تعداد مبتلايان به اين بيماري را كاهش خواهد داد.

به گزارش پايگاه اينترنتي مدگورو، استراليا يكي از نخستين كشورهايي است كه اين واكسن را معرفي و استفاده كرده است و نشان دهنده كاهش مشكلات شديد دهانه رحم و تغييرات سلول‌ها و گردن رحم است. اين تغييرات و مشكلات بيمارگونه بوده و مي‌تواند نشانه‌اي از سرطان باشد.

كارشناسان بهداشتي در استراليا اين طرح را روي گروهي از زنان 12 تا 26 ساله و از سال 2007 ميلادي اجرا كرده است.

نتايج اجراي اين طرح تاكيد كرد: تعداد دختران 17 ساله و جوانتري كه دچار مشكلات شديد در اين ناحيه بودند تقريبا 50 درصد كاهش پيدا كرده است.

بنا براين گزارش، ويروس پاپيلوماي انساني عامل اصلي بروز سرطان دهانه رحم است كه سالانه فقط در آمريكا جان 4000 زن را مي‌گيرد. با اين وجود پزشكان معتقدند كه زنان نبايد با دريافت اين واكسن تصور كنند كه ديگر خطر ابتلا برايشان وجود ندارد و بنابراين نبايد آزمايشات مداوم را رها كنند.

جزئيات اين مطالعات در مجله تخصصي لانست منتشر شده است.

مريم غفاري، پژوهشگر طرح يکي از مشکلات نصب قطعات کاشتني (ايمپلنت ها) در بدن را ضعف در اتصال قطعه با استخوان ذکر کرد و گفت:‌ با گذشت زمان و به تدريج، محل‌هاي اتصال از جمله در مفاصل مصنوعي لگن و زانو فاصله پيدا مي کنند و دچار لقي مي‌شوند.

وي افزود: براي حل اين مشکل، پژوهشگران به دنبال راه‌هايي براي اصلاح سطح قطعات از جمله پوشش دادن آنها با لايه نازکي از جنس هيدروکسي آپاتيت هستند تا اتصال با استخوان به خوبي انجام شود.

غفاري، روش کار در اين پژوهش را آماده سازي سطح قطعه و سپس قرار دادن آن داخل محلولي شبيه به پلاسماي خون ذکر کرد و گفت: در اين مرحله لايه اي به قطر 5 ميکرون از هيدروکسي آپاتيت به صورت يکنواخت روي سطح قطعه تشکيل مي شود.

وي افزود: اين پوشش طي هفت روز به صورت يکنواخت درآمده و آزمايش‌هاي سلولي انجام شده نشان از اتصال و رشد خوب سلول هاي مزانشيمي انساني روي اين لايه داشتند.

پژوهشگر طرح با اشاره به تحقيقات مشابه در مراکز تحقيقاتي ديگر گفت: رشد سلولي در نمونه هاي بدون پوشش بعد از حدود يک هفته کند مي‌شد و تنها به گسترش خود مي پرداختند و رشد ادامه نمي يافت ولي در نوع پوشش داده شده رشد سلولي ادامه يافت.

وي افزود: هم اکنون طول عمر قطعات کاشتني (ايمپلنت ها)‌ در بدن حدود 10 تا 15 سال است و پس از اين مدت لق مي شود كه هدف ما افزايش اين مدت و رسيدن به 30 سال بوده است.

غفاري تصريح کرد: هم اکنون روشي به نام پلاسما اسپري در حرارت هاي بالاي 1000 درجه براي لايه نشاني استفاده مي شود که به علت تغيير در خواص مکانيکي قطعه، پژوهشگران مايل به استفاده از لايه نشاني دما پايين هستند.

آزاده سپهوند، پژوهشگر ديگر طرح نيز کار خود را بررسي اتصال قطعه به استخوان ذکر کرد و گفت: هيدرکسي آپاتيت داراي خاصيت نوردهي در طول موج مشخص (لومينسانس) است که با استفاده از اين خاصيت مي توان کيفيت اتصال استخوان به قطعه کاشته شده در بدن را بررسي کرد.

وي افزود: در اين بخش از پژوهش با آشکارسازي نور ساطع شده از هيدروکسي آپاتيت موفق شديم ميزان اتصال را بررسي کنيم.

اين پژوهش در قالب دو پايان نامه کارشناسي ارشد مهندسي پزشکي در دانشگاه صنعتي اميرکبير انجام شده است.

كارشناسان انستيتو ملي سرطان در آمريكا بار ديگر يادآوري كردند افرادي كه دچار آفتاب سوختگي شديد مي‌شوند يا به دفعات در معرض تشعشعات فرابنفش خورشيدي قرار مي‌گيرند بيشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان پوست هستند.

 سايت اينترنتي هلت دي نيوز در مقاله‌اي در اين باره آورده است: اين انستيتو فهرستي از فاكتورهاي بيشتري كه خطر ابتلا به اين بيماري را افزايش مي‌دهند منتشر كرده است.

بنا براين گزارش، كارشناسان تاكيد دارند كه استفاده از تخت‌هاي برنزه كننده به طور منظم، سابقه ابتلا به سرطان پوست، سابقه خانوادگي و عوامل وراثتي در بروز اين سرطان، داشتن پوست لطيف و آسيب پذير كه به راحتي دچار آفتاب سوختگي مي‌شود مثل پوست بدن نوزادان و همچنين مصرف داروهايي كه موجب افزايش حساسيت پوست به نور خورشيد مي‌شوند همگي از عوامل تشديد كننده احتمال ابتلا به اين سرطان هستند.

علاوه بر اينها، گاهي اوقات ابتلا به يك مشكل پزشكي كه سيستم ايمني بدن را درگير مي‌كند و يا مصرف داروهايي كه سيستم ايمني بدن را سركوب مي‌كنند در بروز اين سرطان نقش دارند.

كارشناسان معتقدند آگاهي از اين فاكتورها و يادآوري آنها، انگيزه افراد را براي به كار گرفتن اقدامات پيشگيرانه و احتياط‌هاي لازم در برابر تشعشات خورشيدي افزايش مي‌دهد.

متخصصان با استفاده از يك تراشه بعنوان يك پروتز عصبي حافظه موش‌هايي را كه از مشكل فراموشي رنج مي‌بردند با زدن يك كليد احيا كردند.

متخصصان دانشگاه‌هاي ويك فارست و كاليفرنياي جنوبي با همكاري يكديگر به اين روش دست يافته‌اند. آنها اميدوار هستند كه از اين روش بتوانند در آينده براي درمان بيماران مبتلا به آلزايمر يا سكته مغزي بهره بگيرند.

به گزارش سايت اينترنتي پاپيولارساينس، اين پروتز عصبي شبيه به مغز عمل كرده و سيگنال‌هاي عصبي را ارسال مي‌كند و به اين ترتيب از آن مي‌توان در قسمت حافظه مغز استفاده كرد.

اين پزشكان الكترودهايي را به مغز موشها متصل كردند كه به دو ناحيه از هيپوكامپ مرتبط بودند. اين دو ناحيه CA1، CA3 نام داشتند. آزمايشات قبلي ثابت كرده بود كه قسمت هيپوكامپ در مغز، حافظه كوتاه مدت را به حافظه درازمدت تبديل مي‌كند.

اين پزشكان سيگنال‌هاي منتقل شده بين اين دو ناحيه را ثبت كردند. متخصصان دريافتند كه اگر در مغز اين موش‌ها يك هيپوكامپ مصنوعي شبيه به آنچه در مغز عمل مي‌كند كار گذاشته شود مي‌تواند كارآيي اين قسمت از مغز را بازگردانده و حافظه آنها را دوباره به كار بيندازند.

اين متخصصان در نظر دارند كه در آزمايشات بعدي اين روش را روي ميمون‌ها بررسي كنند.

دكتر فرحناز نورمحمديان، دانشيار شيمي آلي پژوهشگاه علوم و فناوري رنگ اظهار كرد: ما بدنبال شيوه‌اي نوين و بدون ضرر براي آزادسازي دارو در بافت آسيب ديده بوديم تا به واسطه آن ضمن كاهش اثرات مخرب داروها قادر شويم تاثير درماني عميق‌تري را نيز ايجاد كنيم، همچنين قابليت مشاهده ميزان نفوذ و تاثيرگذاري دارو براي بررسي نتيجه درمان نيز از فاكتورهاي مورد بررسي در اين تحقيق بود.

وي براي شفاف‌تر شدن نتايج اين تحقيق با اشاره به شيوه‌هاي درمان سرطان پوست، خاطرنشان كرد: يکي از روش‌هاي متداول در درمان بيماري سرطان پوست اعمال دارو بر پوست و تابش امواج ماوراء بنفش براي آزادسازي دارو است؛ يکي از مضرات مهم اين روش، لزوم استفاده از امواج ماوراء بنفش است که خود به عنوان يکي از پرتوهاي سرطان زا و آسيب رسان مطرح است.

اين محقق با بيان اين‌که در اين پروژه به بررسي امکان استفاده از امواج بي خطر مادون قرمز نزديک در محدوده طول موج 980 نانومتر در فرايند دارورساني به روش پرتودرماني پرداخته شده، خاطرنشان کرد: از آن جا که اين امواج انرژي لازم براي انجام واکنش‌هاي آزادسازي نوري را ندارند، تلاش ما بر اين بود که با استفاده از نانوذرات ويژه، امواج ناحيه بي خطر مادون قرمز نزديک را در سطح مولکولي به امواج پرانرژي ماوراء بنفش تبديل کنيم. زيرا تنها در اين صورت است که اين امواج در سطح مولکولي باعث انجام واکنش و آزادسازي دارو در محل دقيق با مقدار معين مي‌شوند.

نورمحمديان با اشاره به نحوه اجراي اين پژوهش افزود: نتايج به دست آمده مشخص كرد كه سرعت آزاد شدن جزء آزاد شونده، در دو حالت تابش امواج ماوراء بنفش بدون نانوذرات و همچنين تابش نور بي خطر و پر نفوذ مادون قرمز نزديک، يکسان بوده و سامانه طراحي شده کاملا کارآمد و موثر است.

وي همچنين اضافه كرد: براي حصول به اهداف مطرح شده، نوعي ماده بي رنگ ساخته شد كه توانايي اتصال به دارو را دارد و به تابش نور ماوراء بنفش پاسخ مي‌دهد به گونه‌اي که بخش دارويي آن از ماده جدا شده و به فرم موثر تبديل مي‌شود. علاوه بر اين توانايي اتصال به نانوذرات را دارد و پس از جدا شدن دارو، اين ماده به صورت رنگي و قابل دفع تبديل مي‌شود، از اين رو از ميزان داروي آزاد شده مطلع مي‌شويم.

نورمحمديان، مهمترين مزيت اين پژوهش را استفاده از امواج بي خطر با عمق نفوذ بيشتر در بافت زنده براي دارورساني در محل عنوان کرد.

جزئيات اين پژوهش که با همکاري کارل جان کارلينگ، جان کريستوفر باير و نيل برندا از کشور كانادا انجام شده، در مجله‌ Angewandte Chemie International Edition (جلد 49، صفحات 3785-3782، سال 2010) منتشر شده‌ است.

كتاب «القطاب القطبيه» تأليف قطب الدين عبدالقادر بن حمزه بن ياقوت الاهري با ترجمه‌ي حسين منوچهري و تصحيح و ويراستاري هاشم بناپور از سوي نشر مركز دانشگاهي منتشر شده است.

به گفته‌ي بناپور، اين اثر كتابي در حوزه‌ي عرفان – فلسفه‌ي اسلامي است كه از متون مهم عرفاني قرن هفتم هجري به شمار مي‌آيد و تا كنون كم‌تر مورد توجه قرار گرفته است. در اين اثر، نويسنده به تبيين ويژگي‌هاي حكمت الهيه مي‌پردازد؛ حكمتي كه شعبه‌اي از فلسفه‌ي اسلامي است.