اى حرمـت قبـــلة اهــــل وفــــا

خــاك درت سجـده‌گـــه اولیــ‌ــا

اى شـرف مشعر و خیـــف و منــى

بیـت و حرم، زمزم و حـجر و صفـا

اى متجـــلّى ز و جـــــودت خــدا

فرعِ وجـــودِ تــو زمیـــن و سمــا

حـجّت حــقّ سبـــط رســول امین

محــور دیــن معــدن جود و سخــا

رهبـــر كــــلّ، عـــالم آل نــــبى

مهــر درخشــانِ سپـــهر حیــــــا

جان جـهان خلاصـه مـــاء و طیــن

نــور مبـــین ســـرور اهـــــل ولا

امـام ثــــامن، مـــه بـــرج یـــقین

امــان مـــردم، خــلف مصـــطفـى

روضـــة تـــو رشـك بـهشت برین

بـارگـــــهت بـارگــــه كبـــــریا

به خـــالقى بنـــدة فــرمان پـذیـر

به ما ســوا امیـــر و فــــرمان روا

صــاحب آیـــاتى و ذوالمعــجزات

مــركز احـــسانى و مهــر و عــطا

اى به تــو مرجـوع، امـــور جــهان

حـكم همـــایــونِ تو حــكم قضــا

آگـــهى از حــــال همه مســـلمین

ز وضـــــع دوران و ز آشوب‌هــــا

دشمـــن مكّـــار، زغـرب و ز شرق

ریـگــن و گـــورباچفِ لینین ستــا

بــه هـر كجـــا بـلاد اســـــلام را

نــموده آمـــاجِ ســـهامِ جــــــفـا

ببـــین بــه افغـان و به غزنین‌ و بلخ

به كابــــل و شهــر هرات از وفـــا

قشـــون ویرانگــــر وحشـىّ روس

دشمـــن آزادى و دیـــــنِ خـــــدا

به خاک و خون كشیده پیر و جـوان

كودك و نــوزاد و رجـــال و نــسا

بـــبین به لبــنان و جنـــوب یـــمن

به قــدس و بـــلغار و بــه افریقیــا

به شــهر بغـــداد و دیـــار عـــراق

به كاظمـــین و نجــف و كربــــلا

به مسقط و كویت و سودان و مصــر

به مــكّه و مدیـــنه و ســــوریـــا

به هنـد و كشمیر و به لاهور و سنـد

به خطّـــة بـــزرگ انـــــدونزیــا

به مُلــــك تركـــیّه و اسلامبــول

به باكــو و به تاشِكنــــد و داكـــا

به زنـــگبار و بـــه اِریتــــــاریـا

اردن و ســــومالـى و تــــــانزانیـا

به شهـــر صنعــا و خلیج و قطیــف

به مغـــرب و جـــزایر و لیــــبیـا

به نیجــریّه و به تاجیـــک و ترک

به مالـــى و تـــونس و آلــبانیــــا

به نیـــجر و گیــنه و بحرین و چاد

به ازبــــكستان و بـــه مالیزیـــــا

به هــر بــلاد و هــر دیـــار دگــر

كه مســـلمین را وطــن است و سـرا

ببین كه چـــون ز كیــد اعداء دیـن

تجزیه گردیـــده و از هــم جــــدا

به هــر كجا نظـامى و حاكمى اسـت

قــدْ بَر بیـــــگانه نــــموده دو تــا

نظـــامشان نظـــام اســـلام نـیست

كفــر و فســاد اسـت از آن بـر مـلا

بـــبین بـه ایــران بـه پاخـــــاسته

بــه مــــــركز ولاى آل عــــــبـا

بــه نوجـــــوانان فــــــداكـار آن

بــه قهــــرمانان قیـــــام و وفــــا

بــه یـــاوران دیــن و شـــرع قویـم

بــه شیـــعیان علــــــى مرتضــــى

گـذشته از جــان و زن و مال و نـام

گـــسسته از عــــــلایق مـــا سـوا

اى ســـر خــــوبان و سپهـــر یقیـن

حــــافظ دیـــن، شافـــع یوم الجـزا

پــــناه اســــلامى و اســـــلامیـان

بــه اذن حـــق قـــــدیر بر ما تشاء

ز مســـلمین چـــشم عنــایت مگیر

مـگیر بر لـــغزش و تقصــــیر مــا

فتــنه و شـر گـو همه عــــالم‌ بگیر

مـا و تمســك بـــــه ولاى رضـــا

«لطــفى صــافى» و مدیـح تو هست

قـــطره برِ قــــلزم بـــــى انتـــها

پركنـد از مـــدح و ثنــا گر جهـان

حـــقّ ثنـــاى تــــو نـــــسازد ادا

رهـد ز انـدوه و محن آن كه گشـت

معتـــكف انـــدر سـر كــوى شـما

بــحر سخـــایید و امـــان الـــورى

غــوث جهـــانید و لیـــــوث الوغا

یازدهم ذى الحجة 1406 هـ . ق/ مشهد مقدس

ز ما به حضرت سلطان دین امام رضا

هزار تهنیـت و شادباش و مدح و ثنـا

بزرگ حجّت حق هشتمین امام بحق

ظهور عـزّت یزدان، شفیــع روز جزا

امام مشرق و مغرب علىِّ بِن موســى

جهان دانش و بینش سپهر جود و سخا

عطا نمود خدایش یگانه فرزنــــدى

كه آسمان و زمین را ز بود او است بقا

قدم گذارد به عالـم خجستـه نوزادى

كه زنده گشت ز یُمن قــدوم او دنیا

فرشتگان همــه اندر مسرّت و شادى

پر از شعار نشاط است عالـــــم بالا

جهان ز نور جواد الائِمه روشن گشت

گشوده شد در دیگر به سوى طور لقا

هزار سال بگوید مدیحـش ار «لطفى»

هنوز شمّه‌اى از مــدح او نـكرده ادا

رجب المرجب 1410 هـ . ق

باز آمــــدم به طــوس به شهـر و دیار دوست

شهر شهــــادت و حــــرم مشــــكبار دوست

شهــرى كه هســـت قبــــلة عشــاق و عارفان

شهرى كه هست مشتهـــر از اشتـــهار دوسـت

شهـــر وفـــا و طــور لــــقا مشهـــد رضـــا

دارد شرافـــت از شـــــرف و اعتبـــار دوست

ز آن طـــوس گشتــه شهـــرة آفــاق كاندر آن

گردیـده دفــــن، پیــكر پر افتـــخار دوســت

می‌ســــوختم ز آتــش ســـوزان هــــــجر او

شــــكر آن كه باز، كــرد نصیبم جـوار دوست

آب حیــــات و عمــر ابــــد كــى برابر است

با دولــت حضــــور دمى در كنـــار دوســـت

امــــر جهــان و نظـــم امـــــور جهــــانیان

ز امــــر خــــدا است در كف با اقتدار دوست

صـــف بســته‌اند خیـــل ملائــك به احتـرام

در روضــــة مقـــدس گردون مدار دوســــت

ما را سخن ز بیش و كم و هست و نیست، نیست

بگـــزیده‌ایم خــــطّ و ره اختـــیار دوســـت

من كیـستم كه در ره او جــــان فــــدا كنــم؟

جانــم فـــداى آن كه بــود جــان نثار دوست

جــود و گـــذشت و مــــردى و ذرّه پــرورى

رحـم و وفــا و مهر و كــرم هست كار دوست

تنــها نــه خاكـــسار در دوســت گشتـــــه‌ام

من خاكســـارم آن كه بـــود خاكـسار دوست

در كفشـــــدارى حــرم شـــاه دیـــن رضـــا

من كفشــــدار آن كه بــود كفشــــدار دوست

صفر المظفر 1410 هـ . ق

الا بـــاد صبــــا اى پیـــك عشّــاق

پیــــامى بــــر از این مهجور مشتاق

به ســـوى خــطّة قــدس خراســـان

به پــور طـور مــوسى قـطب امكـان

به سـوى مقصـــد پاكـــان و خاصان

به ســوى قبـــلة اربــــاب عـــرفان

به ســوى كـــعبة اصـحاب حـاجات

به دار معــــجزات و خــرق عـادات

مـــكان عـــلم و تـــوحید و فضیلت

مقــــرّ پیــكر پــــاك حقیــــقت

به درگاه رضـــــا سبــــط پیمبــــر

غیــــاث خلــــق عــالم، غوث اكبر

رواقش رشــك فردوس بـــرین است

هوایـــش مشــك بیز و عنبرین است

رضـــا شاهنشـــه ملــك فضــــایل

ستـــوده سیـــــرت و نیـكو خصایل

جهـــان مـــكرمت، مصبـــاح بینش

سپــــهر مرحمــــت، دریــاى دانش

امـام مشــرق و مغـــرب شه دیــــن

مكــان عـــزّت و اجـــلال و تمكین

فـــروزان مهـــر پر نـــور ولایـــت

درخــشان درّ دریــــاى امــــامــت

جمــــال الله و وجــــه‌الله اعظــــم

ولــــــىّ الله و ســــــرّ الله اقــــوم

ســـــلامم را نــــما تقـــدیم كویش

مشــــام جان معطّـــر كن ز بویــش

بگـــو «لطفى» غمین و دل فكار است

جدا از روضه‌ات محـزون و زار است

ز هجرم آن چنان انـدر تب و تـــاب

كه ماهـى آن چنــان در خارج از آب

الا اى مظــــهر الطـــــاف بـــــارى

ز درگــاه تو خواهـــم رستــــگارى

خجـــسته درگهـت باب نجات است

و ز آن خلق جهان را بس صلات است

خوشا حـــال نكــــوى خادمانـــش

خوشا حـــال حضــــور زائرانــــش

خوشا آنـــان كه آنجــا در نـــمازند

خـوشا آنــان كه در راز و نیــــازند

الا اى معـــدن لطــــف و عنایـــات

الا اى مركــز جــــود و كــــرامات

از ایـــن بار غـــم و این نــار هجران

خلاصـــى ده مـــرا اى ركـــن ایمان

قبــــولم كن كه ســر تا پا خـــطایم

گــداى كـــوى احــسان شــــــمایم

دوم شوال 1410 هـ . ق

بر آن ســـرم كه كـنم پاره مانـع دیدار

برون جـهم ز حصـار طبیعـت و پنـدار

به آب توبـه بشــــویم صحیــفة اعمال

به اشك چشم كنم پاك فطرت از زنگار

بر آن سرم كه شوم آشــناى عالم قـدس

برون كنم ز دلـم دوستـــىّ ایــن مـردار

بگیــرم عبرت از اوضاع این سراى سپنج

كه بهــر كس نبود انــدر آن مجال قرار

چه اعتــماد بر این روزگار پر آشـوب؟

چه اعتــماد بـر احـوال گنبــــد دوّار؟

سزاست آنــكه نمایــم تدارك مافـات

به سوز حــال نــدامت به آه استــغفار

به مدح حضـــرت سلطان دین امام رضا

به افتــخار نــمایم ولاى خود اظــــهار

امیـــن قادر سبــحان، امــان خلق زمان

سپـهر مجد و كرامت، مكان عزّ و وقار

ولىّ ثـــامن و ضامـن خدایــگان شرف

بــزرگ ظـلّ خداونــد قــادر جبّـــار

امــام مشـــرق و مغـرب علىّ بن موسى

سلیل ختــم رســـولان محمّـــد مختار

غیــاث عالمــیان حجّت خــداى جهان

قوام ملّت و دیــن، نجل حیــدر كــرّار

طــواف مرقــد او هست منتــهى الامال

نگاه رحـمت او هست مقصـد ابــــرار

غبــار خاك درش توتیـاى چشم ملك

ضیــــاى قبّة او شمـــع محفــل احرار

فضــائلش بود افزون ز قطــره‌ی امطـار

مناقــبش بود افزون ز موجــهاى بحـار

ز آب جــوى حریمــش نـمونه‌اى زمزم

ز بــوى عطر رواقـش نشانه مشك تتار

به درگهـش به تذلّل نمایـــم استشــفاع

ز روضه‌اش به ضراعــت نمایم استنصار

ز حق به مشهد او باد رحمت و صلوات

ز مـا درود و تحـیّات بى‌حــد و بسیـار

سؤال «لطفى صافى» ز حضرتش این است

كه در شـداید و اهـوال باشـدش او یـار

شوال 1411 هـ . ق/ اردیبهشت 1369

شهى كه درگه او سجــده‌گاه مــرد و زن است

امــان خلــق، امیــن خــدا ابوالـــحسن است

امـام ثــامن و ضـــامن جـــهان عــزّ و جلال

كـه ملــجأ همــگان در نــوائب و محن است

سپهــر علــم و عمـل پاک از خــطا و خطــل

سرشته از كـرم و جود و حجّت ز مـــن اسـت

ز نور طلعــت او پرتـــوى بـــود خورشیـــد

ز بـــوى تـــربت او ذرّه نـــافة ختـــن اسـت

طـــواف مرقـــد او سیــر در بـــهشت لـــقا

زیــــارت حـــرم او بهشــت را ثـــمن است

مرا بس است همــین افتخار و عزّت و شــــأن

كه از ازل ز ولایـــش بگــــردنم رســن است

هـــزار سـال ســـراید مدیحــــش ار «لطفى»

هنوز حـــرف نخستین و مطلـــع ســخن است

شكــــوه عیـــد غــدیر اندر آســـتان رضـــا

نویـــد بـــخش نـجات از شـدایـد و فتن است

به هر كجا كه روم جشن و شادى است و سرور

به هر كه مى‌نگرم ماه صورت و حــسن است

براى خویـــش گزیده است هـر كــسى وطنـى

مرا جــوار ولى مرتـــضى علــى وطــن اسـت

هــر آن‌ كه رفـــت به زیر لواى احمــد و آل

رهـــا ز غــصّة دنیا و فــــكر ما و من اسـت

عید سعید غدیر 1409 هـ .ق/ مشهد مقدس