تبیان، دستیار زندگی

یکی از تکنیک های موفقیت شکر گزاری است که در تمامی صحنه های عاشورا و کربلا مشاهده می شود به گونه ای که وقتی حضرت از مکه حرکت کردند تا وقتی که حضرت زینب دوباره به کربلا رسید ما همه جا این تکنیک موفقیت را می بینیم.

روایت است از پیامبر صلوات الله وقتی بنده ای الحمدلله می گوید خداوند متعال او را از نعمت های دنیا و اخرت بهره مند می کند .

حضرت نوح علیه السلام نیز وقتی سوار بر کشتی شدند شکر الهی را بجا اوردند:

فَإِذَا اسْتَوَیتَ أَنْتَ وَمَنْ مَعَكَ عَلَى الْفُلْكِ فَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی نَجَّانَا مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ(المؤمنون/28)
و هنگامی که تو و همه کسانی که با تو هستند بر کشتی سوار شدید، بگو: «ستایش برای خدایی است که ما را از قوم ستمگر نجات بخشید!»

صحنه اول : هنگام خروج از مکه وقتی ابا عبدالله الحسین می خواست خانه خدا را ترک کند طواف بجا اورد و بعد خطبه ای خواند که در ان حمد و سپاس خداوند متعال را بجا اورد.

الحمدلله و ماشاءالله و لاقوه الا بالله و صلى الله على رسوله، خط الموت على ولد آدم مخط القلاده على جید الفتاه و ما اولهنى الى اسلافى اشتیاق یعقوب الى یوسف ؛

سپاس براى خداست كه آن چه را بخواهد مى شود، و جز او تكیه گاهى نیست و درود او بر پیامبرش باد مرگ بر اولاد آدم ، مانند گردن بندى است كه به دور گردن زن جوان پیچیده است . اشتیاقم زیاد است به دیدن نیاكان ، بزرگان و گذشتگانم . مانند اشتیاق یعقوب به دیدن یوسف.  (اعیان الشیعه،ج1،ص593)

صحنه دوم : وقتی شب عاشورا فرا رسید حضرت یارانش را جمع کردو به همه فرمودند من بیعت را از همه شما بر داشتم اما کسی راه رفتن را پیش نگرفت . سید الشهدا وقتی این وفاداری را دید زبان به حمد و ستایش خداوند عزو جل باز نمودند.

(أثنی علی الله أحسن الثناء و أحمده علی السراء و الضراء ..... أما بعد، فإنی لا أعلم أصحابا أولی و لا خیراً من أصحابی و لا أهل بیت أبر و لا أوصل من أهل بیتی فجزاکم الله عنی جمیعا خیراً.؛

خدا را به بهترین وجه ستایش کرده و در شداید و آسایش و رنج و رفاه در مقابل نعمت هایش سپاسگزارم اما بعد، من اصحاب و یارانی بهتر از یاران خود ندیدم و اهل بیت و خاندانی باوفاتر و صدیق تر از اهل بیت خود سراغ ندارم. خداوند به همه شما جزای خیر دهد)(الكامل فی تاریخ ،ج2،ص559)

مقام معظم رهبری :

غدیر ، کربلای عوام بود و کربلا ، غدیر خواص !

در غدیر با آنکه بیعت گرفته شد،" جفا " شد  و در کربلا ،

با آنکه بیعت برداشته شد ،" وفا " ماند.

صحنه  سوم :  صبح عاشورا وقتی می خواستند سخنرانی کنند در ان سختی ها و مشکلات خدارا سپاس فرمودند: حمد و سپاس خدای را كه دنیا را محل فنا و زوال قرار داد، دنیا اهل خود را تغییر می دهد و آنها را دگرگون می كند، مغرور كسی است كه گول دنیا را بخورد و بدبخت كسی است كه شیفته و فریفته ی او بشود، مردم! دنیا گولتان نزند كه هر كس به او اعتماد كند ناامیدش می سازد.

صحنه چهارم : به هنگام ظهر عاشورا حضرت فرمودند نماز ظهر به جماعت بخوانند حضرت جلو ایستادند و نماز خوف را بجا اوردند.

صحنه 5 : به هنگام شهادت علی اصغر :

وقتی حضرت برای ایشان تقاضای اب کردند و جواب حضرت را با تیر حرمله دادند حضرت کودک شش ماهه رابه طرف دشمن گرفت که ایشان چه کرده است که اب به این بچه نمی دهید بعضی شروع به هلهله کردند وبرخی گفتند حضرت راست می گوید که شمر به حرمله دستور داد تیر بیندازد.

از حرمله پرسیدند شما در کربلا قساوت زیادی داشتید جایی دل شما سوخت ؟ یکجا دلم سوخت زمانی که تیر سه شعبه به حنجره علی اصغر زدم و حضرت می خواست به سمت خیمه برود یه قدم به سمت این خیمه و یه قدم بر می گردد دلم سوخت

بعد شهادت حضرت علی اصغر علیه السلام حضرت می فرمایند : هر مصیبتی كه بر من فرود آید، آسان است زیرا كه در محضر خداست ،بارالها این كودك پیش تو كم بها تر از بچه ناقه صالح نیست، چنانچه پیروزی ما مقدر نیست آن را بهترین توشه ما بساز و از ستمگران انتقام ما را بگیر و آنچه در دنیا بر ما فرود آمد توشه آخرتمان قرار ده.

۱- خداوند به زایرین حسینی مباهات می کند . امام صادق علیه السلام  فرمودند :  خداوند  به زائرین امام حسین علیه السلام مباهات می کند .

شوقی که زوار به امام حسین دارد موجب مباهات انان نسبت به ملائکه است .

2- خداوند به زایر امام حسین علیه السلام به دیده رحمت می نگرد.

3- جز کسانی هستند که خداوند در عرش با انان صحبت کرده است .

4- اسمشان در علیین نوشته می شود .

كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِی عِلِّیینَ(المطففین/18)
چنان نیست که آنها (درباره معاد) می‌پندارند، بلکه نامه اعمال نیکان در «علیین» است!

5- زوار امام حسین علیه السلام بر سر سفره پیامبر و ائمه علیه السلام می نشینند و می خورند .

۶-خداوند فرمودند اگر اهل بدبختی و شقاوت باشید با زیارت امام حسین علیه السلام جز سعادتمندان نوشته خواهد شد.

7- زایر امام حسین علیه السلام جز کروبیان و سرور ملائکه قرار خواهد گرفت.

8-به حضرت زهرا سلام الله علیها کمک کرده است . چون در روایت داریم که حضرت هر روز امام حسین علیه السلام را زیارت می کند .

9- صورت و اعضا و جوارح زایر امام حسین علیه السلام محل دعای امام صادق علیه السلام قرار می گیرد .

در روایت داریم ایشان سجده می کرد و اشک می کرد و می فرمود :

خدایا ! رحم کن بر صورت هایی که برای امام حسین علیه السلام دگرگون می شود .

خدایا! رحم کن بر ان چشم هایی که اشک هایش برای امام حسین علیه السلام جاری است .

خدایا ! رحم کن بران ناله و فریاد بلندی که برای ما بلند می شود.

در روایت دیگر داریم حضرت فرمودند بدن های زوار امام حسین علیه السلام  نزد شما امانت باشد تا نزد حوض کوثر به من برگردانید.

بخاطر همین است در روایتی از امام رضا علیه السلام آمده  که همه ما کشتی نجات هستیم منتها کشتی نجات امام حسین علیه السلام سریع تر می باشد .

11- زایر خدا و رسول الله می باشد : کمن زار الله فوق عرشه مانند ان است که خدا را در عرش زیارت کرده است .

کامل زیارات و بحار الانوار امده است که زایر خدا و رسول الله است .

12- همه بهشتیان در هر درجه ای که از درجات بهشت باشند آروز می کنند کاش از زوار امام حسین علیه السلام می بودند.

امام صادق علیه السلام در کامل الزیارت : اینقدر خدا به زوار امام حسین علیه السلام عنایت میکند که انان می گویند ای کاش ما هم از زوار امام حسین علیه السلام می بودیم

نتیجه عدم زیارت امام حسین علیه السلام

۱- عاق   رسول خدا و ائمه  : در روایت از امام صادق علیه السلام : اگر کسی توانایی داشته باشد زیارت امام حسین علیه السلام نرود عاق رسول خدا و ائمه می شود که از عاق والدین شدیدتر است .( زیرا انها پدران معنوی امت هستند)

۲- ضایع کردن حق خدا  و رسول خدا : در روایت داریم اگر کسی هر سال حج برود در حالی که زیارت امام حسین نرفته باشد حقی از رسول خدا را ضایع کرده است .

و در روایتی  دیگر می فرمایند حقی از خدا را ضایع کرده است.  و در روایتی از امام محمد باقر علیه السلام امده است دینش ناقص است .

الْیوْمَ یئِسَ الَّذِینَ كَفَرُوا مِنْ دِینِكُمْ فَلَا تَخْشَوْهُمْ وَاخْشَوْنِ الْیوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِینَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَیكُمْ نِعْمَتِی وَرَضِیتُ لَكُمُ الْإِسْلَامَ دِینًا (المائدة/3)

۳- به حضرت امیر المومنین علی علیه السلام جفا کرده است . حضرت  علی علیه السلام قبل از شهادتش به امام حسین علیه السلام  فرمودند حیوانات را می بینم پشت کوفه سر گذاشتند و تا صبح گریه کردند وقتی حیوانات برایشان گریه می کنند بترسید از جفای بر امام حسین علیه السلام.

۴- کسی که حضرت را زیارت نکند از جوار پیامبردر قیامت دور هستند و به خودشان جفا کردند .حتی در روایت داریم کسی سه سال از کربلا دور باشند و زیارت نکند اینها شامل حالش می شود.

۵- کسی که زیارت امام حسین علیه السلام نرود از عمرش کم می شود که یکسال کم شدن قطعی است .

۶- اگر کسی زیارت نشود وارد بهشت شود درجه اش از همه پایین تر است . کسی که خیال می کند شیعه ماست و به زیارت نمی رود از شیعیان ما نیست . واگر بخاطر استخفاف به زیارت نرود در روایت داریم از اهل جهنم است .

گریه بر امام حسین علیه السلام انسان را ازسختی های مرگ نجات می دهد.

 امدن ملک الموت و دیدن او را آسان می کند.

 امام صادق علیه‌السّلام به مسمع بن عبدالملک فرمودند: "آیا مصائب آن جناب (امام حسین علیه‌السّلام) را یاد می‎کنی؟ عرض کرد: بلی والله مصائب ایشان را یاد کرده و گریه می‎کنم. حضرت فرمودند: آگاه باش که خواهی دید در وقت مردن پدران مرا که به ملک‌الموت وصیت تو را می‎کنند که سبب روشنی چشم تو باشد. همچنین فرمودند: ای مسمع گریه بر احوالات حسین (ع) سبب می‎شود که ملک الموت بر تو مهربان‎تر از مادر گردد.

گریه بر امام حسین شادی ایجاد می کند که از زمان اشک تا  روز قیامت درقلبش باقی می ماند : در روایت داریم اگر کسی خوشحالی در قلب مومنی وارد کند خداوند ملکی را می افریند قبل اینکه وارد قبر شود ملک با شخص انس می گیرد تا به صحنه قیامت وارد شود. گریه بر امام حسین نیز موجب خوشحالی ائمه است .

گریه بر امام حسین علیه السلام مانع فقر است . فاطمه بنت اسد وقتی می شنود انسان ها برهنه محشور می شوند می ترسد و به اقا رسول الله وصیت می نماید  حضرت می فرمایند عبای خودم را تنت می کنم تا در محشر لخت و برهنه نباشی .

پیامبر صلوات الله علیه فرمودند:هر کس بر مصائب حسین علیه السلام گریه کند دستش را می گیریم وارد بهشت می کنیم.

گریه بر حضرت اباعبدالله الحسین (ع) باعث راحتی در قبر، فرحناک و شادان شدن مرده، شادان و پوشیده بودن او در هنگام خروج از قبر است در حالی که او مسرور است، فرشتگان الهی به او بشارت بهشت و ثواب الهی را می‎دهند.(بحارالانوار، ج44، ص289 و کامل الزیارات باب32، ص101)

گریه کنندگان امام حسین علیه السلام زیر سایه عرش الهی هستند.

قطره ای اشک بر امام حسین علیه السلام اتش جهنم را خاموش می کند.

گریه بر امام حسین علیه السلام انسان را ازسختی های مرگ نجات می دهد.

 امدن ملک الموت و دیدن او را آسان می کند.

 امام صادق علیه‌السّلام به مسمع بن عبدالملک فرمودند: "آیا مصائب آن جناب (امام حسین علیه‌السّلام) را یاد می‎کنی؟ عرض کرد: بلی والله مصائب ایشان را یاد کرده و گریه می‎کنم. حضرت فرمودند: آگاه باش که خواهی دید در وقت مردن پدران مرا که به ملک‌الموت وصیت تو را می‎کنند که سبب روشنی چشم تو باشد. همچنین فرمودند: ای مسمع گریه بر احوالات حسین (ع) سبب می‎شود که ملک الموت بر تو مهربان‎تر از مادر گردد.

گریه بر امام حسین شادی ایجاد می کند که از زمان اشک تا  روز قیامت درقلبش باقی می ماند : در روایت داریم اگر کسی خوشحالی در قلب مومنی وارد کند خداوند ملکی را می افریند قبل اینکه وارد قبر شود ملک با شخص انس می گیرد تا به صحنه قیامت وارد شود. گریه بر امام حسین نیز موجب خوشحالی ائمه است .

گریه بر امام حسین علیه السلام مانع فقر است . فاطمه بنت اسد وقتی می شنود انسان ها برهنه محشور می شوند می ترسد و به اقا رسول الله وصیت می نماید  حضرت می فرمایند عبای خودم را تنت می کنم تا در محشر لخت و برهنه نباشی .

پیامبر صلوات الله علیه فرمودند:هر کس بر مصائب حسین علیه السلام گریه کند دستش را می گیریم وارد بهشت می کنیم.

گریه بر حضرت اباعبدالله الحسین (ع) باعث راحتی در قبر، فرحناک و شادان شدن مرده، شادان و پوشیده بودن او در هنگام خروج از قبر است در حالی که او مسرور است، فرشتگان الهی به او بشارت بهشت و ثواب الهی را می‎دهند.(بحارالانوار، ج44، ص289 و کامل الزیارات باب32، ص101)

گریه کنندگان امام حسین علیه السلام زیر سایه عرش الهی هستند.

قطره ای اشک بر امام حسین علیه السلام اتش جهنم را خاموش می کند.

اگر چه قبر حقیقى سیدالشهدا (ع) در دلها و قلبهاست كه بناى آن از دوران كودكى در سرزمین دل شیعیان و عاشقانش گذارده شد؛ اما مرقد شریف آن حضرت همواره از آثار و بركات متعددى برخوردار بوده است . 

ضریح مقدس و حرم مطهر امام حسین (ع) یادگارى از جان نثارى و فداكارى او و یارانش در راه خدا مى‏باشد. مرقدى كه جاى عترت آدمیان براى ابد و دوام خواهد بود، و سزاوار است كه این بارگاه شریف و غم‏انگیز و شور آفرین، همواره زیارتگاه مردم جهان شده و انسانها ، فداكارى و عشق و صفا را از خفتگان این مرقدهاى شریف ، سرمشق گیرند.

حرم حسین كعبه دلهاست . و این كعبه طوافگاه زائران و قبله امیدواران و دارالشفاى دردمندان و پناهگاه توبه كنندگان و گنهكاران است.

آرى، عاشقان كویش و دلباختگان رویش ، پروانه‏وار خود را در اطراف ضریح مطهرش گردانیده و به آتش عشق و محبت او، پر و بال خویش را مى‏سوزانند و اشك شوق و اشتیاق بر چهره و رخسار مى‏افشانند، و بر مظلومى و مصیبتهاى او و خاندانش ناله سر مى‏دهند براستى «این چه شمعى است كه جانها همه پروانه اوست».

برگرد حریم تو ، كه دست طلب ماست‏

چون دامن شمعى است، كه پروانه بگیرد

فضل و شرافت كربلا و مرقد مطهر سیدالشهدا (ع) چنان است كه امام صادق (ع) فرمود: «قبر ابى عبدالله الحسین (ع) از آن روزى كه در آنجا دفن شد، باغى از باغهاى بهشتى است» (1).

با ذكر این مختصر ، شایسته است جهت آگاهى و آشنایى با چگونگى حرم و مرقد شریف امام حسین (ع) و تحولات عمارت شریف ، مطالبى به طور اجمال ذكر گردد.

محل دفن آن حضرت كه همان گودال قتلگاه است ، اكنون داراى سقفى است كه روى آن صندوق مبارك نهاده شده و روى صندوق ، ضریح در میان روضه منوره ، و روضه نیز در بین مسجد (مسجد بالا سر و مسجد پشت سر) و در طرف پایین پا در زاویه روضه قبور شهدا مى‏باشد این مجموعه هم اكنون حرم امام حسین (ع) را تشكیل مى‏دهد، و حرم نیز میان رواق و رواق در وسط صحن و صحن محور آبادانى زمین كربلا بوده و مى‏باشد.

ضریح مقدس در وسط واقع است و از نقره خالص ساخته شده كه در پیش روى آن با طلا و به خط نسخ نوشته شده: «ولا تحسبن الذین قتلوا فى سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون»، و در بالاى سر، «آیه نور» نوشته شده است .

صحن مطهر حسین (ع) داراى هفت باب است كه عبارتنداز:

1- باب قبله كه ساعتى بر فراز آن نصب است ،

2- باب قاضى الحاجات

3- باب زینبیه كه در حدود تل زینبیه قرار دارد

4- باب سلطانى

5- باب بازار بزازها

6- باب سدره كه در شمال صحن بوده و به بازار و اطراف راه دارد

7- باب صافى كه به درب بین الحرمین نیز معروف است.

تاریخچه :

از اخبار چنین بر مى‏آید كه بارگاه حسینى هفت مرتبه - به غیر از عمارت موجود - بنا نهاده شده است .

عمارت اول: بارگاه سیدالشهدا (ع) پس از ساختن قبر شریف آن حضرت براى اولین بار در دوران بنى امیه بنا گردید ، اخبار و روایات بسیارى آمده كه در زمان بنى امیه سقفى بر روى مزار امام و مسجدى (ظاهراً توسط بنى اسد) نزدیك آن ساخته شد و تا زمان هارون الرشید (سال 193 ) همچنان باقى بود.

عمارت دوم : بعد از تخریب مرقد شریف ، توسط هارون ، در زمان مأمون خلیفه عباسى، عمارت دوم بنا شد، و تا سال 232 باقى بود .

اما از آن سال تا سال 247 متوكل چهار بار امر به خرابى و انهدام قبر كرد، و اوقاف حایر مبارك را برد و ذخایر آن را تاراج كرد.

عمارت سوم : سومین بار مرقد مطهر امام به دست «منتصر» تجدید بنا شد، و تا سال 273 باقى بود.

عمارت چهارم : تجدید بناى مرقد امام براى چهارمین بار به دست محمد بن زید بن حسن بن محمد بن اسماعیل بن زید بن على بن الحسین بن على بن ابیطالب ، ملقب به «داعى صغیر» پادشاه طبرستان انجام گرفت.

عمارت پنجم : بناى عضد الدوله دیلمى بود، كه در سال 369 بنا شد، و در زمان او بود كه رواقى به دست عمران بن شاهین معروف به «رواق عمران» در حایر حسین ساخته شد.

عمارت ششم : ششمین بار بارگاه حسین به دست حسن بن مفضل بن سهلان ابومحمد رامهرمزى ، وزیر سلطان الدوله دیلمى نوسازى شد.

عمارت هفتم : عمارت موجود است كه در سال 767 بعد از سرنگونى دولت آل بویه به سال 310 به دستور سلطان اویس ایلخانى ساخته شد، و در سال 786 فرزندش احمد بن اویس در تكمیل آن كوشید و تاریخ آن در بالاى محراب و نزدیك سر شریف آن حضرت نگاشته شده است . (2)

پی نوشتها :

1- سیرهء امامان (ترجمهء اعیان الشیعه ), علامه سید محسن امین , ص 220ـ و زندگانى چهارده معصوم ,
عمادزاده , ج 2 ص 137
2- وسائل الشیعه , شیخ حر عاملى , ج 10 ص

 http://quran4u.mihanblog.com

از روحیات انسان روحیه پرسشگری است که انسان را به دنبال معرفت می کشاند. که انسان می خواهد خدای خویش رابشناسد.

گاهی سوال از روی استهزا است مانند قدرتمند متکبر از ضعیفی سوالی بپرسد.

گاهی سوال از روی تعجب هست. می خواهد انسان را به بن بست بکشاند مثل سوال بازپرس از مجرم یا پرسش برای شک در منحرفان است . سوالات بی سروته تا بتوانند دیگران را به شک بیندازند.

گاهی سوال پرسیده می شود برای رفع نگران مثل سوال مادر از فرزند.

گاهی سوال برای دانستن هست . جاهل است می پرسد تا بفهمد .

گاهی سوال برای توبیخ است مثل معلم که از دانش اموزش می پرسد چرا درس نخوانده است.

گاهی سوال پرسیده می شود تا حالت مناظره ای گرفته از مسیر خودش منحرف بشود.

آیا هر سوالی را باید پاسخ گفت ؟

خیلی از سوالات نیازی به جواب دادن ندارد. مثلاْ سوال می پرسد دنبال جواب نیست.

یا زمانی که سوال از روی عناد می باشد فقط برای گیر دادن است دنبال جواب نیست.

سوال را باید از چه کسی پرسید؟ 

 فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ (7-انبیاء)   باید به متخصص ان  مراجعه شود. مسایل دینی را باید از عالمان دینی پرسید.

نمونه هایی از پرسش هایی که انسان را به خدا می رساند :

اگر حجم خون تلمبه شده در طول یکسال حساب کنید معادل دو میلیون و ششصد هزار لیتر می شود. که این مدت سیصد هار تن خون را تلمبه میکند با این کار مداوم قلب شما به روغن کاری نیاز پیدا کرده است. با این که اگر دقیقه ای بایستد مرگ انسان حتمی هست.

سی و پنج میلیون غده اسیدی  است که اگر مقداری بر روی دست بریزد دست انسان تاول می زند اما روی معده ترشح می کند نه تنها اسیب نمی رساند بلکه مورد نیاز معده است .

این امور را جز خدای متعال چه کسی می تواند مدیریت کند؟ در خصوص ذات و کنه خدا سوال پرسیده نمی شود زیرا عقل ما محدود است و قدرت درک نامتناهی را ندارد اما با پرسش از صفات خدا می شود خدا را در عالم شناخت .

چرا انسان شناسی مطرح می شود؟

۱-  چون بهترین و نزدیک ترین راه به سوی خداشناسی است
۲- اگر  انسان خود را شناخت و فهمید از استعدادهایش بهره می برد.

۳- بدون شناخت نمی شود انسان را تربیت کرد.

اولین خوبی که قران برای انسان بر می شمارد این است که ، موجودی بر تر و خلیفه الله است.

۳۰ بقره : " وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلاَئِكَةِ إِنِّی جَاعِلٌ فِی الأَرْضِ خَلِیفَه  :  و چون پروردگار تو به فرشتگان گفت من در زمین جانشینى خواهم گماشت ".

۷۰ اسرا ء : " وَلَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِی آدَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَرَزَقْنَاهُم مِّنَ الطَّیِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَى كَثِیرٍ مِّمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِیلًا

و به راستى ما فرزندان آدم را گرامى داشتیم و آنان را در خشكى و دریا [بر مركبها] برنشاندیم و از چیزهاى پاكیزه به ایشان روزى دادیم و آنها را بر بسیارى از آفریده‏هاى خود برترى آشكار دادیم ".

دومین خوبی : برخورداری از فطرت خداشناسی است . سوره اعراف 173 " وَإِذْ أَخَذَ رَبُّكَ مِنْ بَنِی آدَمَ مِنْ ظُهُورِهِمْ ذُرِّیتَهُمْ وَأَشْهَدَهُمْ عَلَى أَنْفُسِهِمْ أَلَسْتُ بِرَبِّكُمْ قَالُوا بَلَى شَهِدْنَا أَنْ تَقُولُوا یوْمَ الْقِیامَةِ إِنَّا كُنَّا عَنْ هَذَا غَافِلِینَ«172»
و (به خاطر بیاور) زمانی را که پروردگارت از پشت و صلب فرزندان آدم، ذریه آنها را برگرفت؛ و آنها را گواه بر خویشتن ساخت؛ (و فرمود «آیا من پروردگار شما نیستم؟» گفتند: «آری، گواهی می‌دهیم!» (چنین کرد مبادا) روز رستاخیز بگویید: «ما از این، غافل بودیم؛ (و از پیمان فطری توحید بی‌خبر ماندیم)»!

و روم ایه 43 نیز به فصرت خداشناسی انسان اشاره دارد.   "  فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّینِ الْقَیمِ مِنْ قَبْلِ أَنْ یأْتِی یوْمٌ لَا مَرَدَّ لَهُ مِنَ اللَّهِ یوْمَئِذٍ یصَّدَّعُونَ«43»
روی خود را بسوی آیین مستقیم و پایدار بدار، پیش از آنکه روزی فرا رسد که هیچ کس نمی‌تواند آن را از خدا بازگرداند؛ در آن روز مردم به گروه‌هایی تقسیم می‌شوند. "

سومین ویژگی که برای انسان بر می شمرد : بهر ه مندی از عنصر ملکوتی و الهی است . سجده آیه 9 "  ثُمَّ سَوَّاهُ وَنَفَخَ فِیهِ مِنْ رُوحِهِ وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ قَلِیلًا مَا تَشْكُرُونَ«9»
سپس (اندام) او را موزون ساخت و از روح خویش در وی دمید؛ و برای شما گوش و چشمها و دلها قرار داد؛ اما کمتر شکر نعمتهای او را بجا می‌آورید! "

چهارمین ویژگی خوب انسان احصا شده در قرآن : انسان موجودی مستقل و آزاد و امانتدار خدا در زمین است .احزاب ایه 72 و دهر ایه 3
 احزاب آیه ۷۲ "   إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ عَلَى السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالْجِبَالِ فَأَبَینَ أَنْ یحْمِلْنَهَا وَأَشْفَقْنَ مِنْهَا وَحَمَلَهَا الْإِنْسَانُ إِنَّهُ كَانَ ظَلُومًا جَهُولًا«72»
ما امانت (تعهد، تکلیف، و ولایت الهیه) را بر آسمانها و زمین و کوه‌ها عرضه داشتیم، آنها از حمل آن سر برتافتند، و از آن هراسیدند؛ اما انسان آن را بر دوش کشید؛ او بسیار ظالم و جاهل بود، (چون قدر این مقام عظیم را نشناخت و به خود ستم کرد)! "

دهر ایه ۳ " إِنَّا هَدَیْنَاهُ السَّبِیلَ إِمَّا شَاكِرًا وَإِمَّا كَفُورًا ﴿۳﴾ دهر .....ما راه را به او نشان دادیم خواه شاكر باشد و پذیرا گردد یا ناسپاس (۳)  "

الهی ای امید این دل زار ...................مرا از شر هر شیی نگهدار

الهی ای چراغ جان انسان...................زهر دردی مرا بنمای درمان

الهی گم شدم گمگشته راه....................زلطفت کن مرا یارت تو آگاه

الهی گرچه عهد خود شکستم................در رحمت بروی خود ببستم

کنون دارم  بجان شرمند گی ها.............در این درگه ندارم بندگی ها

چسانی با چنین عبد گنهکار ..............چه سازد این شکسته این تبهکار

بده راهش بلطف و مهرت ای دوست ............گرفتارش مکن بر قهرت ای دوست

نظر کن بر من از ژا فتاده.......................دو دست از بهررحمت بر گشاده

فرخوان این گدایت را زمانی ........زاحسانش بده یارب نشانی

ببین او را که بوده مست عصیان........ببین او را که بسته با تو پیمان

پناهم ده  پناه ای داور من ...........نجاتم ده نجات ای یاور من

اگر چه در میانه بی نوایم...........ولی بر درگهت من آشنایم

فقیرم   دلغمینم   مستمندم ....تهی دستم  ضعیفم  دردمندم

ترا مسکین طلب دارد به یاری .......ندارد مایه ای جز اشک و زاری

  مناجات عارفان --حسین انصاریان

ای که گفتی دردمندان را مداوا می کنی

 ما که مُردیم، پس چرا امروز و فردا می کنی؟

 یا بکش یا دانه ده یا از قفس آزاد کن

تا به کی جان دادن ما را تماشا می کنی؟

اللهم عجل لولیک الفرج

یوْمَ تَجِدُ كُلُّ نَفْسٍ مَا عَمِلَتْ مِنْ خَیرٍ مُحْضَرًا وَمَا عَمِلَتْ مِنْ سُوءٍ تَوَدُّ لَوْ أَنَّ بَینَهَا وَبَینَهُ أَمَدًا بَعِیدًا وَیحَذِّرُكُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ وَاللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ«30»  آل عمران
روزی که هر کس، آنچه را از کار نیک انجام داده، حاضر می‌بیند؛ و آرزو می‌کند میان او، و آنچه از اعمال بد انجام داده، فاصله زمانی زیادی باشد. خداوند شما را از (نافرمانی) خودش، برحذر می‌دارد؛ و (در عین حال،) خدا نسبت به همه بندگان، مهربان است.»

وَوُضِعَ الْكِتَابُ فَتَرَى الْمُجْرِمِینَ مُشْفِقِینَ مِمَّا فِیهِ وَیقُولُونَ یا وَیلَتَنَا مَالِ هَذَا الْكِتَابِ لَا یغَادِرُ صَغِیرَةً وَلَا كَبِیرَةً إِلَّا أَحْصَاهَا وَوَجَدُوا مَا عَمِلُوا حَاضِرًا وَلَا یظْلِمُ رَبُّكَ أَحَدًا«49»  کهف
و کتاب [= کتابی که نامه اعمال همه انسانهاست‌] در آن جا گذارده می‌شود، پس گنهکاران را می‌بینی که از آنچه در آن است، ترسان و هراسانند؛ و می‌گویند: «ای وای بر ما! این چه کتابی است که هیچ عمل کوچک و بزرگی را فرونگذاشته مگر اینکه آن را به شمار آورده است؟! و (این در حالی است که) همه اعمال خود را حاضر می‌بینند؛ و پروردگارت به هیچ کس ستم نمی‌کند.

فَمَنْ یعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَیرًا یرَهُ«7» زلزال
پس هر کس هموزن ذره‌ای کار خیر انجام دهد آن را می‌بیند!

وَمَنْ یعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یرَهُ«8» زلزال
و هر کس هموزن ذره‌ای کار بد کرده آن را می‌بیند!

مَنْ كَانَ یرِیدُ حَرْثَ الْآخِرَةِ نَزِدْ لَهُ فِی حَرْثِهِ وَمَنْ كَانَ یرِیدُ حَرْثَ الدُّنْیا نُؤْتِهِ مِنْهَا وَمَا لَهُ فِی الْآخِرَةِ مِنْ نَصِیبٍ«20»  شوری
کسی که زراعت آخرت را بخواهد، به کشت او برکت و افزایش می‌دهیم و بر محصولش می‌افزاییم؛ و کسی که فقط کشت دنیا را بطلبد، کمی از آن به او می‌دهیم اما در آخرت هیچ بهره‌ای ندارد!