تبیان، دستیار زندگی

سینه ام خسته ی آه هست الهی العفو 

حاصلم بار گناه است الهی العفو

وای از آن روز که هر عضو تنم بر گنهی

در حضور تو گواه است الهی العفو 

پشتم از بار گناه خم شد و باز

مرا به عطای تو نگاه است الهی العفو

بارم از اول ره بوده گناه روی گناه 

آنچه آوردم امشب به درگاه خانه ی تو

گریه و ناله و آه است الهی العفو

در احادیث فراوانى، به صراحت، اعلام شده كه اقامت‏گاه شخصى حضرت بقیةاللّه، أرواحنافداه، در دوران ظهور مسجد مقدّس سهله است. اینك شمارى از این روایات آورده مى‏شود.
1-محدّثان عالى مقام شیعه، با اسناد معتبر، در مجامع حدیثى خود، از راویان اخبار و ناقلان آثار، روایت كرده‏اند كه روزى در محضر مقدّس رییس مذهب، حضرت امام صادق (علیه‏السّلام) از مسجد سهله گفت و شنود شد. فرمودند:
أما إنّه منزل صاحبنا إذا قام بأهله؛ آن جا اقامت گاه صاحب ما است، هنگامى كه با خانواده‏اش قیام كند.
در برخى از منابع، به جاى قامَ، قَدِمَ تعبیر شده است؛یعنى، هنگامى كه تشریف بیاورد.
و در نقل برخى از محدّثان، به جاى أما إنّه، مسجد السّهله آمده است؛یعنى، به جاى ضمیر، اسم صریح آمده است.

2-بیش از دو قرن، پیش از میلاد مسعود كعبه‏ى موعود، وجود مقدّس امیرمؤمنان (علیه‏السّلام)، به هنگام ترسیم خطّ سیر حضرت ولى عصر (علیه‏السّلام) در آستانه‏ى ظهور، مى‏فرماید:
كأنّی به قد عبر من وادى السلام إلى مسجد السّهلة، على فرس مُحَجَّل له شِمراخ، یزهو، و یدعو، و یقول فی دعائه لا إله إلاّ الله حقّاً حقّاً...؛ گویى او را با چشم خود مى‏بینم كه از وادى السلام عبور كرده، بر فراز اسبى كه سپیدى پاها و پیشانى‏اش همى‏درخشد، به سوى مسجد سهله در حركت است، و زیر لب زمزمه دارد و خدا را این گونه مى‏خواند: (لا إله الاّالله حقّاً حقّاً...).

3- بیش از یك قرن پیش از ولادت خجسته‏ى حضرت حجّت (علیه‏السّلام)، امام صادق (علیه‏السّلام)خطاب به یار با وفایش ابوبصیر فرمود:
یا أبا محمّد! كأنّی أرى نزول القائم (علیه‏السّلام) فى مسجد السّهلة بأهله و عیاله؛
اى ابا محمّد! گویى فرود آمدن قائم علیه‏السّلام را با اهل و عیال‏اش در مسجد سهله، با چشم خود مى‏بینم.
ابوبصیر عرضه داشت: »آیا محلّ اقامت دائمى آن حضرت، در مسجد سهله خواهد بود؟ حضرت فرمود: آرى مسجد سهله، اقامت‏گاه حضرت ابراهیم خلیل الرحمان (علیه‏السّلام) بود.
خداوند، پیامبرى را مبعوث نكرده، جز این كه در مسجد سهله نماز گزارده است.
مسجد سهله، پایگاه حضرت خضر (علیه‏السّلام) است.
كسى كه در مسجد سهله اقامت كند، همانند كسى است كه در خیمه‏ى رسول اكرم (صلّى‏اللّهُ‏علیه‏وآله‏وسلّم) اقامت كند.
مرد و زن با ایمانى یافت نمى‏شود، جز این كه دل‏اش به سوى مسجد سهله پر مى‏زند.
در مسجد سهله، تخته سنگى است كه تمثال همه‏ى پیامبران بر آن نقش بسته است.
احدى در مسجد سهله نماز نمى‏گزارد كه با نیّت راستین خدا را بخواند، جز این كه خداوند او را با حاجت بر آورده شده از آن جا بر مى‏گرداند.
احدى نیست كه در مسجد سهله به خدا پناهنده شود، جز این كه خداوند او را از آن چه بیم دارد پناه دهد.
ابوبصیر عرض كرد: فضیلت بسیار بزرگى است!.
امام صادق (علیه‏السّلام) فرمود: آیا براى‏ات بیفزایم؟ عرض كرد  بلى. فرمود:
مسجد سهله، از آن بُقعه‏هایى است كه خداوند دوست دارد او را در آن جا بخوانند.
شب و روزى نیست كه فرشتگان به زیارت مسجد سهله نشتابند و در آن جا به عبادت حق تعالى نپردازند.
اگر من در آن سامان سكونت داشتم، هیچ نمازى را جز در مسجد سهله نمى‏خواندم.
اى ابا محمد! اگر مسجد سهله هیچ فضیلتى جز فرود آمدن فرشته‏ها و اقامت پیامبران را نداشت، همین فضیلت بس بود، در حالى كه این همه فضیلت دارد.
آن چه از فضایل مسجد سهله براى تو بازگو نكردم، بیش از فضایلى است كه برای‏ات گفتم.
ابوبصیر عرض كرد: آیا مسجد سهله، اقامت‏گاه دائمى حضرت قائم (علیه‏السّلام) خواهد بود؟ فرمود: آرى.

5- ابوبكر حضرمى از محضر امام باقر علیه‏السّلام پرسید: بعد از خانه‏ى خدا و حرم رسول خدا صلّى‏اللّهُ‏علیه‏وآله‏وسلّم كدامین بقعه از همه‏ى بقعه‏ها با فضیلت‏تر است؟ امام باقر علیه‏السّلام فرمود:
اى ابابكر! كوفه است كه پاك و پاكیزه است، و قبور پیامبران مرسل و غیرمرسل در آن است، و قبور صالحان و صدّیقان در آن است، و مسجد سهله در آن است كه:
خداوند، هیچ پیامبرى مبعوث نكرده، جز این كه در آن نماز گزارده است.
و فیها یظهر عدل الله؛ عدالت خداوند در آن جا ظاهر مى‏شود.
و فیها یكون قائمه و القُوّام من بعده؛ خلیفه‏ى قائم به حق خداوند، و دیگر قائمانِ بعد از اونیز در آن جا خواهند بود.
آن جا اقامت‏گاه پیامبران، و اوصیاى پیامبران و صالحان است.

6- ابان بن تغلب، در سفرى با امام صادق علیه‏السّلام هم سفر شد. در اطراف كوفه، در سه نقطه، امام صادق علیه‏السّلام از اسب پیاده شد، دو ركعت نماز گزارد.
ابان، در مورد این سه نقطه، از آن حضرت پرسید. امام علیه‏السّلام توضیح داد. سومین مورد را محلّ نزول قائم علیه‏السّلام معرفى فرمود.

در این حدیث اگرچه به نام مسجد سهله تصریح نشده، ولى از بررسى مجموع روایات اطمینان حاصل مى‏شود كه آن نقطه، مسجد سهله بوده است.

7- محمّد بن حسین بن عبدالله تمیمى، مشهور به ابوسوره از بزرگان زیدیّه بود. روز عرفه‏اى، به زیارت امام حسین علیه‏السّلام مشرّف شد. شب عید را نیز در حائر حسینى بیتوته كرد. در پگاه عید اضحى، به هنگام خروج از حرم امام حسین علیه‏السّلام به پیش‏گاه مقدّس حضرت بقیّةالله، أرواحنافداه، شرفیاب شد. در محضر آن قبله‏ى موعود، به سوى مسجد سهله حركت كرد. معجزه‏اى از آن حضرت مشاهده كرد. مستبصر شد و به آیین تشیع اثناعشرى گروید.
ابوسوره مى‏گوید: هنگامى كه به مقابر مسجد سهله رسیدیم، آن امام همام فرمود:
هُوَ ذا منزلی؛ این جا خانه‏ى من است.

در این احادیث، از مسجد سهله به عنوان اقامت‏گاه حضرت بقیّةاللّه، أرواحنا فداه، به هنگام ظهور سخن رفته است در احادیث فراوان دیگرى، به ابعاد دیگرى از ویژگى‏هاى مسجد سهله اشاره شده، كه شمارى از آن‏ها را در این جا مى‏آوریم:
 

8- شیخ طوسى، با سلسله اسناد خود، در ضمن یك حدیث طولانى، از وجود مقدس امیرمؤمنان علیه‏السّلام روایت مى‏كند كه به هنگام شمارش مساجد مباركه‏ى كوفه فرمود:
و مسجد بنى ظفر مسجد مبارك. والله! إنّ فیه لصخرة خضراء، و ما بعث الله من نبىّ إلّا فیها تمثال وجهه، و هو مسجد السّهلة؛مسجد بنى ظفر، كه همان مسجد سهله است، مسجد مباركى است. به خدا سوگند! در آن، تخته سنگ سبز رنگى است كه خداوند هیچ پیامبرى را مبعوث نكرده، جز این كه تمثال صورت‏اش در آن هست.

9- مرحوم كلینى، در همین رابطه، حدیثى با سلسله اسنادش از امام باقر علیه‏السّلام روایت كرده كه آن حضرت، در شمار مساجد مباركه‏ى كوفه فرمود:
و مسجد بنى ظفر و هو مسجد السّهلة؛ و مسجد بنى ظفر كه همان مسجد سهله است.

ادامه دارد:

برگرفته  از  شبکه جهانی اطلاع رسانی امام المهدی

داد معشوقه به عاشق پیغام
که کند مادر تو با من جنگ
هر کجا بیندم از دور کند
چهره پرچین و جبین پرآژنگ
با نگاه غضب آلود زند
بر دل نازک من تیر خدنگ
از در خانه مرا ترک کند
همچو سنگ از دهن قلماسنگ
مادر سنگ دلت تا زنده ست
شهد در کام من وتوست شرنگ
نشوم یک دل و یک رنگ تو را
تا نسازی دل او از خون رنگ
گر تو خواهی به وصالم برسی
باید این ساعت بی خوف و درنگ
روی و سینه تنگش بدری
دل برون آری از آن سینة تنگ
گرم وخونین به منش باز آری
تا برد ز آینه قلبم زنگ
عاشق بی خرد ناهنجار
نه بل آن فاسق بی عصمت و ننگ
حرمت مادری از یاد ببرد
خیره از باده و دیوانه ز ننگ
رفت و مادر را افکند به خاک
سینه بدرید دل آورد به چنگ
قصد سر منزل معشوق نمود
دل مادر به کفش چون نارنگ
از قضا خورد دم در به زمین
و اندکی سوده شد او را آرنگ
وان دل گرم که جان داشت هنوز
اوفتاد از کف آن ب ی فرهنگ
از زمین باز چو برخواست نمود
پی برداشتن آن آهنگ
دید کز آن دل آغشته به خون
آید آهسته برون این آهنگ
آه دست پسرم یافت خراش
آخ پای پسرم خورد به سنگ

زندگی بافتن یک قالیست
نه همان نقش ونگاری که خودت می خواهی
نقشه را اوست که تعیین کرده
تو در این بین فقط می بافی
نقشه را خوب ببین
نکند آخر کار قالی زندگی ات را نخرند.

آثار تقوی 

بخشی از اثار و برکات تقوی در دنیا و برخی در اخرت است .

آثار تقوی در زندگی دنیایی

1 -  برخورداری از برکات دنیوی  است : یکی از کارهای خدا ان است که 

بین گناه و تنگی معیشت رابطه مستقیم ای قرار داده است  . و از طرفی

استغفار و معنویت با افزایش روزی رابطه است .

خداوند  در آیه  96 سوره اعراف می فرماید :

وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَى آمَنُواْ وَاتَّقَواْ لَفَتَحْنَا عَلَیْهِم بَرَكَاتٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَالأَرْضِ

وَلَكِن كَذَّبُواْ فَأَخَذْنَاهُم بِمَا كَانُواْ یَكْسِبُونَ

و اگر مردم شهرها ایمان آورده و به تقوا گراییده بودند قطعا بركاتى از

آسمان و زمین برایشان مى‏گشودیم ولى تكذیب كردند پس به [كیفر]

دستاوردشان [گریبان] آنان را گرفتیم.

بجا اوردن تعالیم اسلامی موجب می شود رحمت اسمانی به انسان رو آورد.

 بین اعمال انسان و جلب رحمت و نعمت های الهی رابطه تنگاتنگ است .

خدا استغفار را موجب روزی می داند .

در روایتی از امام علی علیه السلام امده : اکثروا الاستغفار تجلب

الرزق :   بیشتر بودن استغفار موجب جلب روزی می شود .

انسان وقتی دنبال استغفار باشد رشد و ترقی می یابد .

ماجرای  جوان متقی :  

نقل شده جوان خیاطی بود زیبا و خوش صورت بود . زیبایی وی به حدی

بود هر زنی او را می دید شیفته وی می شد . روزی این جوان خیاط مقداری

از لباس هایی که دوخته بود را همراه خود به بازار آورد تا بفروشد و

مایحتاج خود را تامین کند .  وقتی از کنار قصر پادشاه رد می شد . عادت

دختر پادشاه این بود  پشت قصر را نگاه می کرد چشمش به این جوان

می افتد و شیفته وی می شود و به بهانه خرید پارچه به قصر دعوت

می کرد .

وقتی جوان وارد قصر می شود . دختر پادشاه عمل نامشروعی از وی

می خواهد . جوان قبول نمیکند و می گوید مناز خدا می ترسم . اما دختر

اصرار می کند تا از گفته من اطاعت نکنی تو را رها نمی کنم و چاره ای

نداری جز از خواسته من تبعیت کنی.

جوان اجازه می گیرد شست و شویی بکند . دختر اجازه می دهد و می گوید

به شرط اینکه لباس هایت را نزد من گرو بگذاری.

جوان به پشت بام می رود و برای اینکه خود را از دست دختر نجات دهد

 تصمیصم می گیرد خود را از ان بالا پرت کند  ولی چون نیت وی خیر

و برای خدا بود خداوند به جبرئیل امر می کند جوان را بگیرد و آرام به

روی زمین بگذارد .

جوان  به خانه رفته  وقتی همسرش می گوید امشب چه به خانه آوردی

می گوید امروز ان لباسها را نسیه فروختم فردا پولش را می آورند . و به

همسرش می گوید تنور را روشن کن تا همسایگان متوجه نشوند ما چیزی نداریم.

یک لحظه همسایه ای می آید و از انان درخواست آتش می کند  می رود کنار

 تنورآتش بردارد می بیند تنور پر نان است و نزدیک هست بسوزد  به

صاحبخانه می گوید و آنان هم می بینند تنور پر نون است  . همسرش ماجرا

ازوی می پرسد و جوان ماجرای تقوای خود را بیان می کند.

در روایتی پیامبر اکرم تقوا را مانند تجارتی معرفی می کند بدون اینکه

انسان سرمایه ای داشته باشد روزی فراوانی بدست می آورد.